Background: Professional values improve the quality of nurses’ professional lives, reduce emotional exhaustion and depersonalization, increase personal success, and help to make collaborations with the members of the healthcare team more frequent. Objective: The purpose of this study was to describe the professional values of Turkish nurses and to explore the relationships between nurses’ characteristics. Methods: This was a descriptive study of a convenience sample consisting of 269 clinical nurses. A questionnaire was used to identify socio-demographic characteristics, and the Nurses’ (...) Professional Values Scale was applied. Ethical considerations: Permission to conduct the study was received from the hospital and the Institutional Review Boards of the Süleyman Demirel University ethic committee. Results: The mean scale score of the participant nurses was 165.41 ± 20.79. The results of this study revealed that human dignity was the most important professional value for nurses, and the importance attached to these values showed statistically significant differences by age, length of service, educational level, marital status, position at work, and receiving relevant in-service training. Conclusion: Nurses’ Professional Values Scale scores showed that nurses give above average and attached importance to professional values. (shrink)

Gayretimin bir kısmı bilim dünyasına hizmet, ama diğer çok mühim bir gayesi ise; koskoca bir İslam aleminin yitirmiş olduğu kendine hürmeti, güveni ve insanlık tarihindeki yerini hatırlatmak, kaybettiklerini inşa etmek içindir. Prof. Dr. Fuat Sezgin Prof. Dr. Fuat Sezgin anısına ithaf ettiğimiz Felsefe ve Din Bilimleri Özel Sayımıza hoşgeldiniz. Prof. Dr. Fuat Sezgin, 24 Ekim 1924 tarihinde Bitlis’te dünyaya gelen Fuat Sezgin, il-kokulu Doğubayazıt’ta, ortaokul ve liseyi ise Erzurum’da bitirdikten sonra 1943 yılında İstanbul’a geldi. İstanbul Üniversitesi şarkiyat (Doğu bilimi) Araştırmaları (...) Enstitüsü’nde ünlü Alman şarkiyatçı Prof. Dr. Hellmut Ritter’in (1892-1971) öğrencisi olan Sezgin, Ritter’in tavsiyesi üzerine İslâm bilimlerine yöneldi. 1951’de İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakülte-si’den mezun olduktan sonra Arap Dili ve Edebiyatı alanında “Buhârî’nin Kaynakları Hakkın-da Araştırmalar” başlıklı teziyle doktorasını tamamladı. Bu çalışmasıyla, hadis kaynağı olarak İslâm kültüründe önemli bir yere sahip olan Buhârî’nin sözlü kaynaklar yerine yazılı kaynaklara dayandığı tezini ortaya attı. Doçent unvanını 1954 yılında alan Sezgin, 1960 askeri darbesinin ardından üniversi-telerden uzaklaştırılan 147 akademisyen arasında kendi adının da bulunması üzerine 1961’de Türkiye’den ayrıldı ve çalışmalarına Goethe Üniversitesi’nde (Frankfurt) devam etti. Câbir bin Hayyân hakkında hazırladığı ikinci tezini 1965’te Goethe Üniversitesi Doğa Bilimleri tarihi Enstitüsü’ne sunan ve bir yıl sonra profesörlüğe yükseltilen Sezgin, aynı yıl kendisi gibi şarkiyatçı olan Ursula Sezgin ile Evlendi. Alanında şimdiye kadar yazılan en kapsamlı eser kabul edilen Geshichte des arabisc-hen Schrifttums (Arapça Yazma Eserler Literatürü Tarihi) başlıklı kapsamlı eserinin ilk cildini 1967’de yayımlayan Sezgin, 1978’de Kral Faysal İslâmi İlimler Ödülü’ne lâyık görüldü. Bu ödül nedeniyle kendisine takdim edilen maddi desteği değerlendirerek 1982’de Goethe Üniversitesi Arap-İslâm Bilimleri Tarihi Enstitrüsü’nü, ertesi yıl ise bu enstitü bünyesinde, tarih boyunca Müslüman bilim insanlarının icat ettiği 800’den fazla bilimsel alet ve düzene-ğinin modellerinin sergilendiği İslam Bilim ve teknoloji Müzesi’ni kurdu. Bu müzenin bir benzerini 2008 yılında istanbul’da kuran Sezgin, 2010 yılında Prof. Dr. Fuat Sezgin İslam Bilim Tarihi Araştırmaları Vakfı’nın kuruluşuna öncülük etti. Kahire Arap Dili Akademisi, Şam Arap Dili Akademisi, Fas Rabat Kraliyet Akademisi, Bağdat Arap Dili Akademisi, Türkiye Bilimler Akademisi şeref üyeliği de dâhil olmak üzere çok sayıda ödül ve nişana layık görülen Sezgin’e; Erciyes Üniversitesi, Atatürk Üniversitesi, Süleyman Demirel Üniversitesi ve İstanbul Üniversitesi tarafından fahri doktora unvanları verildi. Frankfurt am Main Goethe Plaketi, Almanya Üstün Hizmet Madalyası, İran İslâmi Bilimler Kitap Ödülü ve Cumhurbaşkanlığı Kültür ve Sanat Büyük Ödülü ile taltif edildi. Prof. Sezgin’in öncülüğünde kurulan İstanbul İslâm Bilim ve teknoloji tarihi Müzesi, Kültür ve Turizm bakanlığı 2016 özel Ödülü’ne lâyık görüldü. Arapça, Süryanice, İbranice, Latince ve Almanca başta olmak üzere 27 dil bilen Prof. Dr. Fuat Sezgin, 30 Haziran 2018’de İstanbul’da vefat etti ve Gülhane Parkı’ndaki İstanbul İslâm Bilim ve teknoloji tarihi Müzesi’nin bahçesine defnedildi. Vefatının ardından, 2018/6 sayılı Cumhurbaşkanlığı genelgesi ile 2019 yılı “Prof. Dr. Fuat Sezgin Yılı” olarak ilân edildi. Cumhurbaşkanlığı genelgesinde "İslam kültür ve medeniyetinin daha iyi anlaşılmasını sağlamak ve onu yeni nesillere en doğru şekilde aktarmak amacıyla yapılacak söz konusu çalışmalara ilgili tüm kamu kurum ve kuruluşlarınca her türlü destek ve katkının sağlanması hususunda gereğini rica ederim." İfadelerine yer verilerek Fuat Sezgin’in ülke sathında anlatılması ve düşüncelerinin anlaşılması için çeşitli faaliyetlerin yürütülmesi istenmişti. Koordinasyon Merkezi olarak da Kırıkkale Üniversitesi seçildi Dünyanın önde gelen bilim tarihçilerinden olan, İslam Bilim Tarihi alanındaki çalışmaları bulunan Prof. Dr. Fuat Sezgin’i gelecek nesillere tanıtmak, fikirlerini anlatmak amacıyla Sivas Cumhuriyet Üniversitesi tarafından da birçok faaliyet yapıldı. Dünyanın önde gelen bilim tarihçilerinden Prof. Dr. Fuat Sezgin’e, İslam Bilim Tarihi alanındaki çalışmalarından dolayı Üniversitemiz tarafından “Fahri Bilim Doktoru” unvanı verildi. Prof. Dr. Sezgin’e fahri bilim doktoru unvanı verilmesi dolayısıyla