el-Bâcî is one of the leading jurists and hadith scholars of the Malikis who lived in the tenth century. He contributed to the formation of Andalusian Malikism and was accepted as the leader of Andalusian Malikiism during his time. He came to the fore and was known for his hadithism and proceduralism. He is known for his works in the field of hadith and procedure. He played an important role in authentic hadiths reaching today and understanding Imam Malik's work named (...) al-Muwatta’. el-Bâcî wrote many works in the field of fiqh methodology. He introduced the method of fiqh in his works on methodology and systematically discussed the evidence on which his method is based. He is one of the rare methodologists who explains his fiqh proofs after giving them in a systematic way. The evidence on which it is based in that procedure; he examined it by dividing it into three parts: the original (el-asl), the reasoning of the original, and istishâbu'l-hâl.” He divided his primary evidence, which he expressed with the phrase “al-Asl”, into three parts: the book, the sunnah and the ijma. He divided the understanding of the original (el-asl) into four parts. İstishābul-hāli is discussed in a single part. Unlike the hierarchy of evidence established in the understanding of Islamic procedure, he evaluated qiyas in the part of reasoning about the original (el-asl). In addition to these evidences, el-Bâcî also included the evidence of seddü'z-zerâi' and istihsan; He accepted the istihsan as a weak evidence and the seddü'z-zerâi as confined to a limited area. In his works on procedure, el-Bâcî mentioned the sunnah among the primary evidence, which he called al-asl. He mentioned the dictionary meaning of sunnah and the meaning of the term according to hadith scholars and methodologists. He generally evaluated the sunnah by dividing it into three parts: actual, verbal and confirmation (takriri). He did not directly define the parts of the sunnah, but explained what he meant by the types of sunnah through summary information and some examples. He discussed following the Sunnah on the basis of power and obedience. Cited many verses as evidence in his works on procedure el-Bâcî argued that obedience to the Sunnah is in the same position as obedience to the Quran. He concluded that the sunnah, whose source is certain, ultimately turns into the Quran, and that although it comes after the Quran in the hierarchy of evidence, the sunnah is as effective as the Quran in determining the provisions. Therefore, el-Bâcî defended the view that the verses that command obedience to Allah also implicitly command obedience to the Prophet. He argued that, unlike the common view of the sunnah in the Islamic society, that there is reward in doing it and there is no sin in skipping it, the sunnah is close to the ruling of wajib, not the rule of mandub, and therefore the sunnah cannot be abandoned arbitrarily. He differed from the majority on this issue by accepting the view that the Sunnah abrogates the Quran in some matters. He also focused on the topic of news in order to accurately determine the position of the Sunnah. He evaluated the news as the source of the sunnah by dividing it into two parts: mutawatir and ahad khabar (news from one person). He used mutawatir not only as news that a large group of people transmitted from the Prophet from generation to generation, but also to express situations that were known by everyone and could not be denied. In his understanding of usul, mutawatir khabar conveys essential knowledge. He put forward three conditions for mutawatir to express essential knowledge: the narrator must be intelligent, he must necessarily have the knowledge of what is reported, and the narrators must reach a certain number. Ahad accepted the news as the narration of a single person and as evidence from which no knowledge can be derived. However, he discussed it from a broad perspective in terms of impact. In el-Bâcî's understanding of procedure, ahad khabar explains the summary of the Quran and mutawatir; it allocates the whole of the Quran. He examined the ahad khabar meticulously in order to determine the deed in general. According to whether it requires knowledge and action or not, ahad khabar is divided into two parts: ahad khabar, with which knowledge is formed, and ahad khabar, with which knowledge does not occur. Through whom knowledge was formed, listed six forms of ahad khabar. In order to accept the ahad, he generally took into consideration the narration's narration. He did not accept the Hanafis' principle of umumu'l-balwa. Also he did not mention the condition that ahad news should be in accordance with the practice of the people of Medina and preferred to remain silent on this issue. He claimed that ahad khabar could abrogate the Quran. He cited various examples of this actually happening. (shrink)

