In social ontology are conducts investigations into how social and institutional facts exist, what is a social group or collective intentionality. Phenomenology is one of the 20th-century philosophical movements whose contributions of its representatives over the aforementioned topics are significant (including von Hildebrandt, Reinach, Scheler, Stein). The purpose of this article was to consider Ingarden's potential contribution to social ontology. The article is divided into two parts: an overview and an interpretation. In the first, I pointed out why phenomenology is (...) misguidedly considered "asocial." In the second, I reconstructed Ingarden's metaontological views from his magnum opus: Controversy over the Existence of the World. According to his declaration in this book, socio-objects are entities with heteronomous and purely intentional elements. In the article I showed that Ingarden explicite does not formulate a theory of social being, but on the basis of his ontology a sketch of such a theory can be trying to be presented. In order to achieve this, I thought it was relevant to attempt to outline the difference between the objects of fiction and socio-legal objects within its ontology. (shrink)

Ernest Nagel’s two-part article entitled “Impressions and Appraisals of Analytic Philosophy in Europe” undoubtedly played a crucial role in the development of analytic philosophy in both Europe and the United States. Nagel articulates the shared metaphilosophical assumptions embraced by philosophers from various centres, including Prague, Vienna, Lviv, Warsaw, and Cambridge. Nevertheless, it is important to note that philosophers began to describe themselves using the term “analytical philosopher,” or a similar term, particularly within the intellectual centre of Cambridge, in the early (...) 1930s in Britain. In this article, I shall compare how these philosophers conceptualized “analytic philosophy” with the metaphilosophical assumptions outlined by Nagel. Then, I shall draw a comparison between the understanding of analytic philosophy in the early 1930s in Britain, and contemporary conceptions such as “conceptual creativity” and “conceptual engineering.” As it turns out, a part of contemporary analytic philosophy is more open to social-practical issues than it was in the early 1930s in Britain, especially in the intellectual centre that was Cambridge. (shrink)

Herman Cappelen w książce Fixing language (2018) zaproponował projekt w ramach inżynierii pojęciowej, w myśl którego to, co rewidujemy w pojęciach, to ich intensja i ekstensja. Podjął on polemikę z koncepcjami w inżynierii pojęciowej, zgodnie z którymi przy rewizji odwołujemy się do funkcji i celów. W pierwszej części artykułu opisuję wspomnianą dyskusję. W realizacji tego zamiaru korzystam z odwołań do artykułu Amie Thomasson „A Pragmatic Method for Normative Conceptual Work” (2020). Następnie podejmuję próbę obrony stanowisk odwołujących się przy rewizji pojęciowej (...) do funkcji i celów. W tym celu odnoszę się do artykułu Michaela Prinzinga „The Revisionist’s Rubic: Conceptual Engineering and Discontinuity Objection” (2018). W drugiej części artykułu opisuję metodę eksplikacji jako jedną z metod, za której pomocą dokonuje się rewizji pojęciowej. Zwracam uwagę na eksplikacje stosowaną przez Quine’a, który proponuje skupić się przy eksplikacji na funkcjach, jakie pełnią pojęcia. (shrink)