Abstract

Het is alom bekend in de vaderlandse wereld van theologie en wijsbegeerte dat tussen de twee namen die op dit boek prijken een hechte band bestaat. Niet alleen hoort de auteur van dit boek tot het selecte gezelschap van geleerden die het werk van de in de titel genoemde denker grondig kennen, hij verenigt die kennis ook met een diepe eerbied. Antonie Vos steekt zijn hoogachting voor Johannes Duns Scotus niet onder stoelen of banken. In het woord vooraf zegt hij vol pathos: Tevens druk ik ... mijn persoonlijke bewondering en liefde uit voor de jong gestorven John Duns zelf, de Schotse en Oxfordse broeder, eenzaam genie bij de gratie Gods in Christus.” Het boek is opgenomen in de serie Kerkhistorische Monografieën, een serie die figuren en thema’s uit de kerkgeschiedenis van de begintijd tot heden behandelt. In deze reeks worden monografieën opgenomen “die wetenschappelijk verantwoord zijn en leesbaar voor een brede kring van geïnteresseerden.” Dit boek, zo kan men uit de titel afleiden, wil de lezer informeren over deze denker en, zo blijkt reeds uit het voorwoord, het belang van zijn denken onderstrepen voor de gehele geschiedenis van de theologie en filosofie. Vos is namelijk van oordeel: “Zowel in katholiek als in reformatorisch opzicht vormt het denken van Duns Scotus de spil van de theologiegeschiedenis”