Aἰών. Eternity in the Theology of Heraclitus of Ephesus -/- This article presents an attempt to establish the Heraclitean meaning of the word αἰών in the fragment B52 (Diels-Kranz). In the author’s view the very starting-point and only sound basis for that kind of endeavor should be meticulous, unbiased analysis of relevant aphorisms of the Ephesian sage and corresponding testimonies. Synoptic scrutiny of them substantiates the understandable conclusion that proud Heraclitus had an unambiguous and independent opinion about eternity. His God (...) – identified with the one and common world – is eternal not only in his „material” aspect as πῦρ ἀείζωον (‘an ever-living fire’, B30), but also in „rational” one as Λόγος ἐὼν ἀεί (‘Logos existing always’, B1). Consequently, one of his various names is Aἰών (‘He Who Always Is’). (shrink)

ABSTRAKT: Centralnym tematem artykułu jest pojęcie wolności, które – wespół z odpowiedzialnością – było dla Szasza pojęciem najważniejszym, „cywilizującym”. W części pierwszej przedstawiam i analizuję definicję i uwarunkowania wolności w ujęciu Szasza, w części zaś drugiej przypominam odpowiedź Szasza na fundamentalne, zawsze aktualne pytanie: „jak ocalić nie tylko religijną, lecz i medyczną wolność”? Na zakończenie staram się uwidocznić sens tytułu książki Szasza na tle jego własnych poglądów. -/- *** -/- ABSTRACT: The central topic of the article is the concept of (...) freedom, which – together with responsibility – was the most important, “civilizing” concept for Szasz. In the first part, I present and analyse the definition and conditions of freedom according to Szasz, and in the second part I recall Szasz’s answer to the fundamental, always relevant question: “how to save not only religious, but also medical freedom”? Finally, I try to highlight the meaning of the title of Szasz’s book against the background of his own views. (shrink)

Ze słynnego passusu w Metafizyce Arystotelesa (984 a8-16) wynika jasno, że Anaksagoras urodził się wprawdzie wcześniej niż Empedokles, lecz to myśliciel z Akragas opublikował dzieła swe szybciej. Zaskakuje to, iż niemal jednogłośnie się przyjmuje, że fakt ów decyduje o hierarchii między Anaksagorasem i Empedoklesem: niemal wszyscy badacze zakładają, że starszy myśliciel był mocno zależny od młodszego. W artykule swoim staram się pokazać, iż aby utrzymać taki obraz historii filozofii starożytnej niektórzy słynni uczeni współcześni czynią zły użytek ze świadectw i wyrządzają (...) krzywdę nie tylko Stagirycie i Klazomeńczykowi, lecz również owej przyzwoitej mniejszości badaczy, którzy nie czują się zdolni przeoczyć faktu, że – według Alkidamasa – to Empedokles wysłuchał wykładów Anaksagorasa i mu zazdrościł, a nie – vice versa. *** A famous passage in Aristotle’s Metaphysics (984 a8-16) clearly implies that although the Clazomenian sage was born earlier than the philosopher from Acragas, it was Empedocles who was faster in publishing his own works. Surprisingly, it is almost unanimously assumed that this fact is decisive in establishing the hierarchy between Anaxagoras and Empedocles: almost all scholars presume that the older thinker depended heavily upon the younger. In my article I try to show that in order to maintain such image of the history of ancient philosophy some famous modern scholars misuse the testimonia and abuse not only Aristotle and Anaxagoras, but also that decent minority of researchers who feel unable to overlook the fact that – according to Alcidamas – it was Empedocles who had heard Anaxagoras and was jealous of him, not vice versa. (shrink)