Ijtihad is the mujtahid's putting forward all his efforts on a fiqh issue within the framework of methodological principles. Fatwa, on the other hand, are the explanations made regarding the questions asked in fiqh issues. Therefore, although there are similarities between fatwa and ijtihad in terms of declaring a fiqh knowledge, there are also some differences that distinguish both scientific activities from each other. Because of this difference, not every ijtihad qualifies as a fatwa that a Muslim can apply in (...) his life. A jurist who does not have the qualifications for ijtihad has to pay attention to when giving a fatwa by making use of the classical period ijtihad. The most important thing to consider when benefiting from the ijtihads that have been put forward is to correctly distinguish between the ijtihads that are historical and those that will always be used. In the fiqh books, there are many issues that can be described as historical ijtihad, in the context of their own time and conditions. Since it is not possible to present all such ijtihads within the framework of an article, in this study, the subject is discussed within the framework of ijtihads selected from fiqh books. From international relations to family law, there are many historically qualified ijtihads in the fields of fiqh, especially in the field of transactions. Today, international relations are quite different. It is of great importance to redefine the world and present fiqh rules accordingly. In the changing social structure, a new perspective is needed in the determination of the muruet. In the process of women's social position and participation in social life, great changes have been experienced all over the world and women have started to take part in many areas of life. In terms of the minimum age limit for marriage, it has become natural to marry at an older age than in the past. It has become almost impossible to act with the approach that those who have the same belief will obtain citizenship without other terms and conditions. It has become necessary to consider the views of jurists regarding the rights of non-Muslim citizens from a new perspective in the globalizing world structure. The implementation of views that give authority to private property owners regarding mineral ownership may be harmful to the security of the state and the public interest. There has been a need to look again at the legal provisions regarding the treasures under the ground in terms of public interest. In the article, it is stated why the ijtihads on the aforementioned issues have a historical character and in which framework the issue should be handled today. (shrink)

Bu makalede, İslam hukukunda kaynaklardan hüküm çıkarma yöntemi olarak kullanılan ve epistemolojik değeri üzerine ciddi tartışmalara yol açan, aynı zamanda birçok fıkhî ihtilafın kaynağı olan mefhum-i muhalefet yönteminin, İslam hukukçuları arasındaki görüş ayrılıkları doğrultusunda zaman içinde geçirdiği evrim incelenmektedir. Bu bağlamda mefhum-i muhalefet yöntemine yönelik tutarsızlık eleştirilerinin akabinde yöntemin ıslahı için getirilen şartların mefhum-i muhalefet yöntemini bir ayrık şartlı kıyasa çevirdiği iddia edilmektedir. Mefhum-i muhalefet, metinde belirtilen bir ifadenin zıddından hüküm çıkarma yöntemiyken ayrık şartlı kıyas, bir hükmün belirli şartlar altında (...) geçerliliğini analiz etmek için kullanılan bir yöntem ve bir mantık terimidir. İslam hukukçuları Arapça olarak bu yöntemi sebr ve taksim şeklinde ifade etmişlerdir. Makalede bu iki kavram kısa bir şekilde tanıtıldıktan sonra İslam hukukçularının mefhum-i muhalefet yönteminin epistemolojik değerine yönelik yaklaşımları, yönteme yöneltilen eleştiriler ve bu eleştirilere bir aksülamel olarak getirilen çözümler, klasik İslam hukuk usulü eserlerinde, karşılaştırmalı olarak incelenerek mefhum-i muhalefet yönteminin nasıl bir ayrık şartlı kıyas formuna dönüştüğü gözler önüne serilmek istenmektedir. Bu bağlamda, mefhum-i muhalefet yönteminin, lafzın bir delaleti ve bağımsız bir yöntem olarak sunulmasına karşın, bu yöntemin savunucuları tarafından lafzın bir delaleti olmaktan çıkarıldığı ve bağımsız bir yöntem olma vasfını kaybettirildiği iddia edilmektedir. Böylece, farklı ekollerin etkileşimlerinin hüküm çıkarma araçlarına katkıları incelenmekte ve İslam hukukunda analitik düşünme ile hüküm çıkarma süreçlerine dair derinlemesine bir bakış açısı sunulması amaçlanmaktadır. (shrink)

