Çalışmada, Heinz Halm tarafından kaleme alınan; kitabelerden, vakayinamelerden, gazetelerden, sözlü kaynaklardan vesair tarihî kaynaktan yararlanılarak Arap tarihinin anlatıldığı çalışma değerlendirilecektir. “İslam Öncesi Dönemden Günümüze: Araplar” ismiyle Hitit Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Araştırma Görevlisi Fahrettin Haliloğlu’nun tercüme ettiği eser, millet varlığı milat öncesi dönemlere uzanan Arapların, tarih boyunca içinden geçtikleri süreçleri ele alma iddiasını taşımaktadır. Bu iddianın varlığı, çalışmanın kritik için seçilmesinin temel nedenini oluşturmaktadır. İslam öncesi dönemden 21. yüzyıla kadar oldukça geniş bir zamanı kapsayan bir çalışmada (...) Arapların tarihinin hangi açılardan ele alındığı önemli olmakla birlikte; söz konusu tarihi akış içerisinde Alman bir araştırmacı gözüyle Hz. Peygamber’in risaletinin ne şekilde işlendiğini ve nasıl yansıtıldığını incelemek, siyer araştırmaları açısından, ayrıca önem kazanmaktadır. Bu çerçevede değerlendirmeye gayret edeceğimiz kitap, “İslam Öncesi Arabistan”, “Arabistan ve İslam”, “10. Yüzyıldan 15. Yüzyıla Kadar Arap Dünyası”, “1500’den 1800’e Kadar Arap Dünyası”, “19. Yüzyıl”, “20. Yüzyılda Devlet Oluşumu ve Bağımsızlık” ve “21. Yüzyılın Başında Arap Dünyası” başlıklarıyla yedi bölümden meydana gelmektedir. (shrink)

Tarih ilmi bir bütünlük ve süreklilik arz eder. Bir olay hakkında başlangıç ve bitiş tarihlendirmeleri izâfidir. Dolayısıyla olayın başlangıcı kabul edilen tarih öncesi bir doğuş ve gelişme sürecinin olduğu, aynı şekilde olayın bittiği zannedilen dönemde de etkilerinin bazen yıllarca devam ettiği görülmektedir. Ancak gerek araştırmacı gerekse okuyucu dikkate alınarak, araştırmanın kolaylaştırılması, derinliği/vukûfiyeti arttırma, anlama, anlamlandırmayı kolaylaştırma gibi sebep ve amaçlar göz önüne alınarak tarih, kısımlara ayrılmıştır. Tarihin kısımlara ayrılmasında savaşlar, bir devletin doğuşu veya yıkılışı gibi dönemin siyasî, sosyal veya (...) dinî hayatın akışını değiştiren, onlara yol veren olaylar veya coğrafya dikkat alınmaktadır. Bu bölümlere ayırma ameliyesinin sonraki araştırmacılar tarafından yapıldığını, geçmişe dönük bir tasarım, yaklaşım olduğunu da söylememiz gerekmektedir. (shrink)

Türk kültür ve inanç tarihine bakıldığında, Türk milletinin doğa ile uyum içinde yaşadığını ve bu yaşam biçimini sürekli kılmayı amaçladığını gösteren pek çok bulgu mevcuttur. İslam öncesi Türk toplumlarında olduğu gibi, kitlesel olarak İslam dinini benimsemesinden sonra da bu yaklaşımın sürdürüldüğü görülmektedir. Bu çalışmada kadim Türk kültürünün ve İslam inancının, insanlara verdiği çevreye ilişkin değer yargıları ve davranış modelleri biyoetik kavramı çerçevesinde ele alınmıştır. Bu amaçla öncelikle eski Türk inançları, arkeolojik bulgular, metinler, destanlar incelenmiştir. İslam (...) inancının Türklerin çevre algısına etkilerini tespit edebilmek için ayet ve hadislerdeki çevreye yaklaşım örnekleri ele alınarak Müslüman Türklerin kültürel unsurlarında İslami anlayışın çevreyle kurulan ilişkiye yansımaları araştırılmıştır. Bu yolla elde edilen bulgular, çevrebilim literatüründeki biyoetik kavramıyla değerlendirilmiştir. Sonuç olarak Türklerin gerek İslam öncesi gerekse İslamiyet’i kabullerinden sonraki doğa ve evren anlayışlarının, insanı bunların üstünde değil bir parçası olarak kabul ettiği ortaya konulmuştur. (shrink)

Çocuk evliliği, tarih boyunca farklı toplumlarda bilinen ve uygulanan sosyal bir olgu olsa da son zamanlarda, modern duyarlılıkları giderek daha fazla rahatsız eden bir hal almıştır. Son iki asır öncesine kadar, Avrupa hukuki düşüncesinde çocuklar yargı önünde farklı bir muamele görmelerine imkan veren istisnai bir statüye sahip değildi. Diğer taraftan, İslam hukukunun çocuklara, özel bir hukuki statü kazandırma konusunda bazı öncü adımlar attığını söyleyebiliriz. Nitekim, en eski İslam hukuku kitaplarının bile, insanın fiziksel ve zihinsel gelişim aşamalarına ve her (...) bir aşamada ortaya çıkan hukuki hükümlere dair son derece teknik ayrıntılarla dolu olduğunu görebiliriz. Ancak çocuk hakları konusundaki bu erken farkındalığa rağmen, çocuk evliliği olgusu hem İslam toplumlarında hem de İslam hukukunda kendini gösterebilmiştir. Çünkü, İslam çocuk hukuku, ilk ortaya çıktığı dönemin kültürel şartlarından ciddi şekilde etkilenmiştir. Üstelik bu kültürel şartlar, İslam dünyası boyunca İslam çocuk hukukunun temel zemini olma işlevini sürdüre gelmiştir. Bu çalışma, alimlerin çocuk evliliğini delillendirmek üzere yapageldikleri bazı aşırı yorumları ortaya koymaya ve konuyla ilgili âyetleri metinsel bağlamıyla daha uyumlu bir şekilde okumaya çalışmaktadır.Özet: Her bağlam için geçerli olabilecek, standart bir çocuk tanımı yapmak göründüğünden daha güçtür. Bu nedenle çocuk araştırmaları sahasında çalışan akademisyenlerin, muhtelif sosyal disiplinler tarafından yapılacak herhangi bir çocuk tarifi konusunda memnuniyetsizlik içinde olması doğaldır. Diğer yandan, İslam hukukunda baştan beri ayrıntılı bir çocuk hukuku teorisi mevcuttur. İslam hukuk düşüncesinde, insanlar doğum ile yetişkinlik arasındaki gelişim döneminde üç aşamadan geçerler: Çocukluk (küçüklük), buluğ ve rüşt. Bütün fıkıh mezhepleri, insanın doğumu ile ergenliği arasındaki dönemde küçük çocuk sayılacağı kanaatindedirler. Bu çocukların mallarının en iyi şekilde idare edilebilmesi için yasal temsilcileri bulunmak zorundadır. Fakîhler çocuğun velisinin, özellikle de baba veya baba tarafından dedenin, velâyeti altındaki küçük çocuklar üzerinde mücbir bir yetkisi olduğu (velâyet-i mücbire) konusunda geniş bir fikir birliğine sahiptirler. Buna göre veliler, velâyetleri altında bulunan çocukları uygun gördükleri kişilerle evlendirme yetkisine de sahiptirler. Fakat zaman zaman beşik kertmesi olarak da anılan bu uygulama bir ön sözleşmeden ibarettir. Yani bu sözleşme doğrudan doğruya fiziksel boyutları da olan müşterek bir evlilik hayatını meşru kılmamaktadır. Çünkü cinsel hayatın ancak buluğdan sonra gerçekleşmesi ön görülmektedir. Modernite öncesi İslam tarihi boyunca, İbn Şubrume (ö. 144/761), Ebû Bekr el-Esamm (ö. 200/816) ve Osman el-Bettî (ö. 143/760) gibi bir kaç fakih dışında küçük çocukların evlenmesine kategorik olarak karşı çıkan kimselere pek rast gelinmemektedir.Hanefi mezhebinde, herhangi bir zihinsel özrü olmaksızın buluğa eren erkek ve kız çocuklar evlilik konusunda mücbir velâyetin kapsamı dışına çıkarlar. Bu, evlilik sözleşmelerini bizzat gerçekleştirebilecekleri anlamına gelmektedir. Fakat veli, uygunsuz bulduğu evliliğe karşı dava açarak bunu yargı yoluyla geçersiz kılma yoluna gidebilir. Diğer üç Sunnî mezhep ise erkek ve kız çocuklar arasında bir ayrım yapar: Buluğa eren erkek kendi evlilik akdini yapabilme hakkını elde ederken aynı durumdaki kız çocuklar velâyet altında kalmaya devam ederler. Şâfiʿî mezhebine göre, velâyeti gerekli kılan illet (bekaret) hâlâ geçerliliğini korumaktadır. Dolayısıyla veli, kızları evlendirme konusundaki icbâri yetkisini elinde tutmaya devam etmektedir. Bu durumda kızın rızasının alınması, akdin geçerliliği için şart olmaktan ziyade sadece nezaket gereğidir. Rüşte ulaşmak veya fizyolojik olgunlaşma sürecini tamamlamak ise İslam hukukunda evlilik için şart görülmemiştir.Modern zamanlara kadar geleneksel İslam hukukunun erken evlilik lehinde gösterdiği bu yaklaşımda herhangi bir değişiklik olmamıştır. 1917 yılında çıkan Hukuk-ı Aile Kararnamesi daha önce benzeri görülmemiş bir dizi düzenleme getirmiştir: İlk olarak, evlilik yaşı erkek için on sekiz kız için ise on yedi olarak belirlenmiştir. On sekiz yaşın altındaki erkeklerin hakimden evlenme izni alması; on yedi yaşından küçük kızların ise hem veli onayı hem de hakim iznine sahip olması zorunlu hale getirilmiştir. On iki yaşın altındaki erkekler ile dokuz yaşından küçük kızların ise asla evlendirilemeyeceği kararlaştırılmıştır.Mantıkî bağlam ve sentaktik yapı elverişli olmamasına rağmen fakihler çocuk evliliğini desteklemek üzere bazı Kur’ân âyetlerine (Nisâ 4/3-6, Nisâ 4/127, Talâk 65/4) referansta bulunmuşlardır. Makale içeriğinde detaylı şekilde açıklandığı üzere zorlama yorumlamalarda bulunmuşlardır. Bu makale, söz konusu âyetlere daha tutarlı bir yorum getirmeye çalışmaktadır. Aynı şekilde, Kur’an’ın çocuk evliliğini kolaylaştırıcı bir tavır içerisinde olmadığını, çocukların evlendirilebilmesi yönündeki yaklaşımların tarihsel ve kültürel şartlara bağlı olarak yapılan bazı zorlama yorumlara dayandığını ileri sürmektedir.Hz. ʿÂişe’nin Hz. Peygamber ile oldukça erken bir yaşta evlendiğine dair nakledilen rivâyet de konuyla ilgili olarak ileri sürülen başka bir argümandır. Bu rivâyetin sahih olduğuna inanılmaktadır. Buna rağmen ilginç bir şekilde bu rivâyet çok az fakih tarafından kullanılmıştır. Bunun sebebi, fakîhlerin Hz. Peygamberin mahremiyetinden bahsetmek istememeleri olabilir. Rivâyetin hücciyeti konusuna kuşkuya kapılmış olmaları da mümkündür. Söz konusu rivâyete daha yakından bakıldığında, ifadedeki menfi üslup hemen dikkat çekmektedir. Çünkü rivâyette Hz. ʿÂişe, Hz. Peygamberle evlendiği günü anlatırken sürekli olarak fizyolojik ve psikolojik açıdan olumsuz koşullardan bahsetmektedir. Nitekim Hz. ʿÂişe birden bire oynamakta olduğu salıncaktan alınmakta ve kendisinin de bilmediği bir yere doğru götürülmektedir. Rivâyet, sadece çocuk evliliğinin cevazını ortaya koymakla yetinmemekte, sanki aynı zamanda çocukların uygunsuz koşullardaki evlilik taleplerine bile itaatkar olmaları gerektiğini salık vermektedir. İçerik yanında teknik olarak bakıldığında bu rivâyet, haber-i vâhiddir. Çünkü rivâyet, sadece Hz. ʿÂişe tarafından bilinebilecek detayları içermektedir. Tarihî açıdan bir öneme sahip olmasına rağmen dinî hükümlere kanıt olma niteliğinden yoksundur. Çünkü bu rivâyette, râvi konuyla ilgili Hz. Peygamber’e ait resmi bir açıklamayı nakletmemekte; sadece kendi zaviyesinden maruz kaldığı bir durumdan bahsetmektedir. (shrink)