Üniversitemiz Kül-tür Merkezi’nde düzenlenen tören İstiklal Marşımızın okunması ve saygı duruşuyla başladı. Programa Rektörümüz Prof. Dr. Alim Yıldız, Sivas Belediye Başkan Yardımcısı Ah-met Özaydın, Fatih Sultan Mehmet Üniversitesi Rektörü Prof. Dr. Musa Uzun, öğretim elemanları ve öğrenciler katıldı. Rektörümüz Prof. Dr. Alim Yıldız yaptığı açış konuşmasında, "İnsanlara İslam bilimlerinin gerçeğini tanıtmak, benlik duygularını olumsuz etkileyen yanlış yargılardan onları kurtarmak ve ferdin ehemmiyetine olan inancı kazandırmak amacıyla İslam Bilimi Tarihi araştırmalarına adanmış bir ömürdür Prof. Dr. Fuat Sezgin Hocamız. Öyle büyük bir otoritedir ki onu anmadan, onun hazırladığı eserlere bakmadan, bilim tarihiyle, İslam tarihiyle ilgili ortaya bir şeyler sunabilmek çok zordur. Bilim tarihinin en çalışkan, en birikimli bilim insanlarından biridir. İslam tarihine, İslam düşüncesine, İslami eserlere ve bilim dünyasına vermiş olduğu katkılarıyla bir medeniyet kâşifi, eşi bulunmaz bir değer ve ‘darbeler neden kötüdür’ sorusunun mücessem cevabıdır Prof. Dr. Sezgin. Bizim medeniyet ve kültürümüzde kültür, sanat ve beşerin, Yaratıcının her eserinde müşahede ettiği güzellikleri, çeşitli yol ve yöntemlerle ortaya koymasının vasıtasıdır. Bilgiyi hikmetle taçlandırıp irfana ulaştırmadıkça hiçbir şeyi yerli yerine oturtamayız." dedi. Konuşmanın ardından Rektör Yıldız, 93 yaşındaki Prof. Dr. Fuat Sezgin’e cübbe giydirdi. Daha sonra Sezgin katılımcılara ‘Arap İslam Tarihinden Bazı İzlenimler’ konulu ders verdi. Prof. Dr. Fuat Sezgin, “İnsanların bilgi tarihi ile ilgili verileri yazılı olarak kaydetme gayreti, politik tarihe olana nispetle tesadüflere ve keyfi değerlendirmelere göre çok geri zamanlarda oldu. İslam bilim tarihi yüksek ve kaliteli görüşleri yansıtır. Bunları burada sunamayacağım. Birçoğunu Arap-İslam tarihi adlı kitabımın bugüne kadar çıkmış olan 17. cildinde kaydetmeye çalıştım. Onu İstanbul’da Gülhane Parkı’nda İslam Tarihi Araştırmaları Vakfı yayınları arasında bulabilirsiniz.” dedi. Prof. Dr. Sezgin “Bilimler tarihinin verilerini değerlendirmekte, yaşanılan zamanın etüt şartını gözden kaçırılmasının esas olması gerektiğini anladım ve henüz kitabımı yazma-ya başlamadan rastladığım Fransız Coğrafya tarihçisi Joseph Toussaint Renaud (1795-1867)’un şu sözleri beni çok etkilemişti. “Tesadüf teknik ve sanatın ilerlemesinde çok büyük bir rol oynamaz. İnsanlar buluşlarında devamlı bir şekilde birden bir sıçrayışla değil, adım adım hareket eder. Her zaman aynı hızda değil, fakat devamlı olarak insan icat etmez. Olanı ilerletir.” ifadelerine yer verdi. Konuşmasının sonunda Prof. Dr. Sezgin, “Benim 65 yıldır yaymaya çalıştığım Arap İslam bilimleri tarihi hemen hemen her gün beni hayata bağladı. İslam dünyasında büyük bir hızla ilerleyen bilimler MS. 8. yüzyıldan itibaren Fransa ve İngiltere’ye diğer taraftan 10 ve 11. yüzyıldan itibaren Sicilya’ya ve İtalya’ya 9. yüzyıldan itibaren Bizans’a ulaştılar. Avrupa-lılar teknik bilimleri diğer bilimlere nazaran daha kolay anlıyor ve alabiliyorlardı. Bu anlam-da onlar 16. yüzyılda bazı yönlerde Müslümanlara ulaşmaya hatta onları geçmeye başladılar.” ifadelerini kullandı. Programın sonunda Rektörümüz ve Fatih Sultan Mehmet Üniversitesi Rektörü Prof. Dr. Musa Duman, Prof. Dr. Fuat Sezgin’e tezhipli bir tablo hediye ettiler. 2019 Prof. Dr. Fuat Sezgin Yılı kapsamında Sivas Cumhuriyet Üniversitesi Merkezî Kütüphanesi’ne Prof. Dr. Fuat Sezgin’in ismi verildi. Ayrıca Üniversitemiz Rektörlüğü tarafından düzenlenen 5’inci Hazan Şiir Dinletisi Sezgin anısına ithaf edilmiştir. 2019 yılının Haziran ayı içerisinde ise Üniversitemiz Rektörlüğü öncülüğünde ve İlahiyat Fakültesi Dekanlığınca ile Sivas Merkez Ulu Cami’de merhum Prof. Dr. Sezgin için Kur’an-ı Kerim tilaveti ve Mevlid-i Şerif programı gerçekleştirilmiştir. Son olarak üniversitemiz rektörlüğü tarafından desteklenen ve Sivas Cumhuriyet Üniversitesi İlahiyat Fakültesi tarafından yayımlanan Cumhuriyet İlahiyat Dergisi’nin 23. Cilt 3. Sayısı (Felsefe ve Din Bilimleri Özel Sayısı) Prof. Dr. Fuat Sezgin anısına ithaf edilmiştir. Felsefe ve Din Bilimleri alanından birçok güncel ve ilgi çekici araştırmayı bir araya getirdiğimiz sayımızı sizlere sunmaktan heyecan ve mutluluk duyuyoruz. Bize emanet edi-len değerli çalışmaları uluslararası alana taşımak için geniş bir ekiple tüm gayretimizi gösterdiğimizi ifade etmek isteriz. Yeni sayımızda başta makale sahibi değerli bilim insanlarımıza, yayın, danışma ve hakem kurullarımıza, Rektörlüğümüz Basımevi personeline ve özellikle dergimizin yayın aşamasında yadsınmaz emekleri olan alan editörlerimiz Dr. Öğr. Üyesi Adem Çiftçi, Arş. Dr. Öğr. Üyesi Gör. Fatma Kurttekin, Arş. Gör. Maruf Çakır, Arş. Gör. Alper Ay, Arş. Gör. Esma Güneş, Gör. Bayram Ünce, Arş. Gör. Sena Kaplan, Arş. Gör. Gülistan Aktaş,Arş. Gör. Hamit Demir Arş. Gör. Merve Yetim, Arş. Gör. Rukiye Göğen, Arş. Gör. Ömer Faruk Özbek, Arş. Gör. Salime Bera Kemikli, Arş. Gör. Naim Yaman, Arş. Gör. Sema Tombul, Arş. Gör. Nurgül Akdoğan, Arş. Gör. Ayşe Mine Akar, Arş. Gör. İlknur Bahadır ile Arapça dil editörü Prof. Dr. Ömer Faruk Yavuz ve İngilizce dil kontrolü sorumluluğunu üstlenen alan editörlerimiz Dr. Miyase Yavuz Altıntaş, Uzm. Zeynep Yücedoğru, Dr. Öğr. Üyesi Zuhal Ağılkaya Şahin, Dr. Metin Güven ve Dr. Kenan Tekin’e teşekkür ederiz. Dergimizin 23. Cilt 2. ve 3. Sayı (Özel Sayı)’larından itibaren Yazı İşleri Müdürü olarak Dr. Ahmet Çelik’in görevlendirildiğini bildirir kendisine yeni görevinde başarılar dileriz. Önceki sayılarımızda dergimizin Yazı İşleri Müdürlüğünü ifa eden Doç. Dr. Ali Yılmaz’a teşekkürlerimizi sunarız. 15 Haziran 2020’de yayınlanacak bir sonraki sayımız için makale kabul tarihlerinin yayın kurulumuz tarafından 1 Ocak- 15 Mart olarak değiştirildiğini hatırlatır çalışmalarınız-da kolaylıklar dileriz. (shrink)

