The craft chocolate and specialty cacao industry has been driving the global chocolate industry towards more sustainable farming and ethical and transparent sourcing practices by prioritizing farmer welfare, environmental resource conservation, and consumer education. However, the craft chocolate and specialty cacao industries are also uniquely vulnerable to the immediate and long term impacts of the COVID-19 pandemic, and many cacao producers are expected to be disproportionately affected. Craft chocolate businesses have been especially hard hit by losses in revenue and specialty (...) cacao producers are facing unique challenges compared to their industrial counterparts. Factors that influence the future of these businesses include: labor intensity, regional politics, risk tolerance, and accessibility. Immediate impacts include loss of revenue and access to markets, which are directly influenced by travel restrictions, access to petrol, global trade networks, and operational limitations. Long term impacts include changes in business strategies, including the use of e-commerce, elevating consumer education to sustain sales and providing access to transparent pricing. The global crisis reveals that there is an ethical imperative to provide investments in the specialty cacao and craft chocolate industry to deliver farmer relief, improve access to technology for business needs, and support farmer empowerment in negotiations to mitigate risks. (shrink)

The main aim of this political philosophy study is to analyze the two fundamental ideas developed by Jean Monnet, namely, the idea of a federally united Europe and its sovereignty. This analysis is combined with an attempt to capture at least some of the essential assumptions of his philosophical ideas and their evolution. The source materials on which the article is based are primarily Monnet’s Memories, his notes and official memoranda, the correspondence from the war and postwar period and the (...) speeches he gave as the President of the High Authority of the European Coal and Steel Community in 1952-1955. They were supplemented with Memorandum of Aristide Briand, the speech of Winston Churchill in Zurich, Convention for European Economic Cooperation and Erinnerungen 1945-1953 by Konrad Adenauer. When it comes to literature, the author referred to the extensive bibliography on the subject contained in Suwerenność by Jacek Czaputowicz. The study uses the method of multidisciplinary analysis of sources and their historical, political and philosophical interpretation. The research conducted allows us to speak of certain philosophical assumptions in Monnet’s thinking about a united Europe and its future. Among the main components of his understanding we can enumerate: necessity, change, specific strength, development in stages and incompleteness which is essentially characteristic to nature. The carried out analysis also allows us to formulate the hypothesis about Monnet’s philosophy of life and action, which can be understood as a certain phenomenology of the community in its becoming, and to situate it, at least partially, within the framework of the phenomenology of Europe as formulated by Erich Przywara in this treatise Idee Europe. (shrink)

Celem pracy jest zarysowanie najważniejszych wątków filozofii wolności Jeana-Paula Sartre’a. Autor w pracy stara się zawrzeć najważniejsze elementy sartrowskiej ontologii, będącej podstawą filozofii wolności – pojęcia wolności, odpowiedzialności oraz złej wiary. Następnie pokazuje, jakie znaczenie dla wolności człowieka ma obecność Innego będącego jej ontologiczną i etyczną granicą. W tym celu autor przedstawia rozważania Sartre’a na temat jednostki i jej relacji z innymi ludźmi. Tekst jest także próbą zestawienia egzystencjalistycznej myśli Sartre’a z komunitarystyczą koncepcją podmiotowości Charles’a Taylora.

W artykule proponuje się dyskusję z tezami Philipa Pettita zawartymi w książce On the People’s Terms: A Republican Theory and Model of Democracy i artykule „Two Republican Traditions”. Skupiając się na tzw. tradycji włosko-atlantyckiej, Pettit wskazywał na kluczowe dla republikanizmu powiązania etosów sprzeciwu obywatelskiego (contestatory citizenry) i ustroju mieszanego (mixed constitution). Nie jest przypadkiem, że do tak pojętej tradycji republikańskiej Pettit nie zaliczył Jeana-Jacques’a Rousseau, uznanego raczej za prekursora komunitaryzmu. Trudno się jednak zgodzić z prezentowaną przez Pettita klasyfikacją tradycji (...) republikańskiej i — zwłaszcza — jego odczytaniem myśli Rousseau. Przede wszystkim to właśnie ta myśl ukazuje najlepiej, że republikanizm, uosabiający wszak ideę rządów obywatelskich, mógł przyswoić wartości ustroju mieszanego jedynie w sposób doraźny i warunkowy — jedynie dopóty, dopóki sprzyjały one ograniczeniu nieobywatelskich (niewybieralnych) czynników władzy. Trudno też przyjąć tezę Pettita, że zapoczątkowana przez Rousseau teoria zwierzchnictwa ludu musi podważać ideały kultury czujności obywatelskiej. (shrink)