Many societies have had different tendencies in terms of belief in the historical process. The purpose of this article is to look in general terms whether the types of society, including the Arabs, in the pre-Islamic tribe and clan structuring, have experienced systems such as totemism, fetishism, naturism and animism in different forms and time periods. Likewise, it is to examine the pre-Islamic Arabs, the features that distinguish them from other types of society, and their monotheistic religions and paganism that (...) they have lived since ancient times. In our research, it was concluded that the perception of a monotheistic religion, the last representative of which was "hanif" until Islam, had spread to such an extent that it had a profound effect on the religious experiences of pre-Islamic Arabs, and therefore, the idolatry of the pre-Islamic Arabs was never independent of the degeneration of the monotheistic religion, as in Hanif. has been reached. At the same time, Hanif thought also shared the fate of ancient divine religions, and faced the pressure of paganism before the phenomenon of communion could be realized, that is, before the religious experience of Hanif could be shared by its believers with its social dimension. However, the limited historical data on both pagan worship and Hanif's religious experience is one of the difficulties of the research as a problematic issue. Another issue we question in our study is that the idolatry of the pagan Arabs who cannot be seen as different forms of worship that only worship the idol and symbolize the show of servitude to him. As a matter of fact, these idols are embodied on earth as symbols of a pantheon of gods that includes "the supreme being Allah", jinn, angels and other abstract beings. Naturally, they are also powerful and should be respected, worshiped, sacrificed, inshort, worshiped as representatives of the gods. At the same time, since they are divine beings, they are expected to fulfill any task required of a god. (shrink)

Modern dönemde faaliyet gösteren dini kurumları inceleyen Islamic Law and Society isimli eserde Emine Enise Yakar, Suudi Arabistan’dan el-Ri’âse el-’Âmme lil-Buhûs el-İlmiyye ve’l-İftâ (İlmi Araştırma ve İfta Genel Başkanlığı, Dâru’l-İftâ), Türkiye’den Diyanet İşleri Başkanlığı (DİB) ve Kuzey Amerika’dan Fiqh Council of North America (Kuzey Amerika Fıkıh Meclisi, KAFM) kurumları hakkında detaylı bilgi sunmuş, bu kurumların fetva verme süreçlerini açıklanmış ve bu kurumlar tarafından verilen fetvaları sosyal, kültürel, yasal ve siyasal konjonktürleri bağlamında karşılaştırmalı olarak tahlil etmiştir. Ülkelerdeki fetva mekanizmasının kurumsallaşma (...) sürecini inceleyen Yakar, bu çalışmasında bireysel ve kurumsal şekilde hazırlanan fetvalar arasındaki farkı açıklayarak kurumların toplum nezdindeki etkisine ve otoritesine değinmiştir. Çalışmada kullanılan metot, yöntem ve fetva gibi temel kavramların teorik olarak açıklandığı giriş bölümüyle birlikte eser beş ana bölümden oluşmaktadır. Suudi Arabistan’daki Dâru’l-İftâ, el-Müftü el-’Âmm, Heyet el-Kibâr al-Ulemâ ve el-Lecne el-Dâ’ime el-İlmiyye ve ‘l-İftâ olmak üzere üç ana birime sahiptir. Değerlendirilen fetvalar ağırlıklı olarak son iki alt birim tarafından verilen fetvalardır. Türkiye’deki DİB, Din işleri Yüksek Kurulu, Mushafları İnceleme ve Kıraat Kurulu, Din Hizmetleri Genel Müdürlüğü, Dini Yayınlar Genel Müdürlüğü, Din Hizmetleri Genel Müdürlüğü gibi çeşitli birimlere sahiptir. Yazar ağırlıklı olarak Din işleri Yüksek Kurulu tarafından verilen fetvaları incelemiştir. KAFM ise The Islamic Society of North America’nın alt birimi olmakla birlikte General Secretariat ve The Council Executive Committee olmak üzere iki ana alt birimden oluşmaktadır. Bu çalışmada ağırlıklı olarak The Council Executive Committee tarafından onaylanan fetvalar değerlendirilmiştir. Kurumsal bağlamda bir anlam karmaşıklığına sebep vermemek için yazar, eserin karşılaştırmalı olan kısmında kurumların alt birimlerinden ziyade kendi isimlerini kullanmıştır ve gereken yerlerde birimlerle ilgili açıklamalarda bulunmuştur. Bu kitap tahlilinde kurumsal anlaşmazlığa sebep vermemek için yazarın yöntemi benimsenmiştir. (shrink)

