Çalışmanın konusunu Seyyid Burhaneddin’de ahlakî arınmanın incelenmesi teşkil etmektedir. İnceleme üç temel soru çerçevesinde yürütülür. İlk soru, kirlerin neler olduğu ve nelerin bu kirlerden arındırılması gerektiğine yöneliktir. Bu bağlamda Seyyid Burhaneddin’in beden, dünya, nefs, gönül, can, ruh vb. hususlarla alakalı görüşleri ele alınmaktadır. Diğer bir soru ise söz konusu arınmanın nasıl gerçekleştirileceğine ilişkindir ki Seyyid Burhaneddin’in mücahede, riyazat, söz, bilgi gibi kavramlara dair görüşleri doğrultusunda bir yanıt verilmeye çalışılır. Arınmanın ve buna binaen yetkinleşmenin sonucu kişinin ulaşacağı mertebe ne olacaktır? Son (...) olarak da bu soru çerçevesinde Seyyid Burhaneddin’in düşüncelerinin değerlendirilmesine çalışılmakta ve insanın beka ve ebediyete kavuşması ve namütenahi bir biçimde Allah’ta seyredişi ele alınmaktadır. (shrink)

Nefsin tanımı, mahiyeti, özellikleri, ilişkili olduğu alanların tespiti hem metafiziğin hem de teolojinin en temel problemlerinden biridir. Öyle ki nefs konusunun ele alınış tarzı, İslam düşünce geleneğini topyekûn bu konu üzerinden inceleme imkânı dahi sunmaktadır. Zira varlığı ve özel olarak insanı anlama noktasında, nefs konusunun kozmolojik, ontolojik, epistemolojik ve ahlâkî alanların tümünün temeline yerleştirildiği görülmektedir. Bu durum, nefs teorisinin kendi içinde bir bütün oluşturacak şekilde değerlendirildiğini göstermektedir. Literatürde hâkim olan anlayışa göre, nefsin; a) varlığın oluşumunda önemli bir yer teşkil ettiği, (...) b) bedenden ayrı ve farklı bir mahiyet taşıdığı, c) bilgi elde etmenin gerekçesi olduğu ve d) ahlâkî eylemlere kaynaklık ettiği vurgulanmaktadır. Bu doğrultuda, “Neredeyim ve neyle ilişkiliyim?”, “Neyim?”, “Neyi, nasıl bilebilirim?” ve “Ne yapmalıyım?” sorularına nefs teorisi bağlamında cevap arandığı söylenebilir. İnsan varlığının temel belirleyeninin bedenden ayrı ve farklı bir varlık olarak sunulması, birtakım gerekçelerden hareket etmektedir. Kognitif süreçleri üst düzeyde işletebilmesi, ahlâkî eylem üretebilmesi; ayrıca vahye muhatap kılınması, insanın diğer varlıklardan farklı ve üstün olduğu sonucuna götürmüştür. Bu farklılık ve üstünlük ise insanın maddî olanla sınırlı olamayacağı fikrini beraberinde getirmiştir. Maddenin daima; değişme, bozulma, parçalanma, yok olma gibi niteliklerle ilişkilendirilmesi bu kanaati beslemiştir. Dolayısıyla –özellikle müteahhir dönemde- hem maddî olan hem de maddî olana sıkışmayan bir varlık tasavvuruna yer verilmemiştir. Bir başka ifadeyle, maddî olduğu halde gayrı maddî üretimler sağlayabilecek bir varlık fikrinden vazgeçilmiş, insanı nefs-beden düalitesi ardında irdeleme tercih edilmiştir. Bu tercih, teolojinin oluşum özünde yer alan bir anlayış değildir. Zira erken dönem Mu’tezilî, Eş’arî ve Mâtürîdî kelâm literatürünün, ortak bir şekilde, insanın bedenden ayrık nefse referansta bulunmadan tanımlanması gerektiği üzerinde durduğu görülmektedir. İnsan varlığını çözümleme noktasında düalist anlayışın tercih edilmesi, farklı kültürlerle karşılaşma sonucundaki etkinin bir ürünüdür. Bu doğrultuda Yunan, Hint, Mısır ve Sümer felsefelerinin İslam düşünce geleneği üzerinde etkili olduğu görülmektedir. Özü itibarıyla kelâmın düalist anlayıştan uzak yaklaşımının ise Kur’ân’dan temel aldığı söylenebilir. Çalışmamızda bu iddiamızın temeli kurulacaktır. Kur’ân’ın temel terimlerimden biri olan nefs kelimesi, bütünsel bir bakış açısıyla incelenecektir. Bu inceleme, bu konuda oluşturulmuş literatürün nasıl değerlendirilmesi gerektiğiyle ilgili de zemin oluşturacaktır. (shrink)

