Abstract

U knjizi Pisanje knjige sveta (2011) Teodor Sajder tvrdi da na fundamentalnom nivou stvarnosti ne postoje objekti sastavljeni od delova, što njegovo gledište čini verzijom mereološkog nihilizma. Međutim, u prethodnoj knjizi pod naslovom Četvorodimenzionalizam (2001) Sajder zastupa mereološki univerzalizam, tezu da svaka klasa objekata ima mereološku fuziju, odnosno da postoji dodatni objekat koji sadrži date objekta kao svoje delove, koji igra suštinsku ulogu u njegovoj argumentu na osnovu nejasnosti u prilog perdurantizma, odnosno postojanja temporalnih delova materijalnih objekata. U ovom radu pokušaću da odgovorim na pitanje da li Sajder može i dalje biti perdurantista uprkos njegovom najnovijem prihvatanju mereološkog nihilizma.