Abstract

Tot zijn terugkeer naar het jodendom past Schönberg geheel in de emancipatorische zelfverbeteringsdrang van het Middeneuropese jodendom. Kunst en cultuur, en dan met name Duitse kunst en cultuur, waren de treden van de ladder, die naar de tempel van het Duitse liberale humanisme leidden. Toen de politieke realiteit deze illusies vernietigde, wendde hij zich weer tot het jodendom en verwoordde in zijn opera Mozes en Aaron de ethische kritiek op de esthetica.