Antik-Helenistik dönem ve orta çağlar boyunca nefsin doğasıyla ilgili tartışma konularından birisi nefsin bedene ve bedensel unsurlara indirgenip indirgenemeyeceği hakkındadır. Bu tartışma modern ve çağdaş dönemlere gelindiğinde zihnin bedene indirgenip indirgenemeyeceği tartışmasına dönüşür. Söz konusu tartışma İslam felsefe ve kelamının klasik ve klasik sonrası dönemlerinde de takip edilebilir bir niteliktedir. İslam filozofları büyük oranda gayrı maddi ve gayrı cismani soyut bir töz olarak nefs ile maddi ve cismani somut bir töz olarak beden arasında ayrım yaparak Kartezyen bir formda olmasa da (...) töz düalizmini savunmuşlar ve hem nefs ile bedenin birbirinden başkalığını hem de nefsin soyut bir töz olduğunu iddia etmişlerdir. Buna karşılık özellikle klasik sonrası dönemdeki bazı kelamcılar nefsin bedenden başkalığı noktasında filozoflarla hemfikir olmakla birlikte nefsin bedenden soyutluğu noktasında filozoflardan farklı bir görüş benimsemişler ve nefsin soyut bir cevher olduğuna yönelik felsefi delilleri eleştirmişlerdir. Ali Kuşçu da büyük oranda kendisinden önce özellikle Fahreddin Râzî’de gördüğümüz kelamcı tutumu yansıtacak şekilde hem nefsin bedenden başkalığına vurgu yapmış ve bu doğrultudaki argümanları desteklemiş hem de nefsin soyut bir töz olduğuna yönelik argümanları eleştirmiştir. Bu çalışmada nefsin bedenden başkalığı ile nefsin bedenden soyutluğu arasındaki ayrışma Ali Kuşçu örneği üzerinden incelenecektir. Ali Kuşçu’nun Antik-Helenistik dönemden Orta Çağ’a, İslâm felsefe ve kelamının klasik ve klasik sonrası dönemlerinden modern ve çağdaş döneme kadar takip edilebilen bu tartışmadaki konumu tespit edilmeye çalışılacaktır. (shrink)

Este estudo pretende compreender a emblemática expressão «cultura do encontro», no marco do magistério e testemunho do Papa Francisco. Desde o início de seu pontificado, a categoria «encontro» recebe destaque em seus pronunciamentos e, principalmente, nos seus gestos. Em diversos momentos da história de Israel, as palavras e os gestos foram a forma escolhida por Deus para se revelar ao seu povo, especialmente por intermédio dos profetas. Pretende-se assim, também considerar a dimensão profética de seus ensinamentos e testemunho e, dessa (...) forma constatar como a cultura do encontro é uma atualização e epifania do Reino de Deus para os nossos dias. A abordagem consistirá em analisar como Francisco explica, descreve e propõe a cultura do encontro em seus pronunciamentos para identificar seu dinamismo. E, por fim, verificar como o próprio pontífice se exercita e promove a «cultura do encontro» mediante a consideração de suas 27 viagens apostólicas fora da Itália. (shrink)

The role of nonverbal communication in patients with post-stroke language impairment (aphasia) is not yet fully understood. This study investigated how aphasic patients perceive and produce co-speech gestures during face-to-face interaction, and whether distinct brain lesions would predict the frequency of spontaneous co-speech gesturing. For this purpose, we recorded samples of conversations in patients with aphasia and healthy participants. Gesture perception was assessed by means of a head-mounted eye-tracking system, and the produced co-speech gestures were coded according to a linguistic (...) classification system. The main results are that meaning-laden gestures (e.g., iconic gestures representing object shapes) are more likely to attract visual attention than meaningless hand movements, and that patients with aphasia are more likely to fixate co-speech gestures overall than healthy participants. This implies that patients with aphasia may benefit from the multimodal information provided by co-speech gestures. On the level of co-speech gesture production, we found that patients with damage to the anterior part of the arcuate fasciculus showed a higher frequency of meaning-laden gestures. This area lies in close vicinity to the premotor cortex and is considered to be important for speech production. This may suggest that the use of meaning-laden gestures depends on the integrity of patients’ speech production abilities. (shrink)