This contribution includes three selected works from an exhibition on _Cyborg Encounters_. These works deal with hybrid connections of human and non-human species that (might) emerge as a result of enhancement technologies and bio-technological developments. They offer not only an artistic exploration of contemporary but also futuristic aspects of the subject. Followed by an introduction by Melike Şahinol, _Critically Endangered Artwork_ (by Ayşe Melis Okay) highlights Turkey’s ongoing problems of food poverty and the amount of decreasing agricultural lands. It (...) displays seeds of a promising endemic plant to mitigate these problems using the seeds of the _Thermopsis Turcica_, a herbaceous perennial endemic plant. _Ecomasculinist Pregnancy_ (by Burak Taşdizen and Charles John McKinnon Bell) follows the design fiction methodology and illustrates a future scenario through a patient’s diary and the medical letters he receives during his pregnancy with an extinct sea-lion. _Polluted Homes_ (by Beyza Dilem Topdal) is a fictional art installation consisting of polychaete species evolved in time under the ecological circumstances prevalent in the Bosphorus and the Sea of Marmara today. These works show, that manufacturing life has consequences, not only for the human body and its physical appearance, but also, for example, for gender orders, the social structure of society, and even the environment, and thus for (re)shaping (non)living matter and their environments. This Art-Science Collection intends to provide an impetus for debate about the extent to which cyborg encounters should be taken seriously. (shrink)

The Turing Test is one of the most disputed topics in artificial intelligence, philosophy of mind, and cognitive science. This paper is a review of the past 50 years of the Turing Test. Philosophical debates, practical developments and repercussions in related disciplines are all covered. We discuss Turing's ideas in detail and present the important comments that have been made on them. Within this context, behaviorism, consciousness, the 'other minds' problem, and similar topics in philosophy of mind are discussed. We (...) also cover the sociological and psychological aspects of the Turing Test. Finally, we look at the current situation and analyze programs that have been developed with the aim of passing the Turing Test. We conclude that the Turing Test has been, and will continue to be, an influential and controversial topic. -/- (This paper was reprinted in: The Turing Test: The Elusive Standard of Artificial Intelligence, J. H. Moor, ed., Kluwer Academic, pp. 23-78, 2003.). (shrink)

This study critically examines the foundational principles of impartiality and value independence advocated by moral realist epistemologies in the pursuit of objectivity. Central to moral realists is the cognitivist presupposition necessitating a clear distinction between cognitive and emotional components inherent in moral judgments. The investigation focuses on the cognitive-emotional dichotomy underlying the moral realist perspectives of David Enoch and Thomas Nagel. The research findings unveil that the interplay between cognition and emotion, as evidenced by experimental data, poses a formidable challenge (...) to the traditional understanding of impartiality and value independence. The article's initial section delves into the ontological nature of moral judgments, followed by an exploration of the cognitive assumptions shaping Nagel and Enoch's conceptualizations of objectivity. The final section elucidates the cognitive-emotional interdependence that disrupts the conditions of impartiality and value independence, conventionally posited as prerequisites for objectivity. (shrink)

