Gastronomic experiences offer a set of stimuli that affect the customer’s perception of chef-designed food. This empirical study aims to analyze the influence on the consumer, at a cerebral level, of the stimuli characteristic of a high-level gastronomic experience, in a Michelin starred restaurant. The presentation by the waiter or chef, the plate design, the dish served, the taste of food, interaction or moment in which the food is served are the variables analyzed. Through the use of neuromarketing techniques – (...) galvanic skin response to register emotional arousal, eye tracking to identify where consumers look, and electroencephalography to interpret emotional reactions – combined with qualitative research technique (In-depth interviews with all consumers), in order to know the natural and suggested memories, the objective of this research is to determine the emotional impact of the variables analyzed against the actual taste of food, obtaining conclusions about each variable in overall experience and allowing the authors to propose a model of order design of dishes, designed by the chef, based on emotions and thereby achieving greater efficiency in results of the experience and the memory of it. Results indicate a favorable influence on emotions when the chef presents the food. Likewise, dishes with special presentation have a greater influence at the level of interest than conventional dishes. It is important to highlight that the levels of emotion and attention fall after the midway point of the experience, due to the duration of the experience. Therefore, the dishes do not have the same emotional impact, despite being as special as at the beginning of the experience. (shrink)

Okuma etkinliği hem ana dilde hem de yabancı bir dil öğrenmede önemli bir yer tutar. Bireyler okuma aracılığıyla başka görüş, düşünce ve kültürel unsurları öğrenir, onlarla etkileşimde bulunurlar. Bireylerin yabancı dil öğreniminde, yabancı dilde okuma becerilerini geliştirmek amacıyla bazı uygulamalar önerilir. Bunlardan biri, basitleştirilmiş kitaplardır. Bu çalışma, yabancı dil öğreniminde okuma becerisinin arttırılması için yapılan basitleştirilmiş okuma kitaplarının kullanımıyla ilgili önemli unsurları belirtmeyi ve bu tür kitapların kullanımına eleştirel bir bakış sunmayı hedeflemektedir. Bu çalışma, öncelikle basitleştirilmiş kitapların kullanımını tarihsel açıdan (...) ele almış, faydaları hakkında destekleyici ve karşıt görüşleri derlemiş, son olarak da basitleştirilmiş kitaplardan yapısal örnekler ile dil öğrenimi açısından sorgulama yapmıştır. Basitleştirilmiş kitaplar aracılığıyla, öğrencinin okuma becerisi ve yabancı dil öğrenmesinin gelişmesi düşünülse de, bu tür kitapların yabancı dil öğreniminde kullanımına temkinli bir şekilde yaklaşmak, kitapları seçerken içerik olarak dil edinimi ve kültürel duruş olup olmadığını gözden geçirmek gereklidir. Buna ek olarak, yabancı dil öğreniminde yapısal ve bağlamsal olarak bir kazanım olup olmadığı sorgulanmalıdır. Sonuç olarak, basitleştirilmiş olan edebi eserler yerine orijinallerin ve her seviyeye uygun farklı edebi metin türlerinin yabancı dilde okuma becerisini geliştirmede kullanılması önerilmektedir. (shrink)

Müslüman bağlamında bilim-din etkileşiminde muhtemelen en can alıcı konu, İslam ve Neo-Darwinci evrim teorisi arasındaki ilişkidir. Müslüman alimler iki ana kampa ayrılır. Bir yandan, daha geleneksel eğilimlere sahip Müslüman düşünürler, İslam'ın evrimle çeliştiğini düşünüyorlar. Diğer tarafta, evrim teorisinin İslam'la tamamen uyumlu olduğunu düşünen daha bilimsel yönelimli Müslüman düşünürlerimiz var. Başta bilim insanları olmak üzere bu düşünürler, genellikle Kuran ayetlerinin bazılarının mecazi bir okumasını sunarlar ya da onları yeniden yorumlarlar. Bu makalede, ben orta yolcu bir yaklaşım tercih edecek ve mecazi okumaya (...) ya da yeniden yorumlamaya başvurmadan, geleneksel Kuran okumasının Neo-Darwinci evrim teorisi ile uyumluluğunu göstermeye çalışacağım. Standart bilimsel anlatıyı da herhangi bir çarpıtmaya maruz bırakmadan kabul edeceğim. İlk olarak, kutsal kitaptaki yaratılış anlatısının evrim teorisiyle bağdaşmadığı iddiasının kötülük sorununa, yani kötülüğün klasik Teizm'in Tanrısı ile bağdaşmadığı iddiasına, benzediğini savunacağım. Bu analojiyi kullanarak hem Kuran anlatısının hem de evrim teorisinin nasıl doğru olabileceğine dair eksiksiz ve makul bir açıklama bulmaya çalışmak yerine, sadece bu iki açıklamanın birbiri ile çelişmediğini göstermeyi amaçlayan daha mütevazı yaklaşımlar aramamız gerektiğini iddia edeceğim—yani kötülük sorunu bağlamındaki savunmalara benzer bir yaklaşım geliştirmeye çalışacağım. Hem bilimsel yaratılış anlatısı hem de Kuran’daki yaratılış anlatısı özetledikten sonra ve olası tek çelişkinin ortak ata tezinde olduğunu savunduktan sonra, Kuran anlatımının evrim teorisiyle uyumluluğunu göstermeyi amaçlayan bu tür iki savunma sunacağım. Birinci savunma, "çifte yaratılış savunması", Adem'in, kutsal kitapların tarif ettiği Cennet'te ve evrim biliminin tarif ettiği Dünya'da olmak üzere iki kez yaratıldığı senaryoları içerir. Bu nedenle, her iki yaratılış anlatısı da aynı anda doğru olabilir ve bu nedenle ikisi bir biri ile tutarlıdır. İkincisi, "çoklu ata savunması", Tanrı'nın Adem'i doğrudan topraktan yaratmış olabileceğini ve onun soyundan gelenlerin evrimleşmiş homo sapiens ile ürediğini öne sürer. Bu nedenle, her iki yaratılış anlatıları da tutarsızlık olmadan bir arada kabul edilebilir. (shrink)

Semâ'daki yıldızlara doğru başını kaldıran insanın hayrete düşüşünden bu yana, Tanrı tarihin en mühim konusu olagelmiştir. İnsanların Tanrı ile ilişkileri ona dair oluşturdukları tasavvurlarla yakından ilişkilidir. Bu makalede, Tanrı tasavvur kuramları bağlamında Tanrıdan çıkış teorilerinde ve Tanrı kanıtlamalarında Tanrı'nın nasıl tasavvur edildiği incelenmektedir. Tanrı tasavvur kuramları, özünde bilişsel ve ilişkisel olmak üzere iki ana damar üzerinde şekillenmektedir. Bu iki ana başlığın altında, üç temel Tanrı tasavvur kuramı karşımıza çıkmaktadır. Bunlar: Nesne ilişkileri kuramı, Bağlanma kuramı ve Bilişsel gelişim kuramıdır. Bu kuramlar (...) bağlamında, iki tür Tanrı tasavvuru ön plana çıkmaktadır. Birincisi, otorite mefhumu üzerine bina edilmiş olup Baba/kontrol/güç anlayışı etrafında şekillenmektedir. İkincisi ise muhabbet ve merhamet rabıtası ile ifade edilen Anne/seven Tanrı tasavvurudur. Araştırmamız, en isabetli teorinin bu iki kutbu mezceden bilişsel kuram olduğunu tespit etmektedir. Makalede bu kuramlar bağlamında ortaya çıkan olumlu ve olumsuz Tanrı tasavvurları detaylı bir şekilde incelenmektedir. Tanrı kanıtlamaları ve Tanrı'dan çıkış teorilerinden hareketle ortaya çıkan Tanrı tasavvurları, bu kuramlarla irtibatlandırılarak tespit edilecektir. Fiziki Tanrı kanıtlamaları ve ex nihilo görüşlerinin Baba Tanrı tasavvuru ile ilişkili olduğu tespit edilmektedir. Metafiziki Tanrı kanıtlamaları ve Sudur teorisinin geleneksel yorumu ise Anne Tanrı tasavvuruyla ilişkili olduğu öne sürülmektedir Akabinde bu tasavvurlar, bilişsel kuram zaviyesinden değerlendirmeye tabi tutulacaktır. Burada, ortaya çıkış teorilerinin geleneksel yorumundaki Tanrı tasavvurlarının bilişsel kurama tam anlamıyla mutabık olmadığı görülmektedir. Amacımız Tanrı tasavvurlarının bilişsel kuramı merkeze aldığımızda ortaya çıkan uyumsuzluklarını vurgulamak ve bu açıdan ilgili tasavvurların tutarlılığını tartışmaya açmaktır. (shrink)