Although Robert Zemeckis’s film Beowulf is a re-writing of the Old English epic Beowulf with a shifting of perspective, certain details in the film can only be understood by referring to the poem. That is, a better understanding of the film is tied closely to an awareness of certain narrative elements in the epic. The emphasis on Beowulf in the poem shifts to the Mother in the film. This shift obviously leads to a recontextualization of the narrative elements of the (...) former text. In the epic, Grendel is left without a father; however, in the film, he is fathered by Hrothgar but this biological fathering does not lead to linguistic castration. In their case, things are reversed: rather than the infant being castrated by the Law/language, the biological father is led to a psychic regression due to the son. This appears to be a dramatization of the conflicts between the Other and the shared Other/the representative of the paternal metaphor: that is, Hrothgar. This time, the Other conquers the representative of the paternal metaphor and annuls his masculinity, which radically changes the way in which we evaluate the course of events in the film. These departures make more sense if they are analyzed against the background of Lacanian epistemology. This paper aims to explore the film’s departures from the poem by approaching it from a Lacanian perspective. (shrink)

Dilin dolayımından geçen hukuk, tüm spekülatif doğasına karşın, temelde adalet idesine ulaşmada bir yolda olma hali olarak düşünülebilir. Bu yolda olma halinde, postmodern hukuk anlayışları, sabit anlamlara/kavramlara sahip kategorilerle iş gören, soyut ve genel olan modern hukuk anlayışları kapsamında adalet idesine ulaşmanın imkânsız olduğunu düşünürler. Dolayısıyla bu yolda onların öncelikli amacı, adaleti soyut kurallardan sıyırmak ve onu kurallara dirençli bir hale getirmek üzere devreye sokmaktır. Postmodern hukuk anlayışları genelde bunu gerçekleştirmek üzere, dilsel bir işlem olan yapıbozuma yönelirler ve söz konusu (...) hukuki normlara/kategorilere özgü olan kavramsal/anlamsal karşıtlıkları ortaya koymayı amaçlarlar. Bunun temel amacı, bu karşıtlıklardan sadece bir anlamın keyfi olarak merkeze alındığını gösterebilmektir. Yapıbozumla yakından ilişkili olan différance ise, dilsel oyunu mümkün kılan bir zemin olarak, dilin anlamı erteleyen yapısına işaret eden bir kavramdır. Différance’ın sahip olduğu hem anlamsal ayrıma, aynı olmamaya, farka karşılık gelen anlamlarının, hem de anlamsal gecikmeye, ertelemeye, yedeklemeye karşılık gelen anlamlarının yakalanabileceği tek yer bağlamsallıktır. Çalışmamız, postmodernizmde karşımıza çıkan bu iki anahtar kavramı açık kıldıktan sonra, hukuku onlarla birlikte düşünmeyi ve böylece postmodern olarak kabul edilebilecek olan bir hukuk anlayışı içinde onların adalet idesine ulaşmada sundukları ve sunabilecekleri imkânları ortaya koymayı amaçlamaktadır. (shrink)

Résumé Les auteurs distinguent classiquement topologie et ontologie temporelles et entreprennent de montrer que le choix d’une ontologie temporelle, mais aussi d’une ontologie générale, a des conséquences sur les propriétés de la topologie temporelle. Ils choisissent comme point de départ de cette démonstration l’application du principe d’indépendance d’Armstrong à l’ontologie temporelle et plus spécialement à la transitivité. Leur conclusion est que le choix de ce principe pose des problèmes très difficiles pour l’ontologie temporelle, autant que pour la topologie temporelle.

