Diversiteit is een ruim begrip, en we verschillen over de manier waarop we het moeten omarmen. Maar in elk geval moeten we behoedzaam zijn voor verschillenblindheid.

Amsterdam University Press is a leading publisher of academic books, journals and textbooks in the Humanities and Social Sciences. Our aim is to make current research available to scholars, students, innovators, and the general public. AUP stands for scholarly excellence, global presence, and engagement with the international academic community.

Diversity from the beginning: A comparison of Mack and Crossan’s constructs of earliest Christianities (ca 30-70 CE) According to recent propositions by Burton Mack and Dominic Crossan, earliest Christianity was a diverse phenomenon right from its inception. In this article their constructs of this early phase of 'church ’ history (ca 30-70 CE) are compared, so as to identify similarities and differences, advantages and shortcomings. The essay concludes with a proposal on methodological procedure to be followed in the search for (...) earliest forms of Christianities (ca 30-70 CE), as well as some remarks on the meaning of the comparative analysis undertaken by Mack and Crossan. (shrink)

Iedereen zoekt geborgenheid in een eigenhuis, een plek onder de zon. Het vinden van een thuisplek is nochtans niet zo idyllisch als René Froger bezingt. Vooral in een multiculturele samenleving is de drang naar een thuisplek hevig. Op die plek exclusieve rechten uitoefenen wars van elke vorm van diversiteit, is een nieuw adagio. Wat voor de ene gemeenschap geborgenheid betekent, vormt voor een andere een regelrechte bedreiging. Hiertegen formuleren de auteurs een alternatieve landethiek in het spoor van Aldo Leopold. (...) Deze landethiek bouwen zij uit tot een fundamentele filosofie die radicaal breekt met de klassieke opvattingen van de Verlichting. De Leibniziaanse ruimte-tijd wordt de fundamentele basis voor de thuisplek. Cultuur, taal en landschap creeren de geborgenheid. Alle participanten van de thuisplek worden door diversiteit en het vreemde uitgenodigd tot openheid. Een ecologische ágape'verschijnt als een hernieuwde horizon. De onherbergzaamheid van de postmoderne samenleving heeft afgedaan. Steden transformeren tot multiculturele thuisplekken. Kunstwerken creeren landschappen tot plekken van identificatie. Thuisplekken worden plekken van geborgenheid waarmee men verbonden is, zoals een schildpad met haar schild... (shrink)

Ondanks de grote diversiteit van Berlins werken, die een groot cultuurhistorisch bereik hebben, gaat hij uit van een moreel minimum als constante horizon van de mensheid, ondanks alle culturele verschillen.

Emancipatie en integratie, nationalisme, machtsonderdrukking en privileges, (super)diversiteit en erkenning. Het zijn slechts een paar van de beladen termen waar we tegenwoordig veel mee geconfronteerd worden, en dat in de context van persoonlijke identiteitsvorming als in debatten omtrent groepsidentiteit, de vraag naar minderheidsrechten en de gepercipieerde conflicten met de zogenaamde democratische Westerse Verlichtingsidealen die daar vervolgens uit voortkomen. Heel veel van deze politieke discussies die momenteel gevoerd worden binnen de politiek en de media draaien om ‘identiteit’, waardoor dit concept (...) helaas tot een gepolitiseerd en polariserend begrip verworden is. (shrink)

