On the basis of the works Personality and Paths of self-discovery the concept of self-knowledge of Ukrainian and Polish philosopher Stefan Baley has been reconstructed. It has been shown, that self-knowledge both in Baley’s philosophy and in the philosophy of Socrates has the character of the specific imperative, a certain kind of the obligation of every thinking person. Socrates and Baley are the supporters of the absolute truth, which is understood as practical value, which is beneficial to the moral cultivation (...) of the person. The differences between the concepts of self-knowledge of Socrates and Baley lies in the fact, that Baley consider the soul of a man as the object of self-knowledge, but before self-knowledge a man needs to know another person. The second specificity of Baley’s concept is associated with worldview. In the worldview he sees the path to knowledge of the truth. It has been proven, that Baley’s views on the interdependence of the subject and truth are associated with his philosophical position, formed in the Lvov-Warsaw philosophical school. (shrink)

W artykule rozważana jest Spinozjańska koncepcja afektywności w kontekście pytania o pierwotne przedrefleksyjne formy świadomości siebie oraz problemu samopoznania. Autorka przedstawia ideę _conatus _oraz jej związek z emocjami, ukazując potencjał heurystyczny Spinozjańskiego ujęcia sfery bierności. Rozważania skupione są wokół problematycznej kwestii, czy bierność daje nam jedynie niejasną wiedzę o nas samych, będąc niepożądanym stanem, czy też sposób, w jaki afekt zostaje przeżyty i postrzeżony może mieć znaczenie dla samoświadomości, stanowiąc jej pierwotną przedrefleksyjną formę. Nawiązując do hermeneutyki podmiotowości, autorka (...) wskazuje, że struktura fundamentalnej dążności do zachowania swojego istnienia ujawnia się w porządku refleksyjnym jako doświadczenie swoistego wysiłku będące warunkiem samoświadomości. Prezentowane analizy dotyczące Spinozjańskiej koncepcji wpisanej w ludzką naturę dążności do zachowania i powiększenia swojej mocy (_conatus_), której działanie ujawnia się między innymi w przeżywaniu afektów, wskazują także na niemałe trudności interpretacyjne. Spinoza nie wydaje się dostatecznie wyjaśniać stosunku zachodzącego między pragnieniem, stanowiącym wyraz życia, i nadawanym mu znaczeniem należącym do porządku mowy. (shrink)

Koncepcja wszechmocy absolutnej (lub maksymalnej mocy) Boga, prezentowana przez Stanisława Judyckiego, odwołuje się do intuicji bytu najdoskonalszego Anzelma z Canterbury oraz bytu nieskończonego Kartezjusza. Poprzez swój radykalizm narusza jednak podstawowe intuicje klasycznego teizmu, dotyczące rozumności i dobroci bytu Bożego, realizującego te atrybuty w swoim stworzeniu. Wydaje się, że intelektualna cena tej koncepcji jest dosyć wysoka dla racjonalnego rozumienia Boga w doktrynie chrześcijańskiej. Znacznym zrównoważeniem tej koncepcji byłaby propozycja doktryny o prostocie Boga, prezentowana przez Tomasza z Akwinu.

Nicolas Bourriaud postuluje konieczność wyłonienia się „nowej nowoczesności” – w czasach nasilenia przepływu dóbr i kapitałów w skali globalnej, gdy rosną w siłę podmioty polityczne niekontrolowane przez władze poszczególnych państw, a każdego roku przybywa emigrantów liczonych w milionach. Francuski kurator twierdzi jednocześnie, że historyczny modernizm rezonuje i odbija się echem w tym, co określił najpierw mianem estetyki relacyjnej, a później powiązał z koncepcją sztuki postprodukcjonistycznej. Innym obszarem, w którym według Bourriauda nadal dochodzi do oddziaływania tradycji awangard artystycznych, okazała się twórczość (...) didżejów; to koresponduje z jego twierdzeniem, że „deejaying i sztuka współczesna to dwie odpowiadające sobie figury”. Celem artykułu jest przede wszystkim wykazanie, że pojęcie „didżej” stosowane w wywodach Bourriauda należy traktować jako kategorię historyczną. Pozwala to na możliwie szerokie określenie jej zakresu znaczeniowego, a w konsekwencji – wyznaczenie kontekstu, który dla samej koncepcji sztuki posprodukcjonistycznej okazuje się tak samo ważny jak myśl Michela de Certeau. Albowiem wytwory pola sztuk wizualnych mogą być opisywane przy pomocy kategorii wywodzących się z domeny audialnej. (shrink)