Bu çalışmada Hollanda’da, İslam Araştırmaları alanında son yirmi küsur yılda üretilmiş olan akademik müktesebat ele alınmıştır. Makalede Hollanda’da İslam Araştırmaları alanında faaliyet gösteren Netherlands Interuniversity School for Islamic Studies (Hollanda Üniversitelerarası İslam Araştırmaları Okulu) kurumu incelenmiştir. İslam ve Müslüman toplumlar hakkında araştırma yapan ve eğitim veren NISIS, 2010'da Hollanda’nın bu alandaki resmi ulusal araştırma okulu olarak kurulmuştur. NISIS, İslam araştırmaları alanına ciddi katkılar sunan dokuz üniversiteyi fakülteleri, doktora ve yüksek lisans öğrencileri ile birlikte bir araya (...) getiren akademik bir platform olup bu yönüyle Hollanda akademik geleneği tarihinde (ve aslında bütün Avrupa’da) eşi benzeri olmayan bir iş birliğini temsil etmektedir. Araştırma okuluna ilk olarak her biri bir yönetim kurulu üyesi tarafından temsil edilen sekiz üniversite katıldı: Rotterdam Erasmus Üniversitesi, Leiden Üniversitesi, Radboud Üniversitesi, Tilburg Üniversitesi, Amsterdam Üniversitesi, Groningen Üniversitesi, Utrecht Üniversitesi ve VU Amsterdam Üniversitesi. Ortaklığa 2013 yılında Maastricht Üniversitesi’nin de katılmasıyla İslam Araştırmaları alanında akademik araştırma yapan ve/veya eğitim veren bütün Hollanda üniversiteleri bu akademik yapılanmaya katılmış oldu. NISIS, İslam ve Müslüman toplumlar hakkında araştırma yapan Hollanda ve Belçika’daki doktora ve yüksek lisans öğrencilerine: mevsimsel okullar, ağ günleri ve diğer eğitim faaliyetleri gibi imkânlar sunmaktadır. Uluslararası faaliyet alanını genişletmek amacıyla dünyadaki akademik kurumlarla mevcut bağlarını güçlendirmek için gayret eden NISIS, özellikle Endonezya, Fas ve Türkiye’ye odaklanmaktadır. Benelüks (Belçika, Hollanda ve Lüksemburg) bölgesinin İslam Araştırmaları ve Müslüman topluluklar hakkında araştırma yapan ve eğitim veren önemli kurumlardan birine dönüşen NISIS, Hollanda sınırlarını başarılı bir şekilde aşıp Belçika’dan KU Leuven ve Ghent Üniversitesi, Almanya’dan ise Ruhr Üniversitesi Bochum Ortadoğu ve İslam Araştırmaları Bölümü ile ortaklık kurdu. Uluslararası Çağdaş Dünyada İslam Araştırması Enstitüsü (ISIM) ve daha sonra NISIS, ‘’Hollanda’nın gerçek manada dengeli, çok kültürlü bir toplum geliştirebilmesi için buna katkıda bulunan kültürler ve toplumlar hakkında bilgi sahibi olmak elzemdir’’ düşüncesinden hareketle kurulmuştur. Çalışmamızda NISIS öncesi teşkilatlanma çabaları; sosyal bilimler ve beşerî bilimler açısından Müslüman dünyasında büyük toplumsal, siyasi ve kültürel öneme sahip çağdaş gelişmelerle ilgili daha fazla araştırma yapma ihtiyacına yanıt olarak kurulan ISIM, faaliyetleri ve yayınları etraflıca ele alınmıştır. Ayrıca NISIS’in kuruluşu, kuruluş amacı, hedefleri, eğitim programı, mevsimsel okulları, İslam Araştırmaları ağ günleri, diğer eğitim faaliyetleri, disiplinler arasılık prensibi, diğer kurumlar ile ilişkileri, Hollanda toplumunun çeşitli kesimlerine ulaşma çabası ve araştırma alanları ortaya konulmuştur. (shrink)

Kadınların mukaddes görevlerini, insan neslinin devamlılığını sağlamayı yerine getirebilmelerine imkân veren aylık kanama dönemlerinin ironik bir şekilde kirlilik sebebi sayılması kadim bir kabuldür. Belki de ilkel inançlarda kana yüklenen tabu anlamı bu kabulün benimsenmesinde rol oynamıştır. Her ne kadar feminist akımlarla beşeriyet tarihinin başlangıcındaki anaerkil dönemde kadınlara kutsallık katan doğurganlıklarının bir uzantısı olan adet görmelerinin, ataerkil düzene geçişle bir aşağılanma ve murdarlık sebebi sayılmaya başlandığı iddia edilmiştir. Fakat bu görüşün dayanakları doğruluğunu ispatlayacak sağlamlıkta olmadığı gibi alanın uzmanlarınca da ortaya atılmıştır. (...) Bir hukukçunun mitolojik anlatıları da referans alarak yaptığı taraflı bir antropolojik okumadır. Ayrıca tarihi süreçte kadınların regl dönemlerindeyken bereket ve şifa kaynağı görüldüklerinin de etrafına pislik bulaştıran bir murdarlık halinde kabul edildiklerinin de örnekleri bulunmak mümkündür. Bununla birlikte hayızlı kadını kirli kabul eden anlayışın daha yaygın olduğu söylenebilir. Özellikle bu güne ulaşan şekliyle Yahudilikte, Cennette işlediği ilk günah sebebiyle cezalandırılmasının sonucu olarak adet gördüğü kabul edilen kadın, manen kirlidir ve bu kiri dokunduğu her şeye bulaştırdığından tecrit edilmelidir. Kanaması bittiğinde temizlenmesiyse özel ritüellerle mümkündür. Zaten Yahudilikte kirlilik sebepleri ve kirliliğin toplumda yaygınlaşmaması için alınması gereken tedbirler ile ilgili ahkâm, geniş ve karmaşıktır. Onlara göre cüzzam hastalığına yakalanmak da kirlilik sebeplerindendir ve cüzzamlı olan kişi de, özellikle din adamlarından, tecrit edilmelidir. Güncel Hristiyanlık, Yahudiliğin hayızlı kadınla ilgili düzenlemelerinin neredeyse uygulanamaz yükünden hepsini yok sayarak kurtulmuştur. Fakat ontolojik açıdan kadını ilk günahtan sorumlu tutma anlayışını genel olarak devam ettirmektedir. Cüzzamlıysa Hz. İsa (as) aracılığıyla tedavi edilerek Tanrı'nın rahmetinin ulaştığı bir konuma gelmiştir. İslam dini ise ilk günahı işlemede kadına ayrı bir sorumluluk yüklemediği gibi adet dönemini de bir kirlilik sebebi saymaz. Ama Medine'de Yahudilerle bir arada yaşayan Müslümanların, İslam öncesi Arap kültüründe de bulunan adetli kadını kirli sayma inancından etkilendiği anlaşılmaktadır. Öyle ki Yahudiler gibi hayızlı eşlerini evden çıkarmaları gerekip gerekmediğini, yaptıkları yemeği yiyip yiyemeyeceklerini sorgulamışlardır. Hz. Muhammed (as), hayızlı kadın hakkında indirilen ayetteki ifadeleri açıklarken, kadınları kirli kabul edip tecrit etmenin yanlış bir yorum olduğunu vurgulamıştır. Aksine bu dönemdeki kadınların temiz oldukları hakikatini hem sözleriyle hem de uygulamalarıyla göstermiştir. Sünnete uygun davranışın adetli eşle, tam bir cinsel birliktelik hariç, ilişkinin devam ettirilmesi olduğunu açığa çıkaran rivayetlerin sayısı çoktur. Öncellikle uygulamaya bizzat şahit olan müminlerin annelerinden ve diğer sahâbeden; Hz. Peygamber'in hayızlı eşiyle aynı yatak ve yorganı kullandığını, aynı sofrada yemek yediği hatta onun ısırdığı yerden ısırıp bardakta dudağının değdiği yerden içtiğini, hayızlı kadının elinin, kan bulaşmadıkça giydiklerinin, tükürüğünün temiz olduğunu açıklayan bilgiler aktarılmaktadır. Yine de konu etrafındaki tartışma ve yanlış uygulamalar tabiîn döneminde devam etmiştir. Zira adetli eşle yatılır mı, aynı yorgan kullanılır mı, yaptığı yemek yenilir mi, döktüğü suyla abdest alınır mı gibi sorgulamalar sürdürülmüştür. Hz. Peygamber'in aile efradından İbn Abbas'ın hayızlı hizmetlisine saçını taratmaktan çekindiği, tabiîn fakihlerinden loğusalık kanaması bittiği halde eşini kırk gün geçmeden yanına kabul etmeyenin veya aynı yorganla yatmamayı tavsiye edenin olduğu nakledilmektedir. Kadim inançların değişiminin zorluğu bu örnekte de açığa çıkmaktadır. Ayrıca kadınların aybaşı hali İslamî literatürde çoğunlukla fıkhî açıdan ele alınmıştır. Çünkü kadınların bu dönemde bulunması ibadetler ve muamelat açısından farklı sonuçlar doğurmaktadır. Bu arada kadınla ilgili kökleri Eski Ahid'deki yaratılış kıssasına giden ontolojik suçluluğu ve cezayı hak ettiği inanışlarının Hz. Peygamber'in sünnetiyle ret edilmesinin önemi dikkatten kaçmaktadır. Kur'an'ın deyimiyle eza/sıkıntı çeken kadına muhabbet ve ilgi gösterip desteklemenin sünnette vurgulanması da meselenin ihmal edilen bir yönüdür. Oysaki nasıl cüzzamlı Hz. İsa aracılığıyla uzak durulması gereken murdarlıktan Allah'ın bir peygamberi aracılığıyla şifa ulaştırılmasına layık kulu konumuna geldiyse, hayızlı kadın da Hz. Muhammed'in sünnetindeki uygulamayla bir arada yaşanacak, manen temiz kişi konumuna getirilmiştir. (shrink)