Depremler, ani ve beklenmedik doğası ile bireylerin hayatlarını derinden etkileyen travmatik olaylardır. Bu tür olaylar, bireylerde ciddi psikolojik sorunlara yol açabilir. Deprem sonrası travmatik stres bozukluğu en yaygın görülen sorunlardan biridir. Bu bağlamda, bireylerin dini başa çıkma stratejileri kullanarak bu stresle nasıl başa çıktıkları ve bu stratejilerin psikolojik iyi oluşlarına nasıl etki ettiği bu çalışmanın ana konusunu oluşturmaktadır. Araştırmanın kapsamı, deprem sonrası travmatik belirtilerin şiddetini belirlemek, dini başa çıkma stratejilerinin kullanımını değerlendirmek ve bu stratejilerin psikolojik iyi oluş üzerindeki etkilerini incelemekle (...) sınırlıdır. Bu araştırmanın amacı, deprem sonrası travmaya maruz kalan bireylerin dini başa çıkma stratejilerini nasıl kullandıklarını anlamak ve bu stratejilerin psikolojik iyi oluşlarına olan etkilerini analiz etmektir. Ayrıca, ulaşılan sonuçlar doğrultusunda travma sonrası psikolojik destek ve müdahale programlarının geliştirilmesine katkı sağlanması hedeflenmektedir. Bu amaçla, travma düzeylerinin ölçülmesi ve dini başa çıkma stratejilerinin etkinliğinin incelenmesi, bireylerin iyileşme süreçlerinin daha iyi anlaşılmasına yardımcı olacaktır. Nicel araştırma desenlerinden korelasyonel araştırma yönteminin kullanıldığı çalışma kapsamında, Kahramanmaraş merkezli bölgede depreme maruz kalmış 323 katılımcı üzerinden veriler toplanmıştır. Katılımcıların demografik bilgilerini, travmatik belirtilerini, dini başa çıkma stratejilerini ve genel psikolojik iyi oluş düzeylerini değerlendirmek için çeşitli ölçekler kullanılmıştır. Verilerin analizi sırasında ANOVA, korelasyon ve t testi gibi istatistiksel teknikler kullanılmıştır. Araştırmanın bulguları, deprem mağdurlarının travmatik belirtilerin şiddetinde kritik eşiği aştıklarını ortaya koymaktadır. Depremzedelerin psikolojik iyi oluş düzeyleri, genellikle orta seviyelerde seyretmektedir. Evlerin hasar durumu ile deprem sonrası yaşanan travmatik belirtiler arasında ise güçlü bir ilişki bulunmuştur; evleri ağır hasar gören bireylerin travma belirtileri daha yüksek düzeyde olup, bu durum depremden sonraki psikolojik etkileri artırmaktadır. Ancak, psikolojik iyi oluş ve dini başa çıkma stratejileri ile evlerin hasar durumu arasında belirgin bir ilişki bulunamamıştır. Bu bulgular, dini başa çıkma stratejilerinin bireylerin psikolojik iyi oluşu üzerindeki etkisinin sınırlı olduğunu ortaya koymaktadır. Araştırmada, pozitif dini başa çıkma stratejilerinin bireylerin psikolojik iyi oluş düzeylerini bir miktar artırdığı gözlemlenmiş olsa da, bu etkinin güçlü olmadığı anlaşılmaktadır. Özellikle pozitif dini başa çıkma yöntemlerinin, bireylerin travmatik belirtilerini azaltmada sınırlı bir etkiye sahip olduğu görülmüştür. Negatif dini başa çıkma stratejilerinin ise, bireylerin psikolojik iyi oluşunu olumsuz etkilediği ve travmatik belirtileri artırdığı belirlenmiştir. Bu bulgular, travma sonrası stres yönetiminde dini başa çıkma stratejilerinin sınırlı etkisini vurgulamakta ve psikolojik destek programlarının önemini ön plana çıkarmaktadır. (shrink)

Arap şiirinde özhiciv kültürünü yansıtan örneklerin analiz edildiği bu çalışmada, klasik Arap şiirinde özhiciv olgusu şiirin aykırı bir teması perspektifinden incelenmiştir. Câhiliye sonrası Arap toplumunda devletleşmeyle birlikte kabile birliğine dayalı sistemin nispeten yerini bireyselliğe bırakması ve bireyin kabile taassubundan bağımsızlaşması, hiciv anlayışında bazı dönüşümleri beraberinde getirmiştir. Böylece korkutmak, azarlamak ve itibarsızlaştırmak gibi hicivde aranan ve onu etkili kılan pek çok özellik işlevini yitirerek yerini eğlendirme ve güldürmeye bırakmıştır. Bu çerçevede özhiciv gibi ilginç bir tür ortaya çıkmış ve bu türde nitelikli (...) örnekler sergilenmiştir. Arap edebiyatının farklı dönemlerinde kendini hicvetmeye dair örneklerin izini süren bu çalışmada, ilgili malzemenin analizi yoluyla bu olgunun öncüleri, arka planındaki etkenler ve kullanıldığı bağlamlar tespit edilip ortaya konulması amaçlanmıştır. Arap dili ve belagati sahasında hiciv konusunu işleyen çeşitli düzeylerde akademik çalışmalar mevcuttur. Ancak tespit edebildiğimiz kadarıyla ülkemizde klasik Arap edebiyatında kendini hicveden şairleri doğrudan konu edinen herhangi bir çalışmaya rastlanmamıştır. Böylesine özgün bir tema üzerinde, Arap edebiyatının farklı dönemlerini kapsayacak şekilde derinlemesine ve ayrıntılı müstakil çalışmaların eksikliği, bu konunun ele alınmasını zorunlu kılan ana etkenlerden birisi olmuştur. Müstesna bir tema hüviyetini arz eden özhicve dair verilerin klasik edebî kaynaklarda dağınık olarak yer alması ya da yeterince ele alınmamış olması, bu olgunun Arap şiirinin kültürel sistemine aykırılığıyla birlikte, üzerinde düşünülmesi gereken önemli konular arasındadır. Bu çerçevede önce özhiciv ve ilintili kavramlar üzerinde durularak aralarındaki fark ortaya konulmaya çalışılmış, ardından özhicvin tarihçesi ve klasik Arap şiirindeki yeri ele alınmıştır. Son olarak doğrudan ve dolaylı olarak kendini hicvederek nadide örnekler sergileyen ve özhiciv geleneğinin gelişmesinde rol oynayan bazı şairler üzerinde durulmuştur. (shrink)

Dini sahada tartışılan bazı kavramlar birden fazla disipline konu olmuş ve bu kavramlar her disiplinde farklı açılardan ele alınmıştır. Dinî nasların anlaşılmasında önemli yeri olan hakikat ve mecaz bu tür kavramlardandır. Hakikat ve mecaz salt dilbilimsel kavramlar gibi görünseler de birçok dini disipline önemli ölçüde konu olmuşlardır. Fıkıh usûlü, bu kavramları yoğun bir şekilde konu edinen temel dini disiplinlerden biridir. İlk dönem dil kaynaklarında mecaza dair bir tanım yapılmamışsa da ana hatlarıyla “lafzın dilde vazedildiği anlam dışında kullanılması” mecaz kabul edilmiştir. (...) Günümüze ulaşan ilk fıkıh usulü eserinin müellifi İmam Şâfiî (öl. 204/820) ve Mu‘tezilî öncülerden Câhiz (öl. 255/869), Ebû Ali el-Cübbâî (öl. 303/916) ve Ebû Hâşim el-Cübbâî (öl. 321/933) de görüşlerini temellendirirken kavram tanımı yapmadan mecazı kullanmışlardır. Kelamcı usûlcülerden ilk defa mecaz tanımı yapan Ebû Abdullah el-Basrî’den (öl. 369/979-80) iki farklı tanım nakledilmiştir. Ebû Abdullah’ın yaptığı bu tanımlar ana hatlarıyla sonraki asırlarda yaşayan usûlcülerin tanımları üzerinde etkili olmuşsa da yakın takipçileri tarafından kabul görmemiştir. Cessâs (öl. 370/981) ve Bâkıllânî (öl. 403/1013) düşünsel mülahazalar içermeyen sade bir tanım yaparken Mu‘tezilî usûlcülerden Ebü’l-Hüseyin el-Basrî (öl. 436/1044) mecaza dair kelâmî mülahazalar içeren komplike bir tanım geliştirmiştir. Ebü’l-Hüseyin, yaptığı tanımda lafzın mecazi anlamda kullanıldığını ortaya koymak için ilk olarak hitabın türünün temel belirleyici unsurlardan biri olduğuna dikkat çekmiştir. Ebü’l-Hüseyin yaptığı tanımda ikinci olarak lafzın hakiki anlamı gibi mecazi anlamının da bir vazՙ ile olduğuna işaret etmiştir. Ayrıca yaptığı tanımda açık şekilde ifade etmese de konu çerçevesinde yaptı değerlendirmelerde lafzın mecazi anlamda kullanıldığını ortaya koymak için karinenin temel belirleyici unsurlardan biri olduğunu vurgulamıştır. Ona göre lafız, ancak hakiki anlamda kullanılmasına engel bir karinenin olması durumunda mecazi anlama hamledilir. Mu‘tezilî usûlcülerin mecaz tanımlarını konu edinen bu çalışmada öncelikle İlk beş asırda dilcilerin ve Mu‘tezile dışındaki fıkıh usûlcülerinin ortaya koydukları mecaz tanımları incelenmiştir. Daha sonra Mu‘tezilî usûlcülerin mecaz tanımları değerlendirilmiştir. Mu‘tezilî âlimlerin mecaz tanımları içerisinde ekolün düşünsel mülahazalarını dikkate alan Ebü’l-Hüseyin el-Basrî’nin tanımı yakından incelenmiştir. Mu‘tezilî düşünürlerden Kādî Abdülcebbâr’ın mecaz anlayışını yansıtan tanımı günümüze ulaşmadığı için Ebül-Hüseyin’in tanımı incelenirken Kādî Abdülcebbâr’ın görüşleri de irdelenmiştir. Böylece Ebül-Hüseyin’e ait fıkıh usulü sahasında yoğun kelâmî mülahazalar ihtiva eden mecaz tanımının temelde Kādî Abdülcebbâr’a dayandığı ortaya konulmuştur. Çalışmamızda son olarak Ebül-Hüseyin’den nakledilen mecaz tanımının diğer ekollere mensup usûlcüler üzerindeki etkisi de ortaya konulmuştur. Bu tanımın söz konusu usûlcülerden Fahreddin er-Râzî (öl. 606/1210) tarafından kabul gördüğü belirtilmiş ve Râzî’nin bu tanım çerçevesindeki görüşleri Mu‘tezile’nin düşünsel zemininde tartışılmıştır. (shrink)