Hoe kunnen we ervoor zorgen dat iedereen zich thuis voelt in onze steden? Hoe gaan we om met verschillende culturele feesten en rituelen? Hoe benaderen we ons gemeenschappelijk verleden, dat voor verschillende culturele groepen een andere lading heeft? Of hoe gaan we om met de uiteenlopende opvattingen over homoseksualiteit of de verhouding man-vrouw? Dit zijn enkele voorbeelden van vraagstukken waarbij de ‘kunst van het verstaan’ ingezet zou kunnen worden. Het is immers niet alleen belangrijk om inzicht te krijgen in ‘de (...) ander’, maar ook in ons eigen denkpatroon. In steden met een grote culturele diversiteit kunnen dialogen tussen de verschillende bevolkingsgroepen de wederzijdse erkenning en ook het wederzijdse begrip aanzienlijk bevorderen. Het is een manier om elkaar te ‘verstaan’. Heinz Kimmerle heeft zich de voorbije 25 jaar bekwaamd in ‘de kunst van het interculturele verstaan’. En juist daaraan lijkt behoefte te zijn in onze huidige maatschappij met diverse culturen terwijl er niet altijd evenveel begrip is voor elkaars cultuur. In dit boek onderzoeken de auteurs of dit filosofisch academische werk op het gebied van intercultureel verstaan, een basis kan bieden voor een praktisch dialoogmodel voor het omgaan met de uitdagingen in steden met een grote culturele diversiteit. Zo komen zij tot een model voor dialogen in de dagelijkse praktijk en onderzoeken hoe dit kan leiden tot een meer dialogische levenshouding, die ook op andere gebieden (politiek of economisch) ingezet kan worden. Zij gaan niet alleen in gesprek met elkaar, maar krijgen ook nieuwe inzichten over hun eigen manier van naar de wereld kijken. (shrink)

De invloed van het denken van Paul Moyaert is zeer groot. Daarom wil 'Orde scheppen' hulde brengen aan deze filosoof en zijn intellectuele bezetenheid. De thematische diversiteit van het boek weerspiegelt de biodiversiteit van Moyaerts eigen werk, die met enig geweld tot drie grote thema's of domeinen kan worden herleid: wijsgerige antropologie, psychopathologie en religie. Onderwerpen zijn: het symbolische, de liefde, uchronie, de echtheid van beelden, en poëzie; de afstemming bij jongvolwassenen met een meervoudige handicap, homoseksualiteit bij vrouwelijke adolescenten, (...) en Kant en Foucault; en ten slotte de hardnekkigheid van religie, christelijke ascese, de vele gezichten van Kierkegaard, Franciscus van Assisi, en de oorlogsdagboeken van Hans Keilson. (shrink)

Het ethos waarin de mens leeft en handelt is in verandering zolang de mens leeft en handelt. In De maakbare moraal reflecteren verschillende filosofen over de antwoorden die het moderne en hedendaagse denken kunnen bieden op vragen die net door dat veranderend ethos tot stand worden gebracht. De idee dat moraal 'maakbaar' zou zijn houdt meteen ook een kritisch standpunt in: wat precies is er in onze morele omgang met elkaar dat beheersbaar, expliciteerbaar, voorstelbaar... zou kunnen zijn? De maakbare moraal (...) bundelt bijdragen van Daniel Acke, Hans Alma, Sonja Lavaert, Julia Maria Mönig, Johan Stuy en Adelheid Rigo, Marc Van den Bossche, Yoni Van Den Eede, Karl Verstrynge en Else Walravens. De reeks Humanismen wil het denken over de hedendaagse condition humaine op een prikkelende en eigenzinnige manier stimuleren. Het begrip humanisme krijgt hier een zeer ruime omschrijving: respect voor de mens in zijn diversiteit en pluraliteit en voor de manier waarop individuen zoeken naar identiteit en zingeving. De reeks komt tot stand onder begeleiding van prof. dr. Marc Van den Bossche van de vakgroep Wijsbegeerte en Moraalwetenschappen van de Vrije Universiteit Brussel. (shrink)

