Commentary on Abhidharmakośa of Vasubandhu, a classical verse work on the Vaibhāṣika school in Buddhist philosophy.

Study on Pratītyasamutpāda, theory of relativity and causality in Buddhism with reference to canonical literature.

Study on Pramnānabhūta, Buddhist logic of authoritative.

On correct method of understanding various Buddhist philosophical concepts according to sutras and tantras in accordance with Karmapa VIII Mi-bskyod-rdo-rje interpreation.

Interpretation of Śaṅkarācārya's Brahmasūtrabhāṣyam; includes original text.

volume ka-pa [1-13]. ʼDul ba -- volume ka-a [14-25]. ʼBum [Sher phyin] -- volume ka-kha, a [26-28]. Nyi khri -- volume ka-nga [29-32]. Khri brgyad stong pa -- volume ka [33]. Brgyad bstong pa -- volume ka [34.] Sher phyin sna tshogs -- volume ka-ga, a [35-38]. Phal chen -- volume ka-cha [39-44]. Dkon brtsegs -- volume ka-am [45-76]. Mdo sde -- volume ka-wa [77-96]. Rgyud ʼbum -- volume ka-ga [97-99]. Rnyin rgyud -- volume shri [100]. Dus ʼgrel -- volume (...) e-wam101-102. Gzungs ʼdus -- volume 103. Dkar chag. (shrink)

On correct method of understanding various Buddhist philosophical concepts according to sutras and tantras. (Dus gsum gyi rgyal ba sras dang bcas paʹi bstan pa mthaʼ dag dang kyad par Rdo-rje-ʼchang Karma-paʼi dgong pa gsal bar byed paʼi bstan bcos thar paʼi lam chen bgrod paʼi shing rta zhes bya ba ʼdi yin no).

Collection of Buddha's teaching (Tib. Bkaʼ) translated into Tibetan (ʼgyur).

On Tibetan sociolinguistics and linguistic studies.

On the tenets of the four main schools of Tibetan Buddhism on based on two texts: "Lta baʼi gsung mgur zab mo" by Lcang-skya II Rol-paʼi-rdo-rje, 1717-1786, and "Lta khrid dran pa bzhi ldan" by Dalai lama VII; teachings delivered by the Dalai Lama on December 19-21, 2006 at Varanasi and at Ser-bye monastery on January 9-10, 2007 respectively.

Study and practice of Yantra Yoga accompanied with illustrated patterns.

Critical study on some important philosophical points of Buddhism and methods of cleansing social problems through Buddhist doctrines.

This paper presents the main aspects of the views of the Tibetan logician Phya pa Chos kyi seng ge (1109–1169) on argumentation “by consequence” (thal ʼgyur, Skt. prasaṅga) based on his exposition of the topic in the fifth chapter of his Tshad ma yid kyi mun sel and on a parallel excursus in his commentary on Dharmakīrti’s Pramānaviniścaya. It aims at circumscribing primarily the nature and function of consequences (thal ʼgyur/thal ba) for this author—in particular the distinction between “proving (...) consequences” and “refuting consequences”—and the form prescribed for their enunciation in the context of debate. In addition to pointing out differences with the systems adopted by his predecessors, contemporaries and successors, the paper also discusses some of the similarities and differences between Phya pa’s understanding of argumentation by consequence and the notion of reductio ad absurdum in Western logic. (shrink)

The Tibetan Buddhist logician Phya pa Chos kyi seng ge devoted a large part of his discussion on argumentation to arguments by consequence. Phya pa distinguishes in his analysis arguments by consequence that merely refute the opponent and arguments by consequence that qualify as probative. The latter induce a correct direct proof which corresponds to the reverse form of the argument by consequence. This paper deals with Phya pa’s classification of probative consequences based on the type of the logical (...) reason involved. I first establish the basis of Phya pa’s classification—the typology of logical reasons in inference-for-oneself—with a special attention to logical reasons consisting in the ‘apprehension of something incompatible [with the negandum]’ and among them the specific case of the ‘apprehension of the cause of something incompatible [with the negandum]’. The treatment of the latter is shown to be instrumental in Phya pa’s classification, as well as in explaining the divergences that occur in the models adopted by his successors, such as gTsang nag pa brTson ʾgrus seng ge and mTshur ston gZhon nu seng ge. Turning to Phya pa’s effective application of this typology when he resorts himself to arguments by consequence, I examine Phya pa’s rephrasing, in the form of four arguments by consequence, of the discussion on the relation between the two realities found in the Saṃdhinirmocanasūtra and relate it to a parallel discussion in an earlier Madhyamaka work by rGya dmar ba Byang chub grags. I compare the variant versions of these four arguments in three Madhyamaka works of Phya pa and show that the differences pertaining to the identification of the type of the logical reason result from apparently insignificant variations in the formulation of each of the arguments. In the conclusion, I discuss the potential philosophical or practical interest of such a classification. (shrink)