Bu çalışma ilkin, ütopyacı düşünceye karşı istikrarlı bir muhalefet yürüten liberal düşüncenin sağ kanadındaki Karl Popper ve Francis Fukuyama gibi kanonik isimlerin yaklaşımlarının, zamanın sosyo-ekonomik gelişmelerinin katkısıyla genel siyaset düşüncesinin ana akımına bürünmesi sürecini ve ütopyaya ilişkin fikirlerini değerlendirecektir. Bir kez müesses nizam haline geldiği vakit menşeindeki ütopyacı niteliklerin hilafına değişimin ancak tedricen olması gerektiğini ve aksini savunan siyasal tavır alışların da yersiz radikalizmle malul siyaset dışı yönelimler olduğunu iddia eden ana akım liberal çizginin savunucuları olarak Popper ve Fukuyama, bu (...) çizgilerini radikal bir antikomünizmle taçlandırmışlardır. Aynı çizgide bu kez liberal düşüncenin sol cenahındaki sol-sosyalist fikri inkişaf döneminin ürünü çaplı toplumsal değişim taleplerini, radikal diye tabir ederek neredeyse affedilmez birer kusur gibi kabul eden kimi sol liberal feminist yaklaşımlar ile yenilginin sözde faturasını bu radikalizme keserek siyasal faaliyetini melankolik bir yazıklanmanın ötesine geçiremeyen birtakım liberal sol tavırların bu süreçteki rolü tartışılacaktır. Sonuç itibarıyla bu çalışma, çoğunlukla itham biçiminde zikredilen ütopyacılık tabirini, bu menfi kullanımın nesnesi olmaktan kurtarmak için alternatif ve daha iyi bir yaşama dair yolların çeşitlenmesinin önemli bir başlangıç noktası olarak bir paye gibi kabullenip sahiplenen Ernst Bloch’un umut mefhumu üzerinden yepyeni bir ontolojik ve epistemolojik inşaya tabi tutarak, ütopyacılığın bir tür iade-i itibarına odaklanacaktır. (shrink)

“Zaman” denen gizemli olgunun varlığı ve mahiyeti, kadim çağlardan beri ilim adamlarını; bilhassa filozof ve ilahiyatçıları ilgilendiren ana konulardan biri olmuş ve olmaya devam etmektedir. Öyleki, bir yönüyle felsefî, bir yönüyle fizikî, bir yönüyle de dinî araştırmalara konu olacak kadar girift ve çok yönlü bir öğreti alanına sahiptir zaman. Makalemizde zaman bahsi birkaç başlık altında işlenmeye çalışılmıştır. Öncelikle zamanın bir tür atomları sayılan “an” kavramı ele alınmış ve bunun ontolojik boyutu üzerinde durulmuştur. Daha sonra zamanın mahiyetine; kadim mi yoksa hâdis (...) mi olduğuna, yani bir başlangıcının olup olmadığına dair iki zıt görüşün irdelenmesine geçilmiş, bu bağlamda filozofların ve kelâm âlimlerinin farklı görüşlerine yer verilmiştir. Son aşamada da “hareket-zaman” ilişkisi ele alınmıştır. Makalede “zaman” ve “hareket” ikilisinin mahiyeti ve keyfiyetine yönelik antik dönem felsefî öğretilerle çağdaş bulgular arasındaki bazı yakın benzerlikler oldukça dikkat çekici bir özellik arz etmektedir. (shrink)

Sahip olduğu akademik imkânların ve başta İngilizce olmak üzere birçok dilde uluslararası yayınların çokluğu nedeniyle Amerika Birleşik Devletleri’ndeki İslam çalışmaları yoğun, üretken ve dünya genelinde ilgiyle takip edilen bir alandır. Ancak Batı’daki üniversitelerin genelinde olduğu gibi Amerikan üniversitelerinde de İslam felsefesi/tarihi çalışmaları oldukça zayıftır. Bu makalede öncelikle geçmişten günümüze İslam çalışmalarının ABD’deki durumu tasviri bir metotla ortaya konulmakta ve İslam Felsefesinin ABD’deki İslam çalışmaları içerisindeki zayıf konumu sorgulanmaktadır. İkinci olarak Post-Oryantalist süreçte İslam Felsefesi çalışmalarında öne çıkan isimler ve çalışmaları değerlendirilmektedir. (...) Sonuç olarak ABD üniversite sisteminin genel yapısının gereği olarak İslam Felsefesi çalışmaları nicelik bakımından Avrupa ve İslam coğrafyasından daha zayıf olduğu görülmektedir. Bu durumu iki şekilde açıklamak mümkündür. Birincisi alanın Amerikan devlet felsefesinin temel ilkesi olan bilgi-güç hedefi ve alanın politik çıkarlarıyla ilişkisinin zayıflığıdır. Bu durum Post-Oryantalist eğilimin arka planını da oluşturmaktadır. İkincisi ise fenomenolojist yönteme olan ilginin artması ve Amerikan yükseköğretim sisteminde hâkim olan kozmopolitanizm ve interdisiplinerci yaklaşımlardır.Özet: Dünyanın önde gelen üniversitelerinde İslam çalışmaları ve bu çalışmalar içerisinde yer alan İslam felsefesi çalışmalarının önemli bir akademik ilgi alanı olduğu görülmektedir. Bu ilgi ABD’de de yaklaşık 150 yıllık bir geçmişe sahiptir. Son yıllarda Amerika Birleşik Devletleri’nde İslam çalışmalarında sadece ciddi bir artış değil aynı zamanda çeşitlenme de söz konusu olmuştur. ABD’deki İslam çalışmaları ve özelde İslam felsefesi çalışmalarının durumunu birlikte ele alan akademik araştırmalar ise henüz bulunmamaktadır. Son gelişmeleri de dikkate alarak alanla ilgili araştırmaların sürdürülmesi ve İslam felsefesi çalışmalarının da noksan bırakılan izinin sürülmesi gerekmektedir. Bu noktadan hareketle bu makale çalışması, üniversite müfredatlarıyla ilgili araştırmalar, web taramaları ve yazılı materyaller üzerinden gerçekleştirilecek ve ilgili kitaplar, makaleler ve diğer kaynaklar taranarak konu hakkında deskriptif bilgiler sunulacaktır. Bu yöntemin tercih edilme nedeni derinlemesine bir araştırmadan daha çok genel resmi ortaya koymak ve mevcut durum hakkında bilgi vermektir. Sahanın genişliği ve kaynakların çeşitliliği ve konunun daha özel ve yoğun bir çalışma gerektiren yapısı nedeniyle diğer yöntemler tercih edilmemiştir Çalışma iki ana başlıktan oluşmaktadır. Birincisi ABD’deki İslam çalışmalarının konumu ile ilgilidir. Bu başlık altında 18. yüzyıldan itibaren İslam çalışmalarının ABD’deki seyri hakkında bilgi verilmekte ve İslam çalışmalarının günümüzdeki konumu detaylandırılmaktadır. İkinci başlık İslam Felsefesi çalışmalarının İslam çalışmaları içerisindeki ve ABD akademilerindeki konumuyla ilgilidir. Bu başlık altında İslam Felsefesi çalışmalarının geçmişten günümüze kadar gelinen süreçte geçirdiği evreler tasvir edilmekte ve bazı isimlerin ve eserlerinin değerlendirmesi yapılmaktır. İncelemeler sonucunda ABD’deki İslam çalışmalarının geçmişinin yaklaşık 150 yıla tekabül etmesine rağmen yeterli seviyeye ulaşmadığı görüldü. Hâlbuki sahip olduğu Müslüman nüfus, akademik imkânlar ve başta İngilizce olmak üzere birçok dilde uluslararası yayınların çokluğu nedeniyle ABD’deki İslam çalışmalarının beklenenden daha yoğun, üretken olması beklenirdi. Ancak buna rağmen Daha çok Fenomenolojist ve İnterdisipliner yaklaşımın tercih edildiği Amerikan üniversitelerinin akademik kadro çeşitliliği ve başta İngilizce olmak üzere farklı dillerdeki yayın yelpazesinin genişliği ve son yıllarda yeni bir durum olan sosyal medyaya açık akademik faaliyetler ABD’nin İslam çalışmaları alanındaki etkinliğini giderek arttırmaktadır. Geçmişte İslam çalışmalarında öncü rolü oynayan İngiltere, Fransa, Almanya ve Hollanda gibi ülkelerde öteden beri oryantalist eğilimi temsil eden bu tür çalışmalar günümüz ABD üniversitelerinde interdisipliner ve multidisipliner bir format kazarak devam etmektedir. ABD’deki İslam çalışmaları üzerinde yoğunlaşan akademik çalışmalara göre İslam çalışmalarına yön veren en önemli etken oryantalist eğilimlerdir. Bunun yanında 11 Eylül olaylarının sonucunda da artan bir ilgiden söz etmek gerekmektedir. Bu ilgi sadece alanda yeni istihdam imkânlarının oluşmasına değil aynı zamanda araştırmacı sayısının da artmasına neden olmuştur. Çalışmamın ikinci kısmını oluşturan ABD üniversitelerindeki İslam felsefesi çalışmalarının genel durumuna bakılacak olursa bu çalışmaların sosyoloji, antropoloji ve kültür çalışmaları gibi alanlarda görülen çeşitliliğe de sahip olduğunu söylemek oldukça zordur. ABD üniversitelerindeki İslam felsefesi çalışmaları İslam çalışmaları genel çatısı altında sürdürülmektedir. Bu alandaki çalışmalar başlarda daha çok oryantalist eğilimi temsil eden Philip Hittî, Leo Strauss, Muhsin Mehdî, Fazlurrahmân, İsmâil Râci Fârukî, Mâcid Haddûrî, Moshe Pearlmann, gibi önemli isimler tarafından sürdürülmekteydi. Günümüzde Charles Butterworth, Seyyid Hüseyin Nasr, Oliver Leaman, Dimitri Gutas, Robert Wisnovsky, Frank Griffel, John Walbridge ve daha birçok isim yeni eğilimin temsilcileri olarak alanla ilgili çalışmalarını sürdürmektedir. Bu araştırmacılar, Amerikan akademik siteminin bir sonucu olarak sadece İslam felsefesi değil aynı zamanda İslam bilim tarihi, İslam tarihi ve medeniyeti, İslam ve Batı vb. alanlarda da yayınlar yapmakta ve İslam çalışmalarının sürdürüldüğü çeşitli üniversitelerde dersler vermekte ve lisansüstü seviyede öğrenciler yetiştirmektedir. Bu noktadan hareketle diyebiliriz ki İslam felsefesi çalışmaları ise diğer İslam çalışmalarına kıyasla daha da zayıftır. Bu durumun sebeplerini şu şekilde açıklamak mümkündür:1-Amerikan devlet felsefesinin temel ilkesi olan bilgi-güç hedefi ve alanın politik çıkarlarıyla ilişkisinin zayıflığı. Bilimlerle kurulan bu politik çıkar ilişkisi Post-Oryantalist eğilimin arka planını da oluşturmaktadır. 2-Amerikan Üniversitelerinde fenomenolojist yönteme olan ilginin artması ve Amerikan yükseköğretim sisteminde hâkim olan kozmopolitanizm ve interdisiplinerci yaklaşımlar.3-Amerikan üniversitelerindeki Yakın Doğu, Ortadoğu ve İslam Çalışmalarında İslam felsefesi dersleri felsefenin ya da felsefe tarihinin bir parçası olarak müfredatta yer alması. Amerikan üniversitelerinde standart müfredat sistemi yaygın olmadığından İslam felsefesi ile ilgili dersler bölümden daha çok ders veren hocanın ilgisine ve isteğine bağlı olarak verilmektedir.4-Kıta Avrupası’nda görülen katı oryantalist eğilimlerin nisbeten azlığı ve ABD devlet politikalarının gereği olarak şekillenen havuz usulü müfredat.5-Bazı İslam felsefesi uzmanlarının alanı terk ederek daha çok aktüel tartışmalara yönelmesi ve daha çok Müslümanların geri kalmışlığı sorunundan hareketle üretilen problemlere odaklanması. Son olarak İslam felsefesi çalışmaları Müslümanların genelinin ilgilendiği bir disiplin olmadığı için üniversite dışında İslam felsefesi çalışmalarının yürütüldüğü kurumsal yapılar ABD’de de henüz teşekkül etmemiştir. Bazı bölümlerde İslam Felsefesi İslam düşüncesi tarihinin bir alt dalı olarak varlığını sürdürmektedir. Ancak İslam felsefesi müstakil bir alan olarak kendisine henüz ABD üniversitelerinde yer bulamamıştır. USA’da artan İslam çalışmalarının yeterli düzeyde olmasa da dünyadaki islam çalışmalarına yön verebilecek noktaya ulaştığını söylemek mümkündür. (shrink)

