Abstract

Artykuł traktuje o cechach gramatycznych niemieckich zapożyczeń we współczesnej polszczyźnie. Analiza materiału leksykalnego przeprowadzana jest w trzech grupach. Pierwsza grupa obejmuje zapożyczenia o największym stopniu podobieństwa fonologicznego, druga grupa to derywaty z niemiecką bazą słowotwórczą i polskim formantem, a grupa ostatnia zawiera słownictwo, którego postać morfologiczna uległa znacznym modyfikacjom.