This article critically examines the paradigm shift from the attention economy to the intimacy economy—a market system where personal and emotional data are exchanged for customized experiences that cater to individual emotional and psychological needs. It explores how AI transforms these personal and emotional inputs into services, thereby raising essential questions about the authenticity of digital interactions and the potential commodification of intimate experiences. The study delineates the roles of human–computer interaction and AI in deepening personal connections, significantly impacting emotional (...) dynamics, and underscores AI’s role in various applications, from healthcare to grief tech, highlighting both enhancements in emotional connections and potential disruptions to genuine human interactions. An AI-mediated framework (AMIE) is introduced to assess how AI reshapes these connections and the overall digital society through personalized interactions. This framework explores the interplay between human emotions and AI-generated responses within the new Avatar Sphere, emphasizing the necessity for regulatory measures to safeguard digital identities, recognize emotional data as intellectual property, and maintain system transparency. It highlights the critical need for maintaining genuine human interactions and advocates for context-aware consent, continuous monitoring, and cross-cultural considerations to foster ethical AI practices. Leveraging blockchain technology and decentralized autonomous organizations, the framework proposes methods to enhance individual control over emotional data, mitigating the commodification risks. The findings contribute to ongoing discussions on AI ethics, digital privacy, and the future of human-AI interactions, providing valuable insights for cultivating a responsible intimacy economy. (shrink)

Muḳātil b. Sulaymān’s (d. 150/767) tafsīr named al-Tafsīr al-kabīr, is accepted as the first completed tafsīr that has reached us from the early sources of tafsīr literature. One of the issues that the mufassir, deals with emphatically by emphasizing the concealment of the Prophet’s tabs̲h̲īr in the Bible. The Mufassir make a connection between the concealment of the Prophet’s tabs̲h̲īr and the falsification of the Bible. When we examine the verses that Muḳātil commented to prove his claim related with falsification (...) of these books, we encounter the phenomenon of takhṣīs in tafsīr. Takhṣīs is a term used in the literature of fiḳh method, in the sense of explaining with a word, with a proof, that some of the individuals it covers are meant. Considering the content of this term, it is understood that Muḳātil’s takhṣīs in tafsīr means limiting the meaning of words with many meanings to only one content. The main issue that prompted Muḳātil to make a takhṣīs in tafsīr is falsification. The issue of falsification of the Bible has been a subject that attracted the attention of Muslim scholars. Because in the Ḳurʾān, the distortion of the Torah is described in the following terms: يحرفون “they distort”, فبدل “altered”, يلون السنتهم “who twist their tongues”, يكتمون “they conceal”, ولا تلبسوا الحق بالباطل “confound not truth with falsehood”, وتكتموا الحق “conceal the truth”, يكتبون الكتاب بِاَيْد۪يهِمْ “They write the book with their hands”. The Ḳurʾān’s statement on this matter encouraged the criticism of the scholars about the Torah. Among the issues criticized there are; tabs̲h̲īr of Muḥammad in previous books, the origin of the Torah, inaccuracy in chronological order, stylistic differences, information errors and contradictions. Among these criticisms directed at the People of the Book, Muḳātil focuses on tabs̲h̲īr. The main source that leads him to argue that Muḥammad was heralded in previous books is the verses of the Ḳurʾān. In addition to this, it is highly probable that the geography where the mufassir lived was also influential in shaping his criticisms. Considering the Jewish population in the neighborhoods where he lived, such as Balk̲h̲ and Marw, it is possible for the commentator to develop a dialogue with the Jews, and it is also possible that his criticisms will be shaped within the framework of these dialogues. Muḳātil’s falsification criticism is expressed in the context of the Prophet’s tabs̲h̲īr. However, the mufassir’s emphasis on tabs̲h̲īr goes beyond the criticism of falsification. The mufessir always keeps the issue alive on the reader’s agenda with short phrases such as “كتم أمر محمد / بكتمان أمر محمد Muḥammad’s subject is hidden in the Torah”, “نعت محمد / صفة محمد / Muḥammad’s qualification”. As far as we can determine, there are fifty-two verses in al-Tafsīr al-kabīr that Muḳātil consider directly related to tabs̲h̲īr. He deals with the issue of distortion in thirty-eight verses. The number of verses that the mufassir associates with both distortion and tabs̲h̲īr is thirty-six. The number of verses that he does not associate with falsification but only about tabs̲h̲īr is twelve. Among them, it has been determined that Muḳātil made takhṣīs in the interpretation of forty-eight verses in total. When we classify his takhṣīs’s, we can form a tidy framework under four main headings: in the interpretation of sila sentences, idioms and idiomatic expressions, determining the content of words, and indicates of pronoun. Since the thought of tabs̲h̲īr is one of the main motifs in the mind of the commentator, his tafsīr’s follow a parallel course to this motif. In the interpretation of many verses, there are examples of interpretations that will legitimize this thought and confirm this claim. As a matter of fact, in the interpretation of the expression يلوون ألسنتهم بالكتاب “While reading the Book, they bend their tongues” in the 78th verse of sūrat āl ʿImrān, it is said that Muḥammad’s qualification in the Torah were deleted and other adjectives were written instead of it. In the tafsīr of the 37th verse of sūrat al-Nisāʾ, there are the expressions like this: “The concealment of Muḥammad’s tabs̲h̲īr and its removal from the Torah (بكتمان أمر محمد و محوه من التوراة)”. Muḳātil narrowed the content of the expression, which has a wide meaning area. This narrowing of the meaning is technically considered an example of takhṣīs. Other examples where takhṣīs made in tafsir are present in the interpretations of the phrases of guidance/aberration, right/false, belief/disbelief, verse, word, stinginess, knowledge, promise, declaration, turning away and the book of Allah. The tafsīr’s extreme loyalty to the context is accompanied by his limiting the meaning of words with broad content to a narrow content. (shrink)

Bireyciliğe ve rasyonel egoizme dayalı objektivizm felsefesi ile Ayn Rand, bugün bile tartışmalı bir filozoftur. Ayn Rand her tür kolektivist ahlaka karşı çıkar ve temele toplumun faydası yerine bireyin kişisel faydasını yerleştirir. Ona göre her insan kendi mutluluğundan sorumludur ve bireyin amacı kişisel fayda maksimizasyonunu sağlamak olmalıdır. Rand, “Yemin ederim ki ne bir başkası için yaşayacağım ne de bir başkasının benim için yaşamasını isteyeceğim” sözü ile fedakarlığın zannedildiği gibi erdemli olmadığını, aksine bir ahlaksızlık olduğunu ve iyi yaşama arzusunda olan insanın (...) ondan kaçınması gerektiğini vurgular. Ayn Rand, en başta merkeze Tanrı’yı ya da toplumu koyan ahlak anlayışları olmak üzere tüm etikleri keyfi olarak niteler. Ona göre kurucusu olduğu objektivist etik ise, isminden de anlaşılacağı üzere objektiftir ve aklın bir ürünü olmaktan çok, aklın gerçekliği keşfidir. Bu nedenle Rand’ın ahlak felsefesi insanların keyfiyetine ve kaprislerine değil, objektif gerçekliğe dayalıdır. O, doğa kanunları kadar kesin ve gerçektir. Bu makalede Ayn Rand’ın bu iddiası sorgulanmış, onun ahlak felsefesinin de keyfi öğelere yer verip vermediği incelenmiştir. Bunun adına, önce Ayn Rand’ın objektivizminin ne olduğu kısaca anlatılmıştır. Ardından kendisinin kurucusu olduğu bu ahlak felsefesinin temelinin ne olduğu ve bağlayıcılık problemine makul bir yanıt verip veremediği incelenmiştir. Bunun için, sadece makalelerinden değil, felsefesini kapsamlı bir şekilde anlattığı romanlarından da alıntılar yapılmıştır. (shrink)