Bişr el-Merîsî taraftarları ile Osman ed-Dârimî arasında burada tartışma konusu yapılan hadisler haberî sıfatları konu alan ve müşkil nitelikte olan rivayetlerden oluşmaktadır. Bu rivayetleri genelde Bişr el-Merîsî ve taraftarlarının tecsîm ve teşbîh içerdiği iddiasıyla münker kabul ettikleri görülmektedir. Ehl-i re’y özellikleri taşımakla birlikte ilahî sıfatlar konusunda Mu’tezilî bir anlayışa sahip olduklarından tenzih anlayışları gereği sıfatları reddetmektedirler. Yaratılmışlara ait niteliklerin yaratıcıya nisbet edilmesini tenzîh anlayışlarına aykırı gördüklerinden bu tür müşkil rivayetleri ya kendi anlayışları doğrultusunda te’vîl ya da reddettikleri gözlenmektedir. Sert bir (...) ehl-i hadîs âlimi olan Osman ed-Dârimî ise, ayet ve hadislerde bildirilen ilahî sıfatlara iman edilmesi gerektiğini kabul etmektedir. Bu anlayışı sebebiyle bu rivayetlerde bildirilen haberî sıfatlara da te’vîl etmeksizin lafzî anlamıyla yaklaşmakta; kendi görüşü doğrultusunda Bişr el-Merîsî ve taraftarlarının yaptığı te’vîlleri reddetmekte, bu te’vîllerin ta’tîle yol açacağını ileri sürmektedir. Bu rivayetlerin lafzî (literal) anlamları doğrultusunda anlaşılması gerektiğini savunmaktadır. Bu hadisler üzerinde yapılan tartışmalar, temel hadis eserlerinin yazıldığı dönemde Ehl-i re’y ve Ehl-i hadîs ekollerine mensup âlimlerin hadislere yaklaşımlarını göstermesi bakımından önem arzetmektedir. Burada vermiş olduğumuz hadisler üzerindeki tartışmalar bu iki ekolün uluhiyet anlayışını, haberî sıfatlara yaklaşımlarını ortaya koyduğu gibi bunların genel anlamda hadis perspektifi hakkında bizlere bilgi vermektedir.ÖzetBu araştırma, temel hadis kitaplarının yazıldığı dönemde, yani III./IX asırda, haberî sıfatlar ihtiva eden bazı hadisler üzerinde yapılan tartışmaları ele almaktadır. Tartışma Osman ed-Dârimî (ö. 280/894) ile Bişr el-Merîsî’nin (ö. 218/833) taraftarları arasında geçmektedir. Hadisler üzerinde Ehl-i hadîs ile Ehl-i re’y mensubu âlimler arasında gerçekleşen bu tartışmalar bir yönüyle hadislerin anlaşılması ve yorumlanmasını ilgilendirmektedir. Tartışmanın, burada ele alınan hadislerin nasıl anlaşılması gerektiği; lafızların kelime anlamı mı (literal) yoksa bu lafızların ötesindeki muhtemel mecazî anlamları dikkate alınarak mı anlaşılması gerektiği noktasında odaklandığı söylenebilir. İnceleme konusu yapılan hadisleri tartışan tarafları kısaca tanıtmak yerinde olacaktır. Sözünü ettiğimiz rivayetlerle ilgili tartışmalar Bişr el-Merîsî taraftarları ile Osman ed-Dârimî arasında geçmektedir. Ehl-i hadîs’in önemli simalarından biri olan Osman ed-Dârimî, hadislerle ilgili bu tartışmaları içeren ayrı bir eser yazmıştır. Bu eser, Allah’ın sıfatları ve bazı hadis meseleleri konusunda Bişr el-Merîsî ve onun iki talebesinin görüşlerine reddiye olarak yazılmıştır. Bişr el-Merîsî, Ebû Yusuf’tan (ö. 182/798) fıkıh tahsil etmiş, önemli bir kelâmcı olarak tanınmıştır. O, kelâmla ilgili konularda aralarında İmâm Şâfiî’nin (ö. 204/820) de bulunduğu pek çok âlimle ilmî tartışmalar yapmış bir ehl-i re’y âlimdir. Halife Me’mûn’un (ö. 218/833) danışma meclisinde bulunmuş, Kur’ân’ın yaratılmışlığı (Halku’l-Kur’ân) görüşünün benimsenmesinde önemli payı olmuştur. Osman ed-Dârimî ise, Yahyâ b. Ma’în (ö. 233/848), Ali b. Medînî (ö. 234/848-49), İshâk b. Râhûye (ö. 238/853) ve Ahmed b. Hanbel (ö. 241/855) gibi döneminin otoritelerinden hadis öğrenmiş bir ehl-i hadîs âlimidir. Hadis tahsili için önemli bütün şehirleri dolaşarak hadis öğrenmiş ve rivayette bulunmuştur.Haberi sıfatları ispat ve bunlarla ilgili rivayetlerin teviline karşı çıkan anlayış ile, bu rivayetlerin tenzih anlayışına uygun biçimde tevilini savunan kesimler ilk dönemden itibaren eserler telif etmişlerdir. Osman ed-Dârimî’ye göre, ehl-i hadîs’in eleştiri edebiyatının ortaya çıkmasında, Mu’tezile’nin ilahî sıfatları reddetmesi etkili olmuş ve pek çok müellif bu yönde eserler yazmışlardır. Ebû Hüreyre’den nakledilen bir rivayetle ilgili olarak muârız, bu rivayetin Allah için bildiğimiz göz ve kulak organlarından oluştuğu izlenimi verildiğini söyler. Osman ed-Dârimî, bu hadisin göz ve kulak organlarını değil görme ve işitmeyi ispat ettiğini söyler. Hiçbir konuda Allah’ın benzerinin bulunmadığını belirtir. Dolayısıyla Allah’ın organlardan oluştuğu iddiasını ehl-i hadîs’e nisbet etmek iftiradır. Ebû Dâvûd, bu hadis ile Allah için görme ve işitme sıfatlarının ispat edildiğini ve Cehmiyye’nin ilahî sıfatları inkar görüşüne reddiye olduğunu belirtir. Ebû Hüreyre’in Hz. Peygamber’e nispet ederek naklettiği: "İman Yemenlidir, hikmet Yemenlidir! Ben Rabbi’nizin nefesini Yemen tarafından hissediyorum!" rivayetini de muârız münker kabul etmiştir. Çünkü Bişr el-Merîsî ve ashâbına göre nefes ancak karın boşluğu olanlardan çıkar, Allah ise bundan münezzehtir. Osman ed-Dârimî’ye göre, muârız yanlış anlamıştır. Burada kastedilen, Yemen tarafından esen ve insanı rahatlatan rüzgardır. Bu rivayet bağlamında bakıldığında, Bişr el-Merîsî taraftarlarının rivayeti literal değerlendirdiğini, Osman ed-Dârimî’nin ise rivayeti yorumladığını görmekteyiz. İbnü’s-Selcî, "Siz, Allah’a ondan çıkandan (Kur’ân’dan) daha faziletli bir şeyle yaklaşamazsınız!" rivayeti hakkında, Müşebbihe’nin bunu, karın boşluğu olan, kendisinden kelâm çıkan şeklinde anladıklarını belirtir. Allah boşluğu olmayan anlamında "samed" olduğundan bu anlayış geçersizdir. Bu hadisle, Kur’ân’ın Allah’tan değil O’nun katından çıkması kastedilmiştir. Osman ed-Dârimî’ye göre, İbnü’s-Selcî’nin asıl maksadı Allah’ın kelâm sıfatını inkâr etmektir. Kur’ân’ın O’ndan çıktığında bir şüphe yoktur, bunu sadece kelâm sıfatını kabul etmeyenler inkâr etmektedir. İbn Abbâs’a atfedilen; "Rükn (Hacerülesved) yeryüzünde Allah’ın sağ elidir, halk ile onunla musafaha eder" rivayetinde geçen "yemînullah" (Allah’ın sağ eli) sözünün anlamı, İbnü’s-Selcî’ye göre bildiğimiz sağ el değil, Allah’ın nimeti ve ikrâmıdır. Hacerülesved ile elin kastedilmediğini kabul eden Osman ed-Dârimî’ye göre, İbnü’s-Selcî’nin maksadı, geçersiz te’villerle Allah hakkında ayet ve hadislerde belirtilen iki eli inkar etmektir. İbn Abbâs’ın Hz. Peygamber’den naklettiği başka bir rivayeti İbnü’s-Selcî’nin eserine alıp nakletmesini eleştiren Osman ed-Dârimî, bu tür zayıf rivayetlerin yayılmaması gerektiğini söyler. Buna ilave olarak İbnü’s-Selcî’nin yaptığı yorumun da çirkin olduğunu belirtir ve eleştirir. Çünkü sözü edilen rivayette Allah, yeşil bir takım elbise giymiş kıvırcık saçlı bir genç olarak tasvir edilmektedir. Böyle bir rivayet Hz. Peygamber’den gelen sahih rivayetlerle çeliştiği için de güvenilmez bir rivayettir. Rivayetle ilgili bu değerlendirmeyi yapan Osman ed-Dârimî, rivayet hakkında muârızın yaptığı yorumları da reddeder. Muârıza göre, "Rabbimin yanına girdim" sözü, "Adn cennetinde Rabbimin huzuruna girdim" demektir. Osman ed-Dârimî’ye göre bu gibi müşkil (problemli) hadisler re’y ile tefsir edilmemeli, rivayet edilip bırakılmalıdır. Hz. Peygamber’e dayandırılan ve Allah’ın kendisine geldiğinden bahisle cevabını bilemediği bazı sorulan sorduğundan, sonra Rabbinin elini sırtına koymasıyla parmaklarının serinliğini hissettiğinden ve her şeyi öğrendiğinden bahseden rivayetle ilgili olarak muarız şu değerlendirmede bulunur: Allah Resûlü’ne gelen Rabbi değil güzel suretli bir melekti, o melek Allah tarafından yönledrilmekteydi ve elini koyan da o melekti. Osman ed-Dârimî, muârızın bu yorumunu reddeder. Bu yorum aynı zamanda diğer sahih hadislere de aykırıdır. Osman ed-Dârimî, sözkonusu rivayet hakkında muârızın yorumunu reddettikten sonra zikrettiği sahih rivayetlere dayanarak buna güvenilemiyeceğini ifade etmiştir. İlahî sıfatlar hakkında konuşmak en zor konular arasında görüldüğünden, selef âlimleri bu konuda susmayı tercih etmişlerdir. Ancak sonraki nesiller bu konuda farklı yollar tutmuşlardır. İlahi sıfatları anlama konusundaki temel yaklaşımları tefvîz, teşbîh ve te’vîl şeklinde üç ana başlıkta toplamak mümkündür. Tefvîz, selef alimlerinin benimsediği yol olup, Allah’ın zâtı ve sıfatlarının mahiyetine ilişkin bilgiyi ilâhî ilme havale etmek demektir. Teşbîh, Allah’ı yaratılmışlara veya yaratılmışları Allah’a benzetmek anlamına gelir. Te’vil, Allah’ın yaratılmışlara benzediği izlenimini veren ayet ve hadisleri dil bilimi ve aklî bilgilerle yorumlamaktır. Sıfatları inkar edenlere Muattıla denilmiş, sıfatları ispat edenler Sıfâtiyye diye anılmıştır. Ehl-i re’y’e göre Allah’a atfedilen ve sözlük anlamı bakımından teşbîh ve tecsîm izlenimi veren sıfatları uygun biçimde te’vil etmek gerekir. İlâhî sıfatlarda Mu’tezile tenzihi öne çıkarmış, Eş’ariyye ve Mâtürîdiyye ise tenzihe uygun te’vili benimsemiştir. Müşebbihe, Vehhâbî-Selefî anlayış da ilahî sıfatlardaki lafızları zahiri anlamlarıyla almışlardır. Hadis ilminde en önemli temel eserlerin telif edildiği II./VIII. ve III./IX. asırda yaşamış olan âlimler arasında cereyan eden inceleme konusu yaptığımız tartışma, ilk döneme ait olması bakımından önemlidir. Bunun yanında tartışma, âyet ve hadislerden oluşan naslara yaklaşımda, iki temel yaklaşımı göstermesi bakımından da önemli bilgiler ihtiva etmektedir. Bu iki temel yaklaşımdan biri ehl-i re’y ekolünü, diğeri ise Ehl-i hadîs anlayışını temsil etmektedir. Osman ed-Dârimî genel olarak rivayetin lafzına bağlı kalmayı savunmakta, Bişr el-Merîsî ve ashâbı ise münker olduğu gerekçesiyle rivayeti eleştirmekte ya da te’vil etmektedir. Nadir de olsa Osman ed-Dârimî’nin rivayeti ret ya da te’vil ettiği, Bişr el-Merîsî ve ashâbının ise rivayeti savunduğu yerler de görülebilmektedir. Müteşâbih (problemli) rivayetler hakkında Bişr el-Merîsî’nin yaptığı te’viller sonraki âlimler üzerinde etkili olmuştur. Onun te’villeri, Cübbâî (ö. 303/916), Kādî Abdülcebbâr (ö. 415/1025), Ebü’l-Hüseyin el-Basrî (ö. 436/1044) gibi Mu’tezilî âlimlerin yanı sıra, İbn Fûrek, Gazâlî (ö.505/1111), İbn Akîl (ö. 513/1119), Fahreddîn er-Râzî (ö. 606/1210) gibi sünnî âlimler tarafından da iktibâs edilmiştir. Rivayete dayalı olan hadis ilminde hakikatin ortaya konulabilmesi, "rivayet" ve "re’y" seçeneklerinden birini tercih etmekle değil; bunların her ikisini de yerinde ve dengeli olarak kullanılmasına bağlı olduğunu hatırda tutmak gerekir. Hakikatin ortaya çıkarılmasında rivayet re’ye, re’y de rivayete muhtaçtır. Rivayet ve re’y birbirinin rakibi değil tamamlayıcı unsurları olarak görmek gerekir. (shrink)