Kelime olarak ‘öncekiler’ anlamında selef kökünden türetilen Salafism, ‘öncekilerin izini takip edenlerin yolu’ demektir ve bir tür dinsel tutuculuk ve muhafazakârlık anlamına gelmektedir. İslam geleneğinde Islamic tenetlara katı ve literal bağlılığı ve dinin saf asıllarına dönüşü ifade eden Salafism, günümüzde İslami ilimler, siyaset bilimi ve uluslararası ilişkiler gibi alanlarda dinsel radikalizm ve köktencilikle eşanlamlı olarak kullanılmaktadır. Geleneksel formuyla, dinsel akılcılığa ve yorum yanlısı olmaya karşı bir duruş üzerinden kendini kuran Salafism, din içi çoğulculuğa ve sekülerizme karşı öze dönüşcü bir (...) tepkiyi temsil etmektedir. Dinin özüne dönüşü savunan Salafi paradigma, Müslüman medeniyetinin düşünsel ve sanatsal başarı ve ürünlerine de kuşkuyla bakar, bu yönüyle de kültür karşıtı bir tutumu temsil eder. Selefi eylemci grupların İslam medeniyetine ve diğer kültürlere verdikleri zarar bunun somut örneklerini oluşturmaktadır. Bu çalışma modern zamanlarda Salafism parlamasına yol açan nedenler üzerinde yoğunlaşmaktadır. Çalışmada, toplumsal değişim, modernleşme ve sekülerleşme karşısında hangi dinsel ve toplumsal kaygıları temsil ettiği analiz edilmektedir. Salafismin Sünnilik ile ilişkisi incelenmekte ve onu Sünnîliğin dışında göstermeye çalışan yaklaşımların yanıltıcı yanlarını vurgulamaktadır. Disiplinler arası yaklaşımla konuyu ele alan çalışma, teoloji ile siyaset bilimi ve uluslararası ilişkilerin kesişme alanında analizler içermektedir. Selefilik ile ilgili kavramsal analizler, bu kavramın İslam öncesi köklerini ortaya koymaktadır. Aslında her toplumda rastlanan ve geçmiş bir öz atfetme ve bugünü yönetme ihtiyacı Araplarda ‘ataların yoluna tâbi olma’ şeklinde belirir. Geçmişin kutsanması, yeniliklerden ve farklılıklardan kuşku duymayı doğurur. Selefîlik tarafından temsil edilen ‘İslamî özcülük’ değişime karşı sabitliği, çoğulculuğa karşı özcülüğü, akla karşı nassı, ibtida yerine ittiba’yı savunur. Dinî konularda katı nassçı ve literal tutumu benimsediği için kelam, felsefe ve tasavvufu dinden uzaklaşma sayar. Tarihe bakışta kötüye gidiş, özden uzaklaşma ve çürüme düşüncesine bağlıdır. Modern dönemlerde İslam dünyası çok yönlü bir kriz ve çöküş yaşamıştır. Siyasal alanda başlayan sorunlar kimlik ve değerler alanına doğru genişlemiştir. Kimliği, özü ve inancı koruma kaygıları radikal bir tutuculuk olarak selefiliği beslemiştir. Krizlerin artarak devam ettiği İslam dünyasında Selefilik bir düşünce, inanç, yaşam tarzı ve eylem türü olarak ilgi çekmektedir. Ancak yaşanabilir bir alternatif üretmek yerine tepkisel bir duruşu temsil etmekte, minimal ve sert bir dinî yaşantıyı savunmaktadır. Ayrıca kültüre ve sanata yönelik sert yaklaşımı, İslam medeniyeti açısından nihilist bir bakışı ifade etmektedir. Sünnî dünyada Selefilik ile ilgili bir kafa karışıklığı göze çarpmaktadır. Bu karışıklık tarihsel ve teolojik olarak selefiliğin Sünnilik tarafından benimsenmesi ile ilgilidir. Oysa güçlenen yeni Selefilik mevcut Sünnî kimliğini oluşturan unsurları reddetmektedir. Bu Sünnilik açısından kriz içeren bir durumdur. Kelam, fıkıh ve tasavvuf bilgisine dayalı kapsayıcı Sünnilik ile katı nasscı ve dışlayıcı Selefilik arasındaki teolojik gerilim hala devam etmektedir. (shrink)

İnsanlardaki nefsin yetkinlik seviyesi ve mizacın denge oranı eşit düzeyde olmadığından onların ay-üstü âlemden ulaşan haber içerikli mesajları kabullerinde farklılıklar ortaya çıkar. Akıl yetisi yetkin, sezgisi kuvvetli, taklit kabiliyeti yüksek olan insanların diğerlerine kıyasla ay-üstü âlemden feyz edileni kabulü güçlüdür. Makalede ay-üstü âlemden iletileni kabul eden ve bilinmeyen olaylara ilişkin haber veren insanlar hakkındaki bilgi üç aşamalı olarak verilmiştir: (i) Platon’un şair, kâhin, âşık arasında yaptığı ayrımın Aristoteles ve Plutarkhos felsefesindeki yeri. (ii) İslam öncesi dönemde şair ile kâhinlerin (...) konumu ve müşrikler tarafından Hz. Muhammed’e hem şairlik hem de kâhinlik atfedilmesi, Hz. Muhammed’in ayetlerde nebî olarak tanımlanması. (iii) Fârâbî ile İbn Sînâ’nın şair, kâhin, âşık ve nebî kavramlarına yükledikleri anlam. Bu çerçevede “Hem Fârâbî hem de İbn Sînâ’nın şair, kâhin hakkındaki fikirlerinin felsefî temelleri ve nebî kavramıyla ilgili görüşlerinin dinî dayanağı nedir?” sorularına cevap aranmaya çalışılmıştır. Bu sorulara yanıt bulmaya gayret gösterilirken peygamberliğin şiir ve kehanetten üstünlüğü göz önünde bulundurularak peygamberin şair, kâhin ve âşıktan farklı olduğunu belirleme hedeflenmiştir. (shrink)

Bu çalışma İslam’da i‘adetü’l-ma‘dûm (var olmayanın yeniden yaratılması) üzerine olan tartışmaların gelişimini, i‘adetü’l-ma‘dûm fikrini, bu fikrin reddedilmesi ve kabul edilmesinin arkasında yatan sebepleri ve mümkün olup olmadığı hakkındaki delilleri sunar. İade, yok edilmiş bir varlığı kimliğini koruyarak yeni- den yaratma eylemine dayanmaktadır. İbn Sînâ öncesi kelâmcıların çoğu iadenin imkânını kabul eder fakat bir aslî (ma‘dûmun sübûtu) ve bir de ferî meselede (belli varlık sınıflarının iade edilebilmesi) ihtilaf ederler. İadeyi kabul etmek kelâmcıların cismânî bir antropoloji ile yeniden dirilmenin imkânını (...) uzlaştırmalarını sağlamıştır. İbn Sînâ, iadenin imkânına karşı üç ana delilden oluşan etkili bir delil ortaya koymuştur: bu delil, (ma‘dûmun sâbit olmaması göz önüne alınacak olursa) sezgiden, iade edilen varlığın eşdeğer kopya- sından ayırt edilemezliğinden ve zamanın iadesinin yol açtığı çelişkilerden oluşur. İbn Sînâ öncesi düşünce ekollerinden sadece Eş‘arîler iadenin imkânını savunmuştur. Klasik sonrası dönemin tartışmaları İbn Sînâ ve mütekaddimûn kelâmcılar tarafından ana hatları çizilen cedelî bir asıl üzerine inşa edilmiş daha karmaşık formülasyonları (modal değişmezlik argümanı), itirazları, cevapları ve aynı zamanda hem iadeyi destekleyen (tasavvurî parçaların imkânı, hatırlama, varsayımsal imkân) hem de iadeye karşı olan (ara boşluk, illetlerin iadesi) bütünüyle yeni bazı argümanları öne sürer. (shrink)

ÖZ Geçmişi insanlık tarihi kadar eski olan iyilik yapma ve sevap kazanma duygusundan doğan vakıf, İslam ile birlikte hukuksal bir zemin kazanarak ebedi bir müessese haline gelmiştir. Sosyo-kültürel ve dini hizmetleri üstlenen vakıf ya da vakfa benzer fiiller yalnızca Müslümanlar arasında değil diğer dinlere mensup insanlar arasında da yaygın şekilde görülmekteydi. Örneğin Hint devletlerinde kralların din adamı olan Brahmanlara köyler hediye ettiği görülmektedir. Brahmanlar bu köylerin mülküne sahip olmamakta, köylüler tarafından işlenen toprakların gelirini almakta ve böylece varidat sahibi olmaktaydılar. (...) Dârülislâm’da gerek Müslüman gerekse de gayrimüslim tebaa tarafından kurulan vakıflar şerʻî hukuka bağlı olarak faaliyet göstermekteydi. Osmanlı Devleti’nin üç yüz yedi yıl hüküm sürdüğü Kıbrıs Adası’nda da aynı şerʻî hükümler bağlamında çok sayıda vakfın kurulduğu görülmektedir. Osmanlı Dönemi Kıbrıs vakıfları üzerine birçok çalışma yapılmasına rağmen bunlardan yalnızca biri gayrimüslim vakıflarını konu edinmektedir. Söz konusu çalışmada ise yalnızca yedi şahıs vakfı ele alınmakta ancak kiliselere ait fetih öncesi ve sonrası vakıflarına değinilmemektedir. Bu çalışmada işaret edilen söz konusu eksiklik üzerinde durulacaktır. Genel olarak KKTC Girne Milli Arşiv ve Araştırma Dairesinde bulunan Kıbrıs Şerʻiyye Sicilleri kaynak olarak alınmakla birlikte, Osmanlı Arşivi ve Vakıflar Genel Müdürlüğü Arşivinden tespit edilen belgeler analiz edilecektir. Öncelikle gayrimüslim ve zimmî kavramları açıklanarak Kıbrıs’ta bu kategoriye giren şahıslar ve bunların hukuki haklarına değinilip İslam hukukunda gayrimüslimlerin vakıf kurma hakları üzerinde durulacaktır. Diğer bir başlık altında iki tablo halinde verilen biri iptal edilmiş on bir şahıs vakfı ile farklı cemaatlere ait yirmi bir kilise ve manastır vakfı ayrıntılı olarak incelenecektir. (shrink)

