Some biographical remarks and philosophical questions within philosophy for children -- Celebrating thirty years of philosophy for children -- Good-bye to Matthew Lipman (and Ann Margaret Sharp) -- The politics of formation : a critique of philosophy for children -- Philosophy at public schools of Brasilia, DF -- (Some) reasons for doing philosophy with children -- Philosophizing with children at a philosophy camp -- Does philosophy fit in Caxias? A Latin American project -- Philosophy as spiritual and political exercise in (...) an adult literacy course. (shrink)

This book brings the idea of a public—defined in part as the quality of communication among strangers—back into focus. The benefits of doing this are many, but perhaps the most important are to adjust our understanding of what is good teaching and to widen our understanding of what counts as central to the educational process.

This paper discusses how to define logics as deductive limits of sequences of other logics. The case of da Costa's hierarchy of increasingly weaker paraconsistent calculi, known as $ \mathcal {C}$n, 1 $ \leq$ n $ \leq$ $ \omega$, is carefully studied. The calculus $ \mathcal {C}$$\scriptstyle \omega$, in particular, constitutes no more than a lower deductive bound to this hierarchy and differs considerably from its companions. A long standing problem in the literature (open for more than 35 years) is (...) to define the deductive limit to this hierarchy, that is, its greatest lower deductive bound. The calculus $ \mathcal {C}$min, stronger than $ \mathcal {C}$$\scriptstyle \omega$, is first presented as a step toward this limit. As an alternative to the bivaluation semantics of $ \mathcal {C}$min presented thereupon, possible-translations semantics are then introduced and suggested as the standard technique both to give this calculus a more reasonable semantics and to derive some interesting properties about it. Possible-translations semantics are then used to provide both a semantics and a decision procedure for $ \mathcal {C}$Lim, the real deductive limit of da Costa's hierarchy. Possible-translations semantics also make it possible to characterize a precise sense of duality: as an example, $ \mathcal {D}$min is proposed as the dual to $ \mathcal {C}$min. (shrink)

Adamson argues that Marxism "teaches us how to interpret social and historical reality, and to relate that interpretation to our current political concerns.".

Dit artikel tracht de grondslagen te leggen voor een aannemelijke theorie van organisatie. Het zet uiteen, dat het vermogen van iedere bevolkingsgroep, de hulpmiddelen effectief aan te wenden, in de eerste plaats afhankelijk is van de voorschriften en regelingen, die zij aanneemt voor de contrôle van haar natuurlijke hulpbronnen en productiemiddelen en de distributie van inkomen. Deze regels en voorschriften vormen tezamen hetgeen een georganiseerd proces wordt genoemd. De voornaamste stelling van het artikel is deze, dat een organisatie een groeiend (...) model is van relaties tusschen volken en de materialen in hun omgeving. Er zijn bepaalde relatie-beginselen, die een organisatie tot een levend geheel, haar endogenetisch, maken, d.w.z. haar uit zichzelf de energie doen voortbrengen om haar eigen levensprocessen te onderhouden. Een schending van deze principes -- zoo zet de schrijver uiteen -- veroorzaakt een vermindering van de levensvatbaarheid der organisatie, zoodat de energie, die noodig is om haar geraamte bijeen te houden van buiten-af moet worden aangevuld, d.w.z. uitwendig moet zijn ten opzichte van haar eigen activiteiten. Het schema van zulk een organisatie wordt exogenetisch genoemd. Een aantal voorbeelden wordt gegeven, om deze stelling te ondersteunen en de principes worden met een aantal gevallen geïllustreerd. De stelling toont aan, dat het sociale organisme de tendentie heeft exogenetisch te worden, wanneer het er niet in slaagt, de eischen van den mensch behoorlijk met die van zijn technologie in overeenstemming te brengen. De basis van deze verhouding, zoo toont de schrijver aan, ligt in drie integratiepunten, namelijk: 1. Het punt, waarin de relaties van individuen en groepen tot de natuurlijke hulpbronnen zijn bepaald. 2. Het punt, waarin de relaties van individuen en groepen tot de productiemiddelen zijn bepaald. 3. Het punt, waarin de betrekkelijke rechten van kapitaal en arbeid ten opzichte van de geproduceerde goederen zijn bepaald. Het artikel eindigt met een voorgesteld schema van organisatie van de sociale en economische krachten, die samenkomen in deze punten. (shrink)

“Decortication” does not distinguish between removing all cerebral cortex, including three-layered allocortex or just six-layered neocortex. Functional decortication, by spreading depression, reversibly suppresses only neocortex, leaving minimal intentionality. Removal of all forebrain structures except a hypothalamic “island” blocks all intentional behaviors, leaving only tropisms. To what extent do Merker's examples retain allocortex, and how might such residues affect his interpretations? (Published Online May 1 2007).

Ecological theory is built upon assumptions about the fundamental nature of organism-environment interactions. We argue that two mutually exclusive sets of such assumptions are available and that they have given rise to alternative approaches to studying ecology. The fundamentally different premises of these approaches render them irreconcilable with one another. In this paper, we present the first logical formalisation of these two paradigms.The more widely-accepted approach - which we label the demographic paradigm - includes both population ecology and community ecology (...) (synecology). Demographic ecology assumes that the environment is relatively stable and that biotic processes, governed predominantly by resource availability, are the most important of ecological and evolutionary influences. Moreover, ecological processes are assumed to translate into directional selection pressures that drive significant evolutionary change on a local scale through the process of optimisation. (shrink)