Heaven and hell. Any conversation on ‘heaven and hell’ is nothing else but a conversation about ‘life after death’. To understand the concept of heaven, earth and hell as described in the biblical context and surrounding cultures, it is important to understand their concept of the cosmos and creation. Different perspectives of the universe lead to different ideas about life after death. Apocalyptic thoughts brought new perspectives to the understanding of life after death. All these different views can only be (...) understood within the context in which they developed. Due to scientific results, the perception of the cosmos changed, urging us today to interpret ancient models metaphorically. (shrink)

Janik beschrijft in zijn filosofische essay aan de hand van een aantal filosofische posities zijn visie op het thema afgoderij en de rol die religie speelt in een seculiere wereld.

De stilte in Mahlers symfonieën en de stilte die Wittgenstein bepleit zijn eenzelfde stilte; ze zijn beide een reactie op Nietzsches notie van de dood van God en de crisis van de wetenschap. Deze stilte is een moment van puur luisteren. Het is een moment van catharsis en een uiting van persoonlijke of stilzwijgende gedachten die niet objectief, dat wil zeggen in wetenschappelijke proposities, kan worden gerepliceerd. Catharsis drukt geen kennis uit, maar een direct, ongemedieerd weten dat we zijn.

Die neukery met die appelboom -- Opruim -- Hier en daar -- Tyd, lewe en dood -- Wat is myne? -- Die filosoof as aasvoël.

Gedurende 2017 herdenk Lutherse en Calvinistiese kerke die Kerkhervorming wat 500 jaar gelede plaasgevind het. Hierdie hoofstuk fokus op Johannes Calvyn se eerste publikasies, dit wil sê publikasies wat verskyn het voordat hy met sy bediening in Genève begin het. Die fokus val op die drie belangrikste publikasies in hierdie periode, te wete sy 'Kommentaar op Seneca se De Clementia', die 'De Psychopannychia' en die eerste uitgawe van sy 'Christianae Religionis Institutio'. In hierdie eerste drie publikasies is 'n jeugdige Calvyn (...) aan die woord. Ten spyte daarvan is die publikasies omvangryk en is dit duidelik dat Calvyn vroeg in sy lewe oor omvangryke kennis en insig beskik het. Die vroegste publikasies word somtyds as van minder belang geag. In hierdie bydrae word die stelling gemaak dat die publikasies van groot belang is omdat Calvyn talle van die gedagtes wat later in sy werke na vore kom, reeds in sy vroeë werke aan die orde gestel het. (shrink)

Ongeveer vijf weken na de start van de jacht op Jürgen Conings, de Belgische beroepsmilitair gezocht omwille van het bedreigen van viroloog Marc Van Ranst en andere prominente doelwitten, vond men zijn stoffelijk overschot terug in het Dilserbos, Dilsen-Stokkem. Ook na zijn dood – Conings overleed hoogstwaarschijnlijk door zelfmoord – blijft de zaak Conings het Belgische sociaal-politieke landschap beroeren en de publieke opinie verdelen: de mate van steun die Conings de afgelopen weken kreeg, toont nog maar eens aan dat (...) extreemrechts een serieus maatschappelijk probleem is in België, waarvan de reikwijdte bovendien maar al te vaak miskend wordt. (shrink)

Laat me vanaf het begin duidelijk maken welke betekenis ik wel — en niet — aan de term “universalisme” zal hechten. Zoals ik de term gebruik, heeft “universalisme” betrekking op het standpunt dat alle menselijke wezens uiteindelijk gered zullen worden en bij Christus eeuwig leven zullen mogen genieten. Dit standpunt is verenigbaar met de opvatting dat God vele mensen na hun dood zal straffen. Vele universalisten nemen aan dat er van Goddelijke vergelding sprake zal zijn, hoewel enkelen daar wellicht (...) niet van uitgaan. Universalisme verplicht iemand wel om aan te nemen dat zo’n straf niet altoos zal voortduren. Universalisme is ook onverenigbaar met de verschillende opvattingen die leren dat sommige mensen uiteindelijk vernietigd zullen worden (na allereerst al dan niet straf te hebben ontvangen). Zulke opvattingen stemmen met het universalisme overeen in het opzicht dat de straf ook volgens hen niet altoosdurend is, maar ze verschillen van het universalisme in die zin, dat zij geloven dat het eeuwige leven sommige mensen zal worden onthouden. Enkele universalisten willen de verzoening ook op dieren betrekken, een enkeling op gevallen engelen of zelfs op de satan zelf, maar ik ben geneigd om aan te nemen dat hij uitsluitend op menselijke wezens van toepassing is. Kort samengevat: universalisme is het standpunt dat elk menselijk wezen, uiteindelijk althans, de feestzaal zal mogen binnengaan. (shrink)

