Processing data streams arriving at high speed requires the development of models that can provide fast and accurate predictions. Although deep neural networks are the state-of-the-art for many machine learning tasks, their performance in real-time data streaming scenarios is a research area that has not yet been fully addressed. Nevertheless, much effort has been put into the adaption of complex deep learning (DL) models to streaming tasks by reducing the processing time. The design of the asynchronous dual-pipeline DL framework allows (...) making predictions of incoming instances and updating the model simultaneously, using two separate layers. The aim of this work is to assess the performance of different types of DL architectures for data streaming classification using this framework. We evaluate models such as multi-layer perceptrons, recurrent, convolutional and temporal convolutional neural networks over several time series datasets that are simulated as streams at different speeds. In addition, we evaluate how the different architectures react to concept drifts typically found in evolving data streams. The obtained results indicate that convolutional architectures achieve a higher performance in terms of accuracy and efficiency, but are also the most sensitive to concept drifts. (shrink)

In more than half of its states, the USA has recently passed or proposed legislation to limit or ban public educational curricular reference to race, gender, sexuality, or other identity topics. The stated justifications for these legislative moves are myriad, but they share a foundational claim; namely, these topics are asserted to be politically and socially divisive such that they ought not to be included within state-controlled schools. In this paper, we consider the claims of divisiveness regarding these topics and (...) explore whether, even if taken in good faith, the popular versions of these arguments and actions are epistemically defensible. We conclude that these bans are an epistemic injustice and therefore argue for their end. The article proceeds to consider the foundational claims of epistemic injustice, followed by the invocation of epistemic standards by which the arguments for these bans can be evaluated. The article then transitions to a close application of these standards, weighing the possible epistemic gains and losses. Before concluding, we consider objections and explore the social and epistemic significance of these issues. (shrink)

Very few scientists today question the fact that information, together with matter and energy, is one of the three constructs forming the ontology of the universe. However, there is still a long way to go before in order to establish the interrelations between information and energy and information and matter, as Einstein did between matter and energy. In this paper, after introducing the energy, matter, information model, which covers the three constructs and their relationships, we illustrate real examples—two qualitative and (...) two quantitative—of the interrelations between energy and information. This closes the open question with respect to the interrelationship between energy and information. (shrink)

Background: The coronavirus disease 2019 pandemic is impacting the delivery of healthcare worldwide, creating dilemmas related to the duty to care. Although understanding the ethical dilemmas about the duty to care among nurses is necessary to allow effective preparation, few studies have explored these concerns. Aim: This study aimed to identify the ethical dilemmas among clinical nurses in Spain and Chile. It primarily aimed to (1) identify nurses’ agreement with the duty to care despite high risks for themselves and/or their (...) families, (2) describe nurses’ well-being and (3) describe the associations between well-being and the duty to care. Research design: Cross-sectional self-reported anonymous data were collected between May and June 2020 via electronic survey distribution (snowball sampling). Ethical considerations: The Institutional Ethical Review Committees in both countries approved the study (CHUC_2020_33 and 27/2020). Findings: In total, 345 clinical nurses answered the primary question about the duty to care for the sick. Although in the total sample 77.4% agreed they have a duty to care for the sick, significant differences were found between the Spanish and Chilean samples. Overall, 53.6% of the nurses reported low levels of well-being; however, among those reporting low well-being, statistically significant differences were found between Spanish and Chilean nurses as 19.4% and 37.8%, respectively, disagreed with the statement regarding the duty to care. Discussion: Participants in both countries reported several ethical dilemmas, safety fears, consequent stress and low well-being. These results suggest that prompt actions are required to address nurses’ ethical concerns, as they might affect their willingness to work and psychological well-being. Conclusion: Our findings shed light on the ethical dilemmas nurses are facing related to the duty to care. Not only has the coronavirus disease 2019 pandemic given rise to ethical challenges, but it has also affected nurses’ well-being and willingness to work during a pandemic. (shrink)

A post-Darwinian conception of feeling and emotion is necessary in order to better appreciate the embodied, personalized, and socialized nature of cognition in Peirce's late 1860's Journal of Speculative Philosophy "cognition series." Peirce both distinguishes between and renders synonymous the terms "feeling" and "emotion," a fruitful ambiguity that underscores how easily one's process of thinking can be influenced by idiosyncratic concerns. My reading of this series is a proactive one in which I employ the work of Antonio Damasio to highlight (...) the implicit post-Darwinian embodiment themes in this series. (shrink)

Despite abundant evidence associating CD38 overexpression and CD4 T cell depletion in HIV infection, no causal relation has been investigated. To address this issue, a series of mechanisms are proposed, supported by evidence from different fields, by which CD38 overexpression can facilitate CD4 T cell depletion in HIV infection. According to this model, increased catalytic activity of CD38 may reduce CD4 T cells’ cytoplasmic nicotin‐amide adenine dinucleotide (NAD), leading to a chronic Warburg effect. This will reduce mitochondrial function. Simultaneously, CD38's (...) catalytic products ADPR and cADPR may be transported to the cytoplasm, where they can activate calcium channels and increase cytoplasmic Ca2+ concentrations, further altering mitochondrial integrity. These mechanisms will decrease the viability and regenerative capacity of CD4 T cells. These hypotheses can be tested experimentally, and might reveal novel therapeutic targets. (shrink)

Unlike birds and mammals, reptiles are commonly thought to possess only the most rudimentary means of interacting with their environments, reflexively responding to sensory information to the near exclusion of higher cognitive function. However, reptilian brains, though structurally somewhat different from those of mammals and birds, use many of the same cellular and molecular processes to support complex behaviors in homologous brain regions. Here, the neurological mechanisms supporting reptilian cognition are reviewed, focusing specifically on spatial cognition and the hippocampus. These (...) processes are compared to those seen in mammals and birds within an ecologically and evolutionarily relevant context. By viewing reptilian cognition through an integrative framework, a more robust understanding of reptile cognition is gleaned. Doing so yields a broader view of the evolutionarily conserved molecular and cellular mechanisms that underlie cognitive function and a better understanding of the factors that led to the evolution of complex cognition. (shrink)

This article uses Peirce's Critical Common-sensism to conduct social critical inquiry into racism and “colorblindness” in the U.S. I argue that “colorblindness” discourse - in its sincere, but naïve form - is an enactment of paper-doubt, where racist common-sense beliefs are supposedly eradicated, but still function unintentionally. I offer a Peircean challenge to the common dismissal of people of color's testimony regarding the prevalence of racism. Since people of color experience racism-based secondness often not experienced by whites, their testimony must (...) be embraced as indispensable to the elimination of racist belief-habits. (shrink)

This poster presents results from applying agent-based modeling to an exploration of risk attitudes and rational decision making in the context of group interaction. We are also interested in the place of agent-based modeling and computational philosophy within the computational humanities. Computational philosophy has not typically been included in Digital Humanities; computational work has been done using philosophy texts as a source for analysis (Kinney 2022; Malaterre et al. 2021; Fletcher et al. 2021; Zahorec et al. 2022), but there are (...) few examples of philosophical arguments being made based on computation (Zahorec et al. 2022). Modeling is largely accepted as a computational humanist method (McCarty 2004; So 2022), but typically models are based on data rather than designed simulations as a method analogous to a thought experiment (Mayo-Wilson / Zollman 2021). Agent-based modeling is not as common in computational humanities, but we are interested in its potential; for instance, see work modeling correspondence networks to better understand lost information and biases in correspondence data sets (Buarque / Vogl 2023), or work simulating past human societies (Romanowska et al. 2021). Our project explores Lara Buchak’s theory of risk-weighted rational decision making by extending it to the context of group populations and interactions. Buchak has proposed risk-weighted expected utility maximization, which incorporates individual risk attitudes into the standard expected utility (EU) calculation based on utility and probability of outcomes (Buchak 2017). This theory provides an explanation for differences of behavior seen in human populations, while still allowing those different choices to be rational. Buchak’s theory has previously only been applied to individual decision making; our work uses agent-based modeling to develop and analyze simulations which incorporate a variety of risk attitudes (risk avoidance and risk seeking) into game theoretic interactions. This project is a collaboration between a philosopher and a research software engineer; we have worked together to develop simulations that implement agents with risk attitudes making risky choices. This presentation focuses on results from an implementation of a hawk/dove game with multiple risk attitudes and risk attitude adjustment. In the hawk/dove game cooperation, or playing dove, is better for the population, but acting aggressively, or playing hawk, is better for an individual if they are in a neighborhood of doves. To set up the game, we place agents on a grid and have them play against each of their neighbors, and accumulate payoffs based on the success of their plays. We define risk attitudes 0 through 9, where that number corresponds to the minimum number of neighbors playing dove for an agent to play hawk. An agent with risk attitude 0 is most risk seeking and always plays hawk; an agent with risk attitude 1 will play hawk if at least one neighbor plays dove; an agent with risk attitude 9 always takes the safe choice and plays dove; an agent with risk attitude 4 or 5 is risk neutral (breaking ties in different ways), which corresponds to expected utility. In this simulation we randomly set agent initial risk attitudes, and then every ten rounds agents compare their payoffs with their neighbors and adopt the most successful risk attitude in their neighborhood. The simulation is coded to stop once risk attitude adjustments stabilize. We define 13 different population states based on primary and second majority of risk averse, risk inclined, or risk moderate, and analysis of over 1 million runs indicate that while it’s more likely to stabilize with the population having become majority risk inclined, that is not the only outcome; we also see cases where the population stabilizes as risk neutral, risk avoidant, and many cases with no clear majority. This diversity of stable populations provides support for the argument that no one risk attitude is uniquely rational, but rather that risk attitudes are conventional. This matches what we observe in the real world: that different populations have different risk attitudes. Our simulations include numerous parameters to vary grid size; adjustment frequency, strategy, and wealth comparison; neighborhood sizes for observing previous choice, playing against, and comparing payoffs for adjusting risk attitudes; and different distributions for initializing risk attitudes. Analysis of parameters and adjusted risk attitudes shows that the strongest correlations are the initial distribution of risk attitudes, which tend to be preserved. * * * This poster was accepted and presented at the DH2024 conference in Washington, D.C. (shrink)

