Das theoretische Interesse von Karl Marx und Friedrich Engels sowie der meisten ihrer Nachfolger galt den Strukturen der Gesellschaft sowie ihrer historischen Entwicklung; ihr praktisches Interesse galt der politischen Überwindung des Kapitalismus. In diesem Kontext widmeten Marx und Engels dem Phänomen ›Technik‹ beginnend mit den Ökonomisch-philosophischen Manuskripten bis zum Kapital und darüber hinaus erhebliche Aufmerksamkeit. Eine selbständige Technikphilosophie gehörte allerdings nicht zu ihrem Programm und erst recht keine Technikethik. Das zeigt sich schon daran, dass von ›Technik‹ oder ›Technologie‹ bei ihnen (...) eher selten die Rede ist; stattdessen aber von ›Werkzeug‹, ›Maschine‹, ›Produktivkraft‹ oder ›Kapital‹. (shrink)

Evidence of the intimate linkage of the shaman's song and divinatory procedures may be viewed in the ancient epics. These narrative poems contain structural and thematic elements recognizable from the shaman's song—in particular his or her voyage to the Otherworld and the guidance of oracular powers. In this paper, The Epic of Gilgamesh, Euripedes' Ion, and The Ozidi Saga (a living epic from West Africa) are examined as recuperations of the orally composed and transmitted song of the shaman. I argue (...) that the epics—the origins of which predate their composition in literary form—bear witness to these most ancient and mysterious forms of linguistic expression. As depictions of Otherwordly journeys, they can be viewed through a metaphysic outside of time, rendering divination not only possible but inevitable, and necessitating a language of abstraction, allusion, and ambiguity. Today's experimental poetries may not all partake of a conscious recuperation of shamanic themes and forms, but they share an imaginary (yet not imagined) repositioning of reality, an open questioning of consensus forms of awareness, and an aesthetic shaping of what Jean Gebser calls “Integral Consciousness” (15), the simultaneous integration-disintegration of archaic, mythic, magic, and mental paradigms in an intensification of awareness which sees time as diaphanous, and Mind as a doorway between possibilities. (shrink)

BREYSIG: SEIN U. ERK. GESCHICHTL. DINGE BD. 3.

Bu çalışmada, düşünme ile karşılaşmalar arasındaki içkin ilişkinin irdelenmesi amaçlanmaktadır. Karşılaşmalar içinden yaratıcı düşünmenin sahih bir analizini yapabilmek için, antik dönemden modern döneme kadar düşünce tarihi içinden bir güzergah izlenecektir. Bu anlamda, temel amaç olarak, içinde kritik düşünürlerin düşüncelerinin karşılaşarak hep biraz fazlasını açığa vurarak ilerlediği düşünsel bir patikanın izi sürülecektir. Buradaki, biraz fazlası ifadesi önemlidir. Çünkü o, biraz fazlası, kendini hep daha fazla kritik ve üretici karşılaşmalar içinden devam ettirmek isteyen yaratıcı düşünmenin edimsel gücüyle ilgilidir. Bunu açığa çıkarmak adına, (...) trajik diyaloglarda köklenen ve devam ederek Deleuze düşüncesine ve belki de ötesine uzanan eleştirel düşünmenin bir yolu takip edilecektir. Bu yönüyle, iki trajik yazar olan Sophocles ve Euripides’ in düşüncesinden, Nietzsche, Heidegger ve Deleuze düşüncesine kadar kritik düşünürler arasında gerçekleşen her bir kritik karşılaşmanın, yaratıcı düşünmenin edimsel gücü olarak kendini hep yeniden açığa vurduğu iddia edilecektir. Bu iddia ortaya konulurken, öznellik temelli ve akılcı bir eksende hareket eden ve yaratıcı düşünmenin gücünü zayıflatan geleneksel düşünce, Platon düşüncesi merkeze alınarak eleştirilecektir. (shrink)

Im Ausgang von Ernst Cassirers methodischen Überlegungen zur Geschichtsschreibung werden dichterische, ästhetische und künstlerische Intentionen der geschichtlichen Darstellung bei David Hume, Wilhelm von Humboldt, Heinrich von Treitschke, Benedetto Croce und Hayden White hinsichtlich ihrer Möglichkeiten und Gefahren nachgezeichnet. Die Abhandlung schließt mit kritischen Stellungnahmen von Thomas Nipperdey und Joachim Fest zur gegenwärtigen Geschichtsschreibung. Zur Diskussion steht, ob die Aufnahme ästhetischer Kriterien in die Geschichtsschreibung den Anspruch einlösen kann, Wahrheit in der Geschichte darzustellen, ob diese Kriterien nicht eher zu einer Abschwächung (...) und Verdunkelung dieses Anspruchs beitragen, und ob nicht vielmehr davon auszugehen ist, daß sich ästhetische und wissenschaftliche Kategorien geschichtlicher Darstellung gegenseitig ausschließen. (shrink)