This is the first book published that specifically examines questions of ethics and advocacy that arise in conducting research on homelessness, exploring the issues through the deeply personal experiences of some of the field’s leading scholars. By examining the central queries from a broad range of perspectives, the authors presented here draw upon years of rich investigations to generate a framework that will be instructive for researchers across a wide spectrum of areas of inquiry.

Braddon-Mitchell and Miller put forward the claim that the relation of being-the-same-person is gradable: a person can be the same person tomorrow as today, but only half the same. To justify their thesis, they propose a model of persons that is intended to be metaphysically neutral. This article sets out to show that such a model implicitly contains strong metaphysical assumptions that run contrary to the authors’ own statements. Using Roman Ingarden’s phenomenological ontology, we aim to demonstrate that within the (...) model in question persons exist intentionally, where this leads to a caricature rather than an adequate account of persons. In opposition to Braddon-Mitchell and Miller, we argue that the justification presented for the thesis of the gradability of the relation of being-the-same-person in fact makes it reasonable to demand that an adequate model of persons be posited. We present Kurt Lewin’s holistic topological-dynamic model, and show that in this context it is not being-the-same-person that is gradable, but rather the characteristic (of persons) that is dimension. Thus, we reject the thesis of the gradability of the relation of being-the-same-person involved in personal identity. (shrink)

Recent writers claim that responsibilist virtue epistemology courts skepticism, owing to the fact that most of us lack the virtues it deems necessary for justified belief and knowledge. A powerful version of this objection is the challenge from situationist social psychology pressed by Alfano (2012, 2013) and Olin and Doris (2014). This paper develops a new version of responsibilism that is immune from this objection, and shows that this view has many advantages over other forms of virtue epistemology. My responsibilism (...) dispenses with the ubiquitous but (I argue) mistaken idea that responsibilist virtue properties must be understood in terms of character traits. My view parallels an often overlooked form of virtue ethics suggested by Thomson (1997) that some situationists (e.g., Harman (2001)) have praised. That form shares with other forms the thought that virtue properties are normatively fundamental, but it adds that act-attaching ones are prior to person-attaching ones, and require no backing by character traits. Far from being an ad hoc retreat position, I argue that this view is independently attractive. (shrink)

The uncanny valley—the unnerving nature of humanlike robots—is an intriguing idea, but both its existence and its underlying cause are debated. We propose that humanlike robots are not only unnerving, but are so because their appearance prompts attributions of mind. In particular, we suggest that machines become unnerving when people ascribe to them experience, rather than agency. Experiment 1 examined whether a machine’s humanlike appearance prompts both ascriptions of experience and feelings of unease. Experiment 2 tested whether a machine capable (...) of experience remains unnerving, even without a humanlike appearance. Experiment 3 investigated whether the perceived lack of experience can also help explain the creepiness of unfeeling humans and philosophical zombies. These experiments demonstrate that feelings of uncanniness are tied to perceptions of experience, and also suggest that experience—but not agency—is seen as fundamental to humans, and fundamentally lacking in machines. (shrink)

1. Bd. Persönlichkeit und Entwicklung.--2. Bd. Die Macht des Gedankens in der Geschichte in Auseinandersetzung mit Marx und mit Hegel.--3. Bd. Der Weg der Menschheit.

De kennis van de "werkelijkheid", die zich achter den dichten nevel van veelzinnige woorden verbergt, is op het gebied der massa-psychologie wel heel moeilijk toegankelijk. Dit blijkt duidelijk uit de heerschende theorieën, inzonderheid de pessimistische theorieën van de laatste halve eeuw, over den zoogenaamd noodlottigen invloed van het saamhoorigheidsgevoel op het oordeel van de, in zulk een gevoel vereenigde, menschen. De meeste der opvattingen, die thans over de mogelijkheden en de onontbeerlijkheid der politieke propaganda worden verkondigd, passen in hetzelfde kader (...) van onklare, overdreven angstvoorstellingen betreffende de verstandelijke tekortkomingen van den mensch in de massa. Het nuchtere onderzoek, dat op de vaststelling van verifieerbare feiten is gericht, dient zich te hoeden voor de vele fouten, die vooral op het gebied der massa-psychologie plegen te worden gemaakt. Het dient zich voornamelijk bewust te zijn, dat het gevaar eener ongegronde veralgemeening hier bijzonder groot is. We zien "dè massa" niet, zelfs niet, wanneer we menschenmenigten vóór ons zien. We willen immers doordringen tot de onzichtbare gevoelens, waarvan we niet kunnen weten, in hoeverre en in welken graad ze zich van de menschen, die we zien, hebben meester gemaakt! Inderdaad zijn we dan ook niet in staat, de "massa" psychologisch te onderzoeken, maar wel afzonderlijke individuen, zij het dan ook vele individuen. Daarbij komt nog, dat de in dit verband voor de geestelijke processen gebezigde woorden zoo vaag onmogelijk zijn. We kennen bij voorbeeld zeer weinig nauwkeurige bijzonderheden, wanneer we de "meening" van een mensch "vaststellen". Want de "meening" is ook voor den enkelen mensch een min of meer vaag begrip. En voor de "openbare meening" geldt dit in het bijzonder. Voorzichtig te werk gaande, kunnen we evenwel voldoende en betrouwbare waarnemings-resultaten op dit terrein te bereiken, wanneer we door den woordnevel heendringen. Zulke resultaten worden bij voorbeeld verkregen door de waarneming van het gedrag van krantenlezers in verband met pogingen tot beïnvloeding der meening door censuur, door misleiding en andere "propaganda"-middelen. Het gedrag der krantenlezers schijnt ons veelal vol tegenstrijdigheid, maar geeft den deskundige toch een bruikbaar en scherp-omlijnd beeld van onbewuste neigingen en behoeften. Overschat wordt in den regel het aantal menschen, dat tot blinde daden van zoogenaamde massahartstocht wordt opgezweept. Het nuchtere onderzoek van de feiten toont aan, dat de meerderheid slechts de rol van radelooze en hulpelooze toeschouwster speelt, een toeschouwster, die in den grond der zaak vreedzaam en verdraagzaam is. Het gedrag der meerderheid wordt in zulke gevallen bepaald door dwang en intimidatie. De problemen der massa-psychologie, die nog niet zijn onderzocht, liggen dan ook hoofdzakelijk op dit gebied. Voornamelijk dient de werking van dwang en intimidatie -- de "moreele" en de gewelddadige intimidatie -- te worden onderzocht en haar invloed op de achteraf gevormde meening der meerderheden, die zich in radelooze gelatenheid in hun lot hebben geschikt. De door gewelddadige minderheden uitgeoefende dwang en intimidatie zijn altijd en overal de oorzaken van de ontstellende ontaardingsverschijnselen van het saamhoorigheidsgevoel, die op rekening van de "massa" worden gesteld. (shrink)

The emotions surrounding the question of Kosovo’s future owe their intensity to the long history of human rights abuses in the province. The years 1945–1966 and 1987–1999, in particular, saw harsh repression of local Albanians and a systematic favoring of local Serbs. Since June 1999, the province has been under international supervision, and, in this period, Serbs complain that they have been the victims of repeated acts of violence at the hands of Albanians. This article provides an overview of human (...) rights abuses since 1945 and closes with a brief assessment of the international plan presented by UN mediator Martti Ahtisaari in February 2007. (shrink)