Cieľom štúdie je vysvetliť motiváciu a podstatu filozofických koncepcií, podľa ktorých je tvrdenie normatívny fenomén. Začnem tým, že zmapujem kľúčové myšlienky k problematike tvrdenia, a lokalizujem typické normatívne prístupy. Potom rozoberiem, čo vlastne znamená povedať, že tvrdenie je normatívnym fenoménom špecifického druhu, a predložím špekulatívno-hypotetickú rekonštrukciu genézy tvrdiacej jazykovej hry - presnejšie, jej protoformy - ktorá by mala vyzdvihnúť jej charakteristické sociálno-normatívne aspekty. Na tomto základe postavím kritické porovnanie dvoch reprezentatívnych normatívnych prístupov k tvrdeniu: pragmatického inferencializmu Roberta Brandoma a Knowledge (...) Account of Assertion Timothyho Williamsona. Budem argumentovať, že Brandomov prístup adekvátnejšie vystihuje sociálnu povahu tvrdenia, esenciálnu pre túto rečovú hru. (shrink)

Книга предназначена для учащихся и преподавателей средних и высших учебных заведений, а также научных и работников и методистов, интересующихся вопросами социологии, религиоведения.

Zapadna suvremena logika korištena je za unapređenje islamske filozofske teologije, koja je povijesno koristila aristotelovsko-avicenovsku logiku, na temelju toga što se logika shvaćala kao inherentno normativna. To je usprkos kontroverzama o statusu logike u islamskoj teološkoj tradiciji. Normativni autoritet logike znači da ona utječe na sadržaj onoga u što bismo trebali vjerovati i na to kako bismo trebali revidirati ta uvjerenja. Ovaj rad nastoji pokazati da je, bez obzira na nekompatibilne razlike između dvaju sustava, temeljna značajka zapadne suvremene logike i (...) aristotelovsko-avicenovske logike njihova normativnost. Zatim se tvrdi da je inherentna normativnost logike u islamskoj teološkoj/filozofskoj tradiciji nemotivirana. Umjesto toga, kao održivu alternativu rad predlaže ponovno uspostavljanje logike kao anti-ekscepcionalističke unutar islamske teološke/filozofske tradicije. (shrink)

Celano’s notion of a “pre-convention” is grounded in the opposition between two allegedly different kinds of normative behaviour: observing a “rule” and conforming to a “norm”. This opposition plays a central role in Celano’s paper, and marks a crucial point in his intellectual trajectory. Nevertheless, it remains largely implicit. In this paper, I try to make it fully explicit, giving a more precise characterisation of both kinds of normative behaviour. I also focus on the importance of distinguishing between them, express (...) some conjectures regarding Celano’s future research, and propose a criticism. (shrink)

Članek obravnava pravno teorijo, ki je prisotna v končnem delu Vebrovega spisa Etika. Prvi poizkus eksaktne logike nagonske pameti. Veber se le mimogrede ukvarja s teorijo prava, vendar njegov prispevek ni zanemarljiv. Vebrova Etika je logika nagonske pameti: Veber, gledano iz čistega predmetnoteoretičnega vidika, ne sestavlja zbirke moralnih zapovedi, ampak namerava orisati najsplošnejša formalna načela, ki določajo pravilnost nagonskega doživetja. Tega, kaj mora posameznik narediti v danem trenutku, logika nagonske pameti ne more povedati, ker je le formalna veda. »Most« med (...) formalnim in materialnim pristopom nravnemu problemu Veber najde v glasu vesti, ki svetuje posamezniku, kaj naj naredi v konkretnem delovanju. V soglasju s tem mora biti državno pravo osnovano na načelih nagonske logike, ker bi bilo drugače brez vsake veljavnosti. Pravo velja, v kolikor je utemeljeno na logiki, ki orisuje imanentna načela človeške narave; cilj prava je pospeševanje čim bolj pravilnega življenja posameznikov in družbe. Z druge strani vsebina tega prava ni enkrat za vselej določena in napisana, ampak vsakič izhaja iz hermenevtike, ki jo posamezniki in družba morajo izvršiti o sebi in o svoji naravi. Etika »zdravega razuma« in »povprečnega človeka« je po Vebru najboljši model za materialno izpopolnenje formalne nagonske logike. (shrink)

In his article on pre-conventions, Celano presents, what the author calls, the Ontological Commitment Thesis and the Normative Bite Thesis. In this short comment, the author argues that the two theses are together both incompatible with the idea that pre-conventions are facts which have causal powers in human behaviour; also, if the ontological thesis is abandoned, normative determination could not be obtained. In other terms, the author argues that either pre-conventions are part of our causal explanation of human behaviour or (...) pre-conventions are abstract entities able to determine human behaviour normatively. In the first case, pre-conventions lack normative meaning, while in the second pre-conventions cannot integrate our causal explanation of human actions. Tertium non datur. (shrink)

La distinción entre normas y formulaciones normativas lleva a los teóricos del derecho a tratar las normas jurídicas como entidades. En este artículo la autora explora el recorrido transitado por algunos filósofos analíticos del lenguaje, que va desde una noción de significado hasta la necesidad de entidades. Después, presenta un conjunto de problemas producidos al considerar las normas entidades. Sea cual sea el tipo de entidad que consideremos tiene que ofrecerse una distinción clara entre criterios de identificación y de individualización. (...) En el supuesto caso de las entidades abstractas la distinción se disuelve. A través de una sustitución de las nociones de intensión y extensión de las palabras, por las nociones de aspectos intensionales y extensionales de aquello de lo que hablamos, la autora bosqueja un programa metodológico para el derecho y la Teoría Jurídica. El programa se basa en un proceso dinámico de identificación de normatividad. (shrink)

El autor lleva a cabo una revisión de la obra The Many Faces of Normativity intentado resaltar algunos rasgos comunes que se van presentando a lo largo de los diversos textos que componen la obra revisada. Luego de abordar la visión de Robert Audi acerca de las tendencias hacia la naturalización de la normatividad así como el análisis que Jaap Hage efectúa de los conceptos normativos, se tratan dos ataques a la distinción ser-deber ser que defienden argumentos que, sobre la (...) base de esa distinción, han sido considerados falaces al menos desde David Hume. Posteriormente se tratan una serie de aportes con una tendencia común, y que a criterio del autor dan una especial identidad a la obra en su conjunto. Se trata de la tendencia, en buena medida reduccionista, que acopla la explicación de la normatividad a hipótesis provenientes del flamante campo de las neurociencias. (shrink)