Makalede İlâhî vahyin insanın ontolojik gerçekliğini göz ardı etmediğini, ontolojik gerçekliği üzerinden insanlara mesaj verdiği konusu ele alınmıştır. Bu durum, rüya ve şeriatlerin farklılığıyla ispat edilmeye, bu fikre temayül gösteren ancak Kur’ân hakkında olumsuz bir argüman olarak kullanan Montgomery Watt gibi müsteşriklere de cevap verilmeye çalışılmıştır. Bu yapılırken ilk önce bilinçaltının anlaşılması hususunda bazı örnekler verilmiş sonra rüya sembollerinde baskın olan kültürel unsurlara temas edilmiştir. Rüyalardaki sembollerin şekillenmesinde mantıksal bağı irdeleyen İslam ulemasının açıklamalarına ve rüya tevillerine de yer verilmiştir. Bu (...) yorum ve tevillerden anlaşıldığı kadarıyla insanlarda ortak görülen sembollerin Jung’un arketip, İslam ulemasının ise zihinsel kalıp ve manaların elbisesi dediği bir nevi kültürün kodlarından oluşan bilinçaltı alfabesi tarafından formlaştığı anlaşılmaktadır. Dini değer ve ifadeler Müslüman kültürde en dominant öğeler olduğundan Müslüman yorumcular genelde rüya sembollerini Kur’an ve hadisteki sözler veya bu sembolleri çağrıştıran ifadelerle yorumlamaya çalışmışlardır. Bu mantıktan hareketle tefsirde büyük problem olarak görülen Hz. İbrahim’in, oğlu İsmail’i kurban etme olayı ele alınmış ve nasıl anlaşılmasının gerektiği üzerinde durulmuştur. Bunun, baskın kültür altında sembolleşen bir rüya olduğu ve İsrail Oğullarına ‘Bakar’ kesme emriyle toplumun yanlış algısının değiştirilmesinin amaçlanması gibi çocukların tanrılara kurban edildiği ortamdaki yanlışlığın giderilmesi, kurban ritüelini tebdil edilmesinin amaçlandığı ifade edilmiştir. Daha sonra şeriat-ontolojik gerçeklik ilişkisi irdelenmiş, dinde bütün insanların ortak fıtratının esas alındığı ve bundan dolayı dinin bütün insanlar için değişmeyen bir olgu, şeriatlerin ise kültürün baskın olduğu ve dolayısıyla bir yönüyle ilişki içinde olduğu toplumsal bilinçaltı olduğu vurgulanmıştır. Kur’ân’da, dinin temel prensipleri ve resullerin üzerine birleştikleri kapsamlı şeriat kanunları dile getirilmiştir. Genel hatlarıyla din, Allah’ın varlıkları üzerine yarattığı (insanın tabiatının kolektif değişmezliğine dayalı) ve bütün mahlûkata sevimli geleni, marufu emretmeyi, münkerden nehyi, temiz şeyleri helal eden, zararlı olan şeyleri haramı eden emirleri içermektedir. İslam ulemasına göre bütün semavi dinlerde esas olan Allah’a, meleklerine, resullerine, kitaplarına ve ahiret gününe iman etmek, insanın yaptığı takdirde Müslüman olacağı fiilleri işlemektir. Bu iman da doğal olarak dünyadan yüz çevirmeyi, ahirete yönelmeyi, güzel ahlakı edinmeyi ve kötü ahlaktan da kaçınmayı gerektirir. Ancak şeriatlar ise birbirinden farklılık gösterebilir. Çünkü şeriatlar dinin indiği toplumun hallerini ve maslahatlarını esas aldığından değişiklik arz eder. Şeriatların farklılaşmasında toplumsal bilinçaltının göz ardı edilmediğini göstermek bağlamında Kur’ân’dan örnekler verilmek suretiyle savunulan tez ispat edilmeye çalışılmıştır. Bunlardan birisi, Kur’ân’da Arapların ortak duygularının esas alınması, kültürel bazı unsurların kullanılması, bir diğeri de yabancı isimlerin Arapların ifade ettiği şekliyle, ümmi anlayışa uygun kullanılmasıdır. Ayrıca bu konuda bazı helal yiyeceklerin Yahudilere haram kılınması ve diğer şeriatlerde yer alan bazı farklılıklar üzerinde durulmuştur. Helal yiyeceklerin haram kılınması konusunda Hz. Yakub’un yakalandığı ağır hastalıktan iyileştiği takdirde sevdiği yiyecekleri yememeyi nezretmesi, buna bağlı olarak iyileşince deve eti ve sütünü yiyip içmemesi, daha sonra çocukları ve ümmetinin de bu yiyeceklerden uzak durması sonucunda Tevrat’ta bunların haram kılınması örneği üzerinde durulmuştur. Bu örnek, şeriatlerin farklılaşmasının nedeninin bir şeye karşı tavrın toplumsal bir alışkanlık halini almasının sonucu olduğu ifade edilmiştir. Nitekim teravih namazının Müslümanlarca toplu kılınması ve buna devam edilmesi durumunda farz kılınır endişesiyle evlerinde kılmalarını tavsiye eden Allah Resulünün endişesinin de bunu pekiştirdiği dile getirilmiştir. Diğer şeriatlerde bazı farklılıklar konusunda ise orucun öncekilere farz kılınmasına rağmen keyfiyetinin farklı olması üzerinde durulmuştur. Aynı şekilde namaz, zekât ve haccın semavî dinlerinin hepsinde olmasına rağmen keyfiyetinin değiştiği örneklerle izah edilmiştir. Bu doğrultuda milletlerin yaşam tarzlarının ve kültürünün dolayısıyla toplumsal bilinçaltı şeriatlerin farklılığında gözönüne alındığı ifade edilmiştir. Nitekim İsâ peygambere tabi olanların kendilerine emredilmemekle birlikte Allah’ın rızasını elde etmek için ruhbanlığı kendilerine farz kılmaları ve buna devam etmeleri karşısında Allah’ın buna itibar ederek, ruhbanlıkta bulunanlara ücretlerini verdiğini ifade etmesi de bu durumu pekiştirmektedir. Sonuç olarak din ve dine taalluk eden her şeyin insanlığın ortak fıtratını esas aldığını, şeriatten şeriate değişiklik gösteren unsurların da kültürel ve bir yönüyle toplumsal bilinçaltıyla ilgili olan hususlar olduğu ortaya konulmaya çalışılmıştır. (shrink)