This article gives an account of Jean‑Luc Marion’s thought concerning the anamorphosis of works of art. The initial considerations regarding the phenomenon of anamorphosis in art are followed by a presentation of the innovative character of Marion’s phenomenological project, together with the characteristics of saturated phenomena. The article examines selected examples of anamorphosis of works of art and also categorizes different varieties of anamorphosis. The author aims mainly at proving that Marion’s phenomenological thought reaches beyond the limits of traditionally understood (...) aesthetics, pointing towards the category of excess of intuition (saturation, saturé) in art. (shrink)

The main topic of the article is the issue of pre-reflective consciousness, which was Sartre’s subject matter is an early phase of his work, when he was inspired by Husserl’s fenomenology. Sartre distinguished three types of pre-reflective consciousness: perception, imagination and emotion. In my article I try to explain essence of abovementioned types of consciousness, point their features and define relations between them.

Problem relacji między jednym a drugim podmiotem jest w myśli Sartre’a zagadnieniem kluczowym. Trzon koncepcji francuskiego myśliciela opiera się na bardzo ważnym stwierdzeniu, że owa relacja nie ma charakteru poznawczego lecz egzystencjalny. Istota spotkania polega tu na doświadczeniu samej inności drugiego człowieka, zachodzącym poprzez wpływ, jaki wywiera on na moje własne istnienie. Inny postrzega mnie, więc ja jestem dla niego przedmiotem, który odkrywa granice swojej wolności. Sytuacja ta analogicznie wygląda w relacji odwrotnej, stąd wszelkie relacji ja-ty są według Sartre’a naznaczone (...) konfliktem. (shrink)

The law of force as a political consequence of naturalism: on the example of Jean-Jacques Rousseau: Jean‐Jacques Rousseau rejected the Enlightenment ideas of reason, equality and progress. He experienced the charm of physical vigour and male causative power. He preached the apotheosis of primal instincts and the cult of strength. Rousseau’s historiosophy disavowed the optimistic vision of the Enlightenment and became its main competitor. The philosopher questioned the existing civilization; on its debris he wanted to restore the natural order based (...) on biologically conditioned inequalities. (shrink)

Being as Event: Hegel’s Philosophy in the Interpretation of Jean-Luc Nancy This paper examines Jean-Luc Nancy’s interpretation of Hegel, focusing in particular on the category of an event. For Nancy, the closure of metaphysics means among other things the dislocation of the foundationalist of the being and to start thinking about the event as the surprise. The event is characterized by a structural unexpectedness because of its disturbing and surprising nature. That’s why being is in conflict with the present, with (...) being’s substantial, founding essentiality. (shrink)

This paper undertakes the question concerning methodological consequences of understanding phenomenology from the viewpoint of the category of the gift. In regard to the philosophical enterprise of Jean-Luc Marion, manifestation is understood as an act of givenness, which has a radically non-objective character. Next, this paper points out the classical source of the concept of givenness. It also mentions that givenness is a result of material interpretation of the Husserlian term “Gegebenheit.” Then, givenness is presented as a figure that requires (...) a phenomenological method to bracket mere terms that phenomenology employs. This mechanism helps to describe reduction as a radical method of bracketing metaphysics. (shrink)