Her din ve mistik kültürde ortaya çıkan dinî tecrübelerin felsefe, kelam ve fıkıh gibi bilim alanlarında farklı açıklamaları yapılmış, akli olup olmadığı sorgulanmıştır. Vahiy, keramet, vecd, hulul, tecelli gibi kavramlara açıklamalar getirilmiştir. Fakat bu tür tecrübelerin insanın fizyolojik ve psikolojik mekanizmalarıyla ne tür bir bağlantısı olduğu İslam düşünce geleneğinde pek tartışılmamıştır. Bu tür tecrübe yaşayan kişilerin sorunlu olup olmadığı tıbbi açıdan değerlendirilmemiştir. Dini tecrübeleri tıbbî bir sorun olarak ele alıp bu tecrübeleri ‘deney’ konusu yaparak inceleyen ilk düşünür William James’tir (ö.1910). (...) O, The Varieties of Religious Experience adlı kitabında her türlü ‘dini’ olarak ifade edilen tecrübeleri ele alıp açıkladığı gibi, dini olmayan ama dini tecrübelere benzer mistik tecrübeleri de araştırıp, incelemiştir. Fakat James, araştırmasında dini ve mistik tecrübe ayırımı yapmamıştır. İkili bir ayırma tabi tutulmadan bütün tecrübelerin tek bir başlık altında incelenip ‘psikolojik durum’ olarak kabul edilmesi bu bildirinin ele aldığı ana sorundur. Bütün tecrübeler tek bir başlık altında ele alınırsa peygamberlerin tecrübeleri (vahiy) ile bunun dışında yer alan mistik tecrübelerin (vecd, keramet) bir farkı kalmayacaktır. Bu ikisini ayırmak için akli kriterleri ve tecrübelerinin ana iddialarını değerlendirip ele almak gerekir. Vahiy tecrübelerinin temel iddialarıyla mistik tecrübelerin iddialarını karşılaştırdığımızda vahiy tecrübelerinin akli kriterlere uygun olduğu ve tıbbi açıdan hastalıklı bir insanın tecrübesi olmadığı görülecektir. Mistik tecrübeler de ise durum bunun tersi görünmektedir. Mistik tecrübeler geçirenlerin çoğu zaman depresyon, manik ve çoğu zaman da uyuşturucu ile ortaya çıktığı, bunalımlı ve savaş dönemlerinde bu tür tecrübelerin arttığı görülür. Bu şekilde vahiy tecrübesinin doğruluğu ortaya konduğunda toplumu etkileyen dini inançların doğru kaynağına yönelmek mümkün olur. Mistik tecrübelerin ise hastalıklı zihnin ürünü olması nedeniyle insanları saptırıcı, dinden çıkarıcı ve akıl dışı olduğu ortaya çıkar. Bu şekilde dini inançların istikameti doğru bir şekilde çizilmiş olur. (shrink)

