Abstract

‘Het kan haast niet kosmopolieter: een Chileense dichter, gekleed in rokkostuum, die in het Spaans en gedeeltelijk ook in het Frans ten overstaan van de Zweedse academie de ‘glansrijke stad’ van de toekomst evoceert die reeds door Rimbaud is voorspeld. Op die manier verandert Neruda de dode stad van Macchu Picchu impliciet van vloek in profetie. Hij bevolkt de afgelegen en verlaten burcht van de Amerikaanse eenzaamheid met een Europese poëtische utopie. Het afgelegen bergdorpje wordt een glansrijke universele stad die op ieder van ons wacht.’