This article critically engages with Philip Pettit’s civic republican theory, particularly his account of what it takes to realize non-domination in society. Despite providing a comprehensive analysis of the institutional prerequisites for realizing non-domination, Pettit surprisingly overlooks the critical role of education in achieving this goal. Pettit’s neglect of republican education has been widely criticized, and a growing body of literature seeks to develop a civic education theory suitable for civic republican purposes. While there is considerable disagreement in the literature (...) regarding the content and methods of republican education, almost all consider its scope restricted to the pupil’s education. Pettit’s insufficient understanding of domination’s ill effects constrains our ability to envision a comprehensive educational response. In contrast, the republican tradition provides more substantial reasons for condemning domination and a richer account of the harms of domination, including a detailed account of the pervasive moral, developmental, and psychological harms. By drawing on women republicans of the 18th century (Mary Wollstonecraft, Sophie de Grouchy) and contemporary feminists (I. M. Young, and others), the article aims to establish the case for rehabilitative education, utilizing Tostan (an African-based NGO) as a model for its pedagogy and implementation. Such reconstruction requires challenging core tenets of Pettit’s theory, such as his dismissal of positive liberty, the limited role he assigns to civil society organizations, and how he envisions the politics of republicanism. Hence, by revisiting and taking issue with Pettit’s republicanism, the article advocates for rehabilitative education programs to overcome domination and envisions a more engaged and grassroots political framework for the politics of republicanism. (shrink)

Bu çalışmada, Türkiye’de 1963 ile 2012 yılları arasında din psikolojisi alanında yapılan ve hala devam eden yüksek lisans ve doktora tezlerine ilişkin analizler yer almaktadır. Bunun yanında din psikolojisinin Türkiye’de akademide yer alışına dair kısa bir tarihçe vardır. Bu çalışmanın amacı, din psikolojisi doktora tezlerine ilişkin bir bibliyografya oluşturarak, araştırmacılara ve lisansüstü öğrencilerine bir katalog sunmaktır. Ayrıca, tezlere ait verilerin analizleriyle, yapılacak yeni çalışmalara yol göstermek amaçlanmıştır. Yöntem olarak literatür taraması yapılmış, farklı kurumların katalogları taranmış ve alandaki akademisyenlerle görüşülmüştür. Elde (...) edilen bilgiler doğrultusunda tezler, yüksek lisans ve doktora tezleri olarak tasnif edilmiş ve yazar referans alınarak alfabetik sıraya göre dizilmiştir. Tez başlıklarının içerdikleri konular tespit edilmiş ve bu veriler analiz edilmiştir. (shrink)

As we grapple with the far-reaching global issues of climate catastrophe, refugee crisis, economic inequalities, environmental destruction, pandemics, and more, the call for global (international) solidarity has never been more urgent. While these issues have significant local implications and necessitate action at the nation-state level, it is widely recognized that their resolution surpasses the capabilities of individual nations. Instead, they demand global cooperation and solidarity. However, the nature, basis, sources, potentials, and conditions of such global solidarity remain largely unexplored. This (...) article aims to fill this gap by critically examining our conceptual alternatives for understanding and fostering global solidarity and proposing an extension of what I term solidarity of associates to a global context. (shrink)

Max Weber, modern dönemi anlamak için asketik ve mistik ayrımında olduğu gibi genel olarak ikili konumlandırmalarla meseleleri ele alır. Weber'in özellikle Leibniz’den beri felsefede tartışılan kötülük konusuna temel katkısı onu sosyolojik düzlemde ele almasıdır. Modern dönemin rasyonalist yaklaşımının kötülük meselesini izah etmeye yöneldiğini ve bunun da sosyal alanda somut sonuçları olduğunu gösterir. Din sosyolojinin merkezi temaları olarak teodise ve kurtuluşu ele alan Weber’in kuramının aktüel değeri nedir? sorusu, bu makalenin odağıdır. Nitel araştırma desenine sahip bu çalışmada amaçlı örnekleme tekniğiyle Kalvinist (...) kökene sahip Amerikan mezheplerinin sunduğu açıklamalar internet ortamında derlenmiştir. Dinî söylem üreten görevlilere ait bu makalelerin içerikleri betimsel analiz tekniğiyle irdelenmiştir. Sonuç olarak günümüzde Kalvinist kurtuluş doktrininin ve ilahi takdir düşüncesinin sürdürüldüğü tespit edilmiştir. Bu teodise yaklaşımı farklı argümantasyonlarla işlemektedir. Söz gelimi bu yaklaşım, bilimsel çıkarımların mantık yürütme tarzını tartışır. Tümevarım ve tümdengelim arasındaki farkı ve yargıların mutlaklığına dair kuşkuları dikkatlere sunar. Felaket hakkındaki bu yorumlara göre Tanrı’nın çağları aşan ve insan bilgisinin ötesinde bir planı vardır. Bu plan, insanın anlayış ve iradesinin üstünde olduğu için inanç meselesi olarak ele alınır. Son olarak Covid-19 salgınının bir yargılama olduğu kabul edilmekle birlikte tekil bir grubun günahları için değil dünya (herkes) için yapılan bir yargılama olduğu belirtilmektedir. (shrink)

Positive thinking is often assumed to foster effort and success. Research has shown, however, that positive thinking in the form of fantasies about achieving an idealised future predicts less (not...