Turing was an exceptional mathematician with a peculiar and fascinating personality and yet he remains largely unknown. In fact, he might be considered the father of the von Neumann architecture computer and the pioneer of Artificial Intelligence. And all thanks to his machines; both those that Church called “Turing machines” and the a-, c-, o-, unorganized- and p-machines, which gave rise to evolutionary computations and genetic programming as well as connectionism and learning. This paper looks at all of these and (...) at why he is such an often overlooked and misunderstood figure. (shrink)

It has recently been argued that normative considerations play an important role in causal cognition. For instance, when an agent violates a moral rule and thereby produces a negative outcome, she will be judged to be much more of a cause of the outcome, compared to someone who performed the same action but did not violate a norm. While there is a substantial amount of evidence reporting these effects, it is still a matter of debate how this evidence is to (...) be interpreted. In this paper, we engage with the three most influential classes of explanations, namely, (a) the Norm‐Sensitive Cognitive Process View, (b) the Normative Concept View, and (c) the Pragmatics View. We will outline how these theories explain the empirical results and in what ways they differ. We conclude with a reflection on how well these strategies do overall and what questions they still leave unanswered. (shrink)

In this article, we report a study in which 109 research-active mathematicians were asked to judge the validity of a purported proof in undergraduate calculus. Significant results from our study were as follows: (a) there was substantial disagreement among mathematicians regarding whether the argument was a valid proof, (b) applied mathematicians were more likely than pure mathematicians to judge the argument valid, (c) participants who judged the argument invalid were more confident in their judgments than those who judged it valid, (...) and (d) participants who judged the argument valid usually did not change their judgment when presented with a reason raised by other mathematicians for why the proof should be judged invalid. These findings suggest that, contrary to some claims in the literature, there is not a single standard of validity among contemporary mathematicians. (shrink)

A well known theorem proved by J. Paris and H. Friedman states that BΣn +1 is a Πn +2-conservative extension of IΣn . In this paper, as a continuation of our previous work on collection schemes for Δn +1-formulas , we study a general version of this theorem and characterize theories T such that T + BΣn +1 is a Πn +2-conservative extension of T . We prove that this conservativeness property is equivalent to a model-theoretic property relating Πn-envelopes and (...) Πn-indicators for T . The analysis of Σn +1-collection we develop here is also applied to Σn +1-induction using Parsons' conservativeness theorem instead of Friedman-Paris' theorem.As a corollary, our work provides new model-theoretic proofs of two theorems of R. Kaye, J. Paris and C. Dimitracopoulos : BΣn +1 and IΣn +1 are Σn +3-conservative extensions of their parameter free versions, BΣ–n +1 and IΣ–n +1. (shrink)

By a theorem of R. Kaye, J. Paris and C. Dimitracopoulos, the class of the Πn+1-sentences true in the standard model is the only consistent Πn+1-theory which extends the scheme of induction for parameter free Πn+1-formulas. Motivated by this result, we present a systematic study of extensions of bounded quantifier complexity of fragments of first-order Peano Arithmetic. Here, we improve that result and show that this property describes a general phenomenon valid for parameter free schemes. As a consequence, we obtain (...) results on the quantifier complexity, finite axiomatizability and relative strength of schemes for Δn+1-formulas. (shrink)

Books reviewed:John Barton, Joel and Obadiah: A Commentary John P. Meier, A Marginal Jew, Volume III: Companions and CompetitorsWilliam E. Arnal, Jesus and the Village Scribes: Galilean Conflicts and the Setting of QRichard A. Horsley, Hearing the Whole Story: The Politics of Plot in Mark's GospelMaurice Casey, Aramaic Sources of Mark's GospelPhilip Jenkins, Hidden Gospels: How the Search for Jesus Lost its WayChristopher M. Tuckett, Christology and the New Testament: Jesus and His Earliest FollowersMarkus Bockmuehl, The Cambridge Companion to JesusShelly (...) Matthews, First Converts: Rich Pagan Women and the Rhetoric of Mission in Early Judaism and ChristianityStephen J. Davis, The Cult of Saint Thecla: A Tradition of Women's Piety in Late AntiquityJ. Nimmo Smith, A Christian's Guide to Greek Culture. The Pseudo‐Nonnus Commentaries on Sermons 4, 5, 39 and 43 by Gregory of Nazianzus: Introduction, Translation and Notes.David Thomas, Early Moslem Polemic Against Christianity: Abu Isa al‐Warraq's ‘Against the Incarnation’Thomas O'Loughlin, Celtic Theology: Humanity, World and God in Early Irish WritingsCaroline M. Baron and Jenny Stratford, The Church and Learning in Later Medieval Society: Essays in Honour of R. B. Dobson Owen Chadwick, The Early Reformation on the Continent Benson Bobrick, The Making of the English BiblePeter Marhall and Alec Ryrie, The Beginnings of English ProtestantismRobert Tittler, The Reformation and the Towns in England. Politics and Political Culture, c. 1540–1640Peter Marshall, Beliefs and the Dead in Reformation EnglandNicholas Tyacke, Aspects of English Protestantism, c.1530–1700John Coffey, Persecution and Toleration in Protestant England, 1558–1689William Gibson, The Church of England 1688–1832: Unity and AccordWarwick Gould and Marjorie Reeves, Joachim of Fiore and the Myth of the Eternal Evangel in the Nineteenth and Twentieth CenturiesJames M. Byrne, God: Thoughts in an Age of Uncertainty Michael Palmer, The Question of God: An Introduction and SourcebookMichel René Barnes, The Power of God: ΔYNAMIΣ in Gregory of Nyssa's Trinitarian TheologyThomas Aquinas, Disputed Questions on VirtueStanley M. Hauerwas, Wilderness Wanderings: Probing Twentieth‐Century Theology and PhilosophyDavid Toole, Waiting for Godot in Sarajevo: Theological Reflections on Nihilism, Tragedy, and ApocalypseJohn Sullivan, Catholic Education: Distinctive and InclusiveGeorge Dennis O'Brien, The Idea of a Catholic UniversityGunnar Skirbekk and Nils Gilje, A History of Western ThoughtEllen Wagner, Essays on Plato's PsychologyAnthony Kenny, Aquinas on BeingJame Daly, Deals and Ideals: Two Concepts of EnlightenmentManfred Kuehn, Kant: A BiographyP. Travis Kroeker and Bruce K. Ward, Remembering the End: Dostoevsky as Prophet to ModernityStephen Mulhall, Inheritance and Originality: Wittgenstein, Heidegger, KierkegaardDavid Braybrooke, Natural Law ModernizedMaría Pía Lara, Rethinking EvilW. W. Meisner, Freud and PsychoanalysisJennifer Jackson, Truth, Trust and MedicineJeremy Sugarman and Daniel P. Sulmasy, Methods in Medical EthicsH. Tristram Engelhardt, Jr. and Mark J. Cherry, Allocating Scarce Medical Resources: Roman Catholic PerspectivesMaura A. Ryan, The Ethics and Economics of Assisted Reproduction: The Cost of LongingMichael Walsh, Dictionary of Christian Biography. (shrink)

Moral enhancement proposals struggle to be both plausible and ethically defensible while nevertheless interestingly distinct from both cognitive enhancement as well as (mere) moral education. Brian Earp (_Royal Institute of Philosophy Supplement_ 83:415–439, 12 ) suggests that a promising middle ground lies in focusing on the (suitably qualified) use of psychedelics as _adjuncts_ to moral development. But what would such an adjunctive use of psychedelics look like in practice? In this paper, I draw on literature from three areas where techniques (...) for moral development have been discussed: psychotherapy (e.g., Overholser 2010; Burns 1980) education (e.g., Uhl and Lütge, 2018), and AI-assisted enhancement (e.g., Lara and Deckers, _Neuroethics_ 13(3):275–287, 17 ) in order to propose more concrete ways in which to use psychedelics as adjuncts to moral development. It is shown that in each of these areas, we can see that _trusting_ relationships (e.g., Baier 1986; Hawley 2019) between the facilitator and the agent will very plausibly maximize the success of this type of moral enhancement. Finally, I appeal to literature on informed consent for use of psychedelics (e.g., Smith and Sisti, _Journal of Medical Ethics_, 22 ; Johnson et al., _The Journal of Psychopharmacology_ 22(6):603–20, 23 ) and on the therapeutic relationship in psychotherapy (e.g., Dryden and Reeves 2013; Horvath et al. 2011) to outline concrete suggestions for facilitating dimensions of trust most likely to maximize the benefits of (adjunctive) psychedelic moral enhancement. The result is a newly detailed practical proposal for how we might best facilitate moral enhancement by using drugs as adjuncts to moral development. (shrink)

