Abstract

Socrates bezocht in het Athene van de vijfde eeuw v. Chr. een bijeenkomst van vooraanstaande persoonlijkheden, waar gedebatteerd werd over welk soort bestuur de menselijke waardigheid op de beste wijze kon waarborgen. De conclusie van het debat luidde dat alleen wijsgeren rechtvaardige heersers zouden zijn. Thomas Mann schreef een vervolg op dit debat in de vorm van twee imaginaire gesprekken over dezelfde problematiek, één van voor en één van na de Eerste Wereldoorlog, waarin de zorg over de naderende ineenstorting van de Europese beschaving duidelijk doorklinkt. Niet lang daarna zou deze beschaving door het verraad van de intellectuelen in levensgevaar gaan verkeren.