Abstract

W pracy podjęto zagadnienie dwuaspektowości poznania uwzględniające wymiary czasu i przestrzeni. Za punkt wyjścia do przedstawienia jednostki poznawczej człowieka przyjęto teorię komunikacji Dennisa Gabora oraz wynikającą z niej zasadę nieokreśloności. Dwie zmienne składające się na jednostkę poznawczą to: spostrzeżenia i powidoki. Jako argumenty przemawiające za zastosowaniem zasady nieokreśloności Heisenberga-Gabora do opisu procesów poznawczych podano m.in. empiryczne zależności między powidokiem a spostrzeżeniem oraz związek między zmęczeniem a percepcją. W zakończeniu odniesiono się do teorii Rogera Penrose’a, wskazując na jej zgodność z przedstawioną w tym artykule propozycją opisu procesów poznawczych.