The post-modernist approach to architecture often presents tradition as a problem of image. Postmodernism prioritizes the display of stylized images of historic buildings in order to prompt one to deal primarily with the visual appeal of the historic forms rather than the experience of the buildings.

Bu çalışmada klasik eserlerden modern çalışmalara kadar birçok dilsel araştırmaya konu olan dilsel örüntünün son dönem dil çalışmalarına yansıması olan tedâmm olgusunun Arap dilinde cümlenin anlamsal bütünlüğüne katkısı ele alınmıştır. Bu olgu aslı itibariyle tüm dillerde farklı şekillerde bulunan temel örüntünün nasıllığını gözler önüne seren, şekilsel bir olgudur. Dilde iki unsurun birbirini gerektirmesi (istilzâm) veya kesinlikle yan yana gelmemesi (tenâfî) gibi durumlar tedâmm olgusu bağlamında incelenir. Her fiilin bir fâilinin (merfu bir isminin) olması, ism-i mevsûlün bir sıla cümlesine ihtiyaç duyması, (...) sıfat ile mevsuf, mudâf ile mudâfun ileyh birliktelikleri istilzâm kapsamında değerlendirilirken; mudâf olan kelimenin fiil, zamir veya şart edatı olmaması tenâfî bağlantısı bağlamında ele alınır. İstilzâm ve tenâfî bağlantıları tedâmm olgusunun temel taşlarını oluştururken art arda gelen kelimelerin cümlenin söz diziminde belirli konuma sahip olmalarını gerekli kılan tevârud /tertipsel bağlantı da tedâmm olgusunun ayrılmaz bir bileşenidir. Bu konum göz önüne alınmayıp ihlal edildiğinde, cümlede meydana gelen anlamsal boşluklar sebebiyle cümle, öğrenilmiş dil kalıplarının dışına çıkar. Bu yönüyle cümleyi oluşturan kelimeler arasındaki doğal dizemsel bağlantı ya da cümle içerisinde kelimenin, kendisine eşlik eden diğer kelimelerle uyumlu birlikteliği de tedâmm olgusunun kapsamına girmektedir. Ayrıca bazı dilbilimciler, tertipsel bağlantıyı makam kavramıyla da ilişkilendirerek tedâmm olgusunu nahvî uyumun ötesinde belâğî bir üslup bağlamında değerlendirilmeye müsait hale getirmişlerdir. Bu açıdan bakıldığında tedâmm olgusuna çağdaş dilciler context of situation/ durumun bağlamı olarak nitelenen bir yön kazandırmıştır ki bu yönüyle tedâmm olgusu cümleye, nahvî örüntüden daha fazla anlamsal katkı sağlamaktadır. Bu çalışma, dildeki doğal örüntüye dikkat çekerek tedâmm olgusunun anlaşılmasıyla zihinde netleşen hazif, zikir, istitâr, rütbe ve takdir gibi olguların daha net anlaşılmasına katkı sağlaması açısından önemlidir. Çalışma, tedâmm olgusunun cümlenin anlamsal bütünlüğüne katkısını ortaya koymaya çalışan nitel bir araştırma olup, çalışmada veri toplama araçlarından belge inceleme aracı kullanılmıştır. Veri çözümleme aşamasında ise doküman analizi ve betimsel analiz teknikleri kullanılmıştır. Çalışma neticesinde, tedâmm olgusunun, alt unsurlarıyla birlikte cümlede anlamsal bütünlüğü sağladığı, bu bağlantıya dikkat edilerek oluşturulan cümlelerin anlamsal açıdan daha uyumlu bir bütünlük oluşturduğu görülmektedir. Cümledeki bu uyumu sağlayan tedâmm bağlantısının, alışılagelmiş ve genel kabul görmüş cümle örüntülerinin gramatik kurallara uygun bir şekilde kullanımını içerdiği sonucuna ulaşılmaktadır. Ayrıca bu bağlantı, konuşulan ortamın gereğine uygun söylenmiş lafızların içinde bulunulan makama uygun olarak yorumlanmasını da kapsamaktadır. (shrink)

This article is about the signs during the creative stage of one’s self-development. With the acceptance of the creative act as an existential phenomenon, the research considers the creative process as a genuine expression that has been actualized during one’s search for his/her existence. An artist reflects his/her existential being through his/her work to construct an original self, by facing the world and within the struggle to construct the new self that stands beyond confusion. Tarasti’s philosophical approach to “existential semiotics” (...) will be applied to the existential being of the artist Alev Ebuzziya Siesbye, and her creative act will be analyzed by means of the modalities, the semiotic square of being/doing, and the sign processes evident in the field of art. Siesbye’s existential personality and creative acts have been discussed by looking at what she has done in terms of her attitude on clay; her position in the contemporary art world and her artistic interrogations has been discussed in the existential being of the artist with the existential signs. (shrink)

Science studies has long been concerned with the theoretical and methodological challenge of mess—the inevitable tendency of technoscientific objects and practices to spill beyond the neat analytic categories we construct for them. Nowhere is this challenge greater than in the messy world of large-scale collaborative science projects, particularly though not exclusively in their start-up phases. This article examines the complicated life and death of the WATERS Network, an ambitious and ultimately abandoned effort at collaborative infrastructure development among hydrologists, engineers, and (...) social scientists studying water. We argue in particular against the “forensic imagination,” a particular style of accounting for failure in the messy world of large-scale network development, and against two common conceptual and empirical pitfalls that it gives rise to: defaults to formalism and defaults to the future. We argue that alternative postforensic approaches to “failures” like the WATERS Network can support forms of learning and accountability better attuned to the complexities of practice and policy in the real world of scientific collaboration and network formation. (shrink)

