In my paper I undertake an attempt at an archaeological analysis of the increasing interest in emotions and affects in the humanities. Simultaneously, it is to some extent an attempt to continue Foucault's reflection from The Order of Things. In doing so, I reconstruct (a) previous ways – both philosophical and literary (starting from the seventeenth century) – of defining the relationship between “reason” and “heart” and (b) the origins, transformations and disintegration of the subject of desire. “Affectology” itself turns (...) out to be the result of (i) the decay of the traditional humanities (ii) the influence of structuralism, (iii) the emergence of “culture” which has replaced “human” as the primary reference point of the humanities. (shrink)

Članek se ukvarja s sodobno vojno zgodovino, estetiko upora in politiko afekta v kontekstu postjugoslovanskega prostora. Če pogledamo nazaj na oborožene vojne v devetdesetih letih prejšnjega stoletja, pa tudi na številne vojne, ki se še vedno vodijo z drugimi sredstvi, postane jasno, da v tem izčrpanem območju geopolitičnega nelagodja še vedno ni miru. Politika (ne)pripadnosti temu prostoru je desetletja nihala med konfliktnimi afekti, liminalnimi conami in ne/možnostmi preseganja permanentne produkcije vojne s trajnim mirom. Ta ambivalenten občutek (ne)pripadnosti je povzročil različne (...) zasuke in premike v postjugoslovanski umetnosti, ki so se solidarizirale znotraj starih in novih geopolitičnih območij nelagodja in vojn(e). Na podlagi postjugoslovanskega umetniškega raziskovanja Adele Jušić in Blerte Heziraj, ki se ukvarjata z Antifašistično fronto žensk – AFŽ, ter dolgoletnega aktivističnega performansa skupine Žene u crnom (Ženske v črnem), besedilo torej kaže na stičišče politike in umetnosti, ki se brezkompromisno upirata vladajočim (post)jugoslovanskim diskurzom neskončnih vojn. (shrink)

W artykule rozważana jest Spinozjańska koncepcja afektywności w kontekście pytania o pierwotne przedrefleksyjne formy świadomości siebie oraz problemu samopoznania. Autorka przedstawia ideę _conatus _oraz jej związek z emocjami, ukazując potencjał heurystyczny Spinozjańskiego ujęcia sfery bierności. Rozważania skupione są wokół problematycznej kwestii, czy bierność daje nam jedynie niejasną wiedzę o nas samych, będąc niepożądanym stanem, czy też sposób, w jaki afekt zostaje przeżyty i postrzeżony może mieć znaczenie dla samoświadomości, stanowiąc jej pierwotną przedrefleksyjną formę. Nawiązując do hermeneutyki podmiotowości, autorka wskazuje, że (...) struktura fundamentalnej dążności do zachowania swojego istnienia ujawnia się w porządku refleksyjnym jako doświadczenie swoistego wysiłku będące warunkiem samoświadomości. Prezentowane analizy dotyczące Spinozjańskiej koncepcji wpisanej w ludzką naturę dążności do zachowania i powiększenia swojej mocy (_conatus_), której działanie ujawnia się między innymi w przeżywaniu afektów, wskazują także na niemałe trudności interpretacyjne. Spinoza nie wydaje się dostatecznie wyjaśniać stosunku zachodzącego między pragnieniem, stanowiącym wyraz życia, i nadawanym mu znaczeniem należącym do porządku mowy. (shrink)