In lieu of an abstract, here is a brief excerpt of the content:IntroductionAnna Mastroianni (bio) and Jeffrey Kahn (bio)In this issue of the Kennedy Institute of Ethics Journal, we subject the work of the Advisory Committee on Human Radiation Experiments to examination from many angles. Nearly one year has passed since the release of the Committee’s final report and recommendations, and it seems an appropriate time to invite discourse and reflection on the influence and impact of the Committee and its (...) efforts. Our intent is to advance understanding of the Committee and its work, its place in the evolution of bioethics and public policy, as well as the broader legacy of restoring trust in the conduct of human subjects research.In 1993, President Clinton and Secretary of Energy Hazel O’Leary initiated an investigation of America’s involvement in radiation experiments on its citizens during the Cold War. The investigation resulted in the appointment of the Committee in January 1994. Some issues raised by these radiation experiments were brought to the attention of the nation by revelations contained in a Pulitzer Prize-winning series of newspaper stories about plutonium injections carried out by the government on allegedly unsuspecting subjects during the Cold War. The Committee faced a broad mandate, which included piecing together the history of Cold War radiation experiments and human subjects research, as well as recommending remedies for past wrongs and mechanisms to ensure that such wrongs could not be repeated in the future.This issue of the Journal consists of articles and accompanying commentaries on historical, philosophical, policy, and political aspects of the Committee’s work that are important to bioethics. This collection of articles, authored by Committee members, staff, and leading scholars, is designed to paint a picture of the breadth and complexity of the Committee’s efforts and to provide context and to stimulate discussion of significant issues.In the first article, Ruth Faden provides her unique perspective as chair of the Committee. She goes beyond the necessary overview and background of the Committee to reflect on the impact and meaning of the Committee’s work to bioethics and public policy.Much of the Committee’s effort was directed at gathering and uncovering information about the history of Cold War radiation experiments, an endeavor fairly foreign to bioethics but critically important to understanding the context in which to make moral judgments about the past. Jonathan Moreno and Susan Lederer discuss how the Committee’s work changed some of the traditional views of the history of research ethics. The commentary by Allan Brandt and Lara Freidenfelds further illuminates the value of understanding this recovered history. [End Page ix]In making moral judgments about the past, the Committee confronted complex questions about how to assess wrongdoing and the culpability of the government and its agents. Allen Buchanan explains why this was such a difficult but crucial task and how the Committee worked through some of the answers to these questions. His discussion illustrates the challenges to consensus in the committee decision-making process described in Ruth Macklin’s article in this issue on committees and consensus. Tom Beauchamp analyzes the frameworks for making retrospective moral judgments developed by two committees, the Advisory Committee and the University of California at San Francisco Ad Hoc Fact Finding Committee on World War II Human Radiation Experiments, and critiques their applications of the frameworks in the case of the plutonium injection experiments.The Committee recognized that in order to prevent wrongs seen in the past from occurring in the future, it would be necessary to understand the human subjects protections now in place. Nancy Kass and Jeremy Sugarman discuss the results of the Committee’s attempts to measure the operation and effectiveness of the current system for protection of human subjects. Paul Appelbaum comments on the relevance and value of the Committee’s empirical projects to contemporary human subjects research.The Committee’s work, and the products of any commission’s work, must be viewed partly in light of the place of commissions in bioethics scholarship and policymaking. Appointed commissions can have significant impacts on scholarly and public thinking, policymaking, and future direction, and bring high visibility to issues. It is important to realize that the conclusions of the Committee... (shrink)

RESUMEN Cuando se mira la masacre de El Salado, es difícil no preguntarse por los factores que llevaron a esta comunidad de los Montes de María, en el contexto de la guerra rural que vivía Colombia a finales del siglo XX, a volverse un objetivo militar por parte de las A.U.C. (Autodefensas Unidas de Colombia), es decir, a recibir la marca o estigma de 'pueblo guerrillero'; en otras palabras, a convertirse en un pueblo masacrable. El presente artículo intenta abordar esta (...) cuestión y para ello analiza las consecuencias de la ocupación de las FARC desde su ingreso a la región en los noventa. Los modos como este poder fareano dispuso de lógicas guerreristas y dejó poco margen de maniobra y libertad para los pobladores de El Salado; los saladeros no tuvieron opción ni libertad, y la cohabitación se confundió con la colaboración, la pasividad con la pertenencia. En una segunda parte, revisa los efectos de la arremetida brutal de las FARC contra cierto grupo de pobladores (en especial, ganaderos y fuerza pública); de algún modo, la masacre del 2000, ejecutada por las AUC, fue una respuesta impulsada por un odio desmedido frente a una violencia también excesiva por parte de las FARC en los años anteriores a la masacre. En este apartado, se habla acerca del odio y la venganza que se constituyen en afectos que contribuyeron decisivamente -entre otros más- a la masacre del año 2000. Las elaboraciones sobre la economía del odio de Sara Ahmed (2015) y las de Laura Quintana sobre los afectos (2020 y 2021) serán fundamentales. ABSTRACT When looking at the El Salado massacre, we wonder about the factors that led this town of los Montes de María, in the context of the rural war in Colombia at the end of the 20th century, to become a military objective by the A.U.C (Autodefensas Unidas de Colombia), that is, to receive the brand or stigma of 'guerrilla people'; that is, to become a massacrable town. This article tries to address this issue, thus analyzing the consequences of the FARC occupation since its entry into the region in the nineties. Ways like this Farean power had warmer logic and left little room for maneuver and freedom for the residents of El Salado; The saladeros had no choice or freedom, and cohabitation was confused with collaboration, passivity with belonging. in a second part, it reviews the effects of the brutal attack by the FARC against a certain group of residents (especially, ranchers and the military); in a way, the 2000 massacre, carried out by the AUC, was an inordinately hateful response to excessive violence by the FARC in the years before the massacre. In this section, we talk about the hatred and revenge that constitute elements that contributed decisively -among others- to the 2000 massacre. The elaborations on the economy of hate by Sara Ahmed (2015) and the elaborations of Laura Quintana on affects (2020 and 2021) will be fundamental. (shrink)

The objective of this work is to establish a relationship between the cutting time in rocks, determining a speed and the point load strength index test, Is, to characterize the rock in terms of resistance and avoid sending samples to laboratories. As a first stage, on andesite samples, 5 x 5 x 10 cm test tubes were made. After the elaboration they were subjected to cutting, using an electric floor cutter and the time was evaluated. This cut was made in (...) a transversal way and two parts were obtained, one of them with dimensions 5 x 5 x 5 cm, approximately. In a third stage, the point load strength test was carried out in a press built for this purpose. Finally, the cutting speeds were correlated with the point load test values and only when rock samples do not pigeonhole on the proposed relationship, send them to the laboratory. Keywords: Mining fortification, uniaxial compressive strength, rock cutting, point load strength test index. References [1]P. Feijoo, R. Aucay, D. Ordoñez, "Aplicación del esclerómetro para la determinación de resistencia a compresión de rocas", presentado en el IV Congreso Internacional de Minería y Metalúrgia, Varadero, Cuba, 2018. [2]P. Feijoo y M. Román, «Correlación entre la Deformación y la Resistencia a la Compresión de rocas», uct, vol. 23, n.º 91, p. 6, may. 2019. [3]P. Feijoo, A. Bravo, N. Escandón, "Aplicación “UDAFORMIN” para la determinación del tipo de fortificación minera", presentado en el XII Congreso Iberoamericano de Computación para el Desarrollo, San Salvador, El Salvador, 2019. [4]P. Feijoo y C. Iñiguez, «Corte en las Rocas y su Relación con la Resistencia a Comprensión Simple», RISTI, n.º E 30, p. 59-67, jun. 2020. [5]P. Feijoo y J. Padrón, «La Resistividad de Rocas y su Relación con la Resistencia a Comprensión Simple en Mina», UCT, vol. 24, n.º 99, pp. 61-67, abr. 2020. [6]M. González. El terreno. Ediciones UPC. Barcelona. España, 2001. [7]E. Besoain. Mineralogía de Suelos. Turrialba: Instituto Interamericano de Ciencias Agrícolas de la OEA, 1970. [8]P. Feijoo, A. Flores, B. Feijoo, "The Concept of the Granulometric Area and Its Relation with the Resistance to the Simple Compression of Rocks", presentado en la 7th International Engineering, Sciences and Technology Conference, Panamá, Panamá, 2019, pp. 52-56, doi: 10.1109/IESTEC46403.2019.00018. [9]F. Blyth. Geología para Ingenieros. Cecsa. México D. F. México, 2003. [10] E. Tarbuck & F. Lutgens. Ciencias de la Tierra: Una introducción a la Geología Física. Pearson. Madrid. España, 2005. [11]L. Suarez del Rio, A. Rodríguez, L. Calleja, V. Ruiz de Argandoña, «El corte de rocas ornamentales con discos diamantados: influencia de los factores propios del sistema de corte», CSIC, vol. 48, n.º 250, pp. 53-59, abr-mayjun 1998. [12]Universidad Politécnica de Madrid. Explotaciones de Roca Ornamental. Diseño de explotaciones y selección de maquinaria y equipos. UPM. Madrid. España, 2007. [13]Catalog, Covington,. LAPIDARY & GLASS MACHINERY, USA. Retrieved from https://covington-engineering.com/content/pdf/Covington-Catalog.pdf. [14]D. Burbano, T. García, «Estimación empírica de la resistencia a compresión simple a partir del ensayo de carga puntual en rocas anisótropas », FIGEMPA, vol.1, n.º 2, pp. 13-16, dic. 2016. [15]P. Ramírez, L. de la Cuadra, R. Lain, E. Grigalbo. Mecánica de rocas aplicada a la minería metálica subterránea. Instituto Geológico Minero. Madrid. España, 1984. [16]P. Cordero, "Manual de prácticas de laboratorio de Mecánica de Rocas " tesis, Universidad Nacional Autónoma de México, México D.F., México, 2019. [17]L. González de Vallejo, M. Ferrer. Manual de campo para la descripción y caracterización de macizos rocosos en afloramientos. Instituto Geológico y Minero de España. Madrid. España, 2007. [18]P. Pohjanpera, T. Wanne, E., Johansson. Point Load Test Results From Olkiluoto Area Borehole Cores. Posiva. Finlandia, 2005. [19]P. Ramírez, L. Alejano. Mecánica de rocas: fundamentos e ingeniería de taludes. Universidad Politécnica de Madrid. Madrid. España, 2004. [20]M. Navarrete, W. Martínez, E. Alonso, C. Lara, A. Bedolla, H. Chávez, D. Delgado, J. Arteaga. «Caracterización de propiedades físico-mecánicas de rocas ígneas utilizadas en obras de infraestructura», ALCONPANT, vol. 3, n.º 2, pp. 133-143, ago. 2013. [21]P. Feijoo, "Manual de mecánica de rocas y estabilidad de túneles y taludes" tesis, Universidad del Azuay, Cuenca, Ecuador, 1997. (shrink)