Covid-19, yeni koronavirüs salgını, insanoğlunun karşısına birdenbire çıkmış ve insan bu felaket karşısında yaşamını devam ettirebilmek için belli birtakım kurallara bağlı olmak zorunda olduğunu görmüştür. Pandeminin getirdiği yeni kurallara bağlı olarak kullanmaya başladığımız maske de bu şartlardan biridir. Tarih boyunca somut olarak maske kullanımı insana uzak ya da yabancı bir durum değildir. Maskenin sözlük anlamlarına baktığımızda tozdan ya da kimyasallardan korunmak için kullanılan bir araç olduğunu gördüğümüz gibi, bir de soyut anlamda kendini ötekine farklı bir şekilde yansıtma veya aktarma durumu (...) olarak ele alınabileceğini görmekteyiz. Biz bu çalışmamızda maskenin soyut kullanımından hareketle günümüzde kullandığımız bir araç olarak maskenin, ortak yönleri olup olamayacağını değerlendirmeye çalıştık. Öte yandan içinden geçmekte olduğumuz bu salgın hastalıkların tarihte ilk kez bizim başımıza gelen bir şey olmadığını görmezsek ve bu süreci değerlendirmezsek, geçiş döneminden sonra pandeminin birey, toplum, ekonomi, siyaset ve devlet görüşleri üzerinde ne tür değişiklikler yapacağını kontrol etmezsek, salgın günün birinde bitecek olsa bile olumsuz sonuçlarla karşılaşmayacağımızı söyleyemeyiz. Çünkü salgın insanın sadece biyolojik yönünü etkileyen bir felaket değildir, aynı zamanda insanın diğer yönü olan psikoloji tarafını da doğrudan ve dolaylı olarak etkilemektedir. İnsan psişik yönü de olan bir varlık olduğu için bu yönün de ele alınarak incelenmesi gerekir. Pandemi koşullarında birtakım kurallara uymayı alışkanlık haline getiren insan şu ana kadar getirmiş olduğu tüm değerlerinden hızlı bir şekilde kopma eğilimi göstermeye veya bu duruma gönüllü olmaya başlamıştır. Kurallara uymayan insanlar ise sorumluluk almadıkları için bir ahlak varlığı olmaktan uzak hale gelmişlerdir. Çalışmamız söz konusu salgının, insanın günlük hayatında kullandığı somut ve soyut maske tanımlarından hareketle, değerlerine nasıl yabancılaştığını ve öte yandan ahlaki sorumluluklarını ne şekilde göz ardı ettiği üzerine eğilmeye çalışmıştır. (shrink)

Temel olarak Yahudilik ve Hıristiyanlıkta teşekkül ettirilen Mesih kavramı bu makalenin ana temasıdır. Daha ziyade insani kaygılarla çerçevesi çizilen bu kavrama birçok kültürde rastlanmakla birlikte bunun, yalnızca ahit geleneği diyebileceğimiz Yahudilikten başlayıp Müslümanlığa doğru kronolojik bir perspektifte ele alınması temel amaçtır. Bu süreçte, özellikle Yahudi ve Hıristiyan toplulukların karşılaştığı ciddi sorunlar neticesinde Mesih anlayışının ne tür bir evrimleşme geçirdiği, vahiy geleneğinin son halkası olan Kur’an-ı Kerim’in ise söz konusu serüvene ilişkin yaklaşımı ve nasıl bir tasavvuru salık verdiği anlaşılmaya gayret edilecektir. (...) Sonuç itibariyle insan tabiatının görmezden gelinerek iradi ve ameli bir varoluşun önünün alınmasına önemli bir örnek olarak Mesih kavramının kullanıldığı düşünülmektedir. (shrink)

The emphasis of systems and synthetic biology on quantitative understanding of biological objects and their eventual re-design has raised the question of whether description and construction standards that are commonplace in electric and mechanical engineering are applicable to live systems. The tuning of genetic devices to deliver a given activity is generally context-dependent, thereby undermining the re-usability of parts, and predictability of function, necessary for manufacturing new biological objects. Tolerance and allowance are key aspects of standardization that need to be (...) brought to biological design. These should endow functional building blocks with a pre-specified level of confidence for bespoke biosystems engineering. However, in the absence of more fundamental knowledge, fine-tuning necessarily relies on evolutionary/combinatorial gravitation toward a fixed objective. (shrink)

Synthetic biology aims at making life easier to an engineer by applying biotechnology engineering principles such as standardization and modularity. I argue that living organisms are inherently non-machine, non-standardized entities and that the current state-of-the-art in SynBio combines pre- and post-standardization efforts, in a scenario without evidence that full standardization in biology is even possible. I finally propose a new view on SynBio based on purpose rather than on technicalities.

Authentic leadership has become increasingly important in the literature, attracting the attention of many scholars in the last decade. This study adopted an employee-centered perspective to guide its examination of the relationship between authentic leadership and individual performance and investigation of the sequential mediation of employees’ affective commitment and individual creativity. An analysis was conducted of data collected from 214 employees working in different business sectors. The results reveal a statistically significant positive relationship between authentic leadership and employees’ workplace performance, (...) which are both directly connected and indirectly linked through the two proposed psychosocial mechanisms. The findings thus indicate that authentic leadership reinforces workers’ emotional connection with their organizations, thereby increasing their individual creativity and, subsequently, promoting better on-the-job performance. This study presents new and significant results since, on the one hand, it relied on a sequential mediation analysis of variables and, on the other hand, integrated the four main constructs into a single model. The proposed model displays the chain of effects between authentic leadership, affective commitment, individual creativity, and employee workplace performance. Implications for organizational management are discussed. (shrink)

How do we acquire a mental representation of our own face? Recently, synchronous, but not asynchronous, interpersonal multisensory stimulation between one’s own and another person’s face has been used to evoke changes in self-identification . We investigated the conscious experience of these changes with principal component analyses that revealed that while the conscious experience during synchronous IMS focused on resemblance and similarity with the other’s face, during asynchronous IMS it focused on multisensory stimulation. Analyses of the identified common factor structure (...) revealed significant quantitative differences between synchronous and asynchronous IMS on self-identification and perceived similarity with the other’s face. Experiment 2 revealed that participants with lower interoceptive sensitivity experienced stronger enfacement illusion. Overall, self-identification and body-ownership rely on similar basic mechanisms of multisensory integration, but the effects of multisensory input on their experience are qualitatively different, possibly underlying the face’s unique role as a marker of selfhood. (shrink)