On study and teaching of aesthetics in Vietnam.

Classical commentary on Brahmasūtra of Bādarāyaṇa, with Malayalam translation.

Rgyal ba rdo rje 'chaṅ yab yam gyi rnam thar rin chen gter mdzod -- Saṅs rgyas thams cad kyi rnam 'phrul Rje-btsan Ti-lo-pa'i rnam mgur -- Bde gśegs phag mo gru pa'i rnam thar -- Bram zc chen pos mdzad pa'i ṅoh ha bskor gsum blo gsal mgal brgyan -- Bka' yoṅ dag pa'i tshad ma źes bya ba mkha'i 'gro ma'i man ṅag -- Bya btaṅ stag rtse sku skye'i rtogs brjod med snaṅ chu zla'i zlos gar -- (...) 'Gu-ru rin-po-che'i rnam thar bstod pa dbyid kyi sgra dbyaṅs. (shrink)

On Buddhist doctrinal and philosophical interpretation of Sakyapa tradition.

Gayretimin bir kısmı bilim dünyasına hizmet, ama diğer çok mühim bir gayesi ise; koskoca bir İslam aleminin yitirmiş olduğu kendine hürmeti, güveni ve insanlık tarihindeki yerini hatırlatmak, kaybettiklerini inşa etmek içindir. Prof. Dr. Fuat Sezgin Prof. Dr. Fuat Sezgin anısına ithaf ettiğimiz Felsefe ve Din Bilimleri Özel Sayımıza hoşgeldiniz. Prof. Dr. Fuat Sezgin, 24 Ekim 1924 tarihinde Bitlis’te dünyaya gelen Fuat Sezgin, il-kokulu Doğubayazıt’ta, ortaokul ve liseyi ise Erzurum’da bitirdikten sonra 1943 yılında İstanbul’a geldi. İstanbul Üniversitesi şarkiyat (Doğu bilimi) Araştırmaları (...) Enstitüsü’nde ünlü Alman şarkiyatçı Prof. Dr. Hellmut Ritter’in (1892-1971) öğrencisi olan Sezgin, Ritter’in tavsiyesi üzerine İslâm bilimlerine yöneldi. 1951’de İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakülte-si’den mezun olduktan sonra Arap Dili ve Edebiyatı alanında “Buhârî’nin Kaynakları Hakkın-da Araştırmalar” başlıklı teziyle doktorasını tamamladı. Bu çalışmasıyla, hadis kaynağı olarak İslâm kültüründe önemli bir yere sahip olan Buhârî’nin sözlü kaynaklar yerine yazılı kaynaklara dayandığı tezini ortaya attı. Doçent unvanını 1954 yılında alan Sezgin, 1960 askeri darbesinin ardından üniversi-telerden uzaklaştırılan 147 akademisyen arasında kendi adının da bulunması üzerine 1961’de Türkiye’den ayrıldı ve çalışmalarına Goethe Üniversitesi’nde (Frankfurt) devam etti. Câbir bin Hayyân hakkında hazırladığı ikinci tezini 1965’te Goethe Üniversitesi Doğa Bilimleri tarihi Enstitüsü’ne sunan ve bir yıl sonra profesörlüğe yükseltilen Sezgin, aynı yıl kendisi gibi şarkiyatçı olan Ursula Sezgin ile Evlendi. Alanında şimdiye kadar yazılan en kapsamlı eser kabul edilen Geshichte des arabisc-hen Schrifttums (Arapça Yazma Eserler Literatürü Tarihi) başlıklı kapsamlı eserinin ilk cildini 1967’de yayımlayan Sezgin, 1978’de Kral Faysal İslâmi İlimler Ödülü’ne lâyık görüldü. Bu ödül nedeniyle kendisine takdim edilen maddi desteği değerlendirerek 1982’de Goethe Üniversitesi Arap-İslâm Bilimleri Tarihi Enstitrüsü’nü, ertesi yıl ise bu enstitü bünyesinde, tarih boyunca Müslüman bilim insanlarının icat ettiği 800’den fazla bilimsel alet ve düzene-ğinin modellerinin sergilendiği İslam Bilim ve teknoloji Müzesi’ni kurdu. Bu müzenin bir benzerini 2008 yılında istanbul’da kuran Sezgin, 2010 yılında Prof. Dr. Fuat Sezgin İslam Bilim Tarihi Araştırmaları Vakfı’nın kuruluşuna öncülük etti. Kahire Arap Dili Akademisi, Şam Arap Dili Akademisi, Fas Rabat Kraliyet Akademisi, Bağdat Arap Dili Akademisi, Türkiye Bilimler Akademisi şeref üyeliği de dâhil olmak üzere çok sayıda ödül ve nişana layık görülen Sezgin’e; Erciyes Üniversitesi, Atatürk Üniversitesi, Süleyman Demirel Üniversitesi ve İstanbul Üniversitesi tarafından fahri doktora unvanları verildi. Frankfurt am Main Goethe Plaketi, Almanya Üstün Hizmet Madalyası, İran İslâmi Bilimler Kitap Ödülü ve Cumhurbaşkanlığı Kültür ve Sanat Büyük Ödülü ile taltif edildi. Prof. Sezgin’in öncülüğünde kurulan