Abstract

Przedmiotem artykułu jest Wittgensteina wersja klasycznego dylematu filozoficznego: analityczne--syntetyczne, a priori-a posteriori. Problem powyższy sytuuje się w perspektywie wpływów filozofii Kanta. Filozofia Wittgensteina rozważana jest tutaj jako wariant transcendentalizmu, dokładnie mówiąc, transcendentalizm językowy. Wittgenstein twierdzi, że „co można pokazać, tego nie można powiedzieć”, przedmiotem artykułu są więc nie tylko tautologie, sprzeczności oraz zdania sensowne, ale również aprioryczne prawdy, które „usiłują powiedzieć to, co można tylko pokazać”, tak zwana „logika odwzorowania”