İşitme kaybı sebebiyle işitme engeli olan çocukların dil gelişimleri gecikmekte ve buna bağlı olarak da bilişsel ve sosyal gelişimlerinde gecikme yaşanmaktadır. Bu sebeple işitme engelli çocuklara işitme engelliler için açılan ilkokullar, ortaokullar ve liselerde özel eğitim verilmektedir. İşitme engelliler ortaokullarının ve bu okullarda öğrenim gören öğrencilerin birçok sorunu bulunmaktadır. Bu sorunlardan biri de öğretmen eğitimi konusudur. Çünkü işitme engelliler eğitimi özel bir alandır ve eğitim verecek kişilerin de bu özel eğitimi verebilecek yeterlilikte olması gerekmektedir. Ancak özel eğitime ihtiyacı olan işitme (...) engelli öğrencilere eğitim veren işitme engelliler ortaokullarında görev yapmaya başlayan Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi (DKAB) öğretmenleri, bu okullarda görev yapan diğer branş öğretmenleri gibi işitme engelli öğrencilerin eğitimi konusunda özel eğitim almadan, işitme engelli öğrencileri tanımadan bu okullarda görev yapmaya başlamaktadır. Bu da birçok sorunu beraberinde getirmektedir. Bu araştırmada Türkiye’de işitme engelliler ortaokullarında görev yapan DKAB öğretmenlerinin DKAB derslerinin öğretimi konusundaki yeterliliklerini, yine DKAB öğretmenlerinin görüşlerine bağlı kalarak çeşitli boyutlarıyla ortaya çıkarmak amaçlanmıştır. Öğretmenlerin karşılaştıkları sorunları ayrıntılı olarak ifade edebilecekleri düşüncesiyle araştırmada nitel araştırma yöntemi belirlenmiştir. Farklı illerde bulunan öğretmenlere yönelik hazırlanan görüşme formu, yarı yapılandırılmış görüşme tekniği ve standartlaştırılmış açık uçlu görüşme yapılarak 28 katılımcıya uygulanmıştır. Araştırmada ortaya çıkan bulgular değerlendirilmiş ve araştırmanın son bölümünde sonuç ve öneriler ifade edilmiştir. Araştırma sonucunda işitme engelliler ortaokullarında göreve başlayan DKAB öğretmenlerinin bu alanda yeterli düzeyde eğitim almadan göreve başladıkları, bu sebeple okula uyum sağlayana kadar ciddi bir zaman kaybı yaşadıkları, öğrencilerle iletişim kurmada zorlandıkları, öğretmen ve öğrencilerin yeterli seviyede Türk işaret dili bilmemesinin de bu sorunu artırdığı görülmüştür. Öğretmenlerin derslerde farklı anlatım yöntemleri kullanmaya çalışmalarına rağmen bu konuda da zorluklar olduğu, bireyselleştirilmiş eğitim planı hazırlanması ve uygulanmasında da sorunlar yaşandığı ortaya çıkmıştır. (shrink)

Eserlerin mukaddimeleri, müelliflerin konuya hâkimiyetini gösterdikleri ve adeta ilmî yeterliliklerini okuyucuya sundukları bölümler olmuştur. Bazı tefsir mukaddimelerinde de bunu görmek mümkündür. Kur’ân ilimleri ve tefsir metodolojisi hakkında önemli bilgiler veren ve çalışmamıza konu olan Tabersî, Âlûsî ve Sıddîk Hân da eserlerinin mukaddimelerinde Kur’ân ilimlerinin bir kısmınasathi yorumlar getirirken, bir kısmına ise teferruatlı bir şekilde yer vermektedirler. Örneğin Tabersî i’caz konusunu, Âlûsî i’câzla birlikte yedi harf meselesini detaylı bir şekilde ele alırken, Sıddîk Hân Kur’ân ilimleri konularına daha kısa bir şekilde değinmektedir. (...) Müfessirlerimiz mukaddimelerinde genel olarak metodoloji konusuna daha detaylı bir şekilde değinerek takip edecekleri yöntem hakkında bilgi vermektedirler. Tefsir metodolojisi konusunda benzer kaidelerlekonuyu ele alan müfessirlerimiz, bazen de kendilerine özgü yöntemlerikullandıkları müşahede edilmektedir. Bu bağlamda Tabersî Şîa mezhebinin görüşlerini önemsemekte, imamlardan nakledilen rivayetleri Peygamber’den nakledilen rivayetle eşit tutarak mezhebî taassupla konuya yaklaşmakta; Âlûsî tasavvuf ehli tarafından yapılan yorumları önemsemekle birlikte konuya temkinli yaklaşarak, yapılan batınî yorumun ayetin zahirine uygun olması gerektiğini söylemektedir. Diğer iki müfessirden daha fazla tefsir metodolojisine değinen Sıddîk Hân ise mezhep taassubundan uzak durulması gerektiğini söyleyerek birçok tefsir yöntemini eleştirmekte ve bu yaklaşımları tefsir olarak değerlendirmemektedir. Tefsir metodolojisinde naklin önemine değinen müfessirlerimizden Tabersî doğru bir tefsir için sahih naklin gerekli olduğuna, Sıddîk Hân ise tefsirin sadece sahih nakille bilineceğini söyleyerek, bunun dışındaki yorumları te’vil olarak değerlendirmekte böylece tefsir ve te’vil arasındaki farka değinmektedir. (shrink)