İstanbul İslâm Bilim ve teknoloji tarihi Müzesi, Kültür ve Turizm bakanlığı 2016 özel Ödülü’ne lâyık görüldü. Arapça, Süryanice, İbranice, Latince ve Almanca başta olmak üzere 27 dil bilen Prof. Dr. Fuat Sezgin, 30 Haziran 2018’de İstanbul’da vefat etti ve Gülhane Parkı’ndaki İstanbul İslâm Bilim ve teknoloji tarihi Müzesi’nin bahçesine defnedildi. Vefatının ardından, 2018/6 sayılı Cumhurbaşkanlığı genelgesi ile 2019 yılı “Prof. Dr. Fuat Sezgin Yılı” olarak ilân edildi. Cumhurbaşkanlığı genelgesinde "İslam kültür ve medeniyetinin daha iyi anlaşılmasını sağlamak ve onu yeni nesillere en doğru şekilde aktarmak amacıyla yapılacak söz konusu çalışmalara ilgili tüm kamu kurum ve kuruluşlarınca her türlü destek ve katkının sağlanması hususunda gereğini rica ederim." İfadelerine yer verilerek Fuat Sezgin’in ülke sathında anlatılması ve düşüncelerinin anlaşılması için çeşitli faaliyetlerin yürütülmesi istenmişti. Koordinasyon Merkezi olarak da Kırıkkale Üniversitesi seçildi Dünyanın önde gelen bilim tarihçilerinden olan, İslam Bilim Tarihi alanındaki çalışmaları bulunan Prof. Dr. Fuat Sezgin’i gelecek nesillere tanıtmak, fikirlerini anlatmak amacıyla Sivas Cumhuriyet Üniversitesi tarafından da birçok faaliyet yapıldı. Dünyanın önde gelen bilim tarihçilerinden Prof. Dr. Fuat Sezgin’e, İslam Bilim Tarihi alanındaki çalışmalarından dolayı Üniversitemiz tarafından “Fahri Bilim Doktoru” unvanı verildi. Prof. Dr. Sezgin’e fahri bilim doktoru unvanı verilmesi dolayısıyla Üniversitemiz Kül-tür Merkezi’nde düzenlenen tören İstiklal Marşımızın okunması ve saygı duruşuyla başladı. Programa Rektörümüz Prof. Dr. Alim Yıldız, Sivas Belediye Başkan Yardımcısı Ah-met Özaydın, Fatih Sultan Mehmet Üniversitesi Rektörü Prof. Dr. Musa Uzun, öğretim elemanları ve öğrenciler katıldı. Rektörümüz Prof. Dr. Alim Yıldız yaptığı açış konuşmasında, "İnsanlara İslam bilimlerinin gerçeğini tanıtmak, benlik duygularını olumsuz etkileyen yanlış yargılardan onları kurtarmak ve ferdin ehemmiyetine olan inancı kazandırmak amacıyla İslam Bilimi Tarihi araştırmalarına adanmış bir ömürdür Prof. Dr. Fuat Sezgin Hocamız. Öyle büyük bir otoritedir ki onu anmadan, onun hazırladığı eserlere bakmadan, bilim tarihiyle, İslam tarihiyle ilgili ortaya bir şeyler sunabilmek çok zordur. Bilim tarihinin en çalışkan, en birikimli bilim insanlarından biridir. İslam tarihine, İslam düşüncesine, İslami eserlere ve bilim dünyasına vermiş olduğu katkılarıyla bir medeniyet kâşifi, eşi bulunmaz bir değer ve ‘darbeler neden kötüdür’ sorusunun mücessem cevabıdır Prof. Dr. Sezgin. Bizim medeniyet ve kültürümüzde kültür, sanat ve beşerin, Yaratıcının her eserinde müşahede ettiği güzellikleri, çeşitli yol ve yöntemlerle ortaya koymasının vasıtasıdır. Bilgiyi hikmetle taçlandırıp irfana ulaştırmadıkça hiçbir şeyi yerli yerine oturtamayız." dedi. Konuşmanın ardından Rektör Yıldız, 93 yaşındaki Prof. Dr. Fuat Sezgin’e cübbe giydirdi. Daha sonra Sezgin katılımcılara ‘Arap İslam Tarihinden Bazı İzlenimler’ konulu ders verdi. Prof. Dr. Fuat Sezgin, “İnsanların bilgi tarihi ile ilgili verileri yazılı olarak kaydetme gayreti, politik tarihe olana nispetle tesadüflere ve keyfi değerlendirmelere göre çok geri zamanlarda oldu. İslam bilim tarihi yüksek ve kaliteli görüşleri yansıtır. Bunları burada sunamayacağım. Birçoğunu Arap-İslam tarihi adlı kitabımın bugüne kadar çıkmış olan 17. cildinde kaydetmeye çalıştım. Onu İstanbul’da Gülhane Parkı’nda İslam Tarihi Araştırmaları Vakfı yayınları arasında bulabilirsiniz.” dedi. Prof. Dr. Sezgin “Bilimler tarihinin verilerini değerlendirmekte, yaşanılan zamanın etüt şartını gözden kaçırılmasının esas olması gerektiğini