Müslüman olmayıp belirli şartlar çerçevesinde İslâm devletinin hâkimiyetinde yaşayan insanlara “gayrimüslim” denilmektedir. Hz. Peygamber Medine’ye hicretiyle beraber gayrimüslim toplumla karşılaşmış ve bunlarla ilgili duruşunu “Medine Sözleşmesi” ile net bir şekilde ortaya koymuştur. Sahabe dönemi ile başlayan yoğun fetih hareketleri sonucunda gayrimüslimler İslâm devletinin tebaası olmuştur. Bunlarla ilgili hukukî düzenlemeler gerçekleştirilerek devlet nezdindeki ve toplum içerisindeki statüleri belirlenmiştir. İslâm inancını kabul etmeye zorlanmayan bu insanlara inanç ve ibadet hürriyeti de tanınmıştır. Bununla birlikte bu hürriyetin çerçevesi, İslâm devleti ve Müslüman toplumun maslahatı (...) ile sınırlandırılarak toplumsal güven ve huzur temin edilmiş, bir arada yaşamanın temel parametreleri tesis edilmeye çalışılmıştır. İslâm devletleri, sulh ile alınan yerler ile savaş sonucunda alınan yerlerdeki gayrimüslim mâbetlerini farklı değerlendirmiştir. Sulh ile alınan yerlerde, mâbetlerin yıkılması veya camiye çevrilmesi hususunda gayrimüslim halkın rızası alınırken; savaş ile alınan yerlerde bulunan mâbetler üzerindeki tasarruflarda böyle bir rızaya ihtiyaç duyulmamıştır. İlkesel olarak gayrimüslimlerin fetih öncesi inşâ edilmiş olan mâbetlerine dokunmama ve onları tamir etmeme prensibi hemen hemen bütün dönemlerde korunmuş, yeni mâbet inşâ edilmesine de olumlu bakılmamıştır. İlkesel olarak din ve vicdan hürriyeti kapsamında gayrimüslimler inançlarında serbest bırakılmış ve Müslüman olmaya zorlanmamışlardır. Ancak Müslüman toplumun dinini muhafaza edebilmesi için gayrimüslimlerin din, kültür ve geleneklerini ulu orta yaşamalarına izin verilmediği gibi; mâbetleri hususunda da kısıtlamalar getirilmiştir. Bu bağlamda bazı kiliselerin yıkılması ve mevcut mâbet sayısının azaltılması gibi bir dizi önlem alınmıştır. Buna rağmen zarurî ihtiyaç halinde yeni mâbet inşâsına izin verildiği de olmuştur. Bu durumda mâbetlerin ihtişamlı inşâ edilmesine izin verilmemiş, mimaride bazı ölçülere riâyet etmeleri şart koşulmuştur. Bu çalışmada Hz. Peygamber döneminden başlamak üzere İslâm hukuk tarihinin farklı dönemlerinden bazı uygulama örnekleriyle İslâm devletlerinin gayrimüslimlerin ibadethânelerine yönelik yürüttüğü politikaların dinî mi yoksa siyasî mi olduğu sorusuna cevap aranacaktır. Bu bağlamda İslâm devletinde “zimmî” olarak tanımlanan bu insanların genel hukukî statülerinden ziyade bunlara ait mâbetlerin durumu bu çalışmamızın temelini oluşturmaktadır. Çalışmamız Hıristiyan ve Yahudilere ait mâbetler ile sınırlı tutulmuştur. (shrink)

Ortadoğu bölgesindeki çatışma ve istikrarsızlık ortamının ardında İran - Suudi Arabistan rekabeti bulunmaktadır. Bununla birlikte bu rekabetin politik doğası, çoğunlukla ana akım medya tarafından aşırı derecede basitleştirilmiştir. Benzer biçimde İran – Suudi Arabistan rekabetinin içindeki kimlik politikaları üzerine yazılmış literatürün büyük bir kısmı bölgesel istikrarsızlıkların kökeni ve kaynağını ağırlıklı olarak tarihlerinin genel ve betimleyici bir hesabını sunmuş veya oyuncuların iktidar mücadeleleri içerisinde Sünni ve Şii İslam’ın politikleşmesine ve manipülasyonuna odaklanmıştır. Halen mevcut olan kimlik politikaları üzerine teorileri sentezleyen, (...) yani Primordializm, araçsallık, ve sosyal inşacılık, bu araştırmanın teorik modelini oluşturmaktadır. Bu modelde, mezhepsel kimlik – Ortadoğu toplumlarının ve yanı sıra bölgesel tarihin bir gerçeği olarak – sadece politik süreçler üzerine muazzam etkileri ölçülmedi, ayrıca politik uygulamalarda her düzeydeki politik aktörlerin kullanımıyla karşılaştırılmıştır. (shrink)

Qur’an courses have been opened for 4-6 years old by Presidency of Religious Affairs, showed academic success and ensure children realize the values of Islamic religion meaning to human life, recognize sound and form of Qur’an, develop healthy religion and morality. Applied courses prepared by academicians, pre-school teachers and experts. Graduates educated from Faculty of Theology, İlitam, Associate of Theology degree and Imam-Hatip High School, public education, distance education centres of universities, and instructor work in these courses who receive certificates (...) from programs which is organized by Presidency. Because there aren’t undergraduate or graduate levels educational institutions for training people who give religious education in early childhood in Turkey. The aim of study reveal competencies 4-6 years old of instructors works in courses based on experiences of teachers with students and their parents. In the study, it is used qualitative methodology, interview and document analysis. 18 instructors were interviewed and content analysis was used for data obtained. Similar data was combined and interpreted within framework of certain concepts and themes. It was determined that instructors have considered themselves insufficient in pedagogical formation. According to the findings, trainings are theoretically and long intervals in-service. During training process, the necessity of parent education and positive developments in families demonstrated which determined that parents had requests for their children to be prepared for school. In addition, it was determined that students showed academic success who graduated from course and started primary school. However, the achievement was determined individual efforts of instructors, and there wasn’t content preparing children for school course of 4-6 years. (shrink)

Felsefe, kümülatif yapısı ile ele alınmalıdır. Bu yüzden, bir filozofun düşünceleri anlaşılmak istendiğinde, o kendi çağındaki mevcut ve geçmiş teorilerden soyutlanmamalı ve bu kümülatif ve devamlılık arz eden yapı dikkate alınarak incelenmelidir. Bu bağlamda, Kant, Bergson ve İkbal’in zaman anlayışları, bazı uyumsuz noktalara sahip gibi anlaşılabilseler de, dikkatle incelendiğinde birbirleri arasında bir devamlılığın bulunduğu göze çarpar. Kant’ın zaman anlayışı, Kritik öncesi ve Kritik dönemi olmak üzere iki dönemde incelenebilir. Kritik öncesi döneminde Kant, zamanın insan zihninin dışında kendinde bir (...) gerçekliğe ve varlığa sahip olduğunu kabul eder. Fakat Kant, zamanı bütün duyuları önceleyen bir görü olarak anlamasının tohumlarını da hala Kritik öncesi dönemde iken eker. Bu doğrultuda, onun odağı özneyi merkeze alan bir tutuma doğru ilerler görünür. Kritik döneminde özne merkezci konumu daha da belirginleşir ve Kant, zamanın bütün dışsallıkları öncelediğini iddia eder. Ona göre zaman, duyulur bir görü olarak, eşyayı zihnin algılayabilmesi için eşzamanlılık ve ardışıklık içinde konumlandırır. Diğer taraftan Bergson, Kant’ı pek çok açıdan eleştirmekle beraber onun düşüncelerinden açık bir şekilde faydalanır. Bergson’un zaman anlayışı iki bileşenden oluşur: Salt süre ve homojen zaman. Salt süre, özne-merkezci olması bakımından üzerinde Kant’ın düşünce pratiğinin etkisinin görünür olduğu bir kavramsallaştırmadır. Bu, her bir bilincin, kişinin geçmiş ve şimdisini bir bütünde birleştirerek bireysel olarak sahip olduğu ve özünde heterojen, sırasız bir şekilde ardışık ve bölünemez zamandır. Homojen zaman ise sıralı ve eşzamanlı olması bakımından köklerini yine Kant’ta bulur. Homojen zaman, salt sürelerin uyum içinde çalışmasını sağlayan, bireyler için ortak zemini teşkil eden zamandır. Bu iki filozofun düşünceleri doğrultusunda İkbal’in zaman teorisi incelendiğinde, onun hem duyulabilir görünün bir formu olan Kant’ın zamanından hem de Bergson’un salt süresinden faydalandığı ortaya çıkar. İkbal, bu iki zaman anlayışını kullanarak İslam düşüncesinde İlahi Zaman’ı ve dolayısıyla da özgür iradeyi yeniden inşa eder. Salt süre ve yaratıcılık açısından, evrene yönelik mekanik bir anlayış Bergson ve İkbal tarafından reddedilir. Böylece İkbal, özgür iradenin Tanrı’nın salt süresi, yani İlahi Zaman, aracılığı ile yayılmasına ve tüm benliklere ait salt sürelere nüfuz etmesine izin verir. Biz, bu makale aracılığı ile, İkbal’in salt süre mefhumunu ve Tanrı’ya ait salt süre olarak İlahi Zaman’ı kullanarak özgür irade anlayışını yeniden inşa etmesinin köklerine gitmek niyetindeyiz. (shrink)

