Abstract

Mijn geheim bleef een echt geheim geheim. Want daar is het mij om te doen geweest, achteraf. Om iets echts te beleven, dat uniek en bovendien helemaal werkelijk was. Een geheim waar ik diep om kon griezelen. Een geheim dat een eind met mij op kon lopen in de tijd. Een geheim als kompaan aan wie je je onvoorwaardelijk hebt verklaard. Het geheim dat mij weliswaar beschadigd heeft, maar waardoor ik toegang heb gekregen tot het leven waarin en waarmee ik weer nieuwe beschadigingen toebreng. Want een geheim kijkt je aan in je ware gezicht. Precies dit griezelen is namelijk het begin van iets anders geweest. Het begin van juist de echte wereld. Van liefde en kunst.