Godenschemering van Daniël de Waele is een theologische cultuurgeschiedenis die de evolutie van het geloof in God uitdiept in de loop der tijd. Israël ontdekte in een polytheïstische wereld de Ene God, die door de tijd heen steeds humaner werd en dichterbij kwam. Hoe is het geloof na die grote stap geëvolueerd? Hoe past het verdampen van het geloof, dat uiteindelijk eindigde in de dood van God, in deze evolutie? En welke rol heeft het bestormen van de godenbeelden gespeeld? (...) De Waele ontwaart naast deze geloofsevolutie een andere geschiedenis: een blijvende zoektocht naar de ene God. (shrink)

Zoals bekend is de verhouding tussen filosofie en politiek problematisch. De veroordeling van Socrates door de polis maakte diepe indruk op zijn leerling Plato. Mede om dit soort misstappen te voorkomen ontwierp deze een ideale staat waarin filosofen koningen moesten worden. Vanuit dit idee probeerde hij ook Dionysus, de heerser van Syracus, tot een wijsgerig verantwoorde politiek te brengen. De mislukking van dit Siciliaans avontuur heeft velen na hem ervan overtuigd dat filosofen zich beter niet in kunnen laten met politieke (...) besluitvorming. Immers, Plato’s poging om Dionysus tot een wijsgerig verantwoorde politiek te brengen strandde jammerlijk. Maar, filosofen zijn natuurlijk hardleers en de aantrekkingskracht van het rijk der mensen en dingen op hen, die zich zo thuisvoelen in het rijk der ideeën valt niet altijd te loochenen. Hoewel voor Plato de politieke arena van alledag wezenlijk ongeschikt bleek te zijn voor filosofische uiteenzettingen, heeft toch zijn leerling en collega Aristoteles zich nog korte tijd met het onderwijs aan de jonge Alexander de Grote bemoeid – hoewel Aristoteles’ ambities al bescheidener waren dan van Plato. Het verhaal wil zelfs, dat Alexander op diens veldtochten een exemplaar van het werk van Homerus met aantekeningen van Aristoteles erin bij zich droeg. Na de dood van Alexander werd de anti-Macedonische atmosfeer in Athene voor Aristoteles zodanig bedreigend dat hij de stad verliet, om te voorkomen ‘dat de polis zich ten tweede male aan de filosofie bezondigde.’ Wie wel in het lot van Sokrates heeft moeten delen, is Thomas More, de auteur van het in 1516 verschenen ‘Utopia’. More weigerde Henry VIII als hoofd van de kerk te erkennen en moest dat met zijn dood bekopen. Dit vonnis vloeide dus niet direct voort uit het boek waarmee More zo bekend zou worden. Wellicht had More geleerd van de eerdere moeizame betrekkingen tussen filosofie en politiek en had hij daarom besloten om zich over ‘Ou-topia’ of ‘Nus-quama’ te buigen: over niet-plaats of nergens. Het in dialoogvorm opgetekende reisverhaal gaf op indirecte wijze kritiek op het Engeland van zijn tijd. Waarschijnlijk nog belangrijker dan het vermijden van risico’s door het schrijven over een niet reëel bestaande samenleving was het voordeel dat More op die manier een geheel ander beeld van een samenleving kon opstellen en beschrijven – ongehinderd door contingente omstandigheden, praktische bezwaren of politieke obstakels. More sloot de dialoog in ‘Utopia’ af met een korte overweging, waarin de auteur zegt zich nauwelijks te kunnen voorstellen dat deze samenleving ergens gerealiseerd zou kunnen worden. Vele lezers hebben deze overweging echter niet gezien of serieus genomen, zodat er al snel een ernstig meningsverschil over het genre van de utopie ontstond: vormde een utopie een blauwdruk voor een ideale samenleving die zonder meer ingevoerd zou moeten worden, of moest de utopie veeleer gelezen worden als een mengvorm van kritiek en ideaal – kritiek op de bestaande samenleving en richtinggevend ideaal voor nastrevenswaardige veranderingen van de huidige samenleving? (shrink)

William James was zo'n veelzijdig denker dat hij lezers met de meest uiteenlopende achtergronden wist te bereiken. Een opstel als ‘Is life worth living’ uit The Will to Believe spreekt waarschijnlijk andere lezers aan dan de discussies over het pragmatische waarheidsbegrip uit The meaning of truth. De auteur die fameuze passages leverde over ‘de theorie van de automaat’ is ook de schrijver die probeerde om bezwaren tegen een leven na de dood te pareren, en het is moeilijk om je (...) een hedendaagse lezer voor te stellen die beide thema's even serieus neemt. (shrink)