The theory of branching space-times, put forward by Belnap, considers indeterminism as local in space and time. In the axiomatic foundations of that theory, so-called choice points mark the points at which the possible future can turn out in different ways. Working under the assumption of choice points is suitable for many applications, but has an unwelcome topological consequence that makes it difficult to employ branching space-times to represent a range of possible physical space-times. Therefore it is interesting to develop (...) a branching space-times theory without choice points. This is what we set out to do in this paper, providing new foundations for branching space-times in terms of choice sets rather than choice points. After motivating and developing the resulting theory in formal detail, we show that it is possible to translate structures of one style into structures of the other style and vice versa. This result shows that the underlying idea of indeterminism as the branching of spatio-temporal histories is robust with respect to different implementations, making a choice between them a matter of expediency rather than of principle. (shrink)

The present paper tries to trace the particular contours that the problem of theodicy assumes in the Chinese Buddhist text the Awakening of Faith in the Great Vehicle. It analyses the beginning section of the main body of text – the section, that is, that outlines the major theoretical structure of the work – in terms of a problem that has been of particular concern in western theology. I believe that taking such a tack is especially valuable for highlighting the (...) central Problematik around which the text is organized. The paper will thus use the problem of theodicy as a means of exploring some of the philosophical implications of the Awakening of Faith. (shrink)

Is philosophy, as the love of wisdom, inherently tragic? Must philosophy abolish its traditional modes of thinking if it is to attain the wisdom of tragedy? Sharing a common origin, even direction, does philosophy move beyond tragedy, epitomizing it? Is the action of tragedy analogous to the activity of philosophy? Have Hegel and Nietzsche distorted the tragic? Can there be a philosophy of the tragic? It is with such questions that the essays of this volume become involved, coming up with (...) original interpretations of tragedy, new approaches to traditional views, and novel conceptions of philosophy. Their diversity and novelty emerge out of a common problematic, a theme they all address: the relation between philosophy and tragedy. By exploring this relation, this volume adds to our comprehension of both. (shrink)

Book Information Strong Hermeneutics: Contingency and Moral Identity. By Nicholas H. Smith. Routledge. London. 1997. Pp. x + 197. Paperback, £14.99.

