Abstract

Levinas is in biografisch én in filosofisch opzicht met anti-judaïstische denkbeelden geconfronteerd. Over Christus heeft hij zich slechts sporadisch uitgelaten. Desondanks is zijn werk is te lezen als een ontzenuwing – zo men wil een ‘deconstructie’ – van een aantal klassiek christelijk dogmatische bepalingen, die voedsel gaven aan het antisemitisme. Hij denkt verder dan de traditionele onto-theologie en het daarbij behorende kosmologisch realisme of ethische moralisme. Hoe hij daarbij methodisch te werk gaat, wordt hieronder geschetst aan de hand van twee samenhangende termen: schepping en plaatsvervanging