Âlemin zaman içinde vücûda gelip gelmediğine dair tartışma düşünce tarihinde kadim bir geçmişe sahiptir. Platon öncesi döneme kadar izleri sürülen söz konusu tartışma İslâm düşünce tarihinde de önemli bir yer işgal eder. Kelam ile felsefe ekolleri arasında cereyan eden münazaralarda kelamcılar, âlemin yokluğu üzerinde bir zaman geçtikten sonra yaratıldığını ileri sürerken filozoflar ise Allah’ın âlemden zamansal olarak değil zatî bir öncelikle mukaddem olduğunu savunurlar. Klasik dönem sonrası devam eden tartışmalarda probleme dair yeni çözümler ortaya konulmuştur. Bu makale klasik dönem (...) sonrası İslam felsefesinin önemli simalarından biri olan Molla Sadrâ’nın hudûs anlayışını konu almaktadır. Kendinden önceki hudûs yaklaşımlarını değerlendiren Molla Sadrâ, hareket-i cevherî teorisi bağlamında probleme yeni bir yorum getirir. Hareket ve zamanı, seyyal varlığın birer boyutu olarak gören Sadrâ’ya göre hareketin bizzat kendisi anlamına gelen yaratmanın olmadığı mevhum bir zamanın varlığı söz konusu olamaz. Bu anlamda âlem, öncesinde yokluk olan muayyen bir zaman diliminde yaratıldığı anlamda hâdis değil, yaratmanın zaman mecrasında gerçekleştiği anlamda hâdistir. Metafiziğin en girift meselelerinden biri olan bu problem hakkında Molla Sadrâ’nın yorumu kelamcılar ile filozoflar arasında kısırdöngüye dönüşen tartışmalarda bir uzlaştırma ve inkişaf sadedinde görülebilir. (shrink)

Nübüvvet mührü; (hâtemü’n-nübüvve) siyer, şemâil, hasâis, delâil türü İslâm Tarihi kaynaklarında yer almış, kimilerince Peygamberimizin nübüvvetinin tasdikinde delil sayılmıştır. Nübüvvet mührü bir alamet olarak Ehl-i kitap mensuplarının kaynaklarında da yer almıştır. Ehl-i kitaba göre, son peygamberin nübüvvet alameti omzu üzerinde, kürek kemikleri arasındadır. Ancak bu alametin mahiyetine dair herhangi başka bir rivayet mevcut değildir. Ehl-i kitap üzerinden aktarılan rivayetlerin nübüvvet mührüne mucizevî bir anlam yüklediğini görmek mümkündür. Rivayetler muvacehesinde Ehl-i kitap mensuplarından bazıları son Peygamberde bu alameti araştırmış ve bu vesile (...) ile İslâm’la tanışmıştır. Nübüvvet mührüne dair rivayetler hadis kaynaklarımızda da yer almıştır. Bu rivayetlerin bir kısmı peygamberlik öncesi döneme, bir kısmı ise nübüvvet sonrası döneme aittir. Rivayetlerin nübüvvet sonrasına dair olanlarında, Peygamberimizin çevresinde bulunan ashabınca nübüvvet mührünün bizzat görüldüğü yönünde ifadelere de rastlanmaktadır. İslâm tarihi kaynaklarından İbn Saʿd, İbn İshak ve Taberî gibi müellifler nübüvvet mührü rivayetlerine yer vermişlerdir. Nübüvvet mührüne dair rivayetleri kaynaklarımızda; Peygamberimizin doğum hadisesi bölümünde, şakk-ı sadr hadisesi bağlamında, Bedü’l-vahy bâbında, İsrâ ve mi‘râc olaylarında Cebrâil ile ilişkilendirilerek ve Peygamberimizin vefatı başlığı altında Esmâ binti Umeys hadisi vasıtası ile bulmamız mümkün olmuştur. Nübüvvet mührünün özelliklerine dair rivayetlerde dikkat çeken husus Peygamberimizin sırtında iki kürek kemiği arasında irice bir et beninin olduğu vurgusudur. Rivayetlerdeki müşterek nokta burasıdır. Nübüvvet mührünün mahiyeti, ne zaman vurulduğu, neye benzediği konuları da kaynaklarımızda farklı rivayetler doğrultusunda yorumlanmış ve değerlendirilmiştir. Bu bağlamda nübüvvet mührü, İslâm tarihi meseleleri içinde varlığı ve gerçekliği bakımından tartışmalı bir mesele olarak incelenmeyi hak etmektedir. Öte yandan Peygamberimizin ağzından, sırtındaki bu ben hakkında olağanüstülüğüne dair açık ifadeler bugüne ulaşmamıştır. Bu konuya dair sahih rivayetler ise sadece nübüvvet mührünün çeşitli tasvirlerini bize aktarmaktadır. Bu tasvirler, görenlerin algısına dayandığı için farklılık arz etse de aşağı yukarı tevhid edilebilecek bir tarif bugün için elimizde mevcuttur. Bu mührü normal bir ben gibi görenlerin yanında mucizevî özellikler atfedenler de vardır. İslâm tarihi içerisinde farklı kabullere ve görüşlere açık bir şekilde değerlendirilmiş olan nübüvvet mührünü, Peygamberimiz hakkında diğer insanlardan farklı mümeyyiz/ayırt edici bir vasıf olarak ele almak; nübüvvet alameti şeklinde ancak fiziksel olarak tabiî bir tarzda kabul etmek gerekir. Kitap ehlinin bu konudaki bekleyişi, gerek hadis gerekse siyer kaynaklarındaki nübüvvet mührü ifadeleri bizi bu noktaya sevk etmiştir. (shrink)

Bu Araştırma, esas olarak İngiltere, Fransa ve Almanya'da yetişen Avrupa'nın erken aydınlanmasının dini ve felsefi düşüncelerinin doğasının bir araştırmasını yapmayı amaçlamaktadır. 17. yüzyılın sonu ve 18. yüzyılın başlangıcında İngiltere'de başlayan deistik düşünce hareketi, Matthew Tindal örnek alınarak özel olarak incelenmiştir. Tindal tarafından yapılmış orijinal eserler ve onun hakkında ikincil yazılar olan birincil kaynaklar, Tindal'ın Şanlı Devrim sonrası siyaset kurumunun bir destekçisi ve devrim öncesi sosyal, dini ve siyasi düzenin özellikle Katolik Hıristiyanlığın eleştirmeni olduğu sonucuna varmamıza yol açabilir. O Zamanın (...) felsefi ve dini sorularının çoğu için kendi deist yorumunu yaptı. Bu, esas olarak, Yaratılış Kadar Eski Hristiyanlık: Doğal Dinin Yeniden Yayınlanmasının İncili adlı ana çalışmasında gözlemlendi; burada akıl ve doğa yasaları, Hristiyanlığın temel öğretilerini eleştirmek ve reddetmek için kendi başlarına kullanılır. Bu, genel olarak İngiliz deistlerinin ve özellikle Matthew Tindal'ın akıl ve doğal dinin veya doğa yasalarının bizi ateistlerin şüpheciliğini ve nihilizmini veya kendilerini Hristiyan deist olarak adlandıran protestanları veya İslam'ınki gibi başka bir dini örtbas etmeye yönlendirdiğini ima eder. (shrink)

İbn Sînâ, Yeter Sebep İlkesi’ni (YSİ), yani her şeyin bir sebebi olduğu ve sebepsiz hiçbir varlığın var olamayacağı iddiasını savunan modern dönem öncesi filozoflarından biridir. YSİ’nin sonuçlarından biri de zorunlulukçuluktur (necessitarianism); yani gerçekte var olan her şeyin aynı zamanda zorunlu olarak var olduğu iddiasıdır. Bu fikre göre sebepler zincirinin her bir üyesi kendinden önceki sebepler tarafından belirlenir. Dolayısıyla YSİ, olayların başka türlü de olabileceğini telkin eden insan sezgisine karşı çıkmaktadır. Bu çalışmadaki amacım, İbn Sînâ sonrası yazarların insan iradesini dışlamak (...) suretiyle YSİ’nin zorunlulukçu sonuçlarını hafifletmeye çalışıp çalışmadıklarını araştırmaktır. Nasîrüddin Tûsî’nin (ö. 672/1274) Cebr ve Kader adlı Farsça risalesi ile Tecrîdü’l-i‘tikâd adlı kelâm kitabı arasında bir karşılaştırma yapmaya odaklanacağım. Bu konuyu seçmemin öncelikli sebebi, insanların eylemlerinin bağımsız fâilleri olduklarını sezgisel olarak bildiklerine dair Tûsî’nin iddialarıdır ki bu, YSİ‘nin evrensel uygulanabilirliği ile çelişiyor gibi görünmektedir. Tûsî’nin özgür irade konusunda, metinlerin karakterine ve yazıldıkları döneme bağlı olarak, bazen İbn Sînâ ile tutarlılık arzeden bazen de Mu‘tezile’ye angaje olan farklı görüşler benimsediğini savunacağım. Tûsî’nin, bazen nedensel olarak etkin olmamasına rağmen insan özgürlüğüne nasıl yer bıraktığını göstereceğim. O, insan özgürlüğünü, insanın karşı karşıya kaldığı fiziksel veya ilahî diğer belirlenim türlerinden bağımsız olarak hareket edebilen farklı bir belirlenim türü olarak anlar. Genel olarak bu mesele, Tûsî’nin İbn Sînâ felsefesine ya da Şiî kelâmına bağlılığını test etmekte ve hatta onu bazı eserlerinde İbn Sînâ’nın bilgi görüşüne karşı bir duruş sergilemeye zorlamaktadır. (shrink)

This study highlights various totalitarian and undemocratic practices in which Bangladesh’s current Awami League-led coalition regime engages. It shows that since its inception in early 2009, the regime has tried to mobilize and manipulate public support from within through—among other means—creating the discourse of “war crimes” and to obtain international support through the discourse of “Islamism” and terrorism. Although “a secular plan” to combat and replace “Islamism” may soothe the nerves of many in the international community, its deployment in Bangladesh (...) has paradoxically produced a dangerous culture of disappearances and extrajudicial killings, infringements on freedom of speech and the stifling of dissenting voices, and the interception of opposition programs and the torture of opposition leaders and activists. The regime has also made a mockery of the law and the country’s judicial system. Many commentators believe that the country’s law courts are now simply an extension of the regime’s political clout. In these circumstances, political repression continues unabated, and victims of persecution are left with inadequate legal recourse. In the name of combating “Islamic terrorism,” Bangladesh’s ruling regime has resorted to a reign of terror that is in many respects tantamount to what we know as fascism. (shrink)

Animals have encountered cruelty and suffering throughout the ages. It is something perpetrated up till this day, particularly, in factory farms, animal laboratories, and even in the name of sports or amusement. However, since the second half of the twentieth century, there has been growing concerns for animal welfare and the protection of animal rights within the discourse of environmentalism, developed mainly in the West. Nevertheless, a recently developed Islamic Ecological Paradigm rooted in the classical Islamic traditions contests the ‘Western’ (...) monopoly of modern environmentalism, sug­gesting that there is much in Islamic traditions dealing with environmental issues in­cluding non-human animal species. IEP asserts that several centuries ago Islamic traditions significantly focused on and strongly advocated for animal welfare and animal rights. This paper explores and examines animal rights within the broader spectrum of Islamic environmentalism or Islamic eco-ethic. While the philosophical roots of IEP concerning animal rights date far back in seventh century, it can potentially make both ethical and educational contributions to the twenty-first century environmentalism and animal rights movements. (shrink)

Perspectives of Islamic philosophy; articles.