anladım ve henüz kitabımı yazma-ya başlamadan rastladığım Fransız Coğrafya tarihçisi Joseph Toussaint Renaud (1795-1867)’un şu sözleri beni çok etkilemişti. “Tesadüf teknik ve sanatın ilerlemesinde çok büyük bir rol oynamaz. İnsanlar buluşlarında devamlı bir şekilde birden bir sıçrayışla değil, adım adım hareket eder. Her zaman aynı hızda değil, fakat devamlı olarak insan icat etmez. Olanı ilerletir.” ifadelerine yer verdi. Konuşmasının sonunda Prof. Dr. Sezgin, “Benim 65 yıldır yaymaya çalıştığım Arap İslam bilimleri tarihi hemen hemen her gün beni hayata bağladı. İslam dünyasında büyük bir hızla ilerleyen bilimler MS. 8. yüzyıldan itibaren Fransa ve İngiltere’ye diğer taraftan 10 ve 11. yüzyıldan itibaren Sicilya’ya ve İtalya’ya 9. yüzyıldan itibaren Bizans’a ulaştılar. Avrupa-lılar teknik bilimleri diğer bilimlere nazaran daha kolay anlıyor ve alabiliyorlardı. Bu anlam-da onlar 16. yüzyılda bazı yönlerde Müslümanlara ulaşmaya hatta onları geçmeye başladılar.” ifadelerini kullandı. Programın sonunda Rektörümüz ve Fatih Sultan Mehmet Üniversitesi Rektörü Prof. Dr. Musa Duman, Prof. Dr. Fuat Sezgin’e tezhipli bir tablo hediye ettiler. 2019 Prof. Dr. Fuat Sezgin Yılı kapsamında Sivas Cumhuriyet Üniversitesi Merkezî Kütüphanesi’ne Prof. Dr. Fuat Sezgin’in ismi verildi. Ayrıca Üniversitemiz Rektörlüğü tarafından düzenlenen 5’inci Hazan Şiir Dinletisi Sezgin anısına ithaf edilmiştir. 2019 yılının Haziran ayı içerisinde ise Üniversitemiz Rektörlüğü öncülüğünde ve İlahiyat Fakültesi Dekanlığınca ile Sivas Merkez Ulu Cami’de merhum Prof. Dr. Sezgin için Kur’an-ı Kerim tilaveti ve Mevlid-i Şerif programı gerçekleştirilmiştir. Son olarak üniversitemiz rektörlüğü tarafından desteklenen ve Sivas Cumhuriyet Üniversitesi İlahiyat Fakültesi tarafından yayımlanan Cumhuriyet İlahiyat Dergisi’nin 23. Cilt 3. Sayısı (Felsefe ve Din Bilimleri Özel Sayısı) Prof. Dr. Fuat Sezgin anısına ithaf edilmiştir. Felsefe ve Din Bilimleri alanından birçok güncel ve ilgi çekici araştırmayı bir araya getirdiğimiz sayımızı sizlere sunmaktan heyecan ve mutluluk duyuyoruz. Bize emanet edi-len değerli çalışmaları uluslararası alana taşımak için geniş bir ekiple tüm gayretimizi gösterdiğimizi ifade etmek isteriz. Yeni sayımızda başta makale sahibi değerli bilim insanlarımıza, yayın, danışma ve hakem kurullarımıza, Rektörlüğümüz Basımevi personeline ve özellikle dergimizin yayın aşamasında yadsınmaz emekleri olan alan editörlerimiz Dr. Öğr. Üyesi Adem Çiftçi, Arş. Dr. Öğr. Üyesi Gör. Fatma Kurttekin, Arş. Gör. Maruf Çakır, Arş. Gör. Alper Ay, Arş. Gör. Esma Güneş, Gör. Bayram Ünce, Arş. Gör. Sena Kaplan, Arş. Gör. Gülistan Aktaş,Arş. Gör. Hamit Demir Arş. Gör. Merve Yetim, Arş. Gör. Rukiye Göğen, Arş. Gör. Ömer Faruk Özbek, Arş. Gör. Salime Bera Kemikli, Arş. Gör. Naim Yaman, Arş. Gör. Sema Tombul, Arş. Gör. Nurgül Akdoğan, Arş. Gör. Ayşe Mine Akar, Arş. Gör. İlknur Bahadır ile Arapça dil editörü Prof. Dr. Ömer Faruk Yavuz ve İngilizce dil kontrolü sorumluluğunu üstlenen alan editörlerimiz Dr. Miyase Yavuz Altıntaş, Uzm. Zeynep Yücedoğru, Dr. Öğr. Üyesi Zuhal Ağılkaya Şahin, Dr. Metin Güven ve Dr. Kenan Tekin’e teşekkür ederiz. Dergimizin 23. Cilt 2. ve 3. Sayı (Özel Sayı)’larından itibaren Yazı İşleri Müdürü olarak Dr. Ahmet Çelik’in görevlendirildiğini bildirir kendisine yeni görevinde başarılar dileriz. Önceki sayılarımızda dergimizin Yazı İşleri Müdürlüğünü ifa eden Doç. Dr. Ali Yılmaz’a teşekkürlerimizi sunarız. 15 Haziran 2020’de yayınlanacak bir sonraki sayımız için makale kabul tarihlerinin yayın kurulumuz tarafından 1 Ocak- 15 Mart olarak değiştirildiğini hatırlatır çalışmalarınız-da kolaylıklar dileriz. (shrink)