Philosophia, hayret ve merak duyguları üzerinden itici gücünü kazanan bir tür “pathos”u şart koşar. Ancak o, etkilenimin yanı sıra bu hâle eşlik eden etkin bir düşünme imkânıyla yani “logos”la tamamlanır. İç içe geçerek birbirini bütünleyen iki durum, “aporia” denilen problem bağlamında en belirgin görünümüne kavuşur. Felsefe tarihinde “aporia”, etkin bir biçimde Platon düşüncesinde kullanılır. Bilme faaliyeti içinde büyüyen bir kriz gibi duran “aporia”, diyaloglarda, genellikle bilmediğini bilmeme ve bilmediğini fark etmeye yönelme gibi iki tipik durumun ortaya çıkmasına vesile olur. Bununla (...) birlikte “aporia”, diyaloglarda bambaşka bir anlamda daha tezahür eder. Bu ikinci ve ilkinin de zemini olan “aporia”, Sokrates’in “Bildiğim tek şey hiçbir şey bilmediğimdir” iddiasıyla temsil edilir. Çalışmamızda, Platon’un diyaloglarının paradigmatik unsurları üzerinden “aporia”nın ne tür bir “pathos-logos” rabıtası ekseninde işlendiğini çeşitli katmanları bakımından analiz ediyoruz. Amacımız, diğerlerine temel olan ve beşerî bilgeliğe götüren çıkmazın philosophianın sınırını nasıl çizdiğini göstermektir. (shrink)

This study discusses the necessity to take a biocentric perspective as suggested by deep ecology. The historical course of the relationship between humankind and nature is discussed, and the timing of and the reasons for the separation between the parties in this relationship is investigated. With the increase in severity of environmental problems, the necessity to include nature as well as science in philosophical discussions resulted in the emergence of various eco-philosophy traditions in the 1970s. Among these approaches, deep ecology (...) is claimed to occupy a radical position. Evaluations of deep ecology regarding the problem in the relationship between humans and nature, suggestions on how this relationship could be improved, and criticism of modern mentality are discussed here. The practicality of a deep ecological approach is questioned. Criticism of this approach is briefly mentioned and proposals are made as prescriptions for the improvement of the deep ecological approach. As environment-centric approaches suggest, the effort to establish the human-nature relationship in a non-exploitative collectivity is argued to be possible not by distracting biocentrism but by evaluating our relationship with nature in our individual lives according to ecological principles. Therefore, it will be possible to comprehend the true quality of nature and diversity in addition to moving away from the principles of shallow ideologies based on human benefit. According to deep ecological principles, the emphasis on the change of policies and responsibilities should be regarded as efforts to establish an ethical perspective behind social transformation. In conclusion, this study argues that biocentrism systematized by deep ecology offers constructive suggestions for ending exploitation and domination in the relationship between humans, and humans and other creatures. (shrink)

In this study, the words that Abū al-Ṭayyib al-Lughawī did not consider as aḍdādwhile his predecessors accepted the same words as aḍdād(contronym), are examined. These words are examined with the purpose of determining his approach towards contronmy words (aḍdād). There is disagreement about the definition and the number of aḍdāds, which can shortly be defined as the word which has two opposite meanings. In this study, brief information about the definition and limitation of aḍdādand the reasons that produce aḍdādare given, (...) and then the words that Abū al-Ṭayyib does not accept as aḍdād are analysed under the four titles – based on the classification made by himself. The author does not accept the words which have the same ism al-fāʿil(active participle) and ism al-mafʿūl(passive participle) format because of the verb’s being ecwefor the middle letter’s being combined with the final letter of the verb as aḍdād. Besides, he does not accept the words that have two opposite meanings due to their figurative meaning as aḍdād. He also states that he does not take the words included inaḍdādcategory just because their meanings are reversed by Arabs as aḍdād. With this attitude, the author has rendered the concept more comprehensible by showing what is not aḍdād. In this study, Abū al-Tayyib’s work named Kitāb al-aḍdādis taken as the primary text, and the pieces of poetry and prose shown as examples by the author are stated with their primary sources.SummaryThere are many scholars who worked on aḍdād, which is a terminological expression for the words that have two opposite meanings. Abū al-Ṭayyib al-Lughawī is one of the scholars to write a work about this subject. The author had the opportunity to examine most of the studies about aḍdādand making a comparison between these studies, he wrote Kitāb al-Aḍdād fı̄ kalām al-ʿArab. The work was composed by arranging the words, which had been accepted as aḍdādby the former scholars, in an alphabetical order according to their initial letters alone. The author completed his work by using expressions showing his objection or confirmation about the words’ being aḍdādor not while mentioning the words. Abū al-Ṭayyib added an addendum to the end of the work and in this section, he noted some words which the former scholars had accepted as aḍdādbut he did not. Although he explained the reason of adding this addendum as not to be thought of unaware of these words, he aimed to correct a mistake made by the previous linguists by identifying it thanks to the mentioned addendum.The words الجَوْن(used both with the meaning of black and white), النوء(to arise and to set), الصَّرِيم(night and day), جَلَل(big and small) and السُّدْفَة(dark and light) can be given as examples for the concept of aḍdād, which is terminologically used for the words having two opposite meanings. The words such as البَيْع(to sell and to buy), بَصِير(sighted and blind), ثَلَّ(to repair and to bring down), الأخْضَر(green and black), الخَلّ(well- fed calf/camel and undernourished calf/camel, which have two opposite meanings at the same time, are among the words that Abū al-Ṭayyib presents as aḍdādin his work. Although there are various definitions of aḍdād, the clearest and most comprehensive one belongs to Abū al-Ṭayyib. He makes the following definition which distinguishes aḍdādfrom common wording: “Aḍdādis the plural form of didd(antonym). Antonym means the opposite of something, such as black and white, generosity and meanness, courage and cowardice. Everything that is opposite of something is not necessarily the antonym of it. For example, although strength and ignorance are two opposite words, they cannot be taken as antonyms. Because, the antonym of strength is weakness and the antonym of ignorance is knowledge. This difference arises from the fact that the term opposite is more comprehensive than the term antonym. Although all aḍdādwords are opposites, not all the opposite words are antonyms (aḍdād).” The biggest controversy about aḍdādis about the number of the words that are accepted as aḍdād. While some scholars represent the numbers of aḍdādwords in Arabic language as four hundred, they are not more than twenty for some other scholars. In spite of the controversy about the numbers of aḍdādwords in the language, the existence of aḍdādin Arabic language is an accepted situation.There are some reasons leading to aḍdādin Arabic language, one of which is dialect difference. The word السُدْفَةwhich is used for the meaning of “dark” by Temı̄m clan means “light” in Ḳays tribe. Some changes in language are also stated among the reasons causing aḍdād. It is stated that the original meaning of the word الصَّرِيمwas “interrupted,” but then it was used with the meaning of both night and day for the reason that night is interrupted by day and day is interrupted by night. Another reason is purported as being psychological and social factors. Using the term الكَرِيم“generous” to make fun of a mean person is an example for this situation. One of the reasons causing aḍdādis the morphological structures of the words. As it is the case with the word خائِفٌ“frightened/frightening,” the use of ism al-fāʿiland ism al-mafʿūlmodes in the same form has caused to using the same word with two opposite meanings. There are also some scholars who accept the words that gain two opposite meaning to each other because of rhetorical factors like metaphor. Using the word إِرَةٌboth with the meaning of fireand metaphorically the pit where fire is lightedis an example for this sort. The scholars’ acceptance or rejection of the reasons leading to aḍdādhas resulted in their expanding or narrowing the numbers ofaḍdādwords in the language. In this context, the numbers of aḍdādwords are more for a scholar who accepts most of the reasons mentioned. Abū al-Ṭayyib is among the scholars to cast a wide scope for aḍdādwords. Since the author accepts the aḍdādwords arising from dialect and metre difference, the words that he takes as aḍdādare quite many. In Kitāb al-aḍdād, he states that there are total of 320 aḍdādwords and at the same time he collects the words that he does not accept as aḍdād but which were accepted so by the former scholars under four headings. In the first group, there are the words thought as aḍdādbecause of being an ecwefverb. For the author, the reason these words are supposed to be aḍdādis that ism al-fāʿil(active participle) and ism al-mafʿūl(passive participle) modes of these words turn into the same structure as a result of ʿilālrules. The fact thatالمُجْتَابmeans both “the one who wears” and “the thing that is worn”; المُبْتَاعis used as ism al-fāʿilwith the meaning of “the one who buys stuff” and as ism al-mafʿūl with the meaning of “the stuff sold” is an example for this situation. In the second group, there are the words which are taken as aḍdādbecause of merging (idghām) middle letter of the word to its final letter. It is seen that ism al-fāʿiland ism al-mafʿūl forms of these words are the same due to various reasons. The fact that مُكْتَنٌّis used both for disguisedand the place to disguise; مُحْتَشٌّis used for “the one who gathers grass” and “the grass gathered” is of this sort. In the third group, there are words which are assumed to be aḍdādas they are named after their reasons. There is mostly metaphorical meaning in the words that are placed in this group. One of the words that Abū al-Ṭayyib presents as an example to this group is العَقِيقَة. ʿAqı̄qameans the hair on the head of the baby when it is born. An animal is sacrificed when this hair is shaved. In time, the animal sacrificed has begun to be called as ʿaqı̄qa, as well; and so, ʿaqı̄qais used both for the hair and the sacrifice. Abū al-Ṭayyib argues that such words are absolutely not aḍdād. In the fourth group, there are expressions that result from fāʿil’s replacing mafʿūland mafʿūl’s replacing fāʿilor the words that appear in similar ways. For instance, using the expression “the lizard climbed up the tree” not with the common usage اِنْتَصَبَالْحِرْبَاءُفِيالْعُودِbut by changing the places of fāʿiland mafʿūlاِنْتَصَبَالْعُودُفِيالْحِرْبَاءِis an example for this group. Abū al-Ṭayyib objects to the acceptance of the words used in this way as aḍdād, and argues that aforesaid usages do not comply with the definition of aḍdād. (shrink)

