Abstract
Το Γράμμα προς Μαρκέλλαν του Πορφύριου είναι ένας προτρεπτικός λόγος για τη φιλοσοφία. Με την επιστολή αυτή παροτρύνεται η σύζυγός του Μαρκέλλα να συνεχίσει να διάγει φιλοσοφικό βίο και να ακολουθεί πιστά τις αρετές του βίου αυτού. Η συγκεκριμένη επιστολή θυμίζει έντονα το Βιβλίο Κ των Ηθικών Νiκομαχείων, όπου ο Αριστοτέλης αναφέρεται στον θεωρητικό βίο. Στην ανακοίνωσή μας θα προσπαθήσουμε να βρούμε τα κοινά στοιχεία ανάμεσα στα δυο έργα. Και οι δυο φιλόσοφοι θεωρούν το θεωρητικό βίο και την άσκηση της νοητικής δραστηριότητας κοπιαστικό έργο που απαιτεί αφοσίωση και σκληρές δοκιμασίες. Όμως μέσα από το βίο αυτό ο άνθρωπος-φιλόσοφος μπορεί να ξεπεράσει την ανθρώπινη υπόστασή του και να ανέλθει σε ένα ανώτερο επίπεδο. Η φιλοσοφία είναι τόσο για τον Αριστοτέλη όσο και για τον Πορφύριο ο μόνος δρόμος προς το θείο. Βεβαίως όλοι οι άνθρωποι δεν μπορούν να διάγουν αυτόν τον βίο, γι’ αυτό και οι δυο φιλόσοφοι διαχωρίζουν τρία είδη βίων ή νόμων και στην κορυφή βάζουν το νόμο του θεού ή το θεωρητικό βίο. Βασική ιδιότητα και για τους δυο είναι η αυτάρκεια που επιτρέπει στον φιλόσοφο να είναι ανεξάρτητος από τους άλλους ανθρώπους. Βασιζόμενοι στα παραπάνω φαίνεται πως ο Πορφύριος είχε δεχτεί και αριστοτελικές επιρροές.