Artykuł poświęcony jest koncepcji pacjenta-eksperta i analizie podstawowych charakterystyk Uniwersytetu Pacjentów, istniejącego od roku akademickiego 2009/2010 na Sorbonie w Paryżu. Koncepcja pacjenta-eksperta jest pojęciem, które pojawia się w dyskusjach bioetycznych od lat 70. XX wieku. Mamy tu jednak do czynienia z projektem otwartym, którego ostateczna definicja wykuwa się na naszych oczach. Projekt Uniwersytetu Pacjentów zaproponowany przez filozofkę i pedagożkę Catherine Tourette-Turgis jest szczególnie ciekawym sposobem wykorzystania pojęcia pacjent-ekspert ze względu na swój wielowymiarowy charakter. Z jednej strony mamy rozwiązania podyktowane (...) wymogami praktycznymi, ale mamy też refleksje teoretyczną oraz implikacje polityczne. Francuski Uniwersytet Pacjentów jest zatem instytucją, która pozwala na pokazanie szerokiej skali możliwości zawartych w koncepcji pacjenta-eksperta. (shrink)

Stary Testament objawia prawdę o stworzeniu przez Boga wszystkiego z niczego, a chrześcijaństwo przyjęło to objawienie i chrześcijańscy myśliciele rozwinęli tę koncepcję. Chrześcijański neoplatonik Jan Szkot Eriugena prowadził rozważania dotyczące stworzenia oraz nicości, z której Bóg uczynił wszystko. Interpretując biblijny opis stworzenia na gruncie autorskiego systemu filozoficznego Eriugena doszedł do wniosku, że nicość jest doskonałą pełnią dobroci Boga, który dokonał aktu stworzenia wszystkiego w ludzkiej naturze. W doskonałym człowieku powstało doskonałe stworzenie. Błąd wynikający z nierozumnego wyboru spowodował, że człowiek pozbył (...) się doskonałości i zaczął istnieć w niedoskonałej formie. Wraz z człowiekiem do gorszej formy istnienia zeszło również całe stworzenie, które w ludzkiej naturze powstało. Koncepcja stworzenia wszystkiego z niczego w człowieku wydaje się stanowić wstęp do rozważań Eriugeny dotyczących wcielenia odwiecznego Logosu – Słowa – Boga Syna, który umożliwia powrót do stanu doskonałości. (shrink)

Author: Warzonkowski Krzysztof Title: EDMUND BURKE’S AESTHETIC THEORY IN THE LIGHT OF THE AESTHETICS OF KANT (Koncepcja estetyczna Edmunda Burke’a w świetle Kantowskiej estetyki) Source: Filo-Sofija year: 2005, vol:.5, number: 2005/1, pages: 65-90 Keywords: BURKE, KANT, KANTIAN AESTHETIC Discipline: PHILOSOPHY Language: POLISH Document type: ARTICLE Publication order reference (Primary author’s office address): E-mail: www:The attempts to justify aesthetic judgments, searching the conditions of their validity as well as effords of grasping the essence of beauty have inspired the works of (...) many philosophers. In the present article two philosophical traditions are compared: empiricism of Edmund Burke and transcendental philosophy of Immanuel Kant. In this way different consequences of the basic presumptions underlying the aesthetic theories can be easily found. The aim of the article is to stress the differences. More specifically the different questions to which both philosophers sought proper answers are pointed: Burke’s question of the objective qualities causing the experience of beauty and sublimity and Kantian problem of possibility of the purely aesthetical judgment. Also the difference of the concept of taste is examined. Finally the Burke’s aesthetics is criticised on the grounds of Kant’s concept of the reflexive power of judgment. (shrink)