The use of nationalist discourse in the second Chechen War and the Russian violations of human rights have reconfigured Russian politics along a more nationalist direction. Certainly, this is a setback to Russia’s democratic transition process, which has been already complicated by pragmatic politicians seeking to maximize their power and wealth at the expense of masses.In the initial stage of the post-Soviet transition in Russia, the rhetoric of the international community held that Russia needed to be transformed into a law-abiding (...) state with a “civil society.” However, the Chechen campaign undermines both the rule of law and the autonomy of civil society. The style of justification of the Chechen campaign suggests that Russia’s problems in the post-Soviet transition are not diagnosed well by the Russian political elite. By seeking to raise the appeal of nationalism, the Chechen war has further inceased uncertainty over the political orientation of the post-Soviet Russia.However, it would be unfair to blame only on Moscow for all human fights abuses in Chechnya. In fact, radical and terrorist groups in Chechnya destabilized the region to the extent that Moscow found it both necessary and easier to resort to military force. In fact, at the root of the problems in Chechnya, one could identify the difficulty of the Chechens in developing a social, cultural and political foundation for stable political structures, a foundation which could bring together the Chechens around moderate political values, and marginalize radical groups. Unfortunately, it seems that innocent civilians, regardless of their ethnic origins, will suffer from human rights abuses until such political institutions develop. (shrink)

Federal arrangements have been considered by some thinkers as a panacea for containing ethnic nationalism in the ethnically defined regions. This article challenges this view by arguing that federal institutions may enable ethnic nationalists in the ethnically defined regions to consolidate their power through the guarantees that they receive from the federal centre. Although the post-Soviet Russian leadership under Boris Yeltsin sought to use federalism as a tool for containing ethnic nationalism, Russia's this experiment with federalism demonstrates that federalism may (...) serve not to contain but to strengthen ethnic nationalism. Disillusioned with Yeltsin's failed use of federalism in containing ethnic nationalism, the overwhelming majority of the Russian people supported Vladimir Putin's anti-federalist reforms since 2000 which made federalism redundant in Russia. While undermining the basis for Western style democracy in Russia, Putin's centralism proved to be more effective than Yeltsin's federalism in containing ethnic nationalism. (shrink)

Peygamber'in vefatından sonraki ilk üç asırda meydana gelen olaylar silsilesi bütün ilim alanlarını etkilediği gibi hadis ilmini ve hadis tarihini de derinden etkilemiştir. Özellikle Abbasiler döneminde hayat bulan Mihne olayı ve "Halku’l Kuran”ın dayatılması ve ortaya çıkan "haşevilik" olgusu hadis tarihinin arka planını bilmenin önemini hissettirmiştir. Mihne olayının ve haşevîlik olgusunun yaşandığı dönemde hadis literatürüne pek çok katkı sağlanmıştır. Ancak dönemin zengin kaynaklarını ve hadis tarihini bilmeden okuma ve çalışma yapmanın yanlış değerlendirmelere yol açacağı açıktır. Mehmet Emin Özafşar’ın İdeolojik Hadisçiliğin (...) Tarihsel Arka Planı adlı kitabı, bu yanlış anlamaların önüne geçilmesi adına ilahiyat öğrencileri ve hadis meraklıları için önemli bilgiler içermektedir. (shrink)