La dynamique des sciences se deploie selon des temporalites multiples qui possedent leurs propres rythmes. De ce point de vue, l'exercice qui consiste a scander en decennies l'histoire de la logique et des sciences formelles est perilleux. Peut-on aller au-dela et tenter de donner sens a cette decennie des annees trente? La fin du logicisme, l'avenement de nouvelles logiques, le developpement du formalisme, ses limitations internes, sa critique externe et les approches formelles du langage sont six traits caracteristiques explores dans (...) ce recueil d'articles qui font apparaitre l'eloignement ainsi que la proximite des annees trente et de cette fin de siecle. (shrink)

La dynamique des sciences se deploie selon des temporalites multiples qui possedent leurs propres rythmes. De ce point de vue, l'exercice qui consiste a scander en decennies l'histoire de la logique et des sciences formelles est perilleux. Peut-on aller au-dela et tenter de donner sens a cette decennie des annees trente? La fin du logicisme, l'avenement de nouvelles logiques, le developpement du formalisme, ses limitations internes, sa critique externe et les approches formelles du langage sont six traits caracteristiques explores dans (...) ce recueil d'articles qui font apparaitre l'eloignement ainsi que la proximite des annees trente et de cette fin de siecle. (shrink)

L'objet en general, le X kantien, le quelque chose en general, l'objet comme tel apparaissent comme des concepts ultimes de l'ontologie. Cette derniere peut-elle etre identifiee a une theorie de l'objet? Qu'en est-il des relations conceptuelles et historiques entre theorie de l'objet et ontologie formelle? La reponse a ces questions passe par une reevaluation du projet bolzanien et husserlien d'ontologie formelle, une discussion des problemes epineux poses par la theorie meinongienne de l'objet et enfin une enquete sur les apophantismes semantiques (...) (Wittgenstein), les reductions physicalistes (Quine). L'objet quelconque est le premier livre a presenter de maniere detaillee ces problematiques. Il contient un etat des lieux de l'ontologie formelle en tant que projet intellectuel complementaire des sciences cognitives, une histoire des theories metaphysiques de l'objet, une explication de l'ontologie de la variable dans le cadre des nouvelles ontologies formelles. (shrink)

L'objet en general, le X kantien, le quelque chose en general, l'objet comme tel apparaissent comme des concepts ultimes de l'ontologie. Cette derniere peut-elle etre identifiee a une theorie de l'objet? Qu'en est-il des relations conceptuelles et historiques entre theorie de l'objet et ontologie formelle? La reponse a ces questions passe par une reevaluation du projet bolzanien et husserlien d'ontologie formelle, une discussion des problemes epineux poses par la theorie meinongienne de l'objet et enfin une enquete sur les apophantismes semantiques (...) (Wittgenstein), les reductions physicalistes (Quine). L'objet quelconque est le premier livre a presenter de maniere detaillee ces problematiques. Il contient un etat des lieux de l'ontologie formelle en tant que projet intellectuel complementaire des sciences cognitives, une histoire des theories metaphysiques de l'objet, une explication de l'ontologie de la variable dans le cadre des nouvelles ontologies formelles. (shrink)

The authors analyze some kinds of soritical, modal and temporal paradoxes and examine differnt ways of solving them. They reject the assumption that it is the essence of object that may cause paradox due to its vagueness; we shall not abandon classical logic as well. The explanations and solutions for paradoxes can be found in vagueness of modal logic rather or in usual (and vague) way we use our language.

La critique du nihilisme par Lowe est soumise à une évaluation. Le nihilisme semble impliquer un engagement à l'existence d'entités abstraites et Lowe utilise le principe de dépendance (PD) — les abstraits dépendent des concrets — pour bloquer la référence à des entités abstraites : les nombres sont dits dépendre de concrets. On défendra l'idée que cette forme de fictionnalisme n'est pas innocente et que nous devons sérieusement envisager l'alternative que constitue le platonisme. On défendra une forme de platonisme, le (...) platonisme particularisé. En conclusion on proposera de renoncer au PD. (shrink)

Avec des textes de D. Armstrong, M.Esfeld, K. Fine, D. Lewis, H. Mellot, K. Mulligan, M. Rea, P. Unger, P. van Inwagen, D. Zimmerman. L’ontologie est la partie de la métaphysique qui traite de l’être en général, et non d’un être en particulier, et son domaine d’enquête excède même le monde actuel puisqu’elle porte sur l’ensemble du possible, sur les objets possibles et réels ainsi que sur leurs propriétés ou sur leurs structures ultimes. Ce volume fournit les textes fondamentaux pour (...) réfléchir aux principales notions de l’ontologie contemporaine. Y sont abordés les problèmes de la composition matérielle des objets, de la causalité, de la nature du temps et des relations en général. Les questions de méthode portent sur le lien avec la logique et les sciences tout autant que sur le recours aux catégories conceptuelles et aux intuitions. (shrink)