As people age, there is a natural decline in cognitive functioning and brain structure. However, the relationship between brain function and cognition in older adults is neither straightforward nor uniform. Instead, it is complex, influenced by multiple factors, and can vary considerably from one person to another. Reserve, compensation, and maintenance mechanisms may help explain why some older adults can maintain high levels of performance while others struggle. These mechanisms are often studied concerning memory and executive functions that are particularly (...) sensitive to the effects of aging. However, language abilities can also be affected by age, with changes in production fluency. The impact of brain changes on language abilities needs to be further investigated to understand the dynamics and patterns of aging, especially successful aging. We previously modeled several compensatory profiles of language production and lexical access/retrieval in aging within the Lexical Access and Retrieval in Aging (LARA) model. In the present paper, we propose an extended version of the LARA model, called LARA-Connectivity (LARA-C), incorporating recent evidence on brain connectivity. Finally, we discuss factors that may influence the strategies implemented with aging. The LARA-C model can serve as a framework to understand individual performance and open avenues for possible personalized interventions. (shrink)

Felsefi ve metafizik anlamda fatalizm, meydana gelen her ne varsa olması gerektiği, olacak olanın kaçınılmaz olduğu tezidir; meydana gelen her olay ya da durum meydana gelmek zorundadır, aynı şekilde meydana gelmeyen her olayın ve durumun gerçekleşmemesi de zorunludur. İnsan özgürlüğü ile ilişkisi dikkate alındığında fatalizm, kısaca yaptığımız eylemin aksi bir eylemi gerçekleştirme gücüne sahip olmadığımız anlamına gelir. Kararlarımızı alırken ve seçimlerimizi yaparken yaptığımızdan farklı durumların ve alternatif eylemlerin var olabileceğine olan temel inancımız yanlıştır. Fail A seçeneğini seçme iradesine sahipken aynı (...) anda değil-A seçeneğine de sahip olmalıdır. Tanrı’nın mutlak bilgisi ve gelecek hakkındaki bilgisi dikkate alındığında, bazı filozoflara göre insanın gelecekte yapacağı eylemler özgür değildir. Her şey ezelden belirli olduğundan gelecek seçimlerimiz biz yapmadan önce doğruluk değerine sahiptir dolayısıyla belirlenmiştir ve önümüzde alternatif seçenekler mevcut değildir. Teolojik fatalizmden çıkış yolu olarak önünde birkaç seçenek olabilir. Problemden kaçınmanın ilk yolu, teolojik fatalizmi makul bir seçenek olarak görmektir. Buna göre teolojik fatalizm, insan eylemi hakkındaki yanılmaz ön bilginin eylemi zorunlu ve dolayısıyla insanın özgür iradesini ortadan kaldırdığı tezidir. Tüm geleceği yanılmaz bir şekilde bilen bir varlık yani Tanrı varsa, o zaman hiçbir insan eylemi özgür değildir. Diğer bir seçenek teolojik fatalizmindir. Bu bakış açısına göre, birisi eylemlerinin gerçekleşmeden önce doğruluk değerine sahip olduğunu ve o eylemi yapmak dışında bir seçeneğinin olmadığını ve önündeki tek seçeneği yapmaya mecbur olsa da yine de bu mecburiyet içerisinde özgür iradeye bir alan kalabileceğini iddia edebilir. Fatalizmden kurtulmak ve liberteryen anlamda özgür iradeye yer açmak adına diğer bir çözüm önerisi, Tanrı’nın mutlak ilminden feragat edilebileceği noktasındadır. Diğer bir ifade ile gerçek anlamda özgür iradeden bahsedebilmem için, gelecek zamanlı önermelerin doğruluk değerine sahip olamayacağı, dolayısı ile Tanrı’nın bilgisinin bunları kapsamadığı ileri sürülebilir. Birçok filozof tarafından benimsenen bu çözüm de Tanrı’nın inayeti ve hükümranlığı açısından birtakım sıkıntılara sahiptir. Bu iki karşıt görüş arasında hem Tanrı’nın bilgisini hem de insanın özgür iradesini sınırlandırmayan üçüncü bir seçeneğe sahip olabileceğimizi iddia edeceğim. Diğer bir ifade ile, Tanrı’nın hem geleceği iki-değerlilik ilkesini ihlal etmeksizin doğru olarak bildiği ve bu doğru bilginin gelecekle ilgili bir ontolojiyi şimdiki zamandan var kılarak zorunlu kılmadığı, dolayısıyla alternatif seçeneklere olanak sağlayan bir çözümün mümkün olduğunu iddia edeceğim. (shrink)

Mezhepler, İslam düşünce tarihinin -tenkid edilse dahi- bir parçasıdırlar. Bu oluşumların sâlikleri arasında onaylanması zor bazı olayların vuku bulduğu tarihi bir hakikattir. Bununla beraber mezkûr teşekküllerin İslam düşünce dünyasının oluşumuna büyük katkı sağladıkları da su götürmez bir gerçektir. Zira her farklılık beraberinde yeni tezleri doğurmuş ve her tez de peşinden anti-tezler geliştirmiştir. Fikri hareketlilikler de İslam düşüncesini başka bir medeniyete nasip olmayacak bir kültürel zenginlikle taçlandırmıştır. Bu meyanda Hâricîler, İslam düşünce tarihinin ilk ortaya çıkan oluşumudur. Hâricîler tarihi süreçte çeşitli etkenlerle (...) önce kendi içinde gruplara ayrılmış ve daha sonra bu gruplardan sadece İbâzîler günümüze kadar varlıklarını devam ettirmişlerdir. Teşekkül dönemlerinden itibaren Hâricîler entelektüel bir birikimden daha çok kılıç-kalkanla meşhur olmuşlardır. Bu durum onların ilmî faaliyetlere yeterince zaman ayırmalarını da engellemiştir. Bu sebeple tarihi süreçte oluşmuş olan Hâricî literatür diğer teşekküllere göre son derece azdır. Ancak Hâricîlerle aralarında bazı fikri yakınlıklar bulunsa da bu mevzuda İbâzîleri ayrı değerlendirmek daha sağlıklı sonuçlar elde etmenin yolunu açacaktır. Zira kaynaklarda Hâricî kategorisinde zikredilen eserlerin neredeyse tamamı İbâzîlere aittir. Ayrıca İbâzîler çoğunlukla Hâricîlerle beraber ele alınıp bir ayırıma gitmeden değerlendirilerek ilmi literatürlerinin az olduğu ifade edilmektedir. Hâlbuki nüfuslarıyla kıyaslandığında ortaya koydukları eserlerin azımsanmayacak miktarlarda olduğunu ifade etmek mümkündür. Yapılan taramalarda -son zamanlarda sınırlı miktarda bazı araştırmalar yapılmış olsa da- İbâzîler hakkında yapılan çalışmaların ülkemizde yeterli miktarda olmadığı akademik camiada malum olan bir vakıadır. Binaenaleyh bu araştırma, gerek İbâzî tefsir alanında çalışmalar yapacak araştırmacılara bir katkı sağlamak gerekse İslam toplumunun bir parçası olan İbâzîlerle ilgili ülkemizde eksikliği hissedilen araştırmalara bir yenisini eklemek gayesiyle yapılmıştır. Dolayısıyla bu çalışmada Hâricî ve İbâzî grupların tarihi süreçte bugüne kadar oluşturdukları tefsir literatürlerinin ele alınıp tanıtılması hedeflenmiştir. (shrink)

The veil of ignorance argument was used by John C. Harsanyi to defend Utilitarianism and by John Rawls to defend the absolute priority of the worst off. In a recent paper, Lara Buchak revives the veil of ignorance argument, and uses it to defend an intermediate position between Harsanyi's and Rawls' that she calls Relative Prioritarianism. None of these authors explore the implications of allowing that agent's behind the veil are averse to ambiguity. Allowing for aversion to ambiguity---which is (...) both the most commonly observed and a seemingly reasonable attitude to ambiguity---however supports a version of Egalitarianism, whose logical form is quite different from the theories defended by the aforementioned authors. Moreover, it turns out that the veil of ignorance argument neither supports standard Utilitarianism nor Prioritarianism unless we assume that rational people are insensitive to ambiguity. (shrink)