The paper seeks to present a conception of the didactics of logic according to Jean Alexis Borrelly, the author of among others Plan de réformations des etudes élémentaires and a textbook for logic Elémens de l’art de penser, ou la logique, réduite à ce qu’elle a d’utile. The legacy of Borrelly summarises the tendencies typical of the Enlightenment with regard to 1) reforms of education, 2) redefining values in the didactics of philosophy, and 3) modification in the then logic. The (...) presentation has a twofold structure. In part one I present some specific characteristics of Borrelly’s didactic plan against the background of school reforms. Part two is devoted to the teaching of logic: 1) the nature of logic in the didactic curriculum, 2) its realization in Borrelly’s textbook for logic, and that against the background of modern tendencies in reforming a conception of this discipline. This is in particular with regards to the theory and practice of the didactics of logic in Polish school reforms contemporary to Borrelly’s accomplishments. It has been pointed out that both at the declarative level and in the textbooks Borrelly’s conception is an example of eclectic achievements typical of the Enlightenment. They come to terms with the radical solutions, hostile to formal logic, with school requirements, a fact that makes Borrelly’s solution to be one of the standards characteristic, for instance, of the popular Logic of Port-Royal by A. Arnauld and P. Nicole. (shrink)

Celem artykułu jest analiza kategorii mundus imaginalis sformułowanej przez Henry’ego Corbina na podstawie filozofii muzułmańskiej (alam al-misal). Corbina inspirowali muzułmańscy mistycy uznający istnienie granicznej sfery wyobrażeniowej, pośredniczącej między światem zmysłowym i światem inteligibilnym. Dla Corbina, u którego można także dostrzec wpływy CG. Junga i A. Koyré, mundus imaginalis staje się narzędziem przydatnym do analizy wyobraźni (rozumianej jako aktywna władza poznawcza), ale także kondycji współczesnego człowieka. Kontrapunktem poszerzającym refleksję nad mundus imaginalis są badania Jeana-Jacquesa Wunenburgera, który – sięgając między innymi (...) do analiz Corbina – kładzie nacisk na wielopoziomowość i strukturalny charakter zarówno władzy wyobraźni, jak i jej wytworów. W obydwu interpretacjach tej kategorii kluczowe zdają się być następujące pytania: co mundus imaginalis wnosi do rozumienia istoty wyobraźni oraz ludzkiego świata wyobrażeń? Z jakim ujęciem wyobraźni wiąże się uznanie tej kategorii? Na te pytania próbuję odpowiedzieć w artykule. (shrink)

Kljub temu, da je bil Louis Rossel eden vodilnih akterjev v francoski državljanski vojni, se ga veliko manj spominjamo in je tudi veliko manj spoštovan kot vodilni misleci komune. Tu analiziram njegovo sodelovanje pri tem dogodku in pri predhodni kampanji Nacionalne obrambe, opirajoč se pri tem tako na biografijo Edith Thomas kot na Rosslova lastna posthumna dela. Prevladujoča domneva, da je Rossla motivirala lastna ambicioznost, ki naj bi bila pogubna za usodo komune in nasprotujoča njenim revolucionarnim egalitarnim načelom, se na (...) podlagi obstoječih dokazov zdi poenostavljena. Še več, takšni domnevi lahko nasprotujemo z interpretacijo komune in državljanske vojne v Franciji kot drame, še posebej če se navežemo na dela Jeana-Pierra Vernanta in Pierra Vidala-Naqueta o grški tragediji. (shrink)