En este texto partiremos de la conocida tensión cinematográfica entre la imagen y la narración, refiriendo a un caso concreto de cine mexicano tipológico costumbrista. Es un género que se distingue por una trama débil constituida por secuencias con un importante peso mostrativo o “descriptivo”, más que narrativo y el espectador se entretiene en el reconocimiento de los estereotipos, obteniendo un goce mimético de reconocimiento. Para abordar tal reconocimiento mimético distinguiremos entre los imaginarios literarios y los imaginarios fílmicos. Los imaginarios (...) literarios son esquemas faltos de concreción. Por el contrario, los imaginarios fílmicos no son lo absoluto una cuestión de la imaginación más o menos vaga, sino que dada su base fotográfica presentan girones de la realidad tal cual es en su apariencia. Este imaginario fílmico ya no consta de imágenes de la mera imaginación, al gusto del que se las imagina, sino que consta de fragmentos fotográficos de la apariencia real, por lo que esas imágenes de calidad fotográfica tienden a generan de inmediato aprobación o rechazo. Puede ser que se lea algo que no gusta y entonces tiende a dejarse de lado, pero es más difícil dejar de lado algo que, aunque no guste no se leyó sino se vio. Para analizar el género de narrativa débil tipologizante recurrimos a la teoría de D. Bordwell sobre la construcción de la historia combinándola con la teoría de R. Barthes acera de los núcleos, catálisis, informantes e indicios narrativos. (shrink)

Arguing that he wants to achieve a better understanding of the philosophy of Emmanuel Levinas, C. Fred Alford in his article “Emmanuel Levinas and Iris Murdoch: Ethics as Exit?” compares Levinas’s ideas with those of Iris Murdoch and concludes that the major difference between the two philosophers consists in their attitude toward everyday reality. Alford claims that although both philosophers are concerned with one’s relation with the other person, Levinas is “never interested in the concrete reality of the other person, (...) whose fleshy reality can only get in the way of transcendence,” 1 whereas for Murdoch, he asserts, the goal is to escape the illusions of the self and see the world as it is, “filled with. (shrink)

The early 20thcentury works of Kurdish Islamic thinker Said Nursî explore how cinema can provide access to the divine. Yet, considering the periods of Nursî’s life that were spent in prison, or in exile in remote locations, it is likely that the cinema he was discussing was, very specifically, the early silent cinema of attractions. Thus the distinctive format of this cinema can be uncovered in, and seen to structure, Nursî’s formulation of ‘God's cinema’. With this proposition in mind, this (...) article indicates something of the potential that an engagement with Nursî’s cinematic writing offers for reconsidering topics already much discussed in film-philosophy, such as that of time in the works of Gilles Deleuze. (shrink)

En este texto discutiremos la tensión entre los nuevos medios y la narratología ocupándonos especialmente del caso del cine. Nuestra tesis será que los nuevos medios tienen que ver básicamente con la ilusión y solo derivadamente con la imaginación; por el contrario, el campo de la literatura tiene que ver solo con la imaginación y no con la ilusión. Si esto es así, algo debe estar mal con la pretensión de la narratología de ser el esquema teórico adecuado para entender (...) cualquier fenómeno cultural, especialmente el de losnuevos medios. Insistiremos, por ello, en la distinción entre ilusión e imaginación. De hecho, los teóricos literarios no lo consideran. Se suele decir que el cine es ficción, y de hecho la literatura es ficción, pero el cine es mucho más que la ficción, es una ilusión.Here we will discuss the tension between the new mass media and narratology and the case in study will be cinema. Our thesis would be that new mass media have to do basically with illusion and only derivatively with imagination; on the contrary, the field of literature has to do only with imagination, not with illusion at all. If it is so, something must be wrong with the pretence of narratology to be the adequate theoretical schema in order to understand every cultural phenomenon, especially in the case of new mass media. We have to insist on the distinction between illusion and imagination. In fact, literary theoreticians do mostly not consider it. It is usually said of cinema that it is fiction, and indeed literature is fiction, but cinema is much more than fiction, it is illusion. (shrink)