알파그리드(alphagrid)는 전력산업의 환경 변화로 인한 불확실성에 선제적으로 대응하는 미래형 스마트그리드를 의미한다. 정보통신기술을 통해 주로 전력계통의 자동화와 효율성을 추구하는 스마트그리드는 스마트 기기와 같은 쌍방향적인 통신기술을 활용하지만 프로슈머인 인간에 대한 깊은 이해를 반영하지 않는다. 알파그리드는 인간적 요소로 인한 불확실성을 진지하게 고려한다는 점에서 진보된 스마트그리드이다. 딥러닝과 빅데이터, 전기차, 신재생에너지, 사물인터넷, 스마트 기기, 블록체인 등 첨단 기술에 힘입어서, 국지적인 소규모 전력망을 의미하는 마이크로그리드가 활성화될 것이며, 절전과 신재생에너지 발전을 통해 비축했던 전기를 거래하는 개인 대 개인(P2P) 전력시장이 등장 할 것이다. 개인은 최선을 다해 자신의 이익을 추구하는 (...) 합리성과 함께 편향과 감정 같은 비합리성을 동시에 가진다. 사람들은 사회정치적 영향을 많이 받는 에너지 정책에 자신의 정치적 취향에 따라 비합리적인 태도를 보이기도 하는데, 이는 갈등을 증폭시켜 큰 사회적 비용으로 이어질 수 있다. 그뿐만 아니라 프로슈머의 적극적인 참여를 가정하는 P2P 전력시장은 그 탈중앙적 성격으로 인해 과거 금융시장을 파국으로 몰아갔던 인간적 불확실성에 노출된다. 따라서 알파그리드는 사회정치적 요인과 더불어 인간적 특성까지 기술에 반영하고자 한다. (shrink)

Bu çalışmada “tabiat” kavramının sözlük ve terim anlamı analiz edilmiş ve ona ilişkin bazı Meşşâî İslam filozoflarının görüşlerine yer verilmiştir. “Tabiat” sözcüğünü karşılamak üzere Türkçede kullanılan “tabiat” ve “doğa” sözcükleri arasında bir karşılaştırma yapılmıştır. “Tabiat”ın Meşşâî İslam filozofları tarafından isim olarak kullanıldığı varlık alanı hakkında bilgi verilmiş ve İbn Sina ile İbn Rüşd arasında cereyan eden tabiatın ispatının gerekip gerekmeyeceği tartışmasına değinilmiştir. Cisimlerde görülen hareket ve sükunun kaynağı olması bakımından “tabiat”ın nelere delalet ettiği hususunda İbn Sina’nın görüşleri Aristo ile mukayeseli (...) olarak sunulmuştur. Daha sonra bir terim olarak “tabiat”ın filozoflar tarafından yapılan tanımı ortaya konulmuştur. İslam felsefesinde önemli bir yere sahip olan “tabiat” kavramına Meşşâî İslam filozoflarının yükledikleri anlam ve onu kullanma biçimleri, Aristo’dan farklıdır. Özellikle her türlü oluş ve hareketin kaynağını açıklamak amacıyla kullandıkları “tabiat” kavramı etimolojik açıdan tüm nedenleri Allah’a ulaştırmaya imkan sağlamaktadır. Ayrıca kavramın, “tabiat – tabiat ötesi” ayrımına dayanak teşkil ettiği de bilinmektedir. Makalenin amacı, “tabiat” kavramının günümüzde yeni teorilerle ilişkili olarak kullanılma imkanlarını belirginleştirmektir. (shrink)

Orta Çağ’da, İslam düşüncesi içerisinde yazılmış olan İbn Sînâ’nın eş-Şifâ: İlahiyat’ı, Gazzâlî’nin Makâsıdu’l-Felâsife’si ve İbn Rüşd’ün, Aristoteles’in eserlerine yazmış olduğu şerhler gibi pek çok felsefî ve teolojik eser Latinceye çevrilmiştir. Söz konusu çeviri eserler vasıtasıyla, İslam düşüncesinde carî olan, Tanrı’nın tikelleri kendi zatlarında bilip bilmediği, Tanrı’nın zatı gereği fiilde bulunup bulunmadığı, din ve felsefenin uzlaşıp uzlaşmayacağı gibi tartışmalı pek çok mesele Batı’ya intikal etmiştir. Bunlara ilaveten Tanrı’nın mutlak kudretinin alanının ne olduğu sorunu da Batı düşüncesinde bilinir hale gelmiştir. Bu çalışmada, (...) “Tanrı mantıksal olarak mümkün olanı yapabilir ve bu durum Tanrı’nın mutlak kudretine halel getirmez” anlayışının Latin Batı dünyasına İbn Sînâ’nın eş-Şifâ’sı ve Gazzâlî’nin Makâsıdu’l-Felâsife’sinin çevrileri vasıtasıyla intikal ettiği ortaya konulmaya çalışılmıştır. Tespit edebildiğimiz kadarıyla, Gazzâlî’nin Makâsıdu’l-Felâsife’de bu konuya ilişkin serdettiği fikirler ile Hristiyan teolog/düşünür Thomas Aquinas’ın fikirleri arasında önemli ölçüde benzerlik söz konusudur. Söz konusu benzerlik temele alınarak, Thomas Aquinas’ın bu hususta İslam düşüncesinden beslendiğini söylemek kuvvetle muhtemeldir. (shrink)

As grandes epidemias de peste que atingiram ao longo de muitos séculos os ingleses, refletiram mudanças importantes para os conhecimentos de cada período histórico. Esse artigo busca unir duas extremidades de um decorrer de grandes catástrofes epidemiológicas na Inglaterra, com um olhar especial à populosa Londres, começando com a primeira entrada da peste bubônica na cidade, em 1348, e seu provável último grande surto, em 1665. Os dois episódios tocados aqui são apresentados sob a perspectiva das novidades, semelhanças e diferenças (...) entre essas duas pontas da história, passando pelas novas respostas da medicina no século XIV e os princípios de uma ‘aritmética política’ no século XVII. Para esse fim, são de extrema importância diferentes fontes, como as inúmeras cópias do tratado médico de John de Burdeaux, escritos a partir de 1390, e o Observations de John Graunt, publicado a partir de 1662. (shrink)