Abstract

Het woord islam heeft drie hoofdbetekenissen: de islam als religie, de islam als beschaving en de islam als volken en bevolkingsgroepen. De wettelijke systemen zoals ze feitelijk in de islamitische beschaving worden gehanteerd, zijn het resultaat van een compromis tussen politieke bestuurders en theologen. Goede redenen pleiten ervoor, de in Europa geïmmigreerde arbeiders uit onder meer Marokko en Turkije niet aan te duiden als moslims, wanneer de islam als godsdienst niet aan de orde is. De aanwezigheid van moslims binnen een gebied waarvan het bestuur niet islamitisch is, wordt van islamitische zijde niet als iets normaals beschouwd. 'In de geschiedenis van [de] beginperiode, zoals verteld door moslims, wordt melding gemaakt van de ergste gewelddaden, bevolen of ondersteund door Mohammed…'. Tot de wetgevingsregels die in de Koran staan, behoren regels die voor ons gevoel van ondergeschikt belang zijn, zoals het dragen van een hoofddoek. De auteur beoogde de vraag van de titel van dit essay te verhelderen.