Türk ve İslam tarihinin kırılma noktalarından birisi 1040 yılında Selçuklular ile Gazneliler arasında cereyan eden Dandanakan Savaşı’dır. Savaşın ardından Selçuklular hızlı bir yükselişle özellikle Sünnî İslam coğrafyasında etkin ve belirleyici güç haline gelmiştir. Göçebe kültürden gelen ve bir oba hüviyetinde iken çok kısa bir sürede önlenemez bir şekilde hâkimiyet alanını Türkistan coğrafyasından Anadolu içlerine kadar genişleten Büyük Selçuklu Devleti, kurumsal olarak da olgunlaşmaya başlamıştır. Bu noktada hem merkezi yönetimde hem de vilayetlerde ortaya çıkan yetişmiş eleman ihtiyacını birçoğu daha önce Gazneli (...) devlet teşkilatında görev yapmış Fars asıllı devlet adamları karşılamıştır. Bu isimlerden birisi de ileride Nizâmülmülk adıyla şöhret bulacak ve namı isminin önüne geçecek olan Hasan b. Alî b. İshâk et-Tûsî’dir. Nizâmülmülk, devlet gücünün askeri alanda elde edilen zaferlere endekslendiği bir dönemde askerî, idarî, ilmî ve ekonomik alanda attığı adımlar ve aldığı tedbirlerle Büyük Selçuklu Devleti’nin kurumsallaşmasında son derece etkin bir isim olmuştur. Bu etkinlik neticesinde hem halk hem de devlet adamları nezdinde saygın bir yer edinmiştir. Bu çalışma çerçevesinde Nizâmülmülk’ün devlet bürokrasisi içerisindeki konumuna, hükümdar ve hanedan üyeleri ile olan ilişkilerine ve vezirlik sürecinde attığı adımların Selçuklu tarihine yansımalarına değinilecektir. Özet: Devlet kademesinde görev almaya Gazneliler Devleti’nin Horasan Valisi Ebü’l-Fazl Sûrî’nin yanında başlayan Nizâmülmülk, Horasan Bölgesi’nin Selçukluların kontrolüne geçmesiyle birlikte hizmetlerine Selçuklu Devleti’nde devam etmiştir. Çağrı Bey’in hizmetinde rüştünü ispat eden Nizâmülmülk, Çağrı Bey’in en güvendiği isimlerden biri haline gelmiştir. Öyle ki, Çağrı Bey ileride önce Horasan’ın sonrasında tüm Selçuklu yurdunun yönetimini üstlenecek olan oğlu Alparslan’ı Nizâmülmülk’e emanet etmiş, oğluna da Nizâmülmülk’ü bir baba olarak kabul etmesini, ona muhalefet etmemesini öğütlemiştir. Alparslan, babasının tavsiyeleri ve üvey kardeşi Süleyman ile giriştiği taht mücadelesinde gösterdiği yararlılık münasebetiyle devletin en önemli idari görevi olan vezirlik makamını Nizâmülmülk’e tevdi etmiştir. Bu dönemden itibaren vefatına kadar, yaklaşık 30 yıl kesintisiz bir süreyle Büyük Selçuklu Devleti’nin vezirliğini yapmış ve V./XI. yy.’ın ikinci yarısından itibaren Büyük Selçuklu siyasetinin en etkin figürü haline gelmiştir. Melikşah’ın tahta geçebilmesinin Nizâmülmülk ile ilişkilendirilmesi, onun döneminde elde edilen başarıların ve devlet sisteminin düzenlenmesi, şehirlerin imarı, ekonominin güçlenmesi gibi ülke içerisinde yaşanan olumlu gelişmelerin Nizâmülmülk’ün marifetiyle gerçekleştirildiğinin dillendirilmesi, Tanrı tarafından yeryüzünü yönetmek ve inşa etmek için seçildiği düşünülen bir sultan varken bir vezirin devlet için nimet olarak gösterilmesi sultanın vezirine bakışını etkilemiştir. Bu noktada üzerinde durulması gereken hususlardan birisi de Nizâmülmülk’ün kendisini nasıl gördüğü ve devlet içerisinde kendini nerede konumlandırdığıdır. Nizâmülmülk’ün Sultan Melikşah’a verdiği bir cevapta devletin geldiği noktayı ve sultanın mevcudiyetini kendi varlığıyla eşleştirmesi, tarihinin gördüğü en yetenekli vezirlerden biri olan Nizâmülmülk’ün özgüveninin son derece yüksek ve kendisini kudret sahibi olarak gördüğüne işaret etmektedir. Bu anlamlandırma halk nezdinde herhangi bir kutsiyeti bulunmayan vezirlik makamındaki bir kişinin, toplum nezdinde Allah tarafından seçildiğine inanılan kutlu kişiye meydan okutan gücü kendisinde hissetmesinin kaynağını sorgulatmaktadır. Aranan cevap Nizâmülmülk’ün vezirlik sürecinin çeşitli başlıklar altında ve bu başlıklara dair verilecek örneklerle incelenmesi neticesinde onun devletin iç işleyişine etkisinin tespitinde ve farklı kesimlerle kurduğu ilişkide saklıdır. Nizâmülmülk, Selçuklu tahtına karşı sıkı bir bağlılık göstermiştir. Bu bağlılığını lüzumu halinde savaş meydanında göğüs göğüse çarpışarak sergilemiş, gerekli olduğunda kıvrak zekâsı ile sorunları devlet için tehlikeli boyuta gelmeden çözmüş, siyasi öngörüsü ile aldığı tedbirler sayesinde devletin büyümesine katkı sağlamıştır. Onun bu sadakati ve samimiyeti, Selçuklu sultanları tarafından karşılık bırakılmamış, Alparslan vezirinin fikirlerine büyük önem verip tercihlerini bu doğrultuda şekillendirirken, aleyhine söylenen sözlerin hiçbirine kulak asmamıştır. Melikşah da, bir anlamda kendisine Selçuklu tahtını veren Nizâmülmülk’e gerekli hürmeti göstererek bütün devlet işlerinin yürütülmesini ona tevdi etmiş ve kendisini bir “baba” gibi gördüğünü ifade etmiştir. İlaveten Selçuklu tarihinde bir ilk olmak üzere Melikşah, Nizâmülmülk’e atabeg (el-emîrü’l-vâlid) unvanını vermiştir. Melikşah, Büyük Selçuklu tahtındaki ilk yıllarını, gençliğin etkisiyle, polo oynayıp, büyük av partileri düzenlemekle geçirmiş ve bundan dolayı devlet içerisinde bütün güç Nizâmülmülk’ün eline geçmiştir. Ortaya çıkan bu durum da “ülke resmen ve ismen sultanın olmakla birlikte gerçekte ‘Nizam’ına kavuştu.” ifadesiyle açıklanmıştır. Ayrıca Melikşah’ın saltanatı döneminde elde edilen askerî, siyasî ve ekonomik başarılar Nizâmülmülk’ün yeteneği ve devlet işlerinde attığı adımlara bağlanmıştır. Nizâmülmülk, hanedan ile kurduğu ilişkinin yanı sıra devlet kademesinde görev alan farklı zümrelerle de güven üzerine dayalı yakın bir ilişki biçimi geliştirmiştir. Örneğin, Nizâmülmülk’ün katıldığı askerî seferlerde bir nefer gibi askerlerin içerisinde savaşa katılması ordu içerisinde kendisine saygı duyulmasına yol açmıştır. Ayrıca, Melikşah ile Kirman Hâkimi Kavurd Bey arasındaki taht mücadelesinde Melikşah’ın safında yer almakla birlikte Kavurd Bey’i destekleyen bazı isimlerin yazdıkları destek mektuplarının ortaya çıkmasına engel olarak hem emirlerin korkularını yatıştırırmış hem de itibarını artırmıştır. Nizâmülmülk’ün yakın ilişki içerisinde olduğu bir diğer grup ilmiye sınıfı olmuştur. Bilge vezir, Tuğrul Bey döneminde Amidülmülk Kündürî tarafından takibata uğrayan ve baskılara maruz kalan ilim adamlarının yurtlarına dönebilmelerine imkân sağlamıştır. Bu ilim adamları da yurtlarına dönüşlerini sağlayan isme zihinlerinde ve gönüllerinde her zaman özel bir yer ayırmışlardır. Birçok âlimin çalışmalarını Nizâmülmülk’e ithaf etmesi, diğer saiklerle birlikte, bunun bir göstergesidir. Nizâmülmülk bir adım daha atarak, Sultan Alparslan ve Melikşah’ın müsaadeleriyle, bu ilim adamları için hâkim olunan coğrafyanın her tarafında ilimle iştigal edebilecekleri medreseler inşa etmiştir. Nizâmülmülk’ün adına nispetle Nizamiye Medreseleri olarak isimlendirilen bu medreselerde hem eğitim-öğretim kadrosuna hem de öğrenim süresi boyunca ve de mezun olduktan sonra öğrencilere sunulan imkânlar, insanların medreselere olan ilgisini arttırıyordu. Medreseler eliyle bir taraftan önceki dönemde yerlerinden edilen ve baskıya maruz kalan ilim adamlarına bir borç ödenip iade-i itibar sağlanırken diğer taraftan da Büyük Selçuklu Devleti’nin idari ve adli sisteminin ihtiyaç duyduğu yetişmiş insan gücü inşa edilmiştir. Nizâmülmülk, toplum lehine attığı adımlar ve sorunların çözümüne verdiği önem ile halkın desteğini sağlamıştır. Öyle ki insanların hayatları boyunca ona minnettar kaldığı vurgulanmıştır. Nizâmülmülk halkın sorunlarının çözümüne önem göstermiş ve onlarla yakından ilgilenmiştir. Nizâmülmülk’ün verdiği güven duygusu halkın hoşuna gitmiş ve toplum içerisinde kabul görmesine vesile olmuştur. Nizâmülmülk’ün bir diğer hasleti de fakirlere sofrasını açmasıdır. Böylece onlarla diyalog kurmuş ve gönüllerini kazanmıştır. Her yönüyle eksiksiz bir devlet adamı olan Nizâmülmülk, toplumun her türlü ihtiyacının çözümünü düşünmüş ve bu yönde adımlar atmıştır. Nizâmülmülk’ün toplumun her kesimi ile kurduğu samimi ve yakın ilişki o kadar büyük bir takdir ve beğeni toplamıştır ki bu durum Nizâmülmülk’ün toplum nezdinde sultan itibarı görmesine sebep olmuştur. İlaveten Selçuklu coğrafyasının her yerinden ve toplumun her kesiminden insanın kendisine yönelmesi hasebiyle Kâbe’ye benzetilmiştir. Nizâmülmülk, devlet kademesinde görev alan aile bireyleri, ilişki içerisinde olduğu âlimler, kendi ordusu ve emirleri ile bir güç odağı haline gelmiştir. Bunun sonucunda Nizâmülmülk, 11. yüzyılın son çeyreğinde rakipsiz bir şekilde Büyük Selçuklu siyasetinin en etkin figürü, Selçuklu yönetimini ve politikalarını belirleyen isim ve Selçuklu tarihinin en önemli olaylarında karar mercii olmuş ve sonuçta Selçuklu tarihine damga vurmuştur. İbnü’l-Esîr, Fatımî veziri Bedr el-Cemalî’nin kendisi için kullandığı sayısız lakabı kaydettikten sonra sadece Mısır’a hâkim olan bir devletin veziri bu kadar lakap kullanıyorsa Nizâmülmülk’ün “ilah”lık iddiasında bulunması gerekirdi diyerek hem Selçuklunun azametini hem de Selçuklu devletinde Nizâmülmülk’ün yerini göstermektedir. (shrink)