Spis z naslovom Knjiga Lucija Cecilija izpovedovalcu Donatu o smrtih preganjalcev (De mortibus persecutorum) je ohranjen v enem samem rokopisu iz 11. stoletja, odkritem leta 1778 v samostanski knjižnici v Moisacu. Ob prvi objavi (1779) ga je Etienne Baluze pripisal krščanskemu piscu in učitelju retorike Laktanciju (ok. 250–ok. 325), najbolj znanemu po prvi celoviti obravnavi krščanske vere, spisu Božji nauk (Divinae institutiones), a kmalu so se pojavili dvomi o njegovem avtorstvu. Tako po formi kot po obravnavani temi, strahotnih koncih cesarjev (...) preganjalcev, ki jih je Bog strogo kaznoval za njihove zločine, spis v antični književnosti nima prave primere. Zato je bil deležen različnih opredelitev kot krščanski pamflet, Konstantinov panegirik, konstantinska propaganda ipd. Forma je izrazito retorična, vsebuje tudi elemente krščanskega in poganskega zgodovinopisja in hagiografije, zgleduje se po judovski in antični tradiciji, v njem so opazne sorodnosti z Drugo knjigo Makabejcev in Konstantinovim govorom Oratio ad sanctorum coetum. Po vrsti razprav in člankov za in proti Laktancijevemu avtorstvu, ko se je zdelo že, da dvomov ni več, je leta 2013 izšla knjiga Jeana Rougeja in Daniela de Deckerja z obnovljeno tezo, da je spis služil konstantinski propagandi in je nastal na pobudo cesarja, podkrepljeno s temeljito študijo drugih Laktancijevih del, in argumenti, oprtimi tudi na izsledke računalniško pripravljenih analiz. Zdi se, da vprašanje ostaja odprto. (shrink)

Celem niniejszego artykułu jest wykładnia Jeana-Lu ca Mariona fenomenologii donacji jako swoistej filozoficznej teorii performansu. Inspiracje, kierunek oraz kontekst przedstawionej interpretacji wyznaczają istotne przeobrażenia współczesnej humanistyki, której krajobraz został ukształtowany przez liczne kontrtekstualne zwroty. Artykuł przedstawia główne motywy Marionowskiej fenomenologii donacji, takie jak kontrmetoda, dar, sakrament, objawienie, oddany, wydarzenie, przygodność, fenomen nasycony, świadek itp., doszukując się w nich performatywnych instrukcji. Artykuł kończy się wielowątkową krytyką Mariona fenomenologii donacji, pokazując dlaczego nie zdaje ona egzaminu i musi ustąpić fenomenologicznej zasadzie performancji.

Artykuł poświęcony jest koncepcjom estetycznym polskiego filozofa i teoretyka pedagogiki, Stefana Szumana. Jego zainteresowanie twórczością dziecka i sztuką ludową wpisuje się w szeroki w kulturze europejskiej początków XX w. zwrot ku „prymitywowi”, będący pochodną tyleż krytycznej oceny procesów modernizacyjnych i regeneracyjnych tęsknot, co ówczesnych badań antropologicznych nad strukturą społeczeństw pierwotnych i ich twórczością. Podobnie jak Franz Boas, który w swej teorii sztuki prymitywnej odrzucił model ewolucjonistyczny i utożsamienie „prymitywu” z niższym stadium rozwoju, Szuman podkreślał swoistość twórczości dziecięcej i sztuki ludowej. (...) Nawiązując do etnologa neoewolucjonisty Maxa Richarda Verworna i do psychologicznych hipotez Jeana Piageta, w sztuce dziecka widział związek z organicznym rozwojem zdolności poznawczych i potrzebą ich uzewnętrzniania. Proponowana przez Szumana koncepcja wychowania przez sztukę, zakładająca nie tyle gotowy program kształcenia, co wspomaganie indywidualnego rozwoju uczniów, stała się częścią silnego w polskiej tradycji nurtu pedagogiki personalistycznej, reprezentowanej m.in. przez Henryka Rowida, Janusza Korczaka czy Antoniego Kenara. (shrink)

Rad se bavi koncepcijom slikanja francuskog filozofa Jeana-Luca Nancyja. Njena je osobitost da se ona gradi u odmaku od fenomenoloških i mimetičkih pojmova kao što su reprezentacija, predodžba, pojavljivanje, otkrivanje, ili davanje. Pa ipak je pojam slikanja za Nancyja u tijesnoj vezi s ontološkim pojmovima svijeta, smisla i stvaranja ex nihilo. No ta veza opet nije od vrste »deduktivna izvođenja« pojma slikanja iz pojmova svijeta, smisla i stvaranja ex nihilo, već se slikanje određuje preko koncepta fragmenta. U radu se (...) naznačuju linije dodirivanja i razdvajanja između ideje fragmenta i Nancyjevih eseja o slikanju.This paper discusses Jean-Luc Nancy’s conception of painting. According to Nancy, painting could not be properly understood relying on phenomenological notions such as representation, appearing, disclosure, or giving. Instead, Nancy relates painting with the ontological notions such as world, sense, and creation ex nihilo. Nevertheless, this relation is not a kind of “deductive inference” of the notion of painting from notions of world, sense and creation ex nihilo, but the notion of painting is defined through the concept of fragment. Therefore, the attempt of the paper is to draw dividing and connecting lines between the notion of fragment and Nancy’s essays on painting. (shrink)