Je voudrais explorer ici la relation entre la construction de la masculinité et de l’espace urbain dans les premières décennies de la Turquie républicaine. Pour cela, je vais analyser plusieurs photos publiées dans La Turquie kémaliste, revue fondée en 1934 et dirigée jusqu’en 1937 par Vedat Nedim Tör, directeur du Département de la presse au ministère de l’Intérieur. Le but de cette publication était de diffuser à l’étranger, en particulier auprès des vainqueurs de la Grande Guerre, les succ...

Kalam Research & Media tarafından John Templeton Foundation işbirliğiyle organize edilen "Understanding Matüridi Kalam - Legacy, Present & Future Challanges" başlıklı sempozyum 28-29 Ekim 2017 tarihlerinde Ürdün'ün başkenti Amman'da Olive Tree Hotel'de gerçekleştirildi. İki gün süren sempozyumda ABD, İngiltere, Avustralya, Filistin, Ürdün ve Türkiye'den bir araya gelen araştırmacılar Mâtüridî mezhebinde öne çıkan çeşitli konularda Arapça ve İngilizce tebliğler sundu. Açılış, kapanış ve beş oturum şeklinde düzenlenen sempozyum toplam on üç tebliğden oluşmaktaydı. Paralel oturumların olmaması katılımcıların bütün sunumları dinleyip müzakere edebilmesine (...) imkân sağladı. (shrink)

Violence, especially against children, is a very serious problem worldwide. Violence at schools is one aspect of violence against children and it occurs in the similar ways in Turkey as it does in other countries. The studies on the roles and functions of school staff reveal that there is a problem with regard to this issue in Turkey. This study aims to discuss school staff’s ethical roles in ensuring the wellbeing of students in Turkey. The current situation of violence at (...) schools in the country is discussed in terms of the expected roles of school staff. (shrink)

This essay focuses on the concept of “international order” and its uses and misuses. It argues that the concept of “order” should not be conflated with the concept of a “system,” and that it makes more sense to speak of world order than international order because the former accommodates political units beyond the nation-state. Drawing on my recent book Before the West (2022) I show how the concept of “world order” travels better in history and also speculate about how it (...) can help us think about the future as well. (shrink)