In lieu of an abstract, here is a brief excerpt of the content:Like an Elephant Pricked by a Thorn:Buddhist Meditation Instructions as a Door to Deep ListeningWilla B. MillerThe phrase “deep listening” has been circulating in recent years in the contexts of contemplative education, psychotherapy, pastoral care, and the arts. This article is a reflection on deep listening from a Buddhist perspective, as it might support the ongoing development of career educators, although this reflection might apply equally well to ministers (...) and (in the Buddhist world) dharma teachers. My motivation to contribute to this discourse of listening is spurred by the belief that the effectiveness of educators, ministers, and dharma teachers might be enhanced by training in the art of listening. These career professionals share a key aspect of their role in common: They get up in front of groups of people to teach or preach. In this performative role, it is possible for teachers (or preachers) to become so accustomed to being the source of information that a dynamic is created, inside and outside the classroom or pulpit, in which discourse is weighted primarily in one direction. This dynamic, I would argue, prevents optimal learning and stunts the feedback loop necessary for pedagogical health, both for students and for their educators.Listening, as a valued pedagogical discipline on the part of the teacher, has the potential to rebalance this dynamic. To educate effectively, we need to come to know the hearts and minds of those we educating, not as a theoretical group but as individuals. It takes time, effort, patience, and a dose of curiosity to listen attentively to students, to get to know them. But this effort is worth it. Only once we begin to listen to the voice of their interests, passions, and history can we begin to understand or assess their needs. Every human being is in formation. Every human being is completely unique. Listening, with curiosity and attention, is a window into the formation of the human being in his or her uniqueness. To the degree that we become familiar with the unique in our students is the degree to which we can effectively meet them where they are.There are as many definitions of deep listening as there are theorists. On a panel on the topic of deep listening at the 2013 American Academy of Religions meeting, Duane Bidwell of the Claremont School of Theology aptly noted that deep listening is [End Page 15] “an undertheorized category.” It is not a term that has been claimed by only one field or person, but it has become popular in some religious circles and psychotherapeutic circles as a term that implies that listening can dive below the surface contents of a narrative. Two years ago, in a chapter of an anthology titled The Arts of Contemplative Care, I proposed that Buddhist practices of self-cultivation may provide models that can be adapted for applications of deep listening in a context of spiritual care.1 In that chapter, I noted that Patrul Rinpoche’s three points of “how not to listen” found in The Words of My Perfect Teacher (Kun bzang bla med zhal lung)2 can help us reflect on the difference between poor and effective listening techniques in the context of spiritual care. In this article, taking a similar approach but with different material, I will explore how instructions on meditation culled from the Tibetan Buddhist tradition can be adapted to develop a discipline of deep listening for educators. In exploring this topic, I will also propose a definition of deep listening to act as support for the discipline itself. Specifically, I draw on religious instructions found in a Tibetan genre called “māhamudrā meditation instructions” (phyag chen sgom khrid), from within the Kagyu (‘brug pa bka’ brgyud) school of Tibetan Buddhism, to construct a definition of deep listening for use in educational contexts.The term “deep” (zab mo) often appears in Tibetan religious exegesis as an adjective modifying the word “dharma” (teaching). There, we find the term “deep teaching” (chos zab mo) juxtaposed with the term “vast teaching” (chos rgya che ba) in Tibetan commentaries. To say that a teaching is deep (zab mo) in the Buddhist context is to indicate that it... (shrink)