Budizm, Hinduzim’e tepki olarak ortaya çıkan bir inanç sistemidir. Buda, bu dinin kurucusudur. Budizm daha çok Buda’nın hayatı ve görüşleri çerçevesinde şekillenir. Özellikle Buda’nın vaazları bu dinin yayılmasını sağlayan önemli konuşmalardır. Bu çerçevede Ateş Vaazı Budistler arasında önemli bir yere sahiptir. Ateş simgesi ile özdeşleşen bu vaaz, Budizm için bir kırılma eşiğidir. Bu vaazdan sonra yüzlerce keşiş Buda’nın yolunu izler. Genel olarak dini ve felsefi bir içeriğe sahip olan vaaz, keşişleri kurtuluşa davet eder. Buda bu vaaz aracılığıyla kendi yaşam serüvenini (...) ve ulaştığı sonuçları takipçilerine anlatır. Budizm’in inanç hayatı hakkında derli toplu bilgiler veren Ateş Vaazı, insanın bu dünyada yanılma nedenlerini ortaya koyar. Arzu, tutku ve nefretin acılara neden olduğundan söz eder. Tenasüh sürecinin insanı yıprattığını dile getiren vaaz, keşişler için kurtuluş yolu olarak Nirvana’yı önerir. Buda incir ağacının altında Nirvana’ya ulaşır. Burada pişer ve hakikati keşfeder. Buda bu vaaz aracılığıyla takipçilerinin de pişerek olgunlaşmasını önerir. Bu çerçevede bu çalışmada önce Budizm’in kısa bir geçmişi sonra Buda’nın hayatına yer verildi. Böylece Ateş Vaazı’nın ortaya çıkma süreci ve zemini ele alındı. Son olarak bu vaazın neyi, nasıl anlattığı ve ne gibi mesajlar verdiği ortaya konuldu. (shrink)

Gayretimin bir kısmı bilim dünyasına hizmet, ama diğer çok mühim bir gayesi ise; koskoca bir İslam aleminin yitirmiş olduğu kendine hürmeti, güveni ve insanlık tarihindeki yerini hatırlatmak, kaybettiklerini inşa etmek içindir. Prof. Dr. Fuat Sezgin Prof. Dr. Fuat Sezgin anısına ithaf ettiğimiz Felsefe ve Din Bilimleri Özel Sayımıza hoşgeldiniz. Prof. Dr. Fuat Sezgin, 24 Ekim 1924 tarihinde Bitlis’te dünyaya gelen Fuat Sezgin, il-kokulu Doğubayazıt’ta, ortaokul ve liseyi ise Erzurum’da bitirdikten sonra 1943 yılında İstanbul’a geldi. İstanbul Üniversitesi şarkiyat (Doğu bilimi) Araştırmaları (...) Enstitüsü’nde ünlü Alman şarkiyatçı Prof. Dr. Hellmut Ritter’in (1892-1971) öğrencisi olan Sezgin, Ritter’in tavsiyesi üzerine İslâm bilimlerine yöneldi. 1951’de İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakülte-si’den mezun olduktan sonra Arap Dili ve Edebiyatı alanında “Buhârî’nin Kaynakları Hakkın-da Araştırmalar” başlıklı teziyle doktorasını tamamladı. Bu çalışmasıyla, hadis kaynağı olarak İslâm kültüründe önemli bir yere sahip olan Buhârî’nin sözlü kaynaklar yerine yazılı kaynaklara dayandığı tezini ortaya attı. Doçent unvanını 1954 yılında alan Sezgin, 1960 askeri darbesinin ardından üniversi-telerden uzaklaştırılan 147 akademisyen arasında kendi adının da bulunması üzerine 1961’de Türkiye’den ayrıldı ve çalışmalarına Goethe Üniversitesi’nde (Frankfurt) devam etti. Câbir bin Hayyân hakkında hazırladığı ikinci tezini 1965’te Goethe Üniversitesi Doğa Bilimleri tarihi Enstitüsü’ne sunan ve bir yıl sonra profesörlüğe yükseltilen Sezgin, aynı yıl kendisi gibi şarkiyatçı olan Ursula Sezgin ile Evlendi. Alanında şimdiye kadar yazılan en kapsamlı eser kabul edilen Geshichte des arabisc-hen Schrifttums (Arapça Yazma Eserler Literatürü Tarihi) başlıklı kapsamlı eserinin ilk cildini 1967’de yayımlayan Sezgin, 1978’de Kral Faysal İslâmi İlimler Ödülü’ne lâyık görüldü. Bu ödül nedeniyle kendisine takdim edilen maddi desteği değerlendirerek 1982’de Goethe Üniversitesi Arap-İslâm Bilimleri Tarihi Enstitrüsü’nü, ertesi yıl ise bu enstitü bünyesinde, tarih boyunca Müslüman bilim insanlarının icat ettiği 800’den fazla bilimsel alet ve düzene-ğinin modellerinin sergilendiği İslam Bilim ve teknoloji Müzesi’ni kurdu. Bu müzenin bir benzerini 2008 yılında istanbul’da kuran Sezgin, 2010 yılında Prof. Dr. Fuat Sezgin İslam Bilim Tarihi Araştırmaları Vakfı’nın kuruluşuna öncülük etti. Kahire Arap Dili Akademisi, Şam Arap Dili Akademisi, Fas Rabat Kraliyet Akademisi, Bağdat Arap Dili Akademisi, Türkiye Bilimler Akademisi şeref üyeliği de dâhil olmak üzere çok sayıda ödül ve nişana layık görülen Sezgin’e; Erciyes Üniversitesi, Atatürk Üniversitesi, Süleyman Demirel Üniversitesi ve İstanbul Üniversitesi tarafından fahri doktora unvanları verildi. Frankfurt am Main Goethe Plaketi, Almanya Üstün Hizmet Madalyası, İran İslâmi Bilimler Kitap Ödülü ve Cumhurbaşkanlığı Kültür ve Sanat Büyük Ödülü ile taltif edildi. Prof. Sezgin’in öncülüğünde kurulan İstanbul İslâm Bilim ve teknoloji tarihi Müzesi, Kültür ve Turizm bakanlığı 2016 özel Ödülü’ne lâyık görüldü. Arapça, Süryanice, İbranice, Latince ve Almanca başta olmak üzere 27 dil bilen Prof. Dr. Fuat Sezgin, 30 Haziran 2018’de İstanbul’da vefat etti ve Gülhane Parkı’ndaki İstanbul İslâm Bilim ve teknoloji tarihi Müzesi’nin bahçesine defnedildi. Vefatının ardından, 2018/6 sayılı Cumhurbaşkanlığı genelgesi ile 2019 yılı “Prof. Dr. Fuat Sezgin Yılı” olarak ilân edildi. Cumhurbaşkanlığı genelgesinde "İslam kültür ve medeniyetinin daha iyi anlaşılmasını sağlamak ve onu yeni nesillere en doğru şekilde aktarmak amacıyla yapılacak söz konusu çalışmalara ilgili tüm kamu kurum ve kuruluşlarınca her türlü destek ve katkının sağlanması hususunda gereğini rica ederim." İfadelerine yer verilerek Fuat Sezgin’in ülke sathında anlatılması ve düşüncelerinin anlaşılması için çeşitli faaliyetlerin yürütülmesi istenmişti. Koordinasyon Merkezi olarak da Kırıkkale Üniversitesi seçildi Dünyanın önde gelen bilim tarihçilerinden olan, İslam Bilim Tarihi alanındaki çalışmaları bulunan Prof. Dr. Fuat Sezgin’i gelecek nesillere tanıtmak, fikirlerini anlatmak amacıyla Sivas Cumhuriyet Üniversitesi tarafından da birçok faaliyet yapıldı. Dünyanın önde gelen bilim tarihçilerinden Prof. Dr. Fuat Sezgin’e, İslam Bilim Tarihi alanındaki çalışmalarından dolayı Üniversitemiz tarafından “Fahri Bilim Doktoru” unvanı verildi. Prof. Dr. Sezgin’e fahri bilim doktoru unvanı verilmesi dolayısıyla Üniversitemiz Kül-tür Merkezi’nde düzenlenen tören İstiklal Marşımızın okunması ve saygı duruşuyla başladı. Programa Rektörümüz Prof. Dr. Alim Yıldız, Sivas Belediye Başkan Yardımcısı Ah-met Özaydın, Fatih Sultan Mehmet Üniversitesi Rektörü Prof. Dr. Musa Uzun, öğretim elemanları ve öğrenciler katıldı. Rektörümüz Prof. Dr. Alim Yıldız yaptığı açış konuşmasında, "İnsanlara İslam bilimlerinin gerçeğini tanıtmak, benlik duygularını olumsuz etkileyen yanlış yargılardan onları kurtarmak ve ferdin ehemmiyetine olan inancı kazandırmak amacıyla İslam Bilimi Tarihi araştırmalarına adanmış bir ömürdür Prof. Dr. Fuat Sezgin Hocamız. Öyle büyük bir otoritedir ki onu anmadan, onun hazırladığı eserlere bakmadan, bilim tarihiyle, İslam tarihiyle ilgili ortaya bir şeyler sunabilmek çok zordur. Bilim tarihinin en çalışkan, en birikimli bilim insanlarından biridir. İslam tarihine, İslam düşüncesine, İslami eserlere ve bilim dünyasına vermiş olduğu katkılarıyla bir medeniyet kâşifi, eşi bulunmaz bir değer ve ‘darbeler neden kötüdür’ sorusunun mücessem cevabıdır Prof. Dr. Sezgin. Bizim medeniyet ve kültürümüzde kültür, sanat ve beşerin, Yaratıcının her eserinde müşahede ettiği güzellikleri, çeşitli yol ve yöntemlerle ortaya koymasının vasıtasıdır. Bilgiyi hikmetle taçlandırıp irfana ulaştırmadıkça hiçbir şeyi yerli yerine oturtamayız." dedi. Konuşmanın ardından Rektör Yıldız, 93 yaşındaki Prof. Dr. Fuat Sezgin’e cübbe giydirdi. Daha sonra Sezgin katılımcılara ‘Arap İslam Tarihinden Bazı İzlenimler’ konulu ders verdi. Prof. Dr. Fuat Sezgin, “İnsanların bilgi tarihi ile ilgili verileri yazılı olarak kaydetme gayreti, politik tarihe olana nispetle tesadüflere ve keyfi değerlendirmelere göre çok geri zamanlarda oldu. İslam bilim tarihi yüksek ve kaliteli görüşleri yansıtır. Bunları burada sunamayacağım. Birçoğunu Arap-İslam tarihi adlı kitabımın bugüne kadar çıkmış olan 17. cildinde kaydetmeye çalıştım. Onu İstanbul’da Gülhane Parkı’nda İslam Tarihi Araştırmaları Vakfı yayınları arasında bulabilirsiniz.” dedi. Prof. Dr. Sezgin “Bilimler tarihinin verilerini değerlendirmekte, yaşanılan zamanın etüt şartını gözden kaçırılmasının esas olması gerektiğini anladım ve henüz kitabımı yazma-ya başlamadan rastladığım Fransız Coğrafya tarihçisi Joseph Toussaint Renaud (1795-1867)’un şu sözleri beni çok etkilemişti. “Tesadüf teknik ve sanatın ilerlemesinde çok büyük bir rol oynamaz. İnsanlar buluşlarında devamlı bir şekilde birden bir sıçrayışla değil, adım adım hareket eder. Her zaman aynı hızda değil, fakat devamlı olarak insan icat etmez. Olanı ilerletir.” ifadelerine yer verdi. Konuşmasının sonunda Prof. Dr. Sezgin, “Benim 65 yıldır yaymaya çalıştığım Arap İslam bilimleri tarihi hemen hemen her gün beni hayata bağladı. İslam dünyasında büyük bir hızla ilerleyen bilimler MS. 8. yüzyıldan itibaren Fransa ve İngiltere’ye diğer taraftan 10 ve 11. yüzyıldan itibaren Sicilya’ya ve İtalya’ya 9. yüzyıldan itibaren Bizans’a ulaştılar. Avrupa-lılar teknik bilimleri diğer bilimlere nazaran daha kolay anlıyor ve alabiliyorlardı. Bu anlam-da onlar 16. yüzyılda bazı yönlerde Müslümanlara ulaşmaya hatta onları geçmeye başladılar.” ifadelerini kullandı. Programın sonunda Rektörümüz ve Fatih Sultan Mehmet Üniversitesi Rektörü Prof. Dr. Musa Duman, Prof. Dr. Fuat Sezgin’e tezhipli bir tablo hediye ettiler. 2019 Prof. Dr. Fuat Sezgin Yılı kapsamında Sivas Cumhuriyet Üniversitesi Merkezî Kütüphanesi’ne Prof. Dr. Fuat Sezgin’in ismi verildi. Ayrıca Üniversitemiz Rektörlüğü tarafından düzenlenen 5’inci Hazan Şiir Dinletisi Sezgin anısına ithaf edilmiştir. 2019 yılının Haziran ayı içerisinde ise Üniversitemiz Rektörlüğü öncülüğünde ve İlahiyat Fakültesi Dekanlığınca ile Sivas Merkez Ulu Cami’de merhum Prof. Dr. Sezgin için Kur’an-ı Kerim tilaveti ve Mevlid-i Şerif programı gerçekleştirilmiştir. Son olarak üniversitemiz rektörlüğü tarafından desteklenen ve Sivas Cumhuriyet Üniversitesi İlahiyat Fakültesi tarafından yayımlanan Cumhuriyet İlahiyat Dergisi’nin 23. Cilt 3. Sayısı (Felsefe ve Din Bilimleri Özel Sayısı) Prof. Dr. Fuat Sezgin anısına ithaf edilmiştir. Felsefe ve Din Bilimleri alanından birçok güncel ve ilgi çekici araştırmayı bir araya getirdiğimiz sayımızı sizlere sunmaktan heyecan ve mutluluk duyuyoruz. Bize emanet edi-len değerli çalışmaları uluslararası alana taşımak için geniş bir ekiple tüm gayretimizi gösterdiğimizi ifade etmek isteriz. Yeni sayımızda başta makale sahibi değerli bilim insanlarımıza, yayın, danışma ve hakem kurullarımıza, Rektörlüğümüz Basımevi personeline ve özellikle dergimizin yayın aşamasında yadsınmaz emekleri olan alan editörlerimiz Dr. Öğr. Üyesi Adem Çiftçi, Arş. Dr. Öğr. Üyesi Gör. Fatma Kurttekin, Arş. Gör. Maruf Çakır, Arş. Gör. Alper Ay, Arş. Gör. Esma Güneş, Gör. Bayram Ünce, Arş. Gör. Sena Kaplan, Arş. Gör. Gülistan Aktaş,Arş. Gör. Hamit Demir Arş. Gör. Merve Yetim, Arş. Gör. Rukiye Göğen, Arş. Gör. Ömer Faruk Özbek, Arş. Gör. Salime Bera Kemikli, Arş. Gör. Naim Yaman, Arş. Gör. Sema Tombul, Arş. Gör. Nurgül Akdoğan, Arş. Gör. Ayşe Mine Akar, Arş. Gör. İlknur Bahadır ile Arapça dil editörü Prof. Dr. Ömer Faruk Yavuz ve İngilizce dil kontrolü sorumluluğunu üstlenen alan editörlerimiz Dr. Miyase Yavuz Altıntaş, Uzm. Zeynep Yücedoğru, Dr. Öğr. Üyesi Zuhal Ağılkaya Şahin, Dr. Metin Güven ve Dr. Kenan Tekin’e teşekkür ederiz. Dergimizin 23. Cilt 2. ve 3. Sayı (Özel Sayı)’larından itibaren Yazı İşleri Müdürü olarak Dr. Ahmet Çelik’in görevlendirildiğini bildirir kendisine yeni görevinde başarılar dileriz. Önceki sayılarımızda dergimizin Yazı İşleri Müdürlüğünü ifa eden Doç. Dr. Ali Yılmaz’a teşekkürlerimizi sunarız. 15 Haziran 2020’de yayınlanacak bir sonraki sayımız için makale kabul tarihlerinin yayın kurulumuz tarafından 1 Ocak- 15 Mart olarak değiştirildiğini hatırlatır çalışmalarınız-da kolaylıklar dileriz. (shrink)