Aziz Augustinus V. Yüzyılın Hristiyan teoloğu ve tarih felsefecisidir. Yazmış olduğu Tanrı Şehri/Devleti isimli eseri Batı Roma’nın Gotlar tarafından yağmalanmasının hemen akabinde kaleme alınmıştır. Eserin yazılış mantığı Roma’nın yıkılış sebebinin, insanların pagan inancını bırakıp Hristiyanlığa geçmeleriyle açıklayanlara bir cevap niteliği taşımaktadır. Buna göre Augustinus, Roma’nın yıkımının pagan inancına sırt çevirmekten değil yozlaşmaktan olduğu görüşünü savunmaktadır. Bu minvalde Augustinus, Pagan tanrılarının beceriksizliği karşısında Hristiyan inancının gücüne ve kurtarıcılığına vurgu yapmaktadır. Hristiyan medeniyetinin belki de tarih felsefesi bağlamında en erken savunusunu yapan Augustinus, (...) bu savunusunu Tanrı Devleti ve yeryüzünün kurtuluşu metaforunu işleyerek derinleştirmektedir. Tanrı Devleti fikrinin Haçlı seferlerinde birincil itici güç olması, Papa II. Urbanus ve Haçlıların Augustinus’un Tanrı Devleti savunusunu bir yönüyle teoriden pratiğe geçirme girişimi olarak düşünülebilir. Bu girişim, Augustinus’u haklı çıkarmaktan ziyade Haçlı kimliğini kanonik bir forma büründürme şeklinde ele alınmalıdır. Bu makale, Tanrı devleti düşüncesinin Hristiyan tarih tasavvurundaki yeri ve önemini Augustinus’un zihnî arka planından anlamlandırarak Haçlı seferlerine nasıl etki ettiği üzerine odaklanmıştır. Çalışmada, Tanrı Devleti’nin mümkünlüğü Augustinus’un yaklaşımından hareketle tarihsel sarkacın ileriye yönlendirilişiyle incelenmeye çalışılmıştır. Makalede kıyas yöntemi kullanılmıştır. Bu sayede Augustinus’un fikirleri ile Papa Urbanus’un fikirleri arasındaki benzerlik aşikâr kılınmaya çalışılmıştır. Nihai olarak Haçlı seferlerinin teolojik ve fikri zemininde, Augustinus’un Tanrı Devleti düşüncesi ve Hristiyanlık savunusunun etkisinin olduğu sonucuna ulaşılmıştır. (shrink)

One of the important factors influencing perceptions of the existence of an ethical climate is leader behaviors. It is argued that paternalistic leadership behaviors are developed to humanize and remoralize the workplace. In various studies, leadership behaviors and climate regarding ethics were evaluated as antecedents of organizational commitment. In this sense, the purpose of this study is to investigate the relationship between paternalistic leadership behaviors, climate regarding ethics and organizational commitment. Data were obtained from 142 individuals. Results indicated that benevolent (...) paternalistic leadership had a moderate effect on affective commitment and strong effect on continuance commitment. Moreover, it was found that paternalistic leadership had an effect on the perception of an ethical climate. Strong relationship was found between climate regarding ethics and affective commitment; moderate relationship was found between climate regarding ethics and continuance commitment. Finally, results indicated that climate regarding ethics had a mediating effect between benevolent paternalistic leadership and affective commitment. (shrink)

Five‐ to 11‐year‐old U.S. children, from either a religious or secular background, judged whether story events could really happen. There were four different types of stories: magical stories violating ordinary causal regularities; religious stories also violating ordinary causal regularities but via a divine agent; unusual stories not violating ordinary causal regularities but with an improbable event; and realistic stories not violating ordinary causal regularities and with no improbable event. Overall, children were less likely to judge that religious and magical stories (...) could really happen than unusual and realistic stories although religious children were more likely than secular children to judge that religious stories could really happen. Irrespective of background, children frequently invoked causal regularities in justifying their judgments. Thus, in justifying their conclusion that a story could really happen, children often invoked a causal regularity, whereas in justifying their conclusion that a story could not really happen, they often pointed to the violation of causal regularity. Overall, the findings show that children appraise the likelihood of story events actually happening in light of their beliefs about causal regularities. A religious upbringing does not impact the frequency with which children invoke causal regularities in judging what can happen, even if it does impact the type of causal factors that children endorse. (shrink)

The purpose of this empirical study is to investigate the effect of paternalistic leadership (PL) on ethical climate and the moderating role of trust in leader. Convenience sampling is used as a sampling procedure and the data were obtained from 227 Turkish employees. The findings indicated that PL had some effect on ethical climate. Furthermore, partial support was found for the moderating effect of trust in leader on the relationship between PL and ethical climate. The results of the study showed (...) the importance of PL on employees in following company rules and procedures and showing a sense of responsibility and care to customers, community, and others in the organization. (shrink)

Sociocultural norms against women can contribute to promoting intimate partner violence (IPV) and shape women's decision to disclose IPV. A cross‐cultural analysis of the existing literature is needed to present an overview of the influences of sociocultural norms on women's decisions regarding the disclosure of IPV across different cultural contexts. The purpose of the review was to synthesize published quantitative, qualitative, and mixed methods (MMs) studies to identify known sociocultural norms across different cultures that may influence women's decision to disclose (...) IPV. The Whittemore and Knafl framework, Rayyan software, and PRISMA flow diagram were used. Databases included APA PsycInfo, CINAHL, PubMed, SocINDEX, and Women's Studies International. The quality of studies was assessed by the MMs appraisal tool. A total of 15 research articles written in English and published in peer‐reviewed journals were included. Main categories emerged: (1) stigma surrounding IPV disclosure, victimization, and divorce; (2) gender roles; (3) preserving family honor; and (4) Children's well‐being and future. A one‐size‐fits‐all approach is not adequate for women who are considering disclosing IPV. Findings underscore that regardless of residing in individualistic countries, those sociocultural norms related to traditional gender roles and gender inequality are still important barriers to the disclosure of IPV among women with collectivist roots. (shrink)

The isnad and texts of the common narrations in the hadith literature of Ahl al-Sunnah and Shīa are an important source that provide information about the early periods of hadith history. The hadith, which is that subject of this article and whose text contains meaningful differences, “The essence of Islam is prayer, its branch zakat and its peak is jihad in the way of Allah” is a common narration with this characteristics. Because this hadith is narrated in Sunnī sources during (...) a conservartion between the Massenger of Allah and Muadh b. Jabal. On the other hand, in Shiite sources this hadith is reported during the conservation of Muhammad al-Bakir and Cafer as-Sadik with his companions. In order to determine how the change in the poles of the people who are the subject of the narration occured, firstly, information about the Shiite isnad and texts of the hadith was given, and it was determined whether the narrators were connected with the Ahl al-hadith circles. Then, the isnads and texts in the Sunni sources were pointed out, the connections of the narrators who transmitted them with Shiite circles and whether they adopted Shiite views or not were examined. Thus, it has been determined when, where and through which narrators the narration was transferred from one school to another, and also for what reasons the textual differences occured. (shrink)