Günümüzde eğitim, rotasını kimi zaman çeşitli türden izm’lerin, ideolojilerin, kültürel veya ahlaki normların, kimi zaman ise ulusal ya da bireysel çıkarların belirlediği, “her şey gider” anlayışından hareket eden, içi tıklım tıklım yolcularla dolu bir trene benzemektedir. Ancak dur durak bilmeksizin yol alan, hangi istasyonda duracağı da belli olmayan bu tren, yolcularına, kendilerini, diğer insanları, dünyayı ve hayatı, insan olmanın değerinin bilgisine açılan bir pencereden değil, rotasını belirleyenin istediği ve seçtiği pencereden göstermekte, onları her geçen gün insanın olmanın ne demek olduğundan (...) hızla uzaklaştırmaktadır. Başka bir deyişle, yolcularının çoğunluğunu, kendisi dışında geride kalanı umursamayan, insanın değerini hiçe sayan, sınır tanımazlığı, yararcılığı baş değer yapan, basmakalıp düşüncelere saplanıp kalmış, insanlaşamamış bireyler olarak uğurlayan ve geride nakarat olarak sadece koca bir “boşuna” çınlatan bu tren, insanlığı hızla sıradanlığın, sorumsuzluğun, başıboşluğun ve anlamsızlığın yamacından aşağıya, dekadansa doğru sürüklemektedir. Nitekim dünya genelinde artan şiddet, terör olayları, açlık, yoksulluk, çevre kirliliği, salgın bulaşıcı hastalıklar gibi yaşamı yaşanmaya değer olmaktan çıkaran, gözlerimizin hemen her gün şahitlik ettiği insanlık dışı manzaralar, günümüz eğitim anlayışına ve bu anlayışın yetiştirdiği insan tipine yönelik böyle bir tespitin en açık kanıtıdır. Bu nedenle, aslında çoktan ıskartaya çıkmış olan bu kara treni zaman kaybetmeden durdurmamız ve “insan nedir?” sorusuyla bağlantılı olarak eğitimin neliğini ve amacını yeniden düşünmemiz gerekmektedir. Bu noktada, eğitimi, insan onuruna yakışır bir yaşamı inşâ edebilmenin olanağının koşullarından biri olarak gören ve eğitime ilişkin felsefi bilginin realiteye bakarak nasıl ve ne şekilde ortaya konulabileceğini gösteren Kuçuradi’nin, ontolojik temelli felsefi antropolojiye dayanan insan, değer ve eğitim görüşüne kulak vermek bizler için yol gösterici olacaktır. Dolayısıyla bu çalışma, eğitimin kişilere öncelikle “insan kimliği bilinci” kazandırması gerektiğini düşünen Kuçuradi’nin insan ve değer görüşünü, buradan hareketle dile getirdiği eğitimin neliğine ilişkin düşüncelerini irdelemeyi konu edinmekte, eğitimin her şeyden önce olanaklar varlığı olan insan için bir insanlaşma sorunu olduğuna dikkat çekmeyi amaçlamaktadır. (shrink)

