Dawwānī, Muḥammad ibn Asʻad, 1426 or 1427-1512 or 1513; Akhlāq-i Jalālī ; Islamic ethics -- Early works to 1800.

مختارات من كتاب عيون الأنباء في طبقات الأطباء لموفق الدين أحمد بن خليفة الحكيم الخزرجي، الشهير بابن أبي أصيبعة، وقد كان طبيبا ناجحا، إلا أن شهرته الأساسية تعود لكتابه هذا الذي يعد من أهم مراجع تاريخ الطب عند العرب؛ إذ لم يضع أحد سواه معجما تاريخيا للأطباء، ترجم فيه لما يزيد عن خمسمئة طبيب، وأورد فيه أخبارهم وأشعارهم ونوادرهم، وقد وضع ابن أبي أصيبعة هذا الكتاب لاعتقاده الجازم بأهمية صناعة الطب التي هي عنده من أشرف الصنائع وأربح البضائع، مما يوجب (...) الاعتناء بها وتحصيل قوانينها، ولأنه لم يجد من اعتنى في معرفة طبقات الأطباء وذكر أحوالهم، على الرغم من كثرة المشتغلين فيها،والبارعين بها. (shrink)

İslam hukuku tarihine baktığımızda fıkıh usûlünün bir süreç içerisinde geliştiğini söylemek mümkündür. Bu süreç içerisinde, mezhep imamları de-diğimiz müçtehitler başta olmak üzere birçok âlimin, fıkıh usûlü ilminin yapısını oluşturan katkılarından bahsedilebilir. Örneğin İmam Ebû Hanîfe’nin istihsana başvurması, İmam Mâlik’in amel-i ehli Medine ile amel etmesi ve İmam Şafiî’nin hem Ehl-i rey hem de Ehl-i hadisin fıkhını mezcederek elde ettiği formasyonla “er-Risâle” adlı eserinde bir usûl ortaya koyması fıkıh usûlü ilminin yapısını oluşturan katkıların başında gelmektedir. Bu katkıların yanında özellikle mezheplerin kurumsallaştığı (...) dönem ve sonrasında Gazalî, İbn Teymiyye, öğrencisi İbn Kayyım ve Şâtıbî gibi âlimlerin, fıkıh usulüne dinamizm kazandırmak adına söz konusu ilme yönelik birtakım yenileme çabaları ortaya koydukları bilinmektedir. Modern dönemde ise fıkıh usûlünü yenileme çabalarının klasik döneme göre daha net ve yaygın olduğu görülmektedir. Bu dönemde fıkıh usulüne yönelik yenileme çabalarını iki merhalede değerlendirmek mümkündür. Bu merhalelerin birincisi, fıkıh usûlünü yenilemeye çağrı merhalesi, ikincisi ise fıkıh usûlünü yenilemenin amelî merhalesidir. İkinci merhalede âlimlerin dinî, siyasî, sosyal ve felsefî eğilimlerine bağlı olarak kendi içinde de farklı tezler içeren “fıkhî ve usûlî yaklaşım” ve “fikrî ve felsefî yaklaşım” olmak üzere iki temel yaklaşımdan bahsedilebilir. Bu çalışmada kendi içinde de farklı eğilimlere sahip fikrî ve felsefî yaklaşımın fıkıh usûlünü yenilemeye dair görüşlerini, Fazlurrahman,, Hasan Turabî ve Muhammed Müctehid Şebusterî örnekliğinde sunmaya çalıştık. (shrink)