The restoration of "forgotten" names to the bosom of our culture is a natural and necessary accompaniment of the political freedom beginning to make its way in our country. Free and continuous creativity is being reunited with the reader, the listener, and the participant, who had been tragically alienated from it. Our half-knowledge, intellectual arbitrariness, and opportunism are becoming clearer, more acute, and more shameful. All this is an inevitable accompaniment of one of the most prestigious and, it would seem, (...) least labor consuming trends in contemporary publishing and journal policy. The publication of texts of Russian philosophers has marked journals as different in character and mission as Novyi mir, Voprosy filosofii, Literaturnaia ucheba, Druzhba narodov, Volga, and many others. In most cases they are more or less well known works reprinted from the YMCA Press, equipped with prefaces—some better, some worse—and devoid of any sort of real intellectual commentary. (shrink)

On Islamic teachings, written by an army officer and educationist from Pakistan.

Reports from antiquity — two factual and another based on myth — claim that Ptolemy I was a son of the Macedonian king Philip II. If so, Ptolemy was a half-brother of Alexander the Great. Scholars suppose that this rumour was promoted by Ptolemy I. But this cannot be confirmed. It seems rather that Arsinoë, the mother of Ptolemy I, was a concubine at the court of Philip II and that a rumour existed that Ptolemy I was illegitimately born. This (...) rumour developed in two separate ways. In Macedon, probably in the late 280's BCE, it was claimed that the father of Ptolemy was Philip II. The story may have been inspired by Ptolemy Keraunos in the course of his quest for the Macedonian throne. In Egypt, however, in spite of an apparent reluctance of Ptolemy I to link Lagos with his name, it was officially proclaimed in the reign of his son that Lagos was the father of Ptolemy I. It is possible thereby that Ptolemy II removed the stigma of bastardy from the first Ptolemaic king. (shrink)

Bu çalışma Ali Kuşçu’nun Şerhu’t-Tecrîd başlıklı eseri ve Ta‘lîkât alâ mebâhisi’l-egâlîti’l-hissiyye min Şerhi’lMevâkıf adlı eserinde ele almış olduğu optiğe dair konuları problem odaklı bir listeleme faaliyetine tabi kılıp, optik problemleri tarihsel açıdan yorumlamayı, bunu yaparken de dav’ (ءوضلا), nûr (رونلا), şuâ (عاعشلا) gibi farklı ışık terimlerinin kullanımını incelemeyi hedeflemektedir. Ali Kuşçu Şerhu’t-Tecrîd adlı eserinde; görme kuvvetini açıklar, görsel algıya dair matematikçilerin ve tabiatçıların görüşlerini sundukları deliller bağlamında tartışır, aynada görüntünün resmedilmesi, tek bir adet nesnenin iki adet görülmesi gibi konuları irdeler, (...) görsel algıda dav’ ve rengi önkoşul olarak, renk algısını da dav’a bağlı olarak açıklar, dav’ın niçin cisim olamayacağından bahseder, birincil ve ikincil ışıklar terminolojisini dahil ettiği anlatısını karanlıkta görme problemiyle tamamlar. Şerhu’t-Tecrîd’de son olarak ele aldığı karanlık problemi, Ta‘lîkât alâ mebâhisi’l-egâlîti’l-hissiyye min Şerhi’l-Mevâkıf adlı eserinde tartıştığı ilk problemdir. Bu eserinde Ali Kuşçu, gemideki gözlemcinin göreceli hareketi, benzer üçgen geometrisiyle aynada görünen nesnenin büyüklüğünün belirlenmesi, farklı renklerin meydana gelmesi gibi problemlere ilgi duyar, mesaisini bu problemlerin geliştirilmesine ayırır. Optik problemleri tartışırken, hareket teorisi, göz fizyolojisi gibi farklı doğa felsefesi problemlerine kapı aralar, anlatılarını yer yer geometrik gösterimler ile destekler. İki eserinde de ışığa dair olguları tartışırken farklı ışık terimlerinin kullanımına dikkat eder. (shrink)

Historically, critics of capitalism have had a great deal to say about the defects and social ills that afflict capitalist society and correspondingly little to say about how alternative institutional arrangements might solve these problems. One can only speculate about why this has been so. One reason might be a simple matter of priorities. Bertolt Brecht once said that when a man's house is on fire, one does not inquire too closely into alternative arrangements for shelter. The analogy between capitalism (...) and a burning house may seem overwrought today, but in the dark days of the Depression of the 1930s it probably seemed more apt. Another explanation for the scant attention paid to alternatives to capitalism has to do with both the factual and ideological beliefs of capitalism's critics. If one believes that the existing order would be destroyed by a mass movement, that new institutions would be constructed by the people in a democratic spirit, and that furthermore all of this would be a good thing, it would be unwise and counterproductive to try to spell out exactly where history is headed. After all, a genuine mass movement has little use for self-proclaimed prophets of history. Finally, men and women of modest intellectual pretensions might be humbled by the prospects of trying to spell out in any detail social institutions that should exist or might exist but are not as yet found anywhere in the world. (shrink)

In 1992, the city of Boulder, Colorado, passed an ordinance forbidding discrimination against homosexuals in employment and housing. Two years later, voters in the state of Colorado passed a constitutional amendment forbidding the passage of local ordinances prohibiting this form of discrimination. The constitutional amendment did not mandate discrimination against homosexuals; it merely nullified ordinances such as Boulder's. The amendment was later struck down by the U.S. Supreme Court as unconstitutional.