Za „ojca” filozoficznej kategorii „godności”, która legła u podstaw kategorii prawnej, uznawany jest powszechnie Immanuel Kant. Przypomnieć jednak trzeba, że w bardzo podobny sposób, choć w zasadniczo odmiennym kontekście systemowym, charakteryzował godność Tomasz z Akwinu, pół tysiąca lat wcześniej, uznając ją za fundament bycia osobą. Stąd najistotniejszym i centralnym elementem, tytułowej, klasycznej koncepcji człowieka jest koncepcja godności. Akwinata jest autorem bodaj najbardziej rozbudowanej koncepcji osoby w tradycji filozofii klasycznej. Co więcej zmierzać będę do wykazania, że jego koncepcja lepiej (...) nadaje się do teoretycznego ugruntowania praw człowieka niż koncepcja Kanta. Rekonstruując propozycję Kanta ograniczam się, zasadniczo rzecz biorąc, do analizy Uzasadnienia metafizyki moralności. Interesować będą mnie zagadnienia podstawowe, przede wszystkim – wynikające z różnicy kontekstów systemowych – różnice w pojmowaniu bycia celem samym w sobie. W perspektywie ontologicznej koncentrować się będę na powiązaniu godności z indywidualnością; w perspektywie antropologicznej – na tym, jakiego typu działania stanowią o doskonałości człowieka, jakie działania (czym określone) realizują człowieka jako cel sam w sobie. W szczególności interesować się będę miejscem rozumu i woli w określaniu treści działań (w perspektywie kantowskiej będzie to pytanie o określenie treści powinności; w perspektywie Tomasza – pytanie o treść realizowanego dobra). Zasadnicze pytanie, które leży u podłoża podjętej problematyki antropologicznej, jest pytaniem o to, na ile dla pojmowania godności istotne jest uznanie woli jako w sposób wolny współokreślającej treść powinności (Kant) lub dobra (Akwinata), a na ile woli jedynie podążającej za poznaną powinnością lub poznanym dobrem. Zmierzać będę do uzasadnienia tezy, że koncepcja Akwinaty w ugruntowaniu godności akcentuje wprost indywidualność opartą na wyborze czegoś, co nie jest jednoznacznie treściowo obiektywnie zdeterminowane i co wykracza poza to, co powszechne, poza to, co gatunkowe; natomiast koncepcja Kanta godność wiąże przede wszystkim z tym, co powszechne, gatunkowe i zapoznaje doniosłość indywidualności dla pojmowania godności. (shrink)

Author: Łukasiewicz Dariusz Title: THE THEORY OF EXISTENCE ACCORDING TO FRANZ BRENTANO (Franciszka Brentana koncepcja istnienia) Source: Filo-Sofija year: 2011, vol:.15, number: 2011/4, pages: 899-909 Keywords: FRANZ BRENTANO, EXISTENCE, JUDGMENT, PRESENTATION Discipline: PHILOSOPHY Language: POLISH Document type: ARTICLE Publication order reference (Primary author’s office address): E-mail: www:The paper presents Franz Brentano’s theory of existence. In particular, we discuss Brentano’s arguments for the thesis that existence is not a predicate. The most important role in the defense of such a concept (...) of existence is played by the theory of judgment, according to which, judging consists in the acceptance or rejection of the object of presentation. However, the analysis of Brentano’s arguments for the existential theory of judgment demonstrates that there are no sufficient reasons to accept Brentano’s thesis concerning the nature of existence. (shrink)

The paper contains a discussion of a basic difficulty encountered by adherents of the disquotational conception of truth. The problem is that the disquotational theory seems to weak to prove many important truth-theoretical generalizations, like e.g. "All substitutions of the law of excluded middle are true". Various ways of saving the disquotationalist from this objection are analyzed and deemed unsatisfactory.

Fr. Tomasz Czernik Charles Taylor’s Concept of Self-identitySelf-identity, according to Charles Taylor, comes from the community, especially through intersubjective communication. Self-awareness develops from contact with other people. The subject enters this way a moral dimension and public space. On this basis, he can talk about himself because he can describe himself in a social context. The self-identity is represented and conditioned over time. Its stability is rooted in social cohesion, which is based on culture. In the absence of such consistency, (...) there is a modernist and romantic tendency in society. Keywords: Self-identity, Charles Taylor, society, community. (shrink)

In the paper, I take up the problem of felicitology examined by Władysław Tatarkiewicz. I try to establish its place in practical philosophy, determine its relation to general ethics, analyse the definition of happiness given in it, and discuss the main theories of happiness. Finally, I show the uniqueness of Tatarkiewicz’s treatise O szczęściu [Analysis of Happiness] (1947) by juxtaposing it with similar works written nowadays by other Polish and Western European authors.

