Abstract

De enige relevante vraag voor de mens, of hij goed of fout doet, de vraag naar waarheid of leugen, wordt volgens Chiaromonte verdrongen door de manier waarop de mens in de massamaatschappij functioneert: door te vaak dingen te doen waarin hij niet gelooft, waarvan hij weet dat ze betekenisloos zijn maar die hij desondanks accepteert, wordt het geweten opgeschort, en daarbij ook het domein van de kennis over 'het beste'. 'Als men eenmaal nuttigheid als criterium heeft aanvaard, heeft men ook geaccepteerd dat het leven bestaat uit het zoeken naar het nuttige en naar materieel bezit en dat de vraag naar waarheid of leugen slechts van 'theoretisch', dus van geen enkel belang is.' In dit essays beschrijft Chiaromonte de consequenties van dit geloof voor onze samenleving.