Abstract

Etyka cnót jest jedną z najważniejszych obecnie koncepcji etycznych. Postuluje konieczność pracy nad moralnym charakterem, utrwalaniem jego właściwych cech i dyspozycji. Taki postulat zakłada, że głównym determinantem działania jest charakter jego sprawcy. Tymczasem liczne eksperymenty przeprowadzone na gruncie psychologii społecznej dowodzą, że o sposobie ludzkiego działania decydują zmienne sytuacyjne, a nie dyspozycjonalne. John Doris w swojej książce pt. Luck of Character poddaje radykalnej krytyce psychologię moralności, na której ufundowana została etyka cnót: kwestionuje istnienie charakteru moralnego i globalnie rozumianych jego cech, a w konsekwencji także edukację moralnego charakteru. Mój artykuł jest próbą odpowiedzi na krytykę Dorisa.