Author: Siwiec Marek Kazimierz Title: WŁADYSŁAW TATARKIEWICZ’S VIEWS ON CREATIVITY WITH REGARDS to a Creative Source (Koncepcja twórczości Władysława Tatarkiewicza a twórcze źródło) Source: Filo-Sofija year: 2011, vol:.13/14, number: 2011/2-3, pages: 573-590 Keywords: CREATIVITY, CREATIVE SOURCE, PLURALISTIC AESTHETICS, WŁADYSŁAW TATARKIEWICZ, KARL JASPERS, BARBARA SKARGA, GEORG SIMMEL Discipline: PHILOSOPHY Language: POLISH Document type: ARTICLE Publication order reference (Primary author’s office address): E-mail: www:In the essay – which consists of the three parts – the author tries to show Władysław Tatarkiewicz’s views (...) on problems of the creativity as a basis to considerations on the creative source. In the first part the author outlines a point of view of a creator such as an artist, a poet, a composer. In the second part we can see the author sketching the problems of creativity and the creator itself. At the beginning he focuses on the Tatarkiewicz’s programme of pluralistic aesthetics with important discerning notions of aesthetics explicite and aesthetics implicite. The latter relates to works of art and the aesthetics views of the artists which can be found within. Afterwards he discusses main notions of the creator and the creativity i.e. poetic creativity, divine creativity, artistic creativity, human creativity. More carefully he examines contemporary approach of the creativity by Tatarkiewicz and analyses two criteria of it: high level of a novelty and a large outlay of an intellectual energy. The author notices a certain difficulty of the approach, namely a repetition of the intellectual energy in both criteria, yet he proposes a solution to the issue: first criterion relates to potential energy as a certain possibility, whereas the second relates to energy effectively implemented by the creator. He also discusses relation between the creativity and culture. In the third part the author approaches the problems of the creative source. He discusses views of Karl Jaspers, Barbara Skarga and Georg Simmel. In the conclusion the author defines the creative source as a task and a way of the creator. He points out that Tatarkiewicz’s view can be good groundwork to developing further considerations on the issue of the creative source. (shrink)

Celem artykułu jest prezentacja i krytyczna analiza koncepcji uczuć egzystencjalnych, autorstwa współczesnego filozofa psychiatrii o orientacji fenomenologicznej — Matthew Ratcliffe’a. Uczucia egzystencjalne są specjalną klasą stanów afektywnych, nadającą emocjonalnego zabarwienia subiektywnemu doświadczeniu rzeczywistości. Mają one charakter przedrefleksyjny i stanowią niejawne tło świadomości fenomenalnej, które w potocznym doświadczeniu pozostaje poza polem uwagi. Uczucia te mają ścisły związek z emocjami, determinując typy przedmiotów intencjonalnych zawartych w stanach emocjonalnych i wyznaczając repertuar możliwych do doświadczenia emocji. Najważniejsze uczucia egzystencjalne, które wyróżnia Ratcliffe, to: (1) (...) poczucie rzeczywistości, czyli przedrefleksyjne i fenomenalne wrażenie o realnym istnieniu świata jako takiego; (2) poczucie przynależności, czyli przedrefleksyjne i fenomenalne wrażenie własnego istnienia i osadzenia w świecie pośród osób i rzeczy. Te dwie kategorie stanowią fundamentalne składowe pierwszoosobowego doświadczenia podmiotu, wyznaczając tym samym jego relację do innych ludzi oraz rzeczywistości w jej najbardziej ogólnym sensie. W artykule przedstawiam główne cechy i typy uczuć egzystencjalnych. Zwracam także uwagę na szczególną rolę psychopatologii w analizie i uzasadnianiu istnienia tego zjawiska. W związku z tym, za Ratcliffem, opisuję w jaki sposób określone aspekty uczuć egzystencjalnych ulegają dezintegracji w przebiegu epizodów zaburzeń psychicznych, takich jak depresja czy schizofrenia. Pokazuję także różnicę pomiędzy fenomenologicznym i poznawczo-behoawioralnym podejściem do zaburzeń psychicznych. Powołując się na badania neurobiologiczne staram się wskazać potencjalne neuronalne korelaty uczuć egzystencjalnych. Tekst wieńczą krytyczne uwagi na temat koncepcji uczuć egzystencjalnych w ujęciu Matthew Ratcliffe’a. Rozwiązanie zidentyfikowanych wad i niedociągnięć tej teorii filozoficznej zarazem nakreśla przyszłe perspektywy jej rozwoju. (shrink)