a new era of public protest began in 1999 with the Seattle World Trade Organization (WTO) demonstrations, and continued through the 2011 Occupy Wall Street protests and the 2013 Gezi Park insurrection in Istanbul. This new era of demonstrations differed from movements that had come before in the understanding of politics employed by the protesters, reconstructing popular imaginations about the future, bringing about a reconsideration of politics, its domain, and time itself. This article investigates the Occupy Gezi movement that began (...) in Gezi Park and led to the occupation of Istanbul’s Taksim Square. I examine the events through Hannah Arendt’s analysis of the Hungarian Revolution. Arendt’s five criteria for evaluating the status of the Hungarian Revolution as a “true event” help shed light on the politics of Occupy Gezi (Arendt, “Totalitarian Imperialism” 5). In spite of the two movements’ similarly unprecedented, spontaneous, non-ideological, and un-hierarchical characters, the Gezi Park protests differed from the Hungarian Revolution in important ways. This is particularly true of the reaction of the protesters to the violence to which they were exposed. In refusing to react in kind to the state’s violence, the Gezi Park protesters created a new public domain for confronting the state. It is possible to consider this movement to have been an anti-violent rather than a non- or counter-violent resistance. Important political conclusions follow from this distinction. (shrink)

Yaygın din eğitimi örgün din eğitimin dışında bireylerin dini ihtiyaçlarını gidermek için resmi ya da özel kuruluşlar vasıtasıyla her bireye planlı ve amaçlı olarak verilen eğitimdir. Günümüzde yaygın din eğitimini şekillendiren temel kurum Diyanet İşleri Başkanlığıdır. Diyanet İşleri Başkanlığı yaygın din eğitimini cami içi ve cami dışı olarak yerine getirmektedir. Cami içi yaygın din eğitimi ise; vaaz, hutbe ve kuran öğretimi ile yapılmaktadır. Bu eğitimlerden olan hutbe, Müslümanları ilgilendiren bütün konuları ele alarak topluma dini bilgileri öğretmek; insanlarda olumlu yönde davranış (...) değişikliği oluşturmak, hedef kitlenin iman, ahlak ve toplumsal farkındalık bakımından duyarlı hale gelmesini sağlamak için bireylere yardımcı olmaktır. Yaklaşık olarak aynı dönemlerde doğmuş, aynı dönemin özelliklerini paylaşmış, benzer sorumluluklara sahip bireyler aynı kuşak bireyleri olarak tanımlanır. 1990-2015 yılları arasında doğmuş büyümüş bireyler Z kuşağı bireyleri olarak adlandırılmaktadır. Bu kuşak bireyleri interneti kullanma, teknolojiyi sevme, görsele aşina, üretken ve eşitlikçi gibi özelliklere sahiptir. Bu durum Z kuşağının sosyalleşmesinde, yaşam alışkanlıklarında ve öğrenme sitillerinde farklıları beraberinde getirmiştir. Yaygın din eğitim nesiller arasındaki bu farklılıkları dikkate alarak bireylerin kendilerini geliştirmelerine ve bilgilerini güncellemelerine yardım etmelidir. Bu sebeple yaygın din eğitimi Z kuşağının ihtiyaçlarını dikkate alarak farklı metot ve etkinlikleri geliştirmesi gerekir. Bu bağlamda Z kuşağının gözüyle Cuma hutbelerinin nasıllığı önemli hale gelmektedir. Buradan hareketle Z kuşağının Cuma hutbelerine karşı tutumlarını incelemek için Cuma hutbeleri değerlendirilmiştir. Araştırmamız, Z kuşağının Cuma Hutbelerini algılamalarını incelemek amacıyla tanımlayıcı araştırma tasarımı ile yürütülmüştür. Araştırmanın evrenini Konya İli Seydişehir, Beyşehir ilçesinde 14-25 yaş aralığındaki 175 birey oluşturmaktadır. Veriler araştırmacılar tarafından hazırlanan ‘Birey Tanılama Formu’ ve ‘Cuma Hutbelerine İlişkin Bilgi Formu’ aracılığıyla toplanmıştır. Araştırmada, verilerin analizinde IBM SPSS (IBM Statistical Package for Social Sciences Corp.; Armonk, NY, ABD) 25.0 programı kullanılmıştır. Araştırma verileri değerlendirilirken kategorik değişkenler için frekans dağılımı (sayı, yüzde), sayısal değişkenler için tanımlayıcı istatistikler (ortalama, standart sapma) kullanılmıştır. Araştırmaya katılan katılımcıların yaş ortalamaları 17.04’dir. Katılımcıların çoğunluğunun lise öğrencisi olduğu görülmüştür. Araştırmada Z kuşağının Cuma hutbelerine katılım sağladığı, hutbelerden umut bekledikleri, olumlu yönden etkilendikleri görülmüştür. Ancak Cuma hutbelerindeki konuların yerel ve güncel konuları ele almadığı ifade ederek anlatılan konuların hatırlamadıkları, aynı konuların tekrar ettiği, gençlere yönelik olmadığına ulaşılmıştır. Ayrıca hutbelerin sunumu, süresi ve imamların yaklaşımlarından dolayı problemler yaşandığı tespit edilmiştir. (shrink)

