Abstract

In dit essay beziet de auteur de weg die de notie van het geluk de afgelopen drie eeuwen heeft afgelegd. Na het ontstaan van het geluksbegrip in het oude Griekenland kwam het als levensdoel pas volledig tot bloei tijdens de Verlichting. In de westerse wereld – en in toenemende mate ook daarbuiten - viert het sindsdien hoogtij. Welbeschouwd is deze ‘wilde, koortsachtige jacht’ op het geluk echter juist een symptoom van de huidige cultuurcrisis? ‘Immers’, zo schrijft McMahon, ‘wat is ons wanhopige verlangen naar een goed gevoel anders dan een symptoom van het verdampen van de zin, of het geloof in de zin, in andere doelen.’