In my article I present the conception of soul of Cornelius Agrippa based on his greatest work "De occulta philosophia" which is a kid of summa of natural and occult philosophy, hermeticism, cabbala, astrology, humanistic theology, medicine, and alchemy. Henricus Cornelius Agrippa von Nettesheim (1486-1535) was a famous renaissance philosopher, cabalist, astrologer and theologian whose contribution in renaissance philosophical deliberations is significant but still unknown in Poland. Agrippa's notion of soul is very important for his own project of new pure (...) magic which is described in his opus magnum. Therefore agrippian magic contains and perfects three kinds of knowledge: phisics, mathematics and theology. In the similary way Agrippa divided whole Cosmos in to three worlds. First and the most inferior world of the threefold Cosmos is the world of four elements of substance in Aristotle's meaning. The second one is the world of celestial bodies which comprises planets, stars and laws that rule them, and which is above the first world. The third one is the divine world of angels, soul of the world with platonic ideas and other intelligibilities. The three kinds of knowledge which Agrippa also called "regulative philosophy" are very useful for human in studying of each of three agrippian worlds. From this point of view also notion of humanity is very important for Agrippa. By the similarity between the macro- and microcosmos which appear in Agrippa's thought also human soul is threefold. Thus human soul contains in hierarchical order three parts viz.: idolum (which is the most inferior), ratio (being the middle part) and mens (which is on highest position in human soul). Each part has its own function which can be fully activated by God's light received by mens. In describing of functions of threefold soul Agrippa receives inspirations from prior philosophers like Aristotle, Awicenna or Awerroes. Another cause which emphases a great role of the agrippian conception of the soul is its connection with oryginal concepts of phantasy and threefold melancholy which is similar to the treepartite soul. Those two concepts are the examples of the influences of celestial powers which source is in stars and planets. (shrink)

Brandt J.: Thomas G. Masaryk: Zum Gegenstand der Psycholgie. In: T. G. Masaryk und Brentano Schule. Beiträge zur gleichnamigen Symposium vom 15. – 17. October 1991. Praha, Graz 1992.

W systemie filozoficznym Jana Szkota Eriugeny wszystko, co istnieje, to natura złożona z bytów i niebytów. Poznawalne dla ludzkiego intelektu części natury to byty, natomiast niepoznawalne części natury to niebyty. Bytem jest zmysłowa część natury ludzkiej oraz rzeczywistość materialnych form. Dla ludzkiego intelektu Niebytem jest Bóg oraz ustanowione przez Niego prymordialne przyczyny i materia. Bóg stworzył wszystko z niczego w ludzkiej naturze. Nierozumny wybór człowieka doprowadził do upadku ludzkiej natury i stworzenia, które z doskonałości przeszło do istnienia w świecie doczesnym. (...) Syn Boży – Bóg-Logos stał się człowiekiem, który dokonał odkupienia ludzkości. W ostatecznych czasach rzeczywistość materialna zostanie zniesiona i stworzenie w ludzkiej naturze dostąpi powszechnego powrotu do pierwotnej doskonałości. Ludzkie intelekty dokonają własnego – ostatecznego sądu i wybrani skierują się ku Stwórcy. Następnie dojdzie do przebóstwienia wybranych – zjednoczenia stworzenia ze Stwórcą bez zmieszania natur, bez zniesienia fundamentalnych różnic ontologicznych oraz bez panteizmu, który w tej koncepcji jest wykluczony. Przebóstwieni będą kontemplować Boga, co oznacza, że będą wiecznie poznawać Niepoznawalnego. Wydaje się, że nawet dla ludzi zgłębiających załomy filozoficznej wiedzy o Bogu w XXI wieku ta szczęśliwa wizja przebóstwienia, które będzie nieustannym procesem poznawania Niepoznawalnego, może być atrakcyjna. (shrink)

Wolfgang Merkel’s concept of rooted democracy in the context of contemporary populism and the crisis of democracy: The article presents the concept of “rooted democracy” by Wolf‐ gang Merkel, which was presented in the context of the democratic crisis. The German poli‐ tical scientist indicates what democracy is — specifying the proper functioning of the regula‐ tions of the democratic system. Speaking of the weakness or strength of democracy, we must have a well‐described set of system principles that determine the (...) degree of strength of democracy or its erosion. The above set of principles of the democratic system is thoroughly discussed in the article. In particular, the functional model of civil society is analysed. The text also explores how the crisis of democracy is understood and Merkel’s view of the impact of global capitalism on democratic institutions, which contributes to the transformation of democracy into an oligarchy. The topics discussed in the article also concern alternative, non‐ ‐liberal forms of democracy and populism. The question is whether Merkel’s concept is useful in explaining populism and its political consequences. (shrink)

Epistemic conceptions of truth, for which truth is defined in terms of justifiability or assertibility in properly idealized conditions, are very often considered as unavoidably linked with relativism. The paper argues that such a link is not unavoidable. The reason is that there are accounts of justification that do not have relativistic consequences, and therefore one may propose an epistemic conception of truth that does not have those consequences either.

