Abstract

Het onderwerp van dit opstel van Sidney Blumenthal is de esthetiek van de politiek van George W. Bush. Eerst worden we langs de schilderijen in het Witte Huis gevoerd, waarmee de president zijn missie als de wrekende, christelijke comboy illustreert. Bush’ kitsch is alles behalve onschuldige nostalgie: ze is ingegeven door een diepgewortelde angst en gestoeld op haat jegens de ander, van Osama bin Laden tot zijn democratische opponenten. Tijdens de campagne voor de midterm-verkiezingen in 2006 lanceerde het Bush-kamp - om de aandacht af te leiden van Irak- een keiharde kitschcampagne tegen culturele doelen, die het kwaad van de democratische positie zouden verpersoonlijken. Even amoreel en nietsontziend als de poltiek van Bush is voor Blumenthal het kitsch-imperium van mediamagnaat Rupert Murdoch. Het is dan ook geen toeval dat juist Murdochs kanaal Fox een tv-serie uitzendt over een antiterrorisme-eenheid, die regeringsfunctionarissen van Bush beschouwen als ‘de oorlog tegen terreur in zijn meest ideale vorm’, met ‘marteling zonder schaamte of excuses’