Bu çalışmada küresel İkinci Soğuk Savaş koşulları, post-truth (hakikat-ötesi) kavramı ve gelişmekte olan ekonomi toplumlarının tereddütleri nedeniyle yeniden söz konusu olan özne felsefelerinin sorun çerçevesi ve işlevi ele alınmaktadır. Ram Roy Bhaskar ve Jean-François Lyotard’ın eleştirilerine dayanılarak öznenin ancak kendi ekosistemi ve ekolojisinde bir toplumsal gerçeklik, karşılılıklılık ve mantıksal doğrulama olanağına erişebileceği fikri geliştirilmektedir. Postmodernizm ve post-yapısalcı felsefenin büyük anlatıların veya meta-söylemlerin bittiği yolundaki bildirileri, öznenin ancak kendi kişisel yaşamı ve fiziksel olarak dokunabildiği toplumsal çevresinden hareketle konuşabileceği anlamında kabul edilmelidir. (...) Kuşatıcılık ve farklılıkları önemseyen küreselleşme ve bireyselleşmenin mantığı ticari işlemektedir. Burada insan öznesi hem ekonomik, psikolojik ve hukuki güvencelerinden emin değildir, hem de toplum içerisinde kendine bir rol seçmekte zorlanabilmektedir. Böylece felsefi öznenin kendi mevcudiyetinin dışında ve doğrudan deneyimleyemediği kavramlar hakkında konuşmasının işlevsel ve yararlı olmadığı ifade edilmektedir. Özne felsefelerinin 2024-2050 arasındaki çerçevesi büyük ölçüde her öznenin kendi ekosistemi ve ekolojisinde ve pek karmaşık olmayan sorunlar etrafında teşekkül edecektir. (shrink)

This work of ours is about the servant's display of behavior such as ruminating while fulfilling his responsibility to Allah. Since the verse related to our subject is in the Surah Hucurat, an evaluation will be made within the framework of this verse. During this evaluation, verses with similar characteristics that we think may be relevant will also be included. In addition, it will not only touch on the historical dimension of the issue, but also draw attention to what kind (...) of attitudes are exhibited today. Indeed, such behavior It continues in the same way in later periods as it did in the period of the Prophet. The person sent to the world for a test is responsible for fulfilling some obligations in this context. This is not a choice but a necessity. This is because man's being rewarded in the hereafter and living a more peaceful life in this world depend on this. Therefore, it is in his favor to fulfill his duty of servitude. For this reason, it is not morally correct to try to make others feel grateful for the behavior he fulfilled in accordance with the divine command. Because Allah is never in need of a servant's worship. There will always be people who will serve Him. It is the human being that is in need. Since everything he owns is at Allah's discretion, he needs Allah's help and support throughout his life, and even more so in the hereafter. The main goal of our study is to reveal opinions about how people should behave while fulfilling their servitude responsibility. In this context, the position of the creator and the issue of where the servant should stand against it will be explained. While the creator is at the highest position, man is only one of the things that he created. Of course, being given responsibility, unlike other beings, has increased the value of man in the sight of Allah. But this value is valid as long as he fulfills his servitude responsibility. Otherwise, he will descend to a lower level than all creatures. No matter how valuable a person is, he has to be aware of how helpless he is in front of his creator and that he is always in need of him. If he is not aware of this, the worship and good behavior he will perform will have no value in the sight of Allah. Because he could not behave in the way He wanted against the being he was responsible for. If he does this on purpose, of course, the price will be higher. The belief part of the issue is of greater importance. As a matter of fact, a person who appreciates Allah properly and knows His power well will need to determine his attitudes accordingly. In this context, knowing what the attributes of Allah mean and what the dimensions of these attributes are reflected in the servants will make the subject more understandable. Because the way to know Allah is to know His attributes. Another relevant issue is to show the necessary respect to the messengers sent by Allah, both in their lives and in the context of the knowledge they left behind. In this context, it will be necessary in our opinion to act with the knowledge that the hadiths that have reached us authentically are interpretations of the Qur'an. Because they are not people acting on their own, but chosen people who fulfill their duties according to Allah's orders. Therefore, disrespect to them will be considered as disrespect to God. It is seen that the Bedouins acted unconsciously on this issue that we are focusing on. These people who are new Muslims or claim to be Muslims. They had an extreme attitude towards the Prophet. This event did not occur once, but several times in similar ways. As we have just mentioned, their behavior will actually be considered disrespectful to Allah. It is known that they act with purely worldly motives. Because, instead of receiving good news, prayer and advice for the hereafter, they have revealed that they are after worldly interests in material terms. Verses on the subject have been revealed to set an example for people who will follow this attitude and show the same behavior in the future. In response to their behavior. It is admirable that the Prophet kept his calm and behaved tolerantly instead of responding to them in kind. Muslims living in later periods will also need to be more careful not to be exposed to the warning in the verse. (shrink)

