Abstract

Richard Rorty był jednym z filozofów przekonujących, że tradycyjne problemy filozoficzne to tak naprawdę problemy samych filozofów. Zarazem podejmował obronę liberalnej demokracji jako najlepszego znanego projektu politycznego. Autor analizuje myśl Rorty’ego, aby zbadać, czy jego rezygnacja z możliwości obiektywnego uzasadnienia liberalnej praktyki politycznej musi skutkować takimi – zazwyczaj uznawanymi za niepożądane – konsekwencjami, jak relatywizm moralny oraz irracjonalizm. Odrzucenie tych wątpliwości prowadzi do rozważenia stosunku liberalizmu Rorty’ego do lokalnej tradycji. Autor argumentuje, że stosunek pragmatycznej wersji liberalizmu nie jest wobec tradycji z założenia wrogi.