Abstract

Η παρούσα ανακοίνωση αναφέρεται στο πλαίσιο ιδεών που κληρονόμησε η περιβαλλοντική εκπαίδευση από την περιβαλλοντική ηθική. Οι ιδέες αυτές προσδιορίζουν τον τρόπο σκέψης και δράσης του ανθρώπου. Η αλλαγή στον τρόπο σκέψης συνίσταται στην ανάγκη για αναθεώρηση του νοήματος της ανάπτυξης και της ευδαιμονίας όπως την εννοεί ο παραδοσιακός βιομηχανικός πολιτισμός. Δηλαδή αυτό που οφείλει να επιδιώκει ο σύγχρονος άνθρωπος είναι η συνολική ευδαιμονία και όχι η στενή ατομική οικονομική ευμάρεια. Επίσης ζητούμενο είναι η καλλιέργεια της ολιστικής σκέψης αντί της προσκόλλησης στη λογική, ώστε να αναπτυχθούν η σφαιρικότητα και η πληρότητα στη σκέψη. Μέσω της διεπιστημονικότητας, του συνδυασμού των γνώσεων, θα προσεγγίσουμε καλύτερα και σοφότερα το φυσικό περιβάλλον. Η αλλαγή στον τρόπο δράσης προβάλλει την αποφυγή της βίας σε συνδυασμό με την συνεργατική δράση μέσα στα όρια της τοπικής κοινότητας ως αντίδοτο στην κρατική πρωτοκαθεδρία και την παθητικότητα του πολίτη. Τέλος παρατίθενται τα συμπεράσματα, τα οποία αφορούν στο συνολικό μετασχηματισμό της προσωπικότητας στον οποίο συμβάλλουν τα διδάγματα της περιβαλλοντικής εκπαίδευσης.