The following text is a voice in the discussion around normative problems of innovative therapies. It refers to problems related to the amendment to the Polish Act on the Professions of Physician and Dentist, particularly to therapeutic experiment category, also discussed in this issue in the article by Maria Gutowska-Ibbs: “Off-label - practical consequences of unclear legislation.”.

In a few short paragraphs of The Problems of Philosophy Bertrand Russell presents his theory of introspective knowledge based on the concept of knowledge by acquaintance. In this article, I critically analyze these comments by Russell and their proposed application by contemporary authors, including Brie Gertler (2001; 2011) and Laurence BonJour (2003). I show how these theories differ from the competing ‘inner‑sense theories’ and try to show that they are inconsistent with Gareth Evans’s ‘transparency’ observation. Then I compare acquaintance theories (...) with Alex Byrne’s (2005; 2012) ‘transparency’ theory and show that Byrne’s theory offers a simpler account of mechanisms governing introspection and attribution of mental states to other agents. The AAM version available on PhilPapers iis licensed under CC BY 4.0. (shrink)

. Uwagi na temat teorii rewolucji Hanny Arendt Niniejszy artykuł zawiera krytyczny komentarz do teorii rewolucji Hannah Arendt. W pierwszej części artykułu zostaną omówione główne kategorie, za pomocą których filozofka definiuje istotę każdej rewolucji: polityka, wolność publiczna, demokracja bezpośrednia, działanie jako praxis, system rad, nowość, pluralizm. W drugiej części wskazane zostaną deficyty argumentacyjne, które można sprowadzić do dwóch punktów: ukrytej irracjonalności pojęcia tego, co polityczne oraz zbyt ostrego przeciwstawienia demokracji bezpośredniej i parlamentarnej.

Tekst został napisany najprawdopodobniej w roku 1668. Podstawą przekładu są jego dwie edycje: Kennetha Dewhursta, zamieszczona przezeń w monografii Thomas Sydenham. His Life and Original Writings, University and California Press, Berkeley–Los Angeles 1966, s. 85–93 oraz bardziej szczegółowa transkrypcja dokonana przez Jonathana Craiga Walmsleya i zamieszczona w rozprawie doktorskiej John Locke’s Natural Philosophy, opublikowanej elektronicznie: https://core.ac.uk/download/files/99/74250.pdf. Powodem umieszczenia przez Dewhursta tekstu Anatomii w książce poświęconej Sydenhamowi był brak pewności co do jej autorstwa; choć pierwotnie badacz ten przypisał go Locke’owi, po (...) pewnym czasie zmienił zdanie, uznając, że autorem był jednak Sydenham. Powodem był m.in. fakt, że pierwszy akapit napisany został ręką Sydenhama, co skłoniło Dewhursta do przypuszczenia, że rola Locke’a sprowadzała się jedynie do pełnienia obowiązków sekretarza znanego angielskiego lekarza. O autorstwie Sydenhama miała świadczyć także zbieżność poglądów zawartych w tekście z treścią jego Observationes Medicae. Ustalenia te podważyli ostatnio Peter Anstey i John Burrows, którzy analizując źródła i wykorzystując narzędzia statystyczne, rozstrzygnęli – należy sądzić, że ostatecznie – sprawę autorstwa Anatomii na korzyść Locke’a ). (shrink)

Zawarta w niniejszym artykule dyskusja z tekstem Saula Smilansky’ego O wątpliwej moralności pewnych form modlitwy składa się z dwóch części. W pierwszej bronimy tezy, że fikcyjne przykłady prezentowane przez autora albo nie stanowią powszechnie akceptowalnych form modlitwy, albo dają się interpretować tak, że nie stanowią etycznego problemu. Życzenie komuś śmierci jest bowiem zawsze nieetyczne, ale w każdej wyobrażalnej sytuacji zagrożenia życia możliwa jest modlitwa o rozwiązanie, które nie pomnaża śmierci.W drugiej części bronimy tezy, że prezentowany w przykładach Smilansky’ego stosunek ludzi (...) do Boga w ogóle nie jest religijny, a w konsekwencji działania w nich opisane nie zasługują na miano „modlitwy”. Kiedy bowiem w naszym nastawieniu do Boga liczy się tylko to, że jest On zdolny zmienić bieg zdarzeń na naszą korzyść, a to, że jest On dobry umyka naszej uwadze, wówczas nie mamy na myśli Boga tradycji religijnej. W tym punkcie przywołujemy myślicieli należących do nurtu tzw. Wittgensteinowskiego fideizmu, których krytyka modlitwy błagalnej idzie być może zbyt daleko, skłania jednak do refleksji nad granicami właściwego stosunku do Boga. (shrink)