Geleneksel bir bakış açısıyla İsrailoğullarının Tevrat’taki ilk kadın peygamberi olan Miryam, Harun ve Musa’nın kız kardeşi olup Mısır’dan çıkışın önemli figürlerinden biridir. Ancak eleştirel ve farklı bakış açısından Miryam ile ilgili kutsal kitap ve midraşlardaki anlatılara bakıldığında onun üç farklı portreye sahip olduğu görülmektedir. İlk portre, sepet içinde suya bırakılan Musa’yı uzaktan seyreden ve ismi belirtilmeyen abladır. İkinci tasvirde o, Mısır’dan çıkış esnasında Harun’un kız kardeşi peygamber Miryam olarak betimlenmektedir. Bu tasvir daha yakından incelendiğinde Mısır’dan çıkışta dilinde ezgisi, elinde tefi (...) ile dans ederek İsrailoğullarına liderlik eden Miryam’ın, peygamber olmaktan ziyade Mısır’dan izler taşıyan rahibe olmaya daha yakın durduğu görülmektedir. Nitekim Miryam’ı bir rahibe olarak görmek Cüzzamlı Miryam kıssasını daha anlaşılır kıldığı gibi onun fiziki kusurla cezalandırılması Mısır’daki bir rahibenin görevden uzaklaştırılmasıyla uyumluluk arz etmektedir. Rabbani literatür başta olmak üzere Yahudi geleneğinin Miryam algısı ise ona üçüncü bir portre kazandırmaktadır. Midraş literatürün Miryam portresi, ölümünden hemen önce Tevrat’ın ondan aldığı saygınlığı iade çerçevesinde olup, onu diğer önemli anneler arasında görmek üzerine kuruludur. (shrink)

Bu yazıda müziğin, Deleuze ve Guattari felsefesinin içkinlik/aşkınlık düzlemi, pürtüklü/kaygan uzam, organsız beden, yersiz-yurtsuzlaşma ve refrain gibi temel kavramlarıyla girmiş olduğu rezonans ilişkilerini serimleyerek, bir oluş bloku olarak sahip olduğu dönüştürücü gücü; ‘diyagonal’ kavramından hareketle klasik müzik, ‘doğaçlama’ kavramından hareketle caz müzik, ‘sintisayzır’dan hareketle de elektronik müzik örnekleriyle açık kılmaya çalışacağım. Bu örnekler üzerinden müziğin sınırları zorlama ya da aşma serüveni, kısaca Deleuze’ün ifadesiyle müziğin organsız bedene ulaşma çabası çalışmanın temel derdini oluşturacaktır. Bu amaçla çalışmada, müzikte sınırları aşma deneyim örnekleri (...) olarak Deleuze’ün sıklıkla referans verdiği Boulez’e, elektronik müziğin kuramsal ve deneysel temellerini oluşturan Varèse’ye ve de free jazz’ın öncüsü Coleman’a yer vereceğim. Bestecinin arayışları ile müzik ve yaşam arasında içkin bağlantılara yönelik yeni yaratım yollarının keşfinin; statik, insan merkezci molar özne anlayışından çıkıp, oluş sürecindeki kuvvet akışlarının kavşağındaki bir bedeni oluşturma olanağını düşünmeye çalışacağım. (shrink)