Moral case deliberation (MCD) is a specific form of clinical ethics, aiming to stimulate ethical reflection in daily practice in order to improve the quality of care. This article focuses on the implementation of MCD in nursing homes and the questions how and where to organize MCD. The purpose of this study was to evaluate one way of organizing MCD in two Dutch nursing homes. In both of these nursing homes the MCD groups had a heterogeneous composition and were organized (...) apart from existing institutional communication structures. As part of a naturalistic evaluation, systematic observations, interviews and focus groups were completed. The findings indicate that the heterogeneous composition and MCD meetings separate from existing structures have benefits. However, the participants also reported negative experiences. This gives rise to the question whether a mixed MCD group which meets separately is an effective way to embed MCD as an instrument for reflection on moral issues in daily practice. We conclude that there is no single answer to that question. In the end, the two implementation strategies (i.e. within existing communication structures and a mixed MCD group) can be complementary to each other. (shrink)

Our study presents an overview of the issues that were brought forward by participants of a moral case deliberation (MCD) project in two elderly care organizations. The overview was inductively derived from all case descriptions (N = 202) provided by participants of seven mixed MCD groups, consisting of care providers from various professional backgrounds, from nursing assistant to physician. The MCD groups were part of a larger MCD project within two care institutions (residential homes and nursing homes). Care providers are (...) confronted with a wide variety of largely everyday ethical issues. We distinguished three main categories: ‘resident’s behavior’, ‘divergent perspectives on good care’ and ‘organizational context’. The overview can be used for agendasetting when institutions wish to stimulate reflection and deliberation. It is important that an agenda is constructed from the bottom-up and open to a variety of issues. In addition, organizing reflection and deliberation requires effort to identify moral questions in practice whilst at the same time maintaining the connection with the organizational context and existing communication structures. Once care providers are used to dealing with divergent perspectives, inviting different perspectives (e.g. family members) to take part in the deliberation, might help to identify and address ethical ‘blind spots’. (shrink)

Islamic fundamentalism; Islam and politics; history.

We analyze ethical policies of firms in industrialized countries and try to find out whether culture is a factor that plays a significant role in explaining country differences. We look into the firm’s human rights policy, its governance of bribery and corruption, and the comprehensiveness, implementation and communication of its codes of ethics. We use a dataset on ethical policies of almost 2,700 firms in 24 countries. We find that there are significant differences among ethical policies of firms headquartered in (...) different countries. When we associate these ethical policies with Hofstede’s cultural indicators, we find that individualism and uncertainty avoidance are positively associated with a firm’s ethical policies, whereas masculinity and power distance are negatively related to these policies. (shrink)