Abstract

De perceptie van het ‘ik’ verandert; de klassieke opvattingen over het ego, over persoonlijke identiteit en geheugen worden tegengesproken door moderne uitvindingen als genetische manipulatie. Met deze verandering in de perceptie van het ‘ik’ verandert ook de status van de dood. De dood, de belangrijkste persoonlijke ervaring, dreigt collectief gemaakt te worden. Grootse muziek kan ons hiervan redden; grootse muziek bewerkstelligt de overweldigende ervaring dat we het voorrecht hebben te bestaan, het mysterium tremendum.