Bu yazıda Cengiz Gündoğdu'nun geliştirdiği roman inceleme yöntemiyle Ahmet Hamdi Tanpınar'ın "Saatleri Ayarlama Enstitüsü" adlı romanı incelenmektedir.

Bu yazıda Sayıl Cengiz Gündoğdu'nun geliştirdiği roman inceleme yöntemiyle İrfan Yalçın'ın "Pansiyon Huzur" adlı romanı incelenmektedir.

Bu çalışma Ali Kuşçu’nun Şerhu’t-Tecrîd başlıklı eseri ve Ta‘lîkât alâ mebâhisi’l-egâlîti’l-hissiyye min Şerhi’lMevâkıf adlı eserinde ele almış olduğu optiğe dair konuları problem odaklı bir listeleme faaliyetine tabi kılıp, optik problemleri tarihsel açıdan yorumlamayı, bunu yaparken de dav’ (ءوضلا), nûr (رونلا), şuâ (عاعشلا) gibi farklı ışık terimlerinin kullanımını incelemeyi hedeflemektedir. Ali Kuşçu Şerhu’t-Tecrîd adlı eserinde; görme kuvvetini açıklar, görsel algıya dair matematikçilerin ve tabiatçıların görüşlerini sundukları deliller bağlamında tartışır, aynada görüntünün resmedilmesi, tek bir adet nesnenin iki adet görülmesi gibi konuları irdeler, (...) görsel algıda dav’ ve rengi önkoşul olarak, renk algısını da dav’a bağlı olarak açıklar, dav’ın niçin cisim olamayacağından bahseder, birincil ve ikincil ışıklar terminolojisini dahil ettiği anlatısını karanlıkta görme problemiyle tamamlar. Şerhu’t-Tecrîd’de son olarak ele aldığı karanlık problemi, Ta‘lîkât alâ mebâhisi’l-egâlîti’l-hissiyye min Şerhi’l-Mevâkıf adlı eserinde tartıştığı ilk problemdir. Bu eserinde Ali Kuşçu, gemideki gözlemcinin göreceli hareketi, benzer üçgen geometrisiyle aynada görünen nesnenin büyüklüğünün belirlenmesi, farklı renklerin meydana gelmesi gibi problemlere ilgi duyar, mesaisini bu problemlerin geliştirilmesine ayırır. Optik problemleri tartışırken, hareket teorisi, göz fizyolojisi gibi farklı doğa felsefesi problemlerine kapı aralar, anlatılarını yer yer geometrik gösterimler ile destekler. İki eserinde de ışığa dair olguları tartışırken farklı ışık terimlerinin kullanımına dikkat eder. (shrink)

Savīyahʹhā-yi maʻrifatʹāfarīn-i nafs -- Falsafah-yi Ṣadrā -- Falsafahʹī barā-yi zīstan-i safar-i ʻishq.

Ibn Masarra y su escuela -- El místico Abū-l-ʻAbbās ibn al-ʻArīf de Almería y su "Mahāsin al-Maŷālis" -- Un precursor hispanomusulmán de San Juan de la Cruz.