W artykule podjęto próbę analizy sposobu uprawiania filozofii przyrody przez Tadeusza Stanisława Wojciechowskiego (1917-2000), profesora filozofii na Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie. Artykuł składa się ze wstępu, części biograficznej, rozdziału poświęconego analizie sposobu uprawiania filozofii przyrody przez T. Wojciechowskiego, a także próby podsumowania i oceny stanowiska krakowskiego uczonego.Wstępne analizy wskazują, że sposób uprawiania filozofii przyrody przez T. Wojciechowskiego był oryginalny, szczególnie gdy weźmie się pod uwagę kontekst historyczny. Koncepcja krakowskiego filozofa sytuuje się między tradycyjnymi rozwiązaniami neoscholastycznymi a próbą wyjścia (...) poza klasyczne rozwiązania w kwestiach metodologicznych na gruncie filozofii przyrody. (shrink)

The starting point of my considerations is the idea that the criteria of rationality should be distinguished from the essence of rationality (in linguistic formulation: from a non-criterional connotative definition) and that the question of the universality of rationality arises separately for the criteria and for the essence. I notice that a similar distinction between the essence (or a definition) and the criteria applies to the notion of truth. The thesis which constitutes ny standpoint is a compromising one: the criteria (...) (the sets of criteria) of rationality change in time and in space, the essence of rationality is universal and unchangeable. Therefore, the principal challenge for the comprehensional conception of rationality, which is to back up my standpoint, is a formulation of a good, non-criterional connotative definition of the rationality of science. My definition is the following: „Science is rational” means „the consecutive stages of its development allow us to better understand (in an identificatory sense) the world”. (shrink)

DESCARTES’S CONCEPTION OF ANIMAL-MACHINE AND ITS CONSEQUENCES Descartes claims that an animal is an automaton that operates by laws of mechanics. It doesn’t think, it doesn’t feel, and, therefore, it doesn’t suffer. So animals can be exploited without a guilty conscience and scientific experiments can be carried out on them. This view, very convenient for people, has followers nowadays, too. Keywords: DESCARTES, ANIMAL-MACHINE, PEOPLE.

W artykule przedstawiam osobowość twórczą współczesnego rosyjskiego myśliciela nurtu neopatrystycznego Sergiusza Chorużego ze szczególnym naciskiem na jego oryginalną koncepcję teorii ascezy (teorii energoform). Bazuje ona na źródłach patrystycznych, ale zdradza także inspiracje ustaleniami współczesnej filozofii zachodnioeuropejskiej, zwłaszcza myślą Martina Heideggera i Michela Foucaulta. W artykule analizuję główne założenia teorii ascezy Chorużego i komentuję heideggerowsko-foucaultiańskie elementy w niej zawarte. Rozważania na temat ascezy dotykają problemów zarówno typowo filozoficznych — ontologicznych, gdzie przejawiają się inspiracje Heideggerem, jak i historyczno-hermeneutyczne, gdzie widzimy polemikę z (...) Foucaultem. W rezultacie przeprowadzam analizę komparatystyczną Heideggerowskiej i energijnej wizji człowieka, wskazując, że fenomeny życia duchowego, takie jak asceza, mogą z powodzeniem być przedmiotem rozważań teoretycznych oraz pokazać uniwersalność niektórych teologiczno-filozoficznych (ontologicznych) interpretacji kondycji człowieka. (shrink)

It is the aim of this paper to establish the concept of politicized medicine. The starting point is the work by Steger and Schochow on the Closed Venerological Wards in the GDR. Steger and Schochow operate with the concept of politicized medicine, although they do not elaborate it due to their primarily empirical approach. In this paper, the theoretical foundations for this concept shall be laid. Therefore, the results of the research by Steger and Schochow as well as the different (...) approaches to politicized medicine have to be examined. In a further step, the house rules of the Closed Venerological ward in Halle is analyzed as an example of politicized medicine. Finally, politicized medicine is differentiated from Foucault’s approach of Bio-Power/Bio-Politics on order to demonstrate its status as an autonomous and fruitful concept. (shrink)