Kişinin bazı yükümlülükleri uhdesinde barındırması için akıllı olması şarttır. Bu durum hem dinî hem de beşerî sistemlerde aynı şekildedir. Bu bağlamda Kur’an’da aklı kullanmaya vurgu yapan birçok ayet vardır. Her bir ayetin anlatmak istediği aklın nasıl kullanılacağına dair bir hakikat mevcuttur. Bu hakikatin ortaya çıkarılması ise ehil olan kişilerin izahlarıyla mümkün olacaktır. Öte yandan bu ayetlerin bağlamıyla birlikte değerlendirilmesi doğru bir anlamın ortaya çıkmasında önemli bir etkendir. Nitekim aynı ifadeler birçok ayette tekrar edilmesine rağmen her birinde farklı bir konuya temas (...) edilmektedir. Mesele aklî çerçevede Kur’an’ın ele alınmasıyla ilgili olduğu için konuyu dirayet tefsiri ekseninde değerlendirmek daha doğru olacaktır. O nedenle bu çalışmamızda aklî çıkarımlara çok fazla başvurulan Te’vîlâtü’l-Kur’ân ve Tefsîru’l-Menâr isimli iki tefsir bağlamında konunun değerlendirilmesi yapılacaktır. Yaşadıkları zaman dilimi birbirinden çok uzak olmasına rağmen her ki tefsirdeki müelliflerin meseleye bakışları arasında benzerliklerin çok olduğu görülmüştür. O nedenle ayetlerin verdiği mesajların farklı zamanlarda nasıl anlaşıldığı, ne gibi anlayış farklılıklarının oluştuğu, ortak noktaların neler olduğu bu çalışmada ortaya konmaya çalışılacaktır. (shrink)