Collaborative cross-sector business models for sustainability innovation (CCSBMSI) in response to grand challenges are rich foci for tensions. This is the case of CCSBMSI targeting independent living through Information and Communication Technology–enabled care. This research aims at identifying the relevant tensions, understanding their interactions, and assessing how they can be effectively managed so that CCSBMSI become more valuable for partners and transformative for society. A conceptual framework that understands the management of interrelated institutional and interorganizational tensions as a dynamic capability (...) is substantiated through in-depth, qualitative analysis of the long-term dynamics of a four-sector CCSBMSI in telecare—including government, businesses, nonprofits, and informal actors. Its effects on the transition of business models in terms of value creation, delivery, and capture; on relevant stakeholders—particularly nonprofits and beneficiaries; and on the development of the sustainability innovation are discussed. The conceptualization, tension categories, and management capabilities of CCSBMSI are amplified. (shrink)

Codes of medical ethics (codes) are part of a longstanding tradition in which physicians publicly state their core values and commitments to patients, peers, and the public. However, codes are not static. Using the historical evolution of the Canadian Medical Association's Code of Ethics as an illustrative case, we argue that codes are living, socio-historically situated documents that comprise a mix of prescriptive and aspirational content. Reflecting their socio-historical situation, we can expect the upheaval of the COVID-19 pandemic to prompt (...) calls to revise codes. Indeed, Alex John London has argued in favour of specific modifications to the World Medical Association's International Code of Medical Ethics (which has since been revised) in light of moral and scientific failures that occurred during the COVID-19 pandemic. Responding to London, we address the more general question: should codes be modified to reflect lessons drawn from the COVID-19 pandemic or future such upheavals? We caution that codes face limitations as instruments of policy change because they are inherently interpretive and ‘multivocal’, that is, they usually underdetermine or provide more than one answer to the question, ‘What should I do now?’ Nonetheless, as both prescriptive and aspirational documents, codes also serve as tools for reflection and deliberation—collective practices that are necessary to engaging with and addressing the moral and scientific uncertainties inherent to medicine. (shrink)

Nursing Sciences are at a moment of paradigmatic transition. The aim of this paper is to reflect on the new epistemological paradigms of nursing science from a critical approach. In this paper, we identified and analysed some new research lines and trends which anticipate the reorganization of nursing sciences and the paradigms emerging from nursing care: biotechnology‐centred knowledge; the interface between nursing knowledge and new information technologies; body care centred knowledge; the human body as a cyborg body; and the rediscovery (...) of an aesthetic knowledge in nursing care. (shrink)

This article argues that thinking about entrepreneurship as a potential instrument for relief from endemic poverty and disadvantage, especially among the Indigenous, has all too often been captive to a concept of entrepreneurship that is built out of constrained economic and cultural assumptions. The authors develop this argument from a critical discussion of contributions by Karl Polanyi and Robert Heilbroner. The result is that approaches to venture have been encouraged that are sometimes a poor fit for the circumstances of those (...) they are meant to benefit, and other forms that could have considerable promise have gone unexplored. This article outlines some features of Indigenous culture and build on the analysis of David Harper to construct an improved notion of entrepreneurship that allows for these distinctive features. The article concludes that research and policy making concerning entrepreneurship as an instrument of development among the Indigenous need to be undertaken with this reconstructed understanding of entrepreneurship that is a better fit for the realities of Indigenous culture. (shrink)

Bioethical decision-making depends on presuppositions about the function and goal of bioethics. The authors in this issue of The Journal of Medicine and Philosophy share the assumption that bioethics is about resolving cases, not about moral theory, and that the best method of bioethical decision-making is that which produces useful answers. Because we have no universally agreed upon background moral theory which can serve as the basis for bioethical decision-making, they try to move bioethics away from theory. For them, a (...) good method of bioethical decision-making is one which resolves cases in ways that are justifiable to the parties involved, not necessarily in ways that bring us ‘close’ to the right and the true. The authors consider how the move away from theory and toward actual cases is best accomplished. In particular, the debate in this issue is about specification, specified principlism, and casuistry. (shrink)

El metaverso, como nuevo espacio prometido de interacción social, no configura en sí mismo la posibilidad del encuentro, porque no es el espacio lo que propicia el “entre” sino la disposición de las personas. Por ello en este artículo se dirige la mirada al interior del ser humano y se centra en la reflexión ética del ser en el estar; precisamente, porque toda herramienta configura un nuevo ethos con el sujeto. En primer lugar, tras problematizar la pregunta por el metaverso, (...) se desarrolla el concepto de relación social, para pasar, en segundo lugar, al espacio como configurador de la utopía y a la pregunta de cómo el ser humano se construye en lo que él mismo crea. De esta manera, se llega al último punto, en el que se plantea que la promesa del metaverso no guarda en sí misma la posibilidad de ser mejores personas, sino que, en cuanto herramienta, depende exclusivamente del uso que se le dé. (shrink)

Fencing for the blind and visually impaired is an emerging sub-discipline of fencing that creates unusual conditions for meaning-making through interaction between embodied endowments and worldly affordances. With the rules of fencing slightly adjusted to the needs of the blindfolded participants – regardless of their sightedness – the discipline requires the fencers to engage in a duel by relying on other than visual cues. This article explores what an autoethnographic account of experiences of participation in fencing for the blind and (...) visually impaired brings to debates on the embodied, and specifically sensory difference. The discussion of these experiences intersects with debates on affect, affordance, and habit, with all three having important roles in related semiotic processes. Presented vignettes draw upon the author’s lived experiences of participation in fencing for the blind and visually impaired and are analyzed as part of a mixed-method autoethnographic study, accompanied by sensory methodologies, with a focus on an inquiry beyond the visual. The vignettes elucidate how we make sense of our surroundings through a complex engagement with the ecology of sensory and affective processes. In addition to exploring the role of affective and pre-conceptual aspects of our experiences, the article seeks to understand how semiosis occurs through both exposure to as well as the active pursuit of specific environmental signs available to us. The article also derives from biosemiotics to examine the complex relationship between meaning-making processes and habits. Finally, the autoethnographic account provides an insight into how we habituate the world and our embodied differences and thus enable meaning-making processes. (shrink)

Examining how new forms of currencies diffuse is important to uncover their impact on the organization of communities, and thus motivates our study of community currencies. Community currencies provide a medium of exchange by using alternative banknotes or electronic money, which circulates only within particular communities, allowing members to trade goods, increase social cohesion, and achieve collective goals. In this study, we examine how community currencies help facilitate social commons by serving as a setting for building community relationships and a (...) catalyst for other social activities beyond market relations. We analyze cases of community banks that provide microfinance and issue community currencies in Brazil. We find that microfinance entrepreneurs who involve a greater diversity of stakeholders from public, private, and nonprofit sectors in decision making even prior to startup, while also facilitating the formation of supportive social capital from diverse cross-sector stakeholders, increase opportunities for developing new community currencies. By exploring the implications of entrepreneurial actions that promote inclusive participation of diverse stakeholders for accomplishing collective goals, our findings are relevant for other activities that create a common pool of resources while also developing the vitality of the community, including initiatives that use cryptocurrencies and other emerging forms of currencies for building social commons. (shrink)

The contemporary confluence of globalization and ethical pluralism is at the origin of many ethical challenges that confront business nowadays, both in practice and in theory. One of the challenges arising from the development of globalization has to do with respect for cultural diversity. It is often said that the success of economic globalization tends towards social and cultural homogeneity. To the extent that cultural diversity is usually seen as a valuable reality, that global trend seems to contradict our efforts (...) to respect ethical pluralism, both personal and cultural, within society. In this paper I argue that (a) ethical minimalism, despite its emphasis on tolerance and justice, does not take pluralism seriously into account in present-day society, and (b) ethical minimalism is not suited to balancing the homogenizing trend of globalization. Certainly ethical norms are necessary, but by no means are they sufficient in themselves to encourage either justice or tolerance; nor are they sufficient to inspire and encourage good practices and sound regulations. Instead, virtue-based ethics has the capacity of inspiring and encouraging good practices. Particularly, virtue-based ethics is able to inspire a serious dialogue about ethical and legal issues both in the public arena and within organizations. (shrink)

In this study, we aim to disentangle pantomime from early signs in a newly-born sign language: Sao Tome and Principe Sign Language. Our results show that within 2 years of their first contact with one another, a community of 100 participants interacting everyday was able to build a shared language. The growth of linguistic systematicity, which included a decrease in use of pantomime, reduction of the amplitude of signs and an increase in articulation economy, showcases a learning, and social interaction (...) process that constitutes a continuum and not a cut-off system. The human cognitive system is endowed with mechanisms for symbolization that allow the process of arbitrariness to unfold and the expansion of linguistic complexity. Our study helps to clarify the role of pantomime in a new sign language and how this role might be linked with language itself, showing implications for language evolution research. (shrink)

For the last 50 years the dominant stance in experimental biology has been reductionism in general, and genetic reductionism in particular. Philosophers were the first to realize that the belief that the Mendelian genes were reduced to DNA molecules was questionable. Soon, experimental data confirmed these misgivings. The optimism of molecular biologists, fueled by early success in tackling relatively simple problems has now been tempered by the difficulties encountered when applying the same simple ideas to complex problems. We analyze three (...) examples taken from experimental data that illustrate the shortcomings of this sort of reductionism. In the first, alterations in the expression of a large number of genes coexist with normal phenotypes at supra-cellular levels of organization; in the second, the supposed intrinsic specificity of hormonal signals is negated; in the third, the notion that cancer is a cellular problem caused by mutated genes is challenged by data gathered both from the reductionist viewpoint and the alternative view proposing that carcinogenesis is development gone awry. As an alternative to reductionism, we propose that the organicist view is a good starting point from which to explore these phenomena. However, new theoretical concepts are needed to grapple with the apparent circular causality of complex biological phenomena. (shrink)

In her recent book Gillian Brock argues that states’ legitimacy depends on their being part of a just state system that protects human rights. Here I discuss some practical limitations raised by Brock’s legitimacy framework: mainly, (1) the problematic real-world implications of such an account, and (2) the epistemic challenges that judgements inspired by this account would have to face, were we to proceed solely on the basis of it.