Celem niniejszego tekstu jest eksplikacja głównych ontologicznych założeń leżących u podstaw fenomenologii Martina Heideggera i Jeana-Paula Sartre’a. W pierwszej części zostało nakreślone pojmowanie fenomenu w horyzoncie pytania o Heideggerowskie Sein i Sartre’owskie être. Z kolei część druga umieszcza w tym samym horyzoncie zagadnienia istoty i szeroko ujmowanej zrozumiałości. W toku analiz w projekcie francuskiego filozofa została wyodrębniona sfera fenomenalna i metafizyczna, które następnie są zestawione z poziomem ontycznym i ontologicznym, obszarami, które wyłaniają się w myśli niemieckiego fenomenologa dzięki wypracowaniu (...) różnicy ontologicznej. Wniosek, który płynie z prezentowanego artykułu, zamyka się w konstatacji, że rdzeniem rzeczywistości pozostaje dla Sartre’a absurdalny, lokujący się poza fenomenem i zrozumiałością (oraz całkowicie od nich niezależny) metafizyczny grunt, podczas gdy według Heideggera jądro rzeczywistości stanowi pre-fenomenalne (nie poza-fenomenalne) źródło sensu, „będące” i dziejące się tylko poprzez dynamikę fenomenu i zrozumiałości. (shrink)

U ovom se radu, krećući od sociološke teorije Zygmunta Baumana, raspravljaju s jedne strane izazovi života u lakoj moderni, a s druge strane izazovi znanstvenog promišljanja različitih aspekata lake moderne. U tu se svrhu Baumanove knjige i članci uspoređuju s djelima drugih velikih imena suvremene sociologije poput Jeana Baudrillarda, Anthonyja Giddensa i Ulricha Becka. Ukrštavanje njihovih teza i ocjena o učincima globalizacije na pojedinačne živote te o novim identitetnim politikama navodi na zaključak da je Baumanov doprinos osebujan i iskoristiv (...) za reviziju okoštalih socioloških pogleda na društvo i uloge sociologije u njegovu analiziranju. Opreke proizvodnja/potrošnja, zajednica/individua i sigurnost/ sloboda kod Baumana se provlače kroz ideju protočnosti, mobilnosti i pokretljivosti društva lake moderne, što sociologiji otežava mogućnost odgovaranja na konkretna pitanja te pred nju stavlja nove i sve kompleksnije dijagnostičke zadatke. Dok individualizirano društvo od svojih pripadnika iziskuje biografske odgovore na sistemske kontradikcije, isto to društvo od sociologa iziskuje potragu za odgovorom na nedefinirano pitanje.Starting from the sociological theory of Zygmunt Bauman, this paper discusses, on the one hand, the challenges of life in the so called light modernity and, on the other, the scientific reflection of various aspects of the light modernity. In this context Bauman’s theses on the effects of globalization on individual lives and the new identity politics are compared with the theses offered by sociological classics like Jean Baudrillard, Anthony Giddens and Ulrich Beck. This confrontation spawns the conclusion that Bauman’s original ideas substantially contribute to the revision of rigid sociological perspectives on society as well as the role of sociology in its analysis. Bauman questions the oppositions between production and consumption, individual and community as well as security and freedom through the idea of liquidity and mobility of society in the light modernity, which makes it difficult to sociology to respond to concrete questions and confronts it with the more complex diagnostic tasks. While individualized society requires from its members to offer biographic answers to systemic contradictions, it requires from the sociologist to search for the answer to an undefined question. (shrink)