Het woord 'woke' duikt steeds vaker op in de media. Woke is niet alleen een nieuwe ideologie, maar creë̈ert tevens een heel eigen vocabulaire. Woke-woorden komen vaak uit het Engels, zoals cultural appropriation, safe space, bipoc of gas lighting, terwijl ook allerlei Nederlandse woorden en begrippen, zoals diversiteit, inclusiviteit, transfobie of 'mensen met een vagina' in het woke-jargon een specifieke betekenis hebben gekregen. De verhitte debatten over woke vinden met name plaats in de culturele sector, het onderwijs, de politiek, (...) het publieke debat en op de sociale media. 'Wokabulary - kritisch wokewoordenboek' is daarom bestemd voor journalisten, leraren, HR-medewerkers, beleidsmedewerkers, communicatieadviseurs, museumconservatoren, politici, docenten en niet te vergeten studenten. En daarnaast natuurlijk voor iedere woke-belangstellende. 'Wokabulary' is een lexicon in de stijl van Voltaires beroemde, eloquente 'Filosofisch woordenboek', waarin hij geloof en bijgeloof bekritiseert. 'Wokabulary' verheldert niet alleen de woordenschat van woke, maar bekritiseert deze ook. Tegelijkertijd wordt kritiek geleverd op doorgeslagen antiwokisme."--Page 4 of cover. (shrink)

Hoe denken vrijdenkers, anarchisten en humanisten over opvoeding en onderwijs en hoe hebben ze bijgedragen aan de ontwikkeling van pedagogiek en onderwijs in Nederland? Dat zijn de vragen die in 'Tussen autonomie of humaniteit' centraal staan. Het boek beantwoordt deze vragen in drie casestudies binnen de periode 1850-1970. De eerste casus gaat over vrijdenkers rond 1860, een periode waarin een nieuwe schoolwet veel pedagogische discussies teweeg bracht over de rol van natuur en godsdienst in de school. In de tweede casus (...) (1912-1920) treden vrijdenkers en anarchisten op. Zij worden onderzocht tegen de achtergrond van de Eerste Wereldoorlog en de opkomst van de reformpedagogiek in Nederland. In de derde casus (1945-1970) staan de humanisten van het Humanistisch Verbond centraal en hun bijdrage aan de ontwikkeling van levensbeschouwelijk onderwijs en de openbare school. 0Deze casussen worden beschreven met de vraag voor ogen of deze groepen humanisten vooral autonomie in de opvoeding nastreefden of de bevordering van humaniteit. Dat levert een boeiend beeld op van de diversiteit van humanistische pedagogische perspectieven, waaronder het naturalistisch-romantische, het radicaal-kritische en het existentialistische perspectief. (shrink)

In 'Een handvol filosofen' staan de filosofen centraal die sinds de oprichting van de Vrije Universiteit in 1880 aan deze instelling verbonden zijn geweest. Het gaat hierbij niet alleen om de inhoud van hun werk, maar ook om de personen zelf. Er waren filosofiedocenten die zich met de universiteit identificeerden en zich volledig konden ontplooien. Er waren er echter ook voor wie dit niet gold, die geïsoleerd of in gewetensnood raakten. Veel filosofiestudenten waren actief betrokken bij wat er in hun (...) faculteit gebeurde. Zij namen initiatieven, protesteerden soms tegen de gang van zaken en kozen partij in conflictsituaties. Sinds het eind van de jaren zestig van de twintigste eeuw verloor de Vrije Universiteit geleidelijk haar christelijk karakter. Tegenwoordig werken alle stafleden vanuit hun eigen motivatie mee aan een hoofdzakelijk seculier geworden universiteit, die ruimte biedt voor religieuze en levensbeschouwelijke diversiteit. (shrink)

In Nederland worden al geruime tijd zowel op landelijk als op lokaal niveau en zowel vanuit het beleid als door bezorgde ouders uiteenlopende inspanningen geleverd om onderwijssegregatie tegen te gaan. In dit artikel wordt betoogd dat we desondanks voor een zware opgave staan, aangezien het uitoefenen van individuele vrijheid en het streven naar sociale gelijkheid voor spanningen kan zorgen. In het artikel wordt de stelling uitgewerkt dat sociale integratie in het onderwijs via gemengde scholen niet per se de enige en (...) beste manier is om het ideaal van gelijke kansen te realiseren. Verder stellen we dat een onderscheid moet worden gemaakt tussen vrijwillige en onvrijwillige vormen van onderwijssegregatie. Als alternatief voor integratie worden daarom de mogelijkheden voor vrijwillige separatie geëxploreerd. (shrink)