Online education has become an essential component of education. Thus, several factors, such as the student’s learning strategy and motivation, generally contribute to their academic success. This study investigates the relationship between learning strategies, motivation, and online learning environment among 150 first-year college students. Employing correlational design, the statistical findings of the study reveal that the r coefficient of 0.59 indicates a moderate positive correlation between the variables. The p-value of 0.00, which is less than 0.05, leads to the decision (...) to reject the null hypothesis. Hence, a significant relationship exists between learning strategies, motivation, and the online learning environment. (shrink)

Public decisions concerning large projects with detrimental environmental or heritage impacts involve value conflicts which stem from the diverse interests and variety of ways of evaluating the costs and benefits of such projects. They are also framed by institutionalised procedures and practices which favour certain concerns to the detriment of others. This paper aims to contribute towards a better understanding of how these procedures and practices, namely decision support tools such as the Environmental Impact Assessment (EIA), tend to shape public (...) decision-making processes in particular ways. It draws on a study of the public controversy surrounding the Foz Tua dam in Portugal, with a focus on the values upheld by the different parties in the controversy and their interplay in the production of justifications, specifically the actors’ positions on values and value conflicts and the restrictions posed by institutionalised public decision-making procedures on the expression and consideration of certain values. (shrink)

In this essay I present some of my thoughts on the issue of boundaries in the professional relationship between service users and social workers. As a graduate student of social work, I had an opportunity to discuss ethical dilemmas in an international perspective in one of my courses. A guest professor, who provided international perspectives, was Prof. Kim Strom from UNC at Chapel Hill in North Carolina, USA. The lectures offered a fresh perspective that raised many questions about thick and (...) thin boundaries in social work – especially when approaching social work by following prevailing guidelines for social work in Slovenia requiring us to co-create solutions through dialogue with service users, keeping in mind that service users are actually the ones who are the experts from experience. In this way, the working relationship seeks to foster a sense of partnership between social workers and service users. In this essay I would like to challenge the idea of rigid boundaries in social work and explore the possibility of fluid boundaries, keeping in mind that boundaries should reflect their main purpose, which I believe is to protect human dignity. (shrink)

This book joins the contemporary recovery of Kant’s empirical works to highlight the relevance of his concept of culture for understanding the sources of various characteristic modern dilemmas, such as the tension between culture and happiness, the morally ambivalent nature of cultural progress, or the existing conflicts between a factual plurality of cultures and the historical forces pressing toward a universal civilization. The book will be of special interest for Kantian scholars, moral and political philosophers, as well as philosophers of (...) culture. (shrink)

BackgroundThe European Charter of Patients' Rights (ECPR) presents basic patients' rights in health care. We analysed the characteristics of patients' complaints about their rights submitted through the official complaints system and to a non-governmental organization in Croatia.MethodsThe official system for patients’complaints in Croatia does not have a common pathway but offers different modes for addressing patient complaints. In this cross-sectional study, we analysed the reports about patients’ complaints from the official regional committees sent to the Ministry of Health. We also (...) analysed the complaints received by the Croatian Association for the Protection of Patient’s Rights (CAPR) and mapped them to the ECPR.ResultsThe aggregated official data from the Ministry of Health in 2017 and 2018 covered only 289 individual complaints from 10 out of 21 counties. Complaints were most frequently related to secondary and tertiary healthcare institutions and details were not provided. CAPR received a total of 440 letters, out of which 207 contained 301 complaints about violations of patients’ rights in 2017–2018. The most common complaint was the Right of Access to health care (35.3%) from the ECPR, followed by the Right to Information (29.9%) and the Right to Safety (21.7%). The fewest complaints were about the Right to Complain (1.9%), Right to Innovation (1.4%), Right to Compensation (1.4%), and Right to Preventive Measures (1.0%).ConclusionsReporting and dealing with patients’ complaints about violations of their patients’ rights does not appear to be effective in a system with parallel but uncoordinated complaints pathways. Mapping patient's complaints to the ECPR is a useful tool to assess the perception of patients’ rights and to plan actions to improve the complaints system for effective health care. (shrink)

This book advances a 'naturalized' normative theory of deliberative democracy; one that is informed by an empirically-grounded analysis of public deliberation in naturalistic settings and in unadulterated form, and goes on to provide institutional design proposals for how to improve it.

Since the cessation of Mapuche guerrilla warfare against Chileans in 1881, machis who are predominantly women, have progressively incorporated aspects of traditional warring into their shamanic healing and performance of collective nguiUatun rituals. Guns, knives, war cries, and male pre‐war bonding acts are used by machis to "kill" or "defeat" illness, evil, and the effects of acculturation on their patients and the community. Acculturation is often seen by the Chilean Mapuche as the root of illness, evil, and alienation. All three (...) are conceived as enemies that threaten the Mapuche self from the outside and are detrimental to the physical and spiritual well‐being of the individual or group. While ritual played an important role in gaining supernatural help to strengthen warriors in the past, the warring complex in ritual, and healing in particular, is crucial in reinforcing contemporary Mapuche identity, traditions, and wholeness. I analyze the performance of spiritual warfare in healing and collective ritual as the Mapuche way of aggressively advocating the opposition between self, tradition, and life on one hand, and otherness, acculturation, and death, on the other. (shrink)

This paper will address the collaborative networks and the gendered organization of the scientific work at the first Unit on Human Genetics of the Mexican Institute for Social Security. There, women and men had different tasks, duties and authority according to their gender and individual and professional skills. I will focus on physician Susana Kofman, who specialized in cytogenetics with Jérôme Lejeune and Jean de Grouchy in France, and physician Leonor Buentello, who graduated in virus genetics in Germany. This narrative (...) intends to return them to the forefront of the history of cytogenetics and to illustrate the contribution of women to scientific developments when research on human genetics was becoming a medical domain for diagnosis at an international level. (shrink)

The proposed reflection intends to present the problem of judicial adjudication as a substantially-axiologically founded autonomous moment on the practical realization of law, and to explore this understanding in confrontation with external exigencies, mostly teleologically determined—hence, beyond strict deductive application, as a syllogistic reference of facts to norms, and finalistically determined decision, as an option among possible alternatives to achieve specific aims. The main objective is to enter into a discussion on the methodological meaning of “integrity”, “hard cases” and “right (...) answer”, as presented by Ronald Dworkin, and a critical reflection on the criticism of that approach levelled by Neil MacCormick, so as to confront the relevance of principle and policy arguments, in order to bring about a different methodological approach, an alternative jurisprudentialist conception of adjudication, incorporating a practical-normative constitutive dialectics between legal controversy and legal system, such as that presented by Castanheira Neves. The focus will, then, be the legitimacy of the connection of arguments of principle and consequentialist arguments in adjudication, its selection and its justification, stating, therefore, a specifically assumed judicium, a judicative decision, having the legal system as its horizon of normative reference and of substantial and institutional autonomy. (shrink)

Natural deduction systems for classical, intuitionistic and modal logics were deeply investigated by Prawitz [D. Prawitz, Natural Deduction: A Proof-theoretical Study, in: Stockholm Studies in Philosophy, vol. 3, Almqvist and Wiksell, Stockholm, 1965. Reprinted at: Dover Publications, Dover Books on Mathematics, 2006] from a proof-theoretical perspective. Prawitz proved weak normalization for classical logic only for a language without logical or, there exists and with a restricted application of reduction ad absurdum. Reduction steps related to logical or, there exists and classical (...) negation bring about many problems solved only rather recently. For classical S5 modal logic, Prawitz defined a normalizable system, but for a language without logical or, there exists, ◊ and, for a propositional language without ◊, Medeiros [M.da P.N. Medeiros, A new S4 classical modal logic in natural deduction, Journal of Symbolic Logic 71 799–809] presented a normalizable system for classical S4. We can mention many cut-free Gentzen systems for S4, S5 and K45/K45D, some normalizable natural deduction systems for intuitionistic modal logics and one more for full classical S4, but not for full classical S5. Here our focus is on the definition of a classical and normalizable natural deduction system for S5, taking not only □ and ◊ as primitive symbols, but also all connectives and quantifiers, including classical negation, disjunction and the existential quantifier. The normalization procedure is based on the strategy proposed by Massi [C.D.B. Massi, Provas de normalizaçaõ para a lógica clássica, Ph.D. Thesis, Departamento de Filosofia, UNICAMP, Campinas, 1990] and Pereira and Massi [L.C. Pereira, C.D.B. Massi, Normalização para a lógica clássica, in: O que nos faz pensar, Cadernos de Filosofia da PUC-RJ, vol. 2, 1990, pp. 49–53] for first-order classical logic to cope with the combined use of classical negation, disjunction and the existential quantifier. Here we extend such results to deal with □ and ◊ too. The elimination rule for ◊ uses the notions of connection and of essentially modal formulas already proposed by Prawitz for the introduction of □. Beyond weak normalization, we also prove the subformula property for full S5. (shrink)