In his thought-provoking new book, "Being Grateful: Reflections on Gratitude After the Death of God", the Dutch philosopher Paul van Tongeren argues that our experience of gratitude has become a problem that requires fresh consideration. His focus is not so much on interpersonal gratitude—the exchange of benefits between individuals—but rather on another form of gratitude: the kind directed toward all the good that is not granted to us by a specific person or institution but simply befalls us or happens to (...) us. -/- Can we still be grateful for the birth of a baby, our happiness in life, good health, or the wondrous beauty of nature after the death of God? If so, how? -/- [In Dutch: In zijn prikkelende nieuwe boek "Dankbaar: Denken over danken na de dood van God" stelt de Nijmeegse filosoof Paul van Tongeren dat onze ervaring van dankbaarheid een probleem is geworden dat vraagt om een nieuwe doordenking. Het gaat hem daarbij niet zozeer om de interpersoonlijke dankbaarheid die de uitwisseling van weldaden tussen personen betreft. Hij is vooral geïnteresseerd in die andere vorm van dankbaarheid die betrekking heeft op al het goede dat ons niet door een specifiek individu of instantie geschonken is, maar dat ons simpelweg toevalt of overkomt. Kunnen we na de dood van God nog dankbaar zijn voor de geboorte van een baby, ons levensgeluk, een goede gezondheid of de wonderlijke schoonheid van de natuur? Zo ja, hoe dan?]. (shrink)

Kolakowski gaat in op de begrippen vereren en afgoderij vanuit een katholiek standpunt.

Rudolf Bultmann was one of the leading thinkers within an influential theological direction that arose in Europe after the First World War, known as dialectical theology. Comprehensive introductions to the life and work of Bultmann in the South African theological journals, written in Afrikaans, either does not exist, or are difficult to trace for the Afrikaans readership. This article on Bultmann aims to fill the gap by offering a lexicographical contribution on the life and work of Bultmann. The focus of (...) this article is on Bultmann as a Lutheran thinker. The theme of the New Testament and systematic theology is essentially the same, namely to explain the concept of Christian self-understanding as an eschatological event in which faith is expressed for the sake of faith in God and only in God. Bultmann explained the same theological concepts with his theology as those that were explained by the church reformers of the 16th century, but under radically new circumstances. The so-called modern and postmodern people of our time not only broke ties with the past, but in the process they also lost their ability for using historical-critical patterns of thought that tries to bridge historical distances, and therefore sacrificed all efforts to think systematically on the altar of relativism. We can learn from Bultmann what systematic reformed theology really is. (shrink)

Celem artykułu jest próba rekonstrukcji rozwoju duchowego Zaratustry, głównego bohatera dzieła Nietzschego Tako rzecze Zaratustra. Ów rozwój polega na osiąganiu trzech stadiów świadomości: fazy konformistycznego wielbłąda, przepełnionego negacją lwa i finalnie dziecka afirmującego życie. Metodologia badań zastosowana w artykule opiera się na analizie, rekonstrukcji i syntezie tekstu Tako rzecze Zaratustra. Przeprowadzone badania osadzone są w kontekście tezy Heideggera o komplementarności głównych aspektów nietzscheanizmu: woli mocy i wiecznego powrotu. Zaratustra, aby przeistoczyć się w lwa, a następnie w dziecko, będzie musiał odkryć (...) i zaakceptować ową komplementarność. Głównym antagonistą proroka jest duch ciężkości, symbolizujący negację życia i destruktywną miłość bliźniego. (shrink)

Religionspsychologie wird in Deutschland zumeist im Bereich der Praktischen Theologie und Religionspädagogik betrieben und stellt kein eigenständiges psychologisches Teilfach dar. Theorien der religiösen Entwicklung sind daher häufig von ihrem theologischen Kontext beeinflusst. Gängige Modelle religiöser Entwicklung nimmt Allolio-Näcke in diesem Band aus psychologischer Perspektive in den Blick und entwirft erstmals seit 30 Jahren eine eigene kulturpsychologische Theorie religiöser Entwicklung. Ein historischer Rahmen, der die Entstehung der Religionspsychologie nachzeichnet und sie im wissenschaftlichen Kanon verortet, rundet den Band ab.

Invitation to Holy CommunionParticipation in Holy Communion raises a number of questions. The Church is compelled to see to it that the Sacrament is not desecrated and on the other hand, the Church is obliged to encourage participation. The problem arises when visitors of the same confession turn up at the celebration. Can they be allowed to participate? In some churches the answer is an undoubted: No. For other churches it is self-evident - there are not obstacles. In between are (...) a number of churches who are more hesitant and a number of safeguards are adopted. In this case - as is the case in the Nederduitsch Hervormde Kerk - the responsibility rests mainly with the participant, as he must be aware of the preconditions set by the church and whether he can honestly declare that as far as he is concerned he is unaware of anything prohibiting him from participation. Thus no changes in the church statute are required. (shrink)