Мета. Дослідження спрямовано на амбівалентні інтерпретації меж толерування жорстокості у філософії ХХ століття. Теоретичний базис. Основою дослідження стали концепції Жана-Поля Сартра, Жоржа Батая та Альбера Камю, які не виправдовують жорстокість, але показують можливість її легітимності за деяких умов. Наукова новизна. Автори встановили три головні лінії толерування жорстокості, які стали основою амбівалентної інтерпретації: 1) обґрунтування необхідності жорстокості в боротьбі за соціальну справедливість (Сартр); 2) обґрунтування можливості жорстокості щодо себе як наслідок прав та свобод людини (Камю); 3) обґрунтування доцільності гносеологічної жорстокості як (...) засобу, який розширює кордони пізнання (Батай). Висновки. Амбівалентна інтерпретація жорстокості, характерна для Ж. Батая, А. Камю та Ж.-П. Сартра, розмиває межі толерування жорстокості і відкриває простір для маніпуляцій, які можуть порушити права та свободи людей. Якщо концепція А. Камю попри дискусивність залишається в межах поваги до людської гідності, то в інтерпретації Ж.-П. Сартра людина, незважаючи на права та свободи, які декларує філософ, може сприйматися лише як інструмент для соціальної боротьби, а в Ж. Батая – як можливість отримати новий екстатичний досвід шляхом жорстокого поводження з іншими. (shrink)

In this paper I am merely analysing the meaning of Phaedo 99–107 without discussing either its historical significance or its value as a contribution to the logic of science. The paper attempts in fact to be little more than a paraphrase of the Greek, which aims only at accuracy of statement, but I am adding in the third section a note on the relation of this passage to the discussion of method in Republic VI, mainly in order to minimize its (...) relevance. The first section of the paper deals with the linguistic analysis of the text, the second, very sketchily, with the general doctrine. (shrink)

Essodina BAMAZE N’GANI | : En raison de fortes tensions ethniques qui le mettent en branle, l’État en Afrique vit un délitement du tissu collectif. Dans un contexte de pluralisme ethnique fort, la négation de ce pluralisme par la politique d’assimilation a eu pour effet contraire l’édification d’un sectarisme ethnique donnant lieu à une instabilité socio-politique. En réaction, la prise en considération institutionnelle de l’ethnie n’a pu empêcher cette instabilité. Oscillant ainsi entre politique d’assimilation et naturalisation normative de l’ethnie, l’État (...) y vit une crise du bien commun. Le présent article vise à montrer que la gestion du pluralisme ethnique en Afrique ne saurait se réduire à de simples dispositions politico-juridiques. Il s’agit bien plutôt de promouvoir la perspective de la postcommunauté qui vient fédérer trois types de mobilisations enchevêtrées : l’une relative à la conscience, l’autre à la participation de toutes les composantes communautaires au bien commun, enfin celle relative aux nouvelles responsabilités de l’État. | : Due to high ethnic tensions at play, the State in Africa is witnessing a disintegration of the social fabric. Against the background of a pervasive ethnic pluralism, the weakening of this pluralism through the policy of assimilation had the unwanted effect of establishing ethnic sectarianism, culminating into social and political disruptions. Subsequently, the institutional consideration of ethnicity could not prevent this instability. Torn between the policy of assimilation and the normative naturalisation of ethnicity, the State is undergoing a crisis in terms of the common good. This paper seeks to demonstrate that the management of ethnic pluralism in Africa cannot be watered down to simple political and legal provisions. It has far more to do with promoting the perspective of post-community which merges three types of interrelated concepts : one related to conscience, the other to the involvement of all community components working for the common good, and lastly the one dealing with new duties of the State. (shrink)

The expectation of a "new heaven and new earth" has by and large suppressed the attention of Christian thought to the fate of this heaven and this earth. Our world, perishable, sinful, and a vale of unrelievable sorrow and illusory pleasures, cannot attract one who is wholly absorbed in Eternity. Such is the unflagging belief of Christian consciousness with which the countless zealots of the spiritual life went off to monasteries and into the desert to pray.