Abstract

Blaise Pascal (1623–1662) to bez wątpienia wielka postać w historii nauki nowożytnej i klasyk literatury francuskiej. Sporne jest jednakże jego znaczenie jako filozofa. W tej domenie zarzuca mu się niekiedy bycie wyrazistym (mocnym) irracjonalistą. W pracy podejmuje się analizę poglądów epistemologicznych i metodologicznych Pascala, tak w obrębie poznania naukowego, jak i poza nim. Rozważana jest także kategoria „serca”, mająca rzekomo być symptomem irracjonalizmu. W opinii autora kwalifikacja Pascala jako irracjonalisty jest znacznym uproszczeniem i wyrazem nie tyle krytycznego myślenia, ile myślenia wykorzystującego stereotypy.