Abstract

Terwijl de fascistische regering van Mussolini in de loop van de jaren twintig haar schijnbaar legitieme karakter verloor en steeds duidelijker de trekken ging vertonen van een autoritair bewind, werd ook de tweedeling steeds groter tussen de Italiaanse intellectuelen. Dat gold ook voor de filosofen Benedetto Croce en Giovanni Gentile, aan wier vriendschap met de opkomst van het fascisme een abrupt einde kwam. Gentile schreef een manifest dat door alle fascistische intellectuelen ondertekend werd; het weerwoord van Croce was een indrukwekkende verdediging van de vrije samenleving.