Following their violent suppression of the Indian Revolution of1857, the British founded and consolidated their secular empire in the IndianSubcontinent, which marginalized and bypassed religion as far as possible,particularly Islam, which had been the official religion of the Mughal ancienrégime. Contemporaneous Ottoman efforts to counter European imperialism ledto Sultan Abdul Hamid II’s policy of pan-Islamism, particularlythe call for Islamic unity against the Russian aggression against Turkey in1877. It was at this critical juncture that some Indian Muslim scholars gallantlyvolunteered to counter (...) this threat, and to preserve the Islamic faith and heritageworldwide, despite the severe problems faced by the Muslims in India itself.This study highlights the role of an eminent scholar in this movement, namelyAllama Shibli Nu’mani, who in 1914 conceived the idea offounding the world-famous Islamic research institute Darul Musannefin ShibliAcademy in his home town of Azamgarh, Uttar Pradesh, India. Shibli was veryactive and instrumental in collecting donations from the wealthy landowners among the Muslim elite in his hometown of Azamgarh for theOttoman cause, raising 3,000 rupees, which was handed to Husain HasibAfendi, the Ottoman Consul in Bombay in 1877. Furthermore, his eloquentpoetry rallied Muslims across India to support the valour and heroism displayedin the jihad by Ghazi Usman Pasha against the Russians. Shibli travelled toIstanbul in 1892 and met with the Pasha, on whose efforts Tamgha-i Majidi was granted to Shibli on 13th Muharram, 1310/7th August, 1892.This article is based on Shibli’s major works in Urdu, particularly his arousingeulogies, Turkish archival reports, newspapers and magazines, andsecondary sources in Urdu and English. (shrink)

This paper aims at helping trainees to overcome the difficulties they face when dealing with Arduino platform by describing the design of a desktop based intelligent tutoring system. The main idea of this system is a systematic introduction into the concept of Arduino platform. The system shows the circuit boards of Arduino that can be purchased at low cost or assembled from freely-available plans; and an open-source development environment and library for writing code to control the board topic of Arduino (...) platform. The system is adaptive with the trainee’s individual progress. The system functions as a special tutor who deals with trainees according to their levels and skills. Evaluation of the system has been applied on professional and unprofessional trainees in this field and the results were good. (shrink)

Arguing that psychology and business ethics are best brought together through a multi-level, broad-based agenda, this essay articulates a vision of psychology and business ethics to frame a future research agenda. The essay draws upon work published in JBE, but also identifies gaps where published research is needed, to build upon psychological conceptions of business ethics. Psychological concepts, notably, are not restricted to phenomena “in the head”, but are discussed at the intra-psychic, relational, and contextual levels of analysis. On the (...) basis of this presentation, I discuss future directions for development in psychology and business ethics, including but not limited to studies of personality, emotion, decision making, motivation, and the biological bases of psychology and business ethics. An inclusive approach to these and related areas, it is argued, will both bring about depth of understanding on the psychological bases of business ethics, and allow dialogue across disciplinary areas within JBE. (shrink)

Social practices of quantification, or the production and communication of numbers, have been recognized as important foundations of organizational knowledge, as well as sources of power. With the advent of increasingly sophisticated digital tools to capture and extract numerical data from social life, however, there is a pressing need to understand the ethical stakes of quantification. The current study examines quantification from an ethical lens, to frame and promote a research agenda around the ethics of quantification. After a brief overview (...) of quantification research and its uses in state and market organization, I discuss quantification in terms of three core subprocesses—capture, specification, and appropriation, illustrating and identifying ethical concerns around each process. Linking these processes to the performative effects of measures, I present a working model of quantification from which the discussion builds ideas for developing a research agenda around quantification. (shrink)

Metrics shape our social worlds in many and more ways. Everyday quantifications of our preferences, our behaviors and our relationships, alter us and the institutions that we constitute. This essay takes a brief look at the metrics of business ethics through two analytic devices. Representation explains the notion that metrics can capture or demonstrate ethics and performativity explains the notion that metrics can shape or constitute ethics. The analytic distinction between representation and performativity is obscured in practice when metrics become (...) targets, indeed much of the social power of metrics comes from their use as targets. Hence, we should pay attention to the world of practice in which measuring and doing are entangled. However, we should not lose sight of the limitations of measurement and the possibility that there are areas of ethical life best left unmeasured. (shrink)

In this editorial essay, we argue that business ethics research should be aware of the ethical implications of its own methodological choices, and that these implications include, but go beyond, mere compliance with standardized ethical norms. Methodological choices should be made specifically with reference to their effects on the world, both within and outside the academy. Awareness of these effects takes researchers beyond assuring ethics in their methods to more fully consider the ethics of their methods as knowledge practices that (...) have broader institutional consequences. Drawing from examples in published research, we examine five ways in which authors can formulate their methodological approaches with purpose, care and reflexivity. (shrink)

The purpose of this article is to problematise a particular social transparency and disclosure regulation in the UK, that transcend national boundaries in order to control slavery in supply chains operating in the developing world. Drawing on notions from the regulatory and sociology literature, i.e. transparency and normativity, and by interviewing anti-slavery activists and experts, this study explores the limitations of the disclosure and transparency requirements of the UK Modern Slavery Act and, more specifically, how anti-slavery activists experience and interpret (...) the new regulations and the regulators’ implementation of the regulation. This research found limited confidence among anti-slavery activists regarding the Act’s call for transparency in relation to the elimination of slavery from global supply chains. The research also found that the limits of the transparency provisions within the Act appear to hinder the attainment of normativity. This study provides new and unique insights into the critical role that social activists play in exposing the lack of corporate transparency and failures of responsibility to protect workers within global supply chains. (shrink)

Decision-makers in governments, enterprises, businesses and agencies or individuals, typically, make decisions according to various regulations, guidelines and policies based on existing records stored in various databases, in particular, relational databases. To assist decision-makers, an expert system, encompasses interactive computer-based systems or subsystems to support the decision-making process. Typically, most expert systems are built on top of transaction systems, databases, and data models and restricted in decision-making to the analysis, processing and presenting data and information, and they do not provide (...) support for the normative layer. This paper will provide a solution to one specific problem that arises from this situation, namely the lack of tool/mechanism to demonstrate how an expert system is well-suited for supporting decision-making activities drawn from existing records and relevant legal requirements aligned existing records stored in various databases.We present a Rule-based reporting systems architecture, which is intended to integrate databases, in particular, relational databases, with a logic-based reasoner and rule engine to assist in decision-making or create reports according to legal norms. We argue that the resulting RuleRS provides an efficient and flexible solution to the problem at hand using defeasible inference. To this end, we have also conducted empirical evaluations of RuleRS performance. (shrink)

In this editorial essay, we argue that Generative Artificial Intelligence programs (GenAI) draw on what we term a “hypercommons”, involving collectively produced inputs and labour that are largely invisible or untraceable. We argue that automatizing the exploitation of common inputs, in ways that remix and reconfigure them, can lead to a crisis of academic authorship in which the moral agency involved in scholarly production is increasingly eroded. We discuss the relationship between the hypercommons and authorship in terms of moral agency (...) and the ethics of academic production, speculating on different responses to the crisis of authorship as posed by GenAI. (shrink)

Ethical principles are among the topics that are widely emphasised in the Islamic society. Ethics is a set of values, do's and don'ts that can play an important role in the effective management of organisations. If employees of organisations, especially medical staff, are working in the atmosphere of Islamic ethics, they show functional behaviours in line with the goals and missions of organisation. Due to the direct relationship and treatment of nurses with recipients of medical services, nurses' behaviours have significant (...) impact on the quality of services provided by medical centres. Therefore, the purpose of this study is to explore the relationship between Islamic ethics and commitment of 1100 Muslim nurses in Indonesia in 2021. This study was performed by descriptive-analytical correlational method. Data were collected using Islamic ethics and organisational commitment questionnaires and measured by Pearson correlation coefficient in Statistical Package for the Social Sciences (SPSS) and structural equation modelling analysis (SEM) in linear structural relationships (LISREL). The results indicate that Islamic ethics have significant and positive relationship with nurses' commitment as p = 0.542 and t = 5.63. CONTRIBUTION: According to the research findings, it can be concluded that commitment of nurses can be improved by applying Islamic ethics in medical centres. (shrink)

