Abstract

Werd vroeger de symbooltaal die in klassieke werken verstopt was, nog opgepikt door humanistisch gevormde mensen, vandaag de dag is niet alleen de vorming, maar ook de drang om algemene vorming door te geven, verdwenen. Als onderdeel van een democratische ontwikkeling proletariseert de cultuur; de hedendaagse kunst heeft niet meer de bedoeling de maatschappij in positieve zin te veranderen, maar is danig gecommercialiseerd. Liever omringen we ons met zaken die te koop zijn dan met zaken die van essentieel belang zijn. Alleen een cultuur van de adel van de geest kan de geschiedenis van de mens nog ten goede keren en licht werpen op de ware kunst van het mens worden. Als dit ideaal verdwijnt, verdwijnt alles, ook Europa.