Günümüzde insan zihni çeşitli algı yönetimi metodlarıyla saldırıya mâruz kalmaktadır. Medya insan algılarını yönetmekte sıkça başvurulan bir araçtır. Bu yöntemlerin etkisiyle insanlar gerçeklerden daha çok algılarına göre hareket etmektedir. Oysa algılar her zaman gerçeğe tekabül etmez. Bu bağlamda Batı dünyasının yeni ötekisi/düşmanı Müslümanlar hakkındaki olumsuz algı en çok Kur’an-ı Kerim üzerinden oluşturulur. Araştırmamızda güncel algılara aykırı görünen iki örnek Kur’an perspektifinden incelenmektedir. Bu meseleler Hz. Muhammed’in Hz. Aişe ve Hz. Zeyneb’le yaptığı evlilikler, çok evlilik mevzusu ve kölelik meselesidir. Çalışmamız nitel (...) bir araştırma olup literatür taramasına dayanmaktadır. Öncelikle bu konuların Hicaz-Arap kültüründe ve Kur’an’da nasıl yer aldığı ele alınmaktadır. Örnek olarak incelenen uygulamaların var olan kültüre uygunluğu müşrik, Yahudi ve münafıkların meseleye bakışıyla ortaya konulmaktadır. Ardından bu hususlarla ilgili oryantalist ve ülkemizdeki İslam dinine önyargılı bazı yazarların iddialarına yer verilmektedir. Araştırmacıların artık bigâne kalamayacağı sosyal medyadan da bazı örneklerden istifade edilmektedir. Nihayetinde şöyle bir tablo ortaya çıkmaktadır. Güncel algı, önce değer haline getirilmekte; daha sonra da bu algı başka zamanlara teşmil edilerek değerlendirme ölçütü olmakta ve bu ölçüye uymayan farklı uygulamalar itibarsızlaştırılmaya çalışılmaktadır. Kur’an ayetleri başta olmak üzere klasik eserlerdeki rivayetlerden hareketle bir itibarsızlaştırma faaliyeti yapılmaktadır. Fakat Kur’an-ı Kerim ayetleri sosyo-kültürel ortamlarından uzak bir şekilde literal okunarak çarpıtma yapılmakta ve genellikle anakronizme düşülmektedir. (shrink)

Translated and reprinted by permission of Monthly Review magazine. (c) Monthly Review. All rights reserved. The New Irrationalism by John Bellamy Foster (February 2023, Volume 74, Number 9). Tradução por Lara Nora Portugal Penna. Revisão por Elcemir Paço Cunha.

Bu makale, örnek çalışma olarak ele aldığı ʿAbduh er-Râciḥî'nin eseri "et-Taṭbîḳu’n-naḥvî’de, klasik nahiv ilmini güncel bir üslupla ele alışını ve modern dilbilim yaklaşımlarının üslubunu ne derecede etkilendiğini incelemektedir. Çalışmanın amacı, Râciḥî'nin eserdeki modern dil yaklaşımlarının etkisini analiz ederek, klasik ve modern yaklaşımlar arasındaki metodolojik ve teorik etkileşimleri değerlendirmektir. Bu analizde, Râciḥî'nin klasik nahiv kurallarını çağdaş dil kullanımlarıyla nasıl bütünleştirmeye çalıştığı ve hangi gerekçelere dayandığı teşhis edilmeye çalışılmaktadır. İncelenen eserde Râciḥî, herhangi bir modern yaklaşıma açıkça yer vermediği için modern kuramları açıkça (...) analiz ettiği en-Naḥvu’l-ʿArabî ve’d-dersü’l-ḥadîs̱ ve ʿİlmü’l-luġati’t-Taṭbîḳî ve taʿlîmü’l-ʿArabiyye eserleri de çalışma kapsamına dahil edilmiştir. Makale, Râciḥî'nin eserinin analizi aracılığıyla, modern yaklaşımların metodolojik ve teorik düzlemde klasik yaklaşımın kendi potansiyelini geliştirme ve çağdaş meselelere yeni cevaplar üretme kapasitesini nasıl etkilediğini tartışmaktadır. Makalenin sonuçları, hem klasik nahiv ilminin iç dinamiklerinin anlaşılması hem de çağdaş dilbilim teorileriyle olan ilişkisinin daha iyi kavranması açısından önemlidir. Bu çalışma, Arap dili ve nahiv ilmiyle ilgili çağdaş araştırmalar için bir örnek teşkil etmekte ve çağdaş nahiv çalışmaları analiz edildiği takdirde klasik bir yaklaşımın güncel söyleme aktarılmasında – doğrudan olmasa da veya çok az temas etse de – modern düşüncelerin nasıl etkili olduğu noktasında araştırmacılara yeni bir bakış açısı sunmaktadır. Bu makalenin elde ettiği bulgular şu şekildedir: (1) Çağdaş okuyucuya hitap eden güncel bir anlatı ile klasik nahiv kurallarının aktarılması ve (2) başka dillerde görülen olgular üzerinden nahiv kurallarının değerlendirilmesidir. Çalışma, bu bulguların arkasındaki sebepleri inceleyerek Râciḥî'nin nahiv ilminin donuk olduğu, geçerliliğini yitirdiği, yerine yeni bir nahiv ilminin getirilmesi gerektiği, değişen dili temsil etmediği ve betimleyici (descriptive) değil de buyurucu (prescriptive) olduğu yönündeki eleştirilere cevap vermeye çalıştığını ortaya çıkarmıştır. Böylece Râciḥî, güncel dil kullanımlarına yer vererek ve dahası dil toplumu tarafından kullanım sıklıklarına dikkat ederek çağdaş fasih Arapçadaki değişimin farkında olduğunu ve nahiv kurallarının hala geçerli olduğunu okuyucuya göstermektedir. Bunu yaparak nahiv ilmini dilbilimin eşsüremlilik ilkesi ile dilin değişimi kabulüne uygun hale getirmektedir. Öte yandan, nahiv kurallarının değişmediğini kabul eden Râciḥî çağdaş dil toplumu tarafından kabul görüp yaygın olarak kullanılmasına rağmen bazı dil kullanımlarını hatalı bulmuştur. Bu şekilde klasik nahiv kurallarının uyulması gereken kaideler olarak görülmesinin buyuruculukla itham edildiğini belirten Râciḥî, bu eleştiriye Chomskyci dil yaklaşımı üzerinden cevap vermiştir. İkinci hususla ilgili, Râciḥî diğer dillerde görülen bir dilbilgisi olgusunu nahivcilerin metodolojilerine aykırı olarak nahiv kuralları için bir kıstas olarak görmüş ve nahivcilerin tespitlerini bu kıstas üzerinden değerlendirmiştir. Bir dilde görülen bir olgunun başka bir dil için kıstas olması evrensel dilbilgisi kurallarının olduğunu varsayan modern bir dilbilim yaklaşımına aittir. Bütün bunlardan yola çıkarak, bu makale Râciḥî'nin klasik bir ilmi çağdaş meselelere cevap verecek şekilde güncellemeye çalışırken nahiv ilminin tamamı olmasa da bazı meselelerini modern yaklaşımlara göre yeniden yorumladığını ortaya çıkarmayı amaçlamıştır. (shrink)

Özet: Bu yazıda nefret sözcüklerinin dilsel işlevi açıklanmaya çalışılacaktır. Bunun için öncelikle nefret sözcüklerinin kimi özelliklerini tartışıp sonrasında bu özelliklerin tümünün önereceğim sözcük sezdirimine dayalı nefret sözcükleri kuramı ile başarıyla açıklanabileceğini savunacağım. Buna göre nefret sözcükleri sözcük anlamı olarak bir insan grubuna işaret ederken, tipik kullanımlarında kimi olumsuz nitelikleri sözcük düzeyinde sezdirirler. Sözcük sezdirimi kavramı Grice'ın sezdirim kavramının bir tümcecikten daha küçük dilsel yapılara uyarlanmasıyla ortaya çıkar. Bu uyarlamanın olanaklı olduğunun gösterilmesi için Grice’ın tümce düzeyi için tasarladığı ilke ve maksimlerin (...) tümce altı düzeyde nasıl işlediğini açıklayacağım. Abstract: This paper aims at explaining the linguistic function of slurs. To this aim, I will first discuss certain features of slurs and then argue that these features can be successfully explained in my suggested phrasal implicature theory of slurs. In this view, slurs denote a group of people, and in their typical use they imply certain negative features at the phrasal level. Phrasal implicature is a notion which is developed by adapting Gricean notion of implicature to the linguistic units that are smaller than a clause. In order to show that this adaptation is possible, I will demonstrate how the Gricean principles and maxims work at the subsentential level. (shrink)

La estructura convivencial: La convivencia como problema, por V. M. González-Haba Guisado. Diálogos verdaderos y diálogos falsos, por G. D. Pire.--El hecho religioso: La libertad religiosa, fundamento de la convivencia política, por P. Lucas Verdu. La religión como sistema establecido, por F. Pérez Gutiérrez. La función del escritor, por J. Maritain.--La realidad socio-económica: Sociología del cooperativismo agrario, por A. Fernández Oubiña. La alienación internacional, por C. Herreros de las Cuevas. Salario y plusvalía, por M. Rico Lara.--Las tensiones sociales: Reflexiones (...) sobre democracia y opinión, por C. Movilla Alvarez. Participación social y personalidad, por J. Ubalde Merino. El derecho natural como técnica de racionalización, por M. M. Zorrilla Ruiz. (shrink)