China is moving from a centralized to a market economy to bring about efficiency in its economy and to form a business partnership with the West. With its reform adopting an open-door policy, there may be a need to assure its partners in the western world that appropriate steps would be taken to develop and foster a business culture with which the western countries and the Chinese businesses can work. The present study attempted to find whether there has been a (...) change in business ethical culture, accounting system and practice in the Chinese business between 1978 and the present, and the degree of similarity in the Chinese ethics and guidelines compared to Western ethics and guidelines. The result of the study has been analyzed from an institutional perspective to explore institutional change. The result showed that there is general growing support of Chinese management toward change in business ethical culture and practice. It was observed that there was not much similarity in the documents used for ethical guidance and control with those of the West. The findings of the paper are expected to be relevant to international investors and executives interested in investing or working in China. (shrink)

This paper analyzes the reception of decolonial and neo-Marxist thought in a jihadist critique of the modern state. The author argues that a study of Abū Qatāda al-Filisṭīnī, a prominent theorist of modern Jihadism and Salafism, reveals his nuanced interaction with theories of hegemony, ideology, and decolonization. An examination of Abū Qatāda’s critique of modern state institutions and ideology shows that he engages with philosophical critiques of sovereignty, hegemony, capitalism, and the nation-state and utilizes both neo-Marxist and decolonial thought. This (...) paper explores how Abū Qatāda theorizes the modern state as a colonial project, leading him to rationalize jihad, or violent resistance, as the only solution to realize paradigmatic change. It further shows how Abū Qatāda justifies opposition to the modern state and hegemony with seamless deployment of scripture and Islamic jurisprudence and insists that his political project builds on premodern Islamic theories of knowledge and government necessary for decolonization, albeit often without offering details. This study reveals a feature of jihadist thought that has remained largely unnoticed in the literature and is the first to explore the interactions between Salafism and critiques of the modern state. (shrink)

The earlier volume in this series dealt with two religions of Indian origin, namely, Buddhism and Jainism. The Indian religious scene, however, is characterized by not only religions which originated in India but also by religions which entered India from outside India and made their home here. Thus religious life in India has been enlivened throughout its history by the presence of religions of foreign origin on its soil almost from the very time they came into existence. This volume covers (...) three such religions—Zoraoastrianism, Judaism, and Islam. In the case of Zoraostianism, even its very beginnings are intertwined with India, as Zoroastrianism reformed a preexisting religion which had strong links to the Vedic heritage of India. This relationship took on a new dimension when a Zoroastrian community, fearing persecution in Persia after its Arab conquest, sought shelter in western India and ultimately went on to produce India’s pioneering nationalist in the figure of Dadabhai Naoroji ( 1825-1917), also known as the Grand Old Man of India. Jews found refuge in south India after the destruction of the Temple by the Romans in 70 C.E. and have remained a part of the Indian religious scene since then, some even returning to Israel after it was founded in 1948. Islam arrived in Kerala as soon as it was founded and one of the earliest mosques in the history of Islam is found in India. Islam differs from the previously mentioned religions inasmuch as it went on to gain political hegemony over parts of the country for considerable periods of time, which meant that its impact on the religious life of the subcontinent has been greater compared to the other religions. It has also meant that Islam has existed in a religiously plural environment in India for a longer period than elsewhere in the world so that not only has Islam left a mark on India, India has also left its mark on it. Indeed all the three religions covered in this volume share this dual feature, that they have profoundly influenced Indian religious life and have also in turn been profoundly influenced by their presence in India. (shrink)

This book discusses Asian medicine, which puts enormous emphasis on prevention and preservation of health, and examines how, in recent decades, medical schools in Asia have been increasingly shifting toward a curative approach. It offers an ethnographic investigation of the scenarios in China and India and finds that modern students and graduates in these countries perceive Asian medicine to be as important as Western medicine. There is a growing tendency to integrate Asian medicine with Western medical thought in the academic (...) curriculum that has led to a gradual decline of Asian medical thought and practices. At the same time, there has been a massive rise in patent drugs, health products and cosmetics being sold under the brand names of Asian medicine or herbal medicine. Most of these drugs and health products do not follow the classical formulas found in the Asian medical texts. The book analyses these texts and concludes that contemporary Asian medicine rarely follows the classical texts, and in fact uses Asian medicine brands to sell Western health products and practices. With a particular focus on the formal and professional sector of Chinese herbal medicine and Indian ayurvedic medicine in urban areas, this book appeals to a broad readership, including undergraduate students and academics as well as non-experts. Md. Nazrul Islam is an Associate Professor in the General Education Office, United International College, Beijing Normal University-Hong Kong Baptist University. He was a Visiting Associate Professor in the School of Population and Public Health, University of British Columbia (2015-16) during which time he completed this book manuscript. (shrink)

This study traces the history of the origin and development of Unanimedicine in the Islamic world and its later blossoming in Persia. Based mainly onArabic, Persian, Urdu and English sources, the study focuses on the intellectuallegacy of the Muslims in the development of Unani medicine and their interestin the progress of medical sciences, when a number of classical works wereproduced by great Muslim scholars during this period that provide evidenceof organized medical care that provided the basis for modern medicine as (...) itemerged from the 17th century onwards in Europe. The early Muslim scholars’works were focused on the integration or Islamicisation of human knowledgein the areas of medical and health-care sciences as well as those who seekto understand the role of moral values and Maqaṣid al-Sharīʿah in medical and healthcare practices in a more comprehensiveframework, exposing the dynamic contribution of Islamic civilization tomedical progress that was later obscured in modernity by Western ideologies. (shrink)

In the 21st century, amid converging global political, social, and economic forces we are questioning the fundamental values we hold true, driven by an antagonism between different schools of philosophy--between left- and right-wing politics. This book provides a comprehensive analysis of western political philosophy and underlines the core principles of each argument. It then argues that neither have we solved nor do we have any pathway to eventually solve, the question of right and wrong--we are essentially moral relativists in disguise. (...) In order to break out of this cycle of uncertainty, the book proposes a solution of knowledge-based cognition: policy based on a concrete and proven understanding of an absolute and certain body of truths. This requires an analysis and blending of non-western political philosophical traditions, such as those espoused by Islam and Confucianism. This book gives an original critique of western political philosophy and is the first book to engage in a reconstruction of Islamic political philosophy." -- Back cover. (shrink)

Although Theravada Buddhism and Roman Catholicism agree on the moral justification for palliative sedation, they differ on the premises underlying the justification. While Catholicism justifies palliative sedation on the ground of the Principle of Double Effect, Buddhism does so on the basis of the Third Noble Truth. Despite their theological differences, Buddhism and Catholicism both value the moral significance of the physician’s intent to reduce suffering and both respect the sanctity of life. This blurs the demarcation line between Buddhism and (...) Catholicism regarding the moral justification of palliative sedation. -/- . (shrink)

Rationale: Patients with advanced dementia experience multifaceted vulnerabilities because of their diminished capacities for decision making. The dominant versions of person-centred care (PCC) emphasise patient preferences and autonomy, which often undermines a recognition of their distinct unfulfilled needs. Determining whether an individual autonomy conception of personhood applies to patients with advanced dementia is morally problematic from various theoretical perspectives and leads to the one-approach-fits-all problem when caring for this patient population. -/- Aims and Objectives: The availability of patients' advanced directives (...) varies depending on their cultural backgrounds. The goal of the study is to argue that PCC, with a focus on relational autonomy, should be the first step for caring for patients with advanced dementia. -/- Method: The study engages in a critical exploration of inclusivity and diversity in ethical thinking within a framework of PCC and uses philosophical argumentation to assess the viability of a relational autonomy conception of PCC. -/- Results and Conclusion: By taking relationality seriously, especially in caring for patients with advanced dementia in a multicultural society, and by considering the moral nexus of unmet needs through the perspective of PCC, we can resolve the problem of one-approach-fits-all in dementia care. (shrink)

Recent studies highlight the need for ethical and equitable digital health research that protects the rights and interests of racialized communities. We argue for practices in digital health that promote data self-determination for these communities, especially in data collection and management. We suggest that researchers partner with racialized communities to curate data that reflects their wellness understandings and health priorities, and respects their consent over data use for policy and other outcomes. These data governance approach honors and builds on Indigenous (...) Data Sovereignty (IDS) decolonial scholarship by Indigenous and non-indigenous researchers and its adaptations to health research involving racialized communities from former European colonies in the global South. We discuss strategies to practice equity, diversity, inclusion, accessibility and decolonization (EDIAD) principles in digital health. We draw upon and adapt the concept of Precision Health Equity (PHE) to emphasize models of data sharing that are co-defined by racialized communities and researchers, and stress their shared governance and stewardship of data that is generated from digital health research. This paper contributes to an emerging research on equity issues in digital health and reducing health, institutional, and technological disparities. It also promotes the self-determination of racialized peoples through ethical data management. (shrink)

This research delved into the dynamics between pride, sustainability detectability, and product consciousness through three experimental studies conducted among Chinese millennials focusing on lavish brand. Grounded in the positive emotions theory, this study sought to discern the circumstances in which individuals with materialistic tendencies exhibit willingness to engage with sustainable luxury brands. The results of this meticulous experimental design indicate a positive relationship between materialism and the intention to purchase sustainable luxury brands, with pride identified as a mediating factor, and (...) discussed the involvement of high conspicuousness of the product in the context of detectability of the brand's sustainability. Furthermore, this study offers insights through the positive emotion theory and examining the impact of self-conscious emotions on buyer preferences regarding sustainable luxury brands. The findings from this theoretical research provide valuable insights for brand managers, scholars, and policymakers aiming to develop sustainable brands that resonate with the sentiments and values of conscientious consumers. (shrink)