Mehdî inancı, İslam toplumunda yayılışından kısa bir süre sonra, kitleleri harekete geçiren bir motivasyon olarak Abbâsî İhtilâli sırasında yeniden ortaya çıkmıştır. Bu sebeple, ihtilâli ele alan birçok çalışmada halkta yaygınlık kazanan bu inançtan nasıl ve ne şekilde istifade edildiği incelenmiştir. Abbâsîler, Mehdî inancı olarak ifade edilen beklenen kurtarıcı inancından, ihtilâl başarıya ulaştıktan sonra da hilafette kendilerine meşruiyet sağlama amacı ile istifade etmişlerdir. Böylece Ahbâru’l-Abbâs adlı, Abbâsîlerin ihtilâlle sonuçlanan mücadelelerinin yarı resmi tarihi olarak sayılan kaynakta da Abbâsîlerin beklenen kurtarıcılar olduğunu vurgulayan (...) birçok rivâyet yer almıştır. Ahbâru’l-Abbâs, Abbâsî İhtilâli hakkında önemli bilgiler sunan ve bu nedenle muhtemelen Abbâsî ailesine yakın biri tarafından yazılmış olduğu tahmin edilen anonim bir el yazmasıdır. Abdülaziz ed-Dûrî ve Abdülcebbâr el-Muttalibî tarafından 1971'de yayımlandıktan sonra, Ahbâru’l-Abbâs veya kısaca Ahbâr olarak tanınmıştır. Bu kaynakta Abbâsîlerin beklenen kurtarıcılar olduğunu vurgulayan birçok rivâyet vardır ancak bu rivâyetler daha çok siyah sancakların ortaya çıkışı ile ilgili anlatımlarla sunulmuştur. Şimdiye kadar eser hakkında veya eserden istifade edilerek yapılan çalışmalarda, rivâyetler çoğunlukla ihtilâlin bilinmeyen yönlerine ışık tutacak şekilde ele alınmıştır, fakat bu rivayetler ile Mehdî inancı arasında doğrudan bir ilişki olduğunu vurgulayan bir çalışma bulunmamaktadır. Böylece kaynaktaki rivâyetlerin Mehdî inancı açısından ayrıntılı olarak incelenmediği söylenebilir. Çalışmamızla ilgili literatür bakımından üzerinde durulması gereken iki temel konu vardır. Bunlar arasında da en önemlisi şüphesiz ki Ahbâr’dır. Modern dönemde yeni bulunmuş bu kaynak üzerine olan çalışmalar çoğunlukla Abbâsî İhtilâli’ni ele alan çalışmalardır. Son zamanlarda kaynağın tarihyazımı açısından değeri veya sahihliği hakkında da bazı çalışmalar yapılmıştır. Literatürdeki diğer ilgili çalışmalar ise bir asrı aşkın süredir üzerinde detaylı şekilde inceleme yapılan Mehdî inancı ve bunun ihtilâl için önemine odaklanan araştırmalardır. Bu noktada, Gerlof Van Vloten'in kitabı, Mehdî inancına yönelik bazı önemli noktalara değinen ve bunun Abbâsî İhtilâli üzerindeki etkisini ortaya koyan birincil eser olarak kabul edilmektir. Bununla birlikte Van Vloten, el yazması onun çalışmasını kaleme aldığı dönemde (19. yüzyılın sonunda) henüz keşfedilmediği için Ahbâr’a hiç atıfta bulunmamıştır. Bu makale Abbâsî İhtilâli’nde Mehdî (kurtarıcı) inancının siyah sancaklar hakkındaki rivayetler aracılığıyla oluşturulan etkisini tartışmak amacıyla yazılmıştır. Ahbâr’daki ilgili rivayetleri Mehdî inancıyla ilişkilendirerek ortaya koymaktadır. Bu nedenle bu makale için “Siyah Sancaklı Mehdî” başlığı seçilmiştir. Modern tarihçiler, bu inancın İslam toplumunda giderek yaygınlaştığına ve dolayısıyla Abbâsî hareketinde etkili olduğuna inanmaktadırlar; ancak Ahbâr’dan önce ulaşılan kaynaklar bu iddiayı desteklemek için yeterli değildir. Çalışmada öncelikle Mehdî inancı ele alınacak, daha sonra beklenen kurtarıcı inancının Hicrî 2. yüzyıldaki önemi ve Abbâsî İhtilâli ile ilişkisi tartışılacak, son olarak da Mehdî inancının Abbâsî İhtilâli’ndeki etkinliğinin kaynağımıza nasıl yansıdığı incelenecektir. Bu makale, Ahbâru’l-Abbâs adlı kaynakta, Mehdî inancına doğrudan işaret eden rivayetlerin azınlığına karşın, siyah sancakların ele alındığı rivayetlerin fazla olduğunu savunmaktadır. Böylece Abbâsîlerin Mehdî inancından ihtilâlin başarıya ulaşması ve ardından meşrûiyeti sağlamada istifade ettikleri söylenebilir. Ancak bu inanç yalnızca Mehdî inancı değil, bilhassa siyah sancaklı Mehdî inancıdır. (shrink)