This article deals with the subject and semantic analysis of human organs mentioned in the Holy Qur’ān. After the relevant verses were researched and identified in accordance with thematic commentary methodology, their scientific and semantic analysis was carried out objectively. The comments of commentators in this context were also examined in the study. After the verses in which the organs are found are researched, their definitions, then an objective and brief interpretation are made, and the semantic usage of each is (...) shown. The subject consists of the organs in the head, the organs in the trunk, the organs in the body and limbs. As is known, human organs are attributed to Allah in the Qur’ān. While the predecessor avoided interpreting the organs attributed to Allah as they are, their successors interpreted them in accordance with the glory of Allah, based on the use of the Arabic language. However, some contemporary scholars say that such verses are representative narratives. In reality, there is nothing like Allah. However, God explains Himself with people's organs and actions so that they can understand His truth. These verses aim to explain the unknown world and its metaphors by comparing them to known events and phenomena in the world, and in this way to bring religious truths closer to the human mind. In the Qur’ān, expressions such as sealing or veiling the senses, as in the verse "Allah has sealed their hearts and ears, and there is a veil over their eyes, and there is a great torment for them" (al-Baqarah 2/7), also indicate the senses' deprivation of true perception expresses. The Holy Qur’ān takes care to mention the organs in the human body and uses them in many senses, both literal and figurative, in man's relationships in this world and the afterlife. He gives him examples of organs so that he can take lessons and advice, and reminds him of his beautiful creation and the blessings he gives because of these organs. The semantic uses of body organs in the Holy Qur’ān vary, as they contain literal connotations of the physiological meaning of the organ. This is a condition characterized by most of the organs mentioned once in the Holy Qur’ān. However, the connotations of the organs mentioned many times have varied and gone beyond their literal meanings, they have been used in figurative meanings and contain secondary connotations. It included many topics related to the existence, role and performance of humans in world life. For example, the hand is used for power, giving, blessing, dominance and specialization. Linguists did not distinguish between similar organs such as body, object and body, but on the contrary, they compared them to each other to the point of creating confusion. However, while interpreting them, many commentators have tried to separate them according to the context of the verse and take into account the differences in meaning between them. The organs are mentioned in general terms in the Holy Qur’ān, but the details they contain are not touched upon. For example: It talks about the head, but does not touch the hair, eyelashes and brain. It is talking about bones and does not touch parts such as the skull, ribcage, pelvis, and thighs. It mentions the abdomen but does not mention its parts such as the belly button, esophagus, stomach, liver, kidney, bile and bladder. In addition, in the Holy Quran, there are organ names in the human body that are used metaphorically in different meanings rather than expressing the reality of the organs. Esophagus (المريء) is one such expression. This expression is used in the sense of blessing for eating and drinking. For example, it is used in this sense in the verse, "Give women their dowry as a matter of right (with good will), and if they voluntarily donate some of that dowry to you, enjoy it with pleasure" (an-Nisa: 4/4). For example, Liver (الكبد) in the verse "We created man among difficulties" (el-Beled: 9/4), it expresses difficulties and constant troubles. The study deals with the sixty-two organs mentioned in the Holy Qur’ān and includes all the organs in the internal and external parts of the body mentioned in six hundred and forty-five verses. These are six hundred organs in total in the Qur’ān, in accordance with the statistics we made during our research. It is used ninety-one times. (shrink)

In a previous paper a theoretical method permitting superluminal travel was suggested. A difficulty with the global conservation of energy and momentum is settled here.

Originally published in 1963, this classic book is a rethinking of the history of Western political philosophy. Charles N. R. McCoy contrasts classical-medieval principles against the "hypotheses" at the root of modern liberalism and modern conservativism. In Part I, "The Classical Christian Tradition from Plato to Aquinas," the author lays the foundation for a philosophical "structure" capable of producing "constitutional liberty." Part II, "The Modern Theory of Politics from Machiavelli to Marx," attempts to show, beginning with Machiavelli, the reversal and (...) destruction of the pre-modern "structure" postulated in Part I. McCoy stresses the great contributions of Aristotle to political thought found in his more familiar Ethics and Politics, but also includes key insights drawn from Metaphysics and Physics. These contributions are developed and perfected, McCoy argues, by Augustine and Aquinas. Two other important features include McCoy's epistemological insights into Plato's work that will be new to many readers and the author's juxtaposition of traditional natural law with "the modernized theory of natural law." The modern account of autonomous natural law, in McCoy's view, helps explain the totalitarian direction of key aspects of modern political thought. This classic volume on the origins of modern philosophical thought remains a standard in the field. (shrink)

The problem of the existence of suffering in the world originally disturbed people. Particular attention is paid to it in the twentieth century, when the negative states of human life in the world become global.

Juzʼ 1. al-Falsafah al-Yūnānīyah minṬālīs ilá Aflāṭūn al-Ṭabʻah 2. 1965 -- juzʼ 2. Arisṭū. 1966 -- juzʼ 6. al-Falsafah al-ḥadīthah. al-Ṭabʻah 1. 1969 --.

Articles, chiefly on Islamic philosophy.

This paper answers the title question, “Yes,” on both counts. The first part of the paper argues that modern liberals are socialists, and the second part argues that they are also social democrats. The main idea behind the first argument is that the state has effectively taken control of the incidents of ownership through its taxation, spending, and regulatory policies. The main idea behind the second argument is that the institutions of social democracy are replicated by the institutions favored by (...) modern American liberalism. Specifically, the takeover of the American healthcare system, Social Security, employers' mandatory contributions to unemployment insurance, and workers' compensation insurance replicate the institutions of social democracy. (shrink)