Abstract

Van de Italiaanse astroloog Cecco d’Ascoli zijn maar weinig levensfeiten bekend. We kennen nog zijn hoofdwerk Acerba, we weten dat hij eertijds aan hof en universiteit aanzien genoot en dat hij uiteindelijk wegens ketterij op de brandstapel belandde. Maar ook is overgeleverd dat Cecco d’Ascoli verteerd werd door jaloezie op zijn tijdgenoot Dante. En dit voorbeeld vormt voor George Steiner het vertrekpunt voor een superieure beschouwing over jaloezie: die tussen mens en goden, schepper en schepsel, meester en leerling, ouders en kinderen, collega’s en rivalen onderling. Hij laat zien hoe afgunst in ieder van ons aanwezig is, hoe afgunst corrumpeert en hoe afgunst feitelijk niet bestreden kan worden.