Kötülük meselesi, hem felsefenin hem de teolojinin ortak problemidir. Filozoflar ve teologlar bu konuda kendi din anlayışlarına, paradigmalarına ve metodolojilerine uygun bir teodise / ilahi adalet savunusu geliştirmişlerdir. Onlar dünyadaki kötülük olgusunu kendi yaratılış teorilerine uygun olarak izah etmeye ve anlamlandırmaya çalışmışlardır. Bu nedenle her iki taraf da hem metafizik hem de ahlaki kötülük konusunda ciddi ayrılıklar göstermektedirler. Filozoflar, tabii kötülük konusunda, kurgusal varsayımlara dayalı sudur nazariyesine bağlı kaldıklarından rasyonellikten uzaklaşmış; ancak ahlaki kötülükler konusunda son derece rasyonel bir yol izlemişlerdir. (...) Buna karşılık kelamcılar ise hem tabii hem de ahlaki kötülük konusunu metafiziksel bir sorun haline dönüştürmekten kurtulamamışlardır. Hakikat şu ki bu sorun, evrende işleyen yasalar, imtihan süreci ve ahiret inancı ile birlikte değerlendirildiğinde daha makul bir çözüm imkânına kavuşacaktır.Söz konusu ayrılık noktalarını ve onların rasyonel temellerini görebilmek için, bu makalemizde konuyu ana hatlarıyla mukayeseli bir şekilde sunmaya çalıştık. (shrink)

The purpose of this study is to shed light on a period of time in Ottoman history when conversion policies and practices, influenced by the changes of times and, resulted in unprecedented socio-political directions. In order to do that, some conversion cases from the Ottoman society in Salonica will be presented. Conversion to Islam is of central importance in explaining the rise of empire and its formation in many scholarly studies. It was usually presented as an official policy of Ottoman (...) administration throughout the centuries. The devshirme system and Sufi preaching were considered to be the major instruments of mass conversion to Islam.On the contrary, I propose to look at the conver- sion issue in the nineteenth century context from a different angle. (shrink)

The American Journal of Bioethics, Volume 12, Issue 1, Page 13-15, January 2012.

The well-known perception of war-hungry Muslims who had the Qur’an on the one hand and sword on the other offering a choice of either accepting Islam or losing one’s head has easily been created in the literature by the Orientalist scholars. Today the stress on the Jihad controversy by mass media in Europe and America is important and needs to be corrected. That jihad has usually been translated by the Western media as “holy war” is a greatly misunderstood principle in (...) Islam. There is no term in Arabic which means, “holy war”. War is not “holy” in Islam. I would like to divide this study into two parts: In the first part, the issue of conquest and its religious, ideological and theoretical references will be dealt with in reference to basic Islamic sources and the previous Islamic state’s practices. In particular, what are the limits of warfare and the position of civilians in the wars and wartimes according to the Islamic law will be looked for. In the second part, as a typical Islamic state, to what extend Ottoman conquests in the Balkans followed and practiced the legal way that opened up by Islamic law will be analyzed according to the available chronicles. (shrink)

This book presents an overview of postmodernism and its social indicators, and of the postmodern condition in consciousness as an indicator of its modification and development. The book brings together philosophical, sociological and cultural approaches towards contemporary societal issues, such as multiculturalism, culture of dialogue, philosophy of dialogue, tolerance, and gender. In doing so, it suggests a framing approach to cross-disciplinary research. The book also discusses various forms of multiculturalism, including multiculturalism as multiple modernities and plural modernities, and non-Western contemporaneity. (...) It explores the background of the dynamics of the development of public consciousness, in particular from the modern to postmodern, and subsequently examines the West/non-West dichotomy and how that dichotomy is currently being reconsidered in response to the intellectual-spiritual realities of modern life. (shrink)