Wiadomo, że Peter Singer chce być rzecznikiem tego, co racjonalne. Z jego punktu widzenia najistotniejsza jest wiedza przyrodnicza, a za wartościowe zostają uznane tylko te rzeczy, które da się udowodnić. Zgodnie z racjonalistami świat powinien składać się z trzech elementów: wiedzy, technologii i ekonomii. Zatem, jedyna korzyść z wiedzy jest taka, kiedy to daje gotowe osiągnięcia. W tym ujęciu prawda, obiektywna prawda staje się czymś zbędnym. Wiedza i nauka stają się funkcją utylitarnych celów, które człowiek może osiągnąć. Wszystkie wartości (...) i normy, które nie mogą być zredukowane do kryteriów użyteczności, do praktycznych rezultatów są bezwartościowe. Peter Singer twierdzi, że moralnie znacząca jest zdolność do odczuwania bólu i chęć jego unikania. Sprawą najważniejszą jest zdolność do cierpienia i naturalna chęć jego uniknięcia. Singer opowiada się za utylitaryzmem preferencji w etyce. Ogólnie rzecz ujmując, chodzi o to, że ludzie pragną maksymalizować szczęście i unikać takich stanów, jak cierpienie. (shrink)

Celem artykułu jest prześledzenie kariery wojskowej wojewody krakowskiego Mikołaja Zebrzydowskiego oraz próba znalezienia odpowiedzi na pytania, w jakim stopniu wpłynęła ona na jego cywilną działalność oraz pomogła w budowie prestiżu Zebrzydowskiego i jego rodziny. Badania zostały przeprowadzone na podstawie źródeł rękopiśmiennych oraz wydanych drukiem (księgi Metryki Koronnej, akta skarbowe oraz skarbowo-wojskowe, korespondencja, diariusze), jak również literatury przedmiotu. Przyjęta na wstępie badań teza zakładała, że służba wojskowa – najpierw w charakterze rotmistrza jazdy, później zaś hetmana nadwornego – odegrała istotną rolę w (...) życiu Zebrzydowskiego, znacznie przyczyniając się do rozwoju kariery urzędniczej oraz pozwalając na gromadzenie przezeń majątku, zwłaszcza dzięki nadaniom dóbr królewskich. Bezpośrednia oraz pośrednia analiza źródeł oraz opracowań pozwoliła pozytywnie zweryfikować przyjęte założenia badawcze. Mikołaj Zebrzydowski nie należał do najwybitniejszych rotmistrzów epoki Stefana Batorego oraz Zygmunta III, ale służba wojskowa odegrała znaczącą rolę w jego karierze. Zdobyte w toku wypraw wojennych zaufanie Stefana Batorego, a zwłaszcza jego najbliższego współpracownika, kanclerza oraz hetmana koronnego Jana Zamoyskiego, zaprocentowało nadaniami urzędów oraz dóbr królewskich i pozwoliło Zebrzydowskiemu wspiąć się na szczyt hierarchii senatorskiej oraz położyć podwaliny pod potęgę rodziny. Ciekawe, że formy aktywności wojskowej Zebrzydowskiego zmieniają się wraz z rytmem jego awansów. Rotmistrz jazdy nadwornej w latach 1576–1582, a następnie wojska kwarcianego zostaje wraz z uzyskaniem starostwa krakowskiego strażnikiem stolicy państwa, po czym jako wojewoda lubelski i hetman nadworny dowodzi znaczącymi – w owych czasach – oddziałami wojskowymi. Wydatki, poczynione w związku z działaniami wojennymi, zwracają się jednak nie tyle dzięki dochodom z żołdu, ile dzięki łasce królewskiej i zaufaniu Zamoyskiego. (shrink)

Gratitude is an important psychological construct in positive psychology, the psychology of religion, and the psychology of spirituality. Until recently, however, psychologists have largely ignored it. Even so, its significance for social and individual life has begun to emerge in the context of cognitive psychology, as something that contributes to personal well-being, the strengthening of interpersonal relations, and good social behaviour. Generalizing, we may say that gratitude is a positive response to one’s being in receipt of some beneficial good, whether (...) it comes from other people, from one’s life conditions, from nature, or from God. The purpose of this article is to attempt a psychological definition of gratitude, along with an outline of its nature as an emotional state, personality trait, mood, disposition or virtue. (shrink)

Określenie statusu etycznego embrionu ludzkiego wymaga znalezienia sztywnej miary wartości człowieka – pewnego układu odniesienia, który da nam jednoznaczność w dokonywaniu trudnych wyborów moralnych i ustalaniu prawa. Zwolennicy kryteriów człowieczeństwa od poczęcia w pierwszej kolejności muszą uzasadnić podstawy, na których opiera się stałość statusu moralnego człowieka, mimo widocznych zmian ilościowych i jakościowych ciała w okresie embrionalnym. W tym celu należy wykazać, że embrion i dorosły człowiek, który się z niego rozwinie, to substancjalnie ta sama istota. Celem niniejszego artykułu jest przegląd (...) wymiany myśli na temat jednego z istotnych i najbardziej zgrabnych argumentów za człowieczeństwem od zapłodnienia – argumentu z kontinuum genetycznego. Linia dyskusji jego zwolenników opiera się na fakcie, że w momencie zapłodnienia ludzkiej komórki jajowej ludzkim plemnikiem powstaje wyjątkowy zestaw genów, który nie zmienia się w czasie dalszego wzrostu i rozwoju ciała. Krytyka tego stanowiska polega na wskazaniu związanym z tym trzech problemów: tożsamości genetycznej bliźniąt jednojajowych, genetycznego determinizmu i